VriMiBolide: Ferrari F50

Nu Ferrari wat teaserplaatje heeft vrijgegeven van toekomstig topmodel 'F150' ontkomen we er niet aan een voorganger van die auto te benoemen tot VriMiBolide. De eer gaat naar de F50 omdat dat altijd een beetje het ondergeschoven kindje onder de super-Ferrari's is geweest. Voorganger F40 hing bij vrijwel ieder jongetje aan de muur en wordt nu nog steeds door velen als de ultieme Ferrari beschouwd. Ook de opvolger van de F50, de Enzo, heeft een grotere heldenstatus. Wellicht dat het controversiële uiterlijk er wat mee te maken had, maar feit is dat ook de F50 een uiterst indrukwekkende auto was die bovendien boordevol zat met op de Formule 1 gebaseerde techniek.

De F50 kwam in 1995 op de markt ter ere van het vijftigjarig bestaan van Ferrari. Waar de naam van het beestje vandaan komt is daarmee gelijk bekend. Het was een cabrio, maar de hardtop was zo ontworpen dat de auto in dichte toestand als een volwaardige coupé door het leven kon gaan. De 4,7-liter V12 was een doorontwikkeling van een heus F1-blok en leverde 520 pk bij 8500 toeren per minuut. Dat was genoeg voor een topsnelheid van 325 kilometer per uur en een sprint van 0 naar 100 3,87 seconden. Dankzij onder meer een koolstofvezel chassis – ook al zo'n race-truc – werd het gewicht laag gehouden.

Het doel van Ferrari was niet om de snelste auto ter wereld te bouwen (dat was toen de McLaren F1) maar om zoveel mogelijk race-ervaring op de openbare weg te bieden. Om dat te onderstrepen werd er ook een raceversie van de F50 gebouwd: de F50 GT. Meer dan drie exemplaren zijn er echter nooit gemaakt, want na chassisnummer 003 besloot Ferrari het project te stoppen en zich volledig te richten op de Formule 1. De F50 GT had een vast dak, een nog grotere achterspoiler en een tot 740 pk opgepepte V12.

Uiteindelijk bouwde Ferrari 349 straat-F50's. De laatste liep halverwege 1997 in Maranello van de band.

In deze video is te horen dat in ieder geval het geluid van de F50 duidelijk race-genen had.