Twee oude Toyota's Starlet op de brug - Uit de Oude Doos

Denk je aan de Toyota Starlet, dan denk je mogelijk direct aan de generaties uit de tweede helft van de jaren 80 (P7) en begin jaren 90 (P8). Niet gek, want dat waren immers de populairste Starlets in ons land. Toch wist Toyota er eerder ook al aardig wat van te verkopen. De eerste generatie Starlet, de P6, namen we exact 30 jaar geleden eens flink onder de loep. We haalden er twee bij: de oer-Starlet en een facelift-exemplaar van vijf jaar later. Auto's met nog niet bijster veel ervaring, 95.000 om 61.000 km, maar met respectievelijk 15 en 10 jaar achter de rug ook alles behalve nieuw.

Hoewel de later op de occasionmarkt zo populaire derde generatie van de Starlet toen nog nieuw te koop was, wisten we ook in 1993 al dat de Starlet een interessante goedkope occasion was. Dat gold namelijk ook voor de eerste Starlet al. Deze twee exemplaren zouden die reputatie staven. Om te beginnen met het sterkste punt van de Starlet: de techniek. "Starten, lopen, alles klinkt kerngezond. Olieverbruik is zelfs bij de oudste van de twee Japanners verwaarloosbaar. De vierbakjes kunnen niet beter. Heel precies en licht genoeg ga ik 'klik-klik' door het schakelpatroon." Een grondiger inspectie aan het motordiagnoseapparaat volgde: geen problemen. Ook een compressietest bij beide Starlets wees niets zorgwekkends uit. "Zelfs veel korte stukjes rijden heeft ze klaarblijkelijk geen kwaad gedaan."

Dan de doorgaans mindere kant van de Starlet: het koetswerk. Ook dat bleek bij deze twee Starlets nog best aardig in orde te zijn. Zeker gezien de leeftijd vonden we de Starlet uit 1978 helemaal niet gek op dat vlak. We zagen het wel eens slechter en wat bleek: dit exemplaar had wel de nodige liefde gehad om nog zo hard te zijn. "Elk jaar kruip ik onder de auto en werk ik zelf de zwakke plekken bij. Ook de wielkasten voor en achter zijn zwakke plekken en de bodem ter hoogte van de pedalen is ook niet al te sterk," zo verklaarde de eigenaar. Ondanks het scherp zijn op de zwakke plekken, ontdekten we op de brug toch een inmiddels op een enkele plek wat doorgeroeste wielkast. De 83'er was nog verspeend van aandachtsbehoevende roestplekken, dus die kreeg wat dat betreft een dikke pluim.

Het enige dat er bij beide exemplaren verder noodzakelijk was om te herstellen, was de remmerij en nog wat andere kleine onderhoudsgevoelige zaken. Niets al te duurs of zorgelijks, zoals we van tevoren eigenlijk ook wel hadden verwacht.  Onze conclusie was dan ook: "Als je een klein, goedkoop, betrouwbaar autootje zoekt, is de Starlet een regelrechte aanrader. Want wie de carrosserie onder controle heeft, hoeft zich nauwelijks ergens zorgen om te maken."