Terug naar bescheiden tijden met deze Toyota Corolla Coupé - In het wild

Wel zonde van de duplicaatcode

Luuk Hendriks
Nieuws

20 november 2025 om 16:04

In het wild:

In de onregelmatig terugkerende rubriek ‘In het wild’ zetten we bijzondere auto’s in het zonnetje die we zomaar op straat zijn tegengekomen. Bijzonder is in dit geval een zeer breed begrip. Vergeten, uitgestorven, spectaculair of een combinatie daarvan.

Toyota wil haar modellen tot negen jaar laten meegaan door softwareupdates uit te voeren. Die waren er in de jaren ‘80 nog niet, waardoor er om de paar jaar weer een nieuwe modelgeneratie in de showroom stond. Deze rode coupé - geen liftback! - is een heerlijke ‘trip down Corolla lane’.

De achterwielaangedreven Corolla kwam in 1966. Dertien jaar later verscheen de vierde generatie, die ten opzichte van de derde generatie veel vierkanter was. Dat gold ook voor de koplampen. Geheel in de geest van die tijd waren de diverse koetswerken niet op één hand te tellen. De vierde Corolla stond onder meer als twee- en vierdeurs sedan en drie- en vijfdeurs stationwagon in de brochures. Dan had je nog een driedeurs coupé en tweedeurs liftback. Laatstgenoemde onderscheidde zich van de coupé door een verder naar achteren doorgetrokken dak. Wilde je een traditionele hatchback? Dan bood voorwielaandrijver Tercel uitkomst.

Hybride aandrijving liet nog een jaar of twintig op zich wachten, dus het aanbod aan krachtbronnen was overzichtelijk. Alle Corolla’s waren er met een 60 pk sterke 1.3 en in de liftback lag er naar wens een 1.6 met 75 pk. Wie nog wat meer vermogen wenste, moest voor de coupé in GT-trim gaan. Die had een 1.6 Twin Cam met 108 pk.

De rode Corolla uit 1981, die met dank aan forummer Pjotr vandaag je beeldscherm siert, heeft het nog betrekkelijk eenvoudig gehouden. Het is de meest bescheiden variant van de coupé, een 1.3 DX met koddige stalen wielen van eveneens bescheiden formaat. En 60 pk dus, een top van 150 km/h en 0 naar 100 in 13,8 seconden. Het haalt het natuurlijk niet bij de GT, maar het was begin jaren tachtig ook allerminst iets om je voor te schamen.

Toyota-techniek staat als subliem te boek, dus daarover geen zorgen. Optisch is het allemaal wat minder in dit geval. Zo heeft de roestduivel de tankdop en de motorkap te grazen genomen, heeft de rode lak niet meer overal dezelfde tint en nemen we een duplicaatcode waar op het kenteken. Zonde, maar op de voor een auto respectabele leeftijd van 44 jaar niet gek. De rode coupé kende de eerste 18 jaar van zijn leven één eigenaar, die er net voor de eeuwwisseling afstand van deed. De vierde en huidige berijder rijdt er al ruim 11 jaar in rond. Hopelijk nog wat langer en met veel plezier!