Volledig-, mild- of plug-in hybride: wat is wat?

We zijn allemaal wel bekend met de eerste hybride auto die op de markt kwam: de Toyota Prius. Toen hij 27 jaar geleden zijn debuut maakte, was het nog een echte pionier op het gebied van hybride rijden. In de loop der jaren is er bij elk merk wel een model te vinden met een hybride aandrijflijn. Dat zorgde natuurlijk ook voor de opkomst van een aantal nieuwe soorten aandrijflijnen, zoals de mild- en plug-in hybrides. 

Samen met de volledige hybrides zijn de relatief jonge mild- en plug-in hybrides tegenwoordig de populairste versies. Ze worden nog weleens door elkaar gehaald, terwijl het wezenlijk andere aandrijfvormen zijn. Hoewel ze allemaal het label 'hybride' dragen, zijn er duidelijke verschillen die ze uniek maken. We leggen ze één voor één uit:

Volledig hybride (HEV)

We starten met de klassieker: de volledig hybride, oftewel HEV (Hybrid Electric Vehicle). Dat is de variant die je terugvindt in onder andere de eerste Toyota Prius. Volledig hybrides combineren een verbrandingsmotor met één of meerdere elektromotoren. Je hebt er verschillende soorten in: parallel en serie. Veel auto’s brengen die twee systemen zelfs samen. 

Een populaire variant is de parallel-hybride. Auto’s met dit systeem kunnen rijden op alleen de elektromotor, alleen de verbrandingsmotor, of een combinatie van de twee. Zijn energie haalt de elektromotor uit de accu, die zichzelf oplaadt terwijl je rijdt. Dit gebeurt via de verbrandingsmotor en regeneratief remmen, waarbij anders verloren energie nuttig wordt hergebruikt.

Dan is er nog de serie-hybride. Waar de parallelle variant wisselt, is hier de elektromotor altijd verantwoordelijk voor het aandrijven van de wielen. De verbrandingsmotor is er puur om de elektromotor van energie te voorzien. Het grootste voordeel hiervan is dat de verbrandingsmotor altijd op zijn optimale toerental kan draaien, omdat hij de wielen niet direct hoeft aan te drijven.

Tegenwoordig hebben de meeste hybrides een systeem dat de twee bovengenoemde varianten combineert. Afhankelijk van de situatie kiest de auto zelfstandig om als serie- of parallel-hybride te werken. Zo heb je in theorie het beste van twee werelden.

Mild hybride (MHEV)

Een andere variant die je steeds vaker tegenkomt op de weg is de mild hybride - ook wel bekend als MHEV (Mild Hybrid Electric Vehicle). Ze worden nog weleens op één hoop gegooid met de volledig hybrides. Op zich is dat niet gek, want de twee lijken op elkaar. Beide zetten zowel een elektromotor als een verbrandingsmotor in om je van A naar B te brengen. Maar deze hybride soorten zijn wel degelijk anders. Het opvallendste is de grootte van de elektromotor en die van de batterij: deze zijn bij een mild hybride veel kleiner. Daardoor kan een mild hybride, in tegenstelling tot een volledig hybride, zeer beperkt elektrisch rijden. Mild hybrides doen dit met name bij heel specifieke omstandigheden, zoals tijdens het inparkeren. 

Waarom dan kiezen voor een mild hybride? Die lichte ondersteuning van de elektromotor zorgt ervoor dat de auto minder brandstof nodig heeft. Hij wordt dus een stuk zuiniger, en daarmee gaat natuurlijk ook je uitstoot omlaag. Bovendien zijn mild hybrides vaak voordeliger dan volledig hybrides omdat ze een compactere elektromotor en accupakket hebben. Daarnaast zijn ze vaak net zo voordelig of zelfs iets voordeliger dan een auto met alleen een verbrandingsmotor. Dit komt doordat de meerprijs van de techniek wordt gecompenseerd door een lagere bpm vanwege het lagere verbruik. Dat is dus gunstig voor zowel je portemonnee als het milieu! 

Plug-in hybride (PHEV)

Een andere variatie op de conventionele hybride is de plug-in hybride. Deze wordt ook vaak PHEV genoemd, wat kort is voor Plug-in Hybrid Electric Vehicle. Net zoals de andere soorten heeft deze een verbrandingsmotor en één of meerdere elektromotoren. Maar de plug-in hybride is tegenwoordig zo razend populair omdat hij een bijzonder voordeel heeft. Het accupakket laadt niet alleen bij terwijl je aan het rijden bent. Je kan deze ook gewoon opladen met een handige stekker - zo komt hij dus aan zijn naam. 

Eenmaal opgeladen kun je met een plug-in hybride volledig elektrisch rijden. Dit zijn niet zulke lange afstanden als bij een volledig elektrische auto, maar over het algemeen kun je er prima mee uit de voeten. Heb je bijvoorbeeld een plug-in hybride die 50 tot 70 kilometer elektrisch kan rijden op een volle accu? Dan kan je, mits je ‘s nachts hebt gestekkerd, in de meeste gevallen je woon-werk ritjes rijden zonder de verbrandingsmotor te gebruiken. Nog een voordeel: bij langere afstanden hoef je je niet druk te maken dat je met een lege accu komt te staan. Dan schakelt hij gewoon over op benzine en gaat hij verder als volledig hybride. 

Deze auto’s hebben het label ‘hybride’, maar zijn eigenlijk mild hybride

Het verschil tussen volledig-, mild- en plug-in hybride zal duidelijk zijn. Maar wat wél weer voor verwarring zorgt, is de naamgeving die sommige autofabrikanten gebruiken. Zo zijn er modellen die trots het 'hybride'-label dragen, terwijl het eigenlijk mild hybrides zijn. Laat je niet voor de gek houden door de volgende modellen: 

Ford Puma

De Ford Puma 1.0 EcoBoost Hybrid is verrassend genoeg geen volledig hybride. Zijn efficiënte 1,0 liter benzinemotor wordt namelijk licht ondersteund door een kleine elektromotor. Die combinatie komt samen uit op een vermogen van 125 pk - genoeg om lekker mee vooruit te komen. 

Peugeot 208

Peugeot haalt eenzelfde trucje uit. De Peugeot 208 Active 1.2 Hybrid is immers ook geen volledig-, maar een mild hybride. Al moeten we hier wel bij benoemen dat hij bijna functioneert als een volledig hybride. In samenwerking met een kleine elektromotor levert de 1,2-liter benzinemotor 100 pk. Deze combinatie is lekker zuinig: volgens de fabrikant zou het gemiddelde verbruik 4,5 liter op 100 kilometer (1 op 22,2) zijn. Er is ook een 136-pk versie, die in theorie een bijna net zo laag verbruik zou hebben. De 208 is niet de enige mild hybride Peugeot met een verwarrende naam. Ook de grotere modellen, zoals de 2008 en de 3008 doen aan zelfoverschatting.

Opel Corsa

De Opel Corsa 1.2 Turbo Hybrid deelt zijn techniek met de Peugeot 208. Vanzelfsprekend is ook deze auto een mild hybride, hoewel zijn naam anders doet vermoeden. Net als de Peugeot is ook de Corsa verkrijgbaar met 100 pk en met 136 pk. Zijn grotere broer, de Opel Astra 1.2 Turbo Hybrid, is trouwens ook een mild hybride.

Jeep Avenger

Nog een mild hybride die als ‘hybrid’ wordt gelabeld is de Jeep Avenger 1.2 e-Hybrid. Een leuk feitje over deze mild hybride is dat hij zeer korte afstanden volledig elektrisch kan rijden. In theorie zou dit op lage snelheid een kilometer lang kunnen. Dat is niet veel, maar de meeste mild hybrides kunnen helemaal niet volledig elektrisch rijden. Je moet het gewoon zien als een leuk extraatje. 

Fiat Panda

Ook op de welbekende Fiat Panda wordt tegenwoordig hybride techniek toegepast. Dan hebben we het over de Fiat Panda 1.0 Hybrid. Maar let op: dit is dus geen volledig-, maar een mild hybride. Deze Panda heeft een vermogen van 70 pk en kan volgens de fabrikant gemiddeld 20 kilometer rijden op een liter benzine. 

Fiat 500

De Panda is niet het enige model van Fiat met een vertekende naam. Zo is de Fiat 500C 1.0 Hybrid ook geen volledig hybride. Hij heeft net zoals de Fiat Panda een vermogen van 70 pk en rijdt bijna net zo zuinig. Door zijn verbruik van 1 op 19,6 kan je dus ook met de Fiat 500 goedkoop en milieubewust rijden.

Suzuki Swift

Als laatste mag de Suzuki Swift 1.2 Smart Hybrid niet op dit lijstje ontbreken. Deze compacte Japanner heeft een mild hybride aandrijflijn en een maximaal vermogen van 83 pk. Daarmee is het misschien geen snelheidsduivel, maar hij is wél lekker zuinig.