Test: Renault Express
Meer dan een Dokker
Doordat de Dacia Dokker zijn carrière mag voortzetten als een Renault, denkt dit merk extra kansrijk te zijn in de zogenoemde grootzakelijke markt, waar wagenparkbeheerders orders voor honderden auto’s tegelijk plaatsen. Wij reden met de nieuweling, waarvoor de oude naam Express is afgestoft.
In juni zal de laatste bedrijfsauto van Dacia van de band rollen. Het merk wendt zich helemaal af van deze markt, wetende dat het nimmer een vuist kan maken tegen de grote jongens. Fleetmanagers willen het liefst voor een zo rijk mogelijk palet bestelauto’s bij zo min mogelijk automerken winkelen en dan heeft Dacia niets te bieden. Bovendien zat het Dacia in de weg dat het nooit korting geeft, iets wat bij grootafnemers, zoals ook leasemaatschappijen, juist gebruikelijk is. Tegelijkertijd kon Renault wel een goedkopere bestelauto gebruiken, al was het maar om geen klanten te verliezen die geen trek hebben in de technisch meer geavanceerde nieuwe Kangoo. De rolverdeling die de de importeur voor zich ziet is klip en klaar: de Express, leverbaar vanaf € 12.990 (excl. btw/bpm) wordt de lieveling van de fleetowner, de Kangoo van ‘kleinzakelijk’, waar zzp en mkb onder vallen. De Kangoo zelf volgt in oktober, over de prijzen daarvan is de importeur nog in onderhandeling met de fabriek. De Express is nu reeds leverbaar.
Meer dan een Dokker
Renault haast zich te melden dat de nieuwe Express veel meer is dan een Dokker met een ander front. Het belangrijkst zijn de toevoeging van blind spot warning, trailer stability assist en hill start assist. Bewijs levert verder het flink opgewaardeerde interieur. Het dashboard hield ruwweg dezelfde indeling, inclusief de te lage plaatsing van het display, maar is hoogwaardiger en moderner geworden. Het instrumentarium is erg simpel opgezet, het display heeft evenmin een spannende layout, maar het functioneert allemaal best. Fijn zijn de fysieke knoppen voor de verwarming en ventilatie, terwijl je voor de radio bij de vertrouwde satelliet aan de stuurkolom terechtkunt. De zit is niet geweldig voor lange mensen; de stoel zou een decimeter verder naar achteren moeten kunnen. Mooi is de toevoeging van een monitor als achteruitkijkspiegel; de camera is boven de achterdeuren geplaatst. Werkt prima. Er is geen blik opzij, zoals bij de Berlingo en consorten, maar de buitenspiegels zijn gelukkig flink aan de maat. De laadruimte is als bij de Dokker: maximum laadlengte 191 cm, breedte opening bij de schuifdeur 71,6 cm, laadvolume 3,3 m3, laadvermogen 650 kg (diesels) of 780 kg (benzineversie). De kleinste van de twee achterdeuren is dankzij een nogal verborgen hendel lastig te openen.
Benzine
Benzine, het woord viel al. Renault levert de Express met de bekende TCe 100-motor, een 1,3-liter viercilinder met 200 Nm bij 1.500 tpm. Renault neemt hem bewust op in het gamma voor wie een diesel om wat voor reden dan ook geen optie is. De testrit wees uit dat het een fijn machientje is voor wie een beetje van doorpoken houdt, want met 280 kg in het laadruim moest hij hard werken voor zijn geld. De zesbak schakelt voorbeeldig en de bediening is in het geheel bijzonder licht en gemakkelijk. De besturing is helaas nogal vaag, iets wat bij de in de neus ongetwijfeld zwaardere dieselversie (Blue dCi 95) niet gold. Wie de benzineversie om het geluidsniveau ambieert kunnen we geruststellen: hij doet zijn werk in stilte, maar behalve bij het optrekken scheelt het niets met de diesel. Laatstgenoemde is vanwege zijn veel smeuïger motorkarakter (240 Nm bij 1.750-2.000 tpm) en rustiger besturing zonder meer de fijnste van de twee. De Express is er ook als Blue dCi 75 met 220 Nm.
De voorlopige conclusie is behoorlijk positief, want met de Express haal je een compacte en betaalbare bestelwagen in huis die niet excelleert in verfijning, maar die op het eerste gezicht nergens heel grote steken laat vallen.
