Sinistere collectie: alle AMG Black Series bij elkaar

Van het circuit naar de openbare weg. Veel autofabrikanten claimen dit te hebben gerealiseerd, maar vooral bij high-performance-modellen wordt dit (te) vaak geroepen. De directies die jaar in, jaar uit miljoenenbudgetten voor de autosport goedkeuren, willen immers ook de bevestiging krijgen dat het geld goed wordt besteed. In het geval van de SLK 55 Black Series is er echter geen woord van gelogen, want hierbij diende een hoogst bijzondere autosportdeelnemer als inspiratiebron. We hebben het over een auto die zelfs Formule 1-wereldkampioenen achter zich heeft weten te laten, namelijk de safety car die wordt ingezet in de hoogste klasse van de autosport.

AMG ontwikkelde ooit een speciale uitvoering voor de Aziatische markt die veel gemeen had met deze safety car, de Tracksport, waarvan slechts 35 exemplaren de fabriek verlieten. Deze Tracksport was uitgerust met een vast dak, een rolkooi, een racetank, een koolstofvezel afwerking van de  kuipstoelen, koolstofvezel op het dashboard en nog tal van andere zaken. De eenzitter zonder straatgoedkeuring mocht echter alleen tijdens race-evenementen in Aziatische landen laten zien wat hij in huis had. De Tracksport was simpelweg voorzien van te veel autosportcomponenten om een kenteken te kunnen krijgen. In Affalterbach waren ze echter niet voor één gat te vangen. De technici monteerden een tweede koolstofvezel kuipstoel voor de bij­rijder, de rest van de auto werd geciviliseerd en de eerste Black Series was een feit. De dakstijlen waren nu uitgevoerd in carrosseriekleur, waardoor alleen door de ontbrekende naad van het klapdak twijfel ontstaat. Het dakmechanisme is echter verdwenen; een laag zwaartepunt was in dit geval ­belangrijker dan de lol van het open rijden. Ook de ­brede wielkasten, die plek bieden aan ­gesmede 19-inch wielen die op een grotere spoorbreedte staan, maken net als de spartaans ogende lichtgewicht portierpanelen duidelijk dat dynamiek hoog in het vaandel stond bij de ontwikkeling. De 5,5-liter acht­cilinder ­onder de lange motorkap met zijn Formule 1-achtige verhoogde middengedeelte is ­aangesterkt tot 400 pk, terwijl het gewicht ruim onder de 1.500 kilo bleef.

De SL en SLK Black Series

Onwerkelijk gevoel

Op de provinciale weg krijg je direct een ­onwerkelijk gevoel, die ‘grote motor, kleine auto’-paradox die bij ons herinneringen oproept aan de fameuze Alfa 147 GTA. Eigenlijk is dit gewoon te veel vermogen voor een auto van circa vier meter, maar het verstelbare ­onderstel en het grote remsysteem doen hun best om de lineaire vermogensafgifte van de V8 bij te benen. Alleen de zeventraps automaat met koppelomvormer hoort niet thuis in zo’n gepeperde sportwagen.

Bij de tweede roadster van het stel is het van hetzelfde laken een pak, hoewel deze 65 AMG Black Series vanuit historisch perspectief ­hoger in het vaandel staat, alleen al door de afkorting SL. Het is meer auto, maar tegelijkertijd nog véél méér auto. Deze ultrabrede variant van de SL draagt een stuk geschie­denis met zich mee waarvan we­ ­alleen al spontaan in een nostalgische bui ­komen: als we hem zien, als we hem horen en helemaal als we ermee rijden. Het gaat om de 6,0-liter V12 die in doorontwikkelde vorm nog altijd wordt gemonteerd in de modellen van het merk.

Het is een heerlijke stap terug in de tijd, deze twaalfcilinder met twee turbo’s die soms op welhaast maniakale wijze zijn ­vermogen over je uitstort en tegelijkertijd qua basiskarakter heel verfijnd is. De ­ingenieurs van AMG hebben het koppel ­begrensd op 1.000 newtonmeter, er zou dus nog meer in hebben gezeten. Om dure schade aan de aandrijflijn te voorkomen, hebben ze echter besloten dat het zo wel mooi was. Indertijd was alleen de vijftraps automaat sterk ­genoeg om met al dit geweld om te gaan.In nagenoeg alle opzichten heeft AMG er bij deze SL een flinke schep bovenop ­gedaan. Neem alleen al die extreme wide­body-kit, waarvoor de brave SL 350 van je tennis­maatje minachtend zijn neus ophaalt. En de afstelling van het verstelbare onderstel is zo bikkelhard, dat het zaak is om over goed getrainde nekspieren te beschikken als je met deze auto op stap gaat. En dan hebben we het nog niet gehad over de verbazingwekkend ­directe besturing, waardoor de brede SL ­lichtvoetiger aanvoelt dan je logischerwijs verwacht. Voor al dit lekkers moest je elf jaar geleden meer dan € 485.000 neerleggen. Achteraf zou dat echter een bijzonder goede investering zijn geweest, want voor een ­gebruikt exemplaar betaal je tegenwoordig niet zo heel veel minder.

Patroon

Nog voor de komst van de SL lanceerde AMG de tweede Black Series-variant in de vorm van de CLK Black Series. Ook dit keer dienden de autosportactiviteiten als basis. In het geval van dit model ging het echter niet alleen om de Formule 1, maar ook om de DTM. In deze Duitse toerwagen-raceklasse was de CLK in 2003 bijzonder succesvol: negen overwinningen in tien races. Dat leidde tot de komst van de speciale variant CLK DTM, waarbij de 5,5-liter was voorzien van een compressor om het vermogen te verhogen naar een bizarre 582 pk. Toen de CLK in 2006 werd gefacelift, ruimde de kunstmatig beademde 5.5 het veld voor een atmosferische 6,2-liter achtcilinder. Zodoende is de CLK 63 Black Series ten opzichte van zijn spirituele voorganger CLK DTM wat minder heftig gemotoriseerd. Net als de SLK had hij veel gemeen met de toenmalige safety car uit de Formule 1, dus we ­beginnen een patroon te herkennen …

De C en CLK Black Series

De harde feiten: een lineaire atmosferische motor in plaats van een compressormotor met een bruuske vermogensafgifte, ‘slechts’ 507 pk. Toch hebben de ingenieurs meer uitgepakt dan je op basis van zijn verhoudingsgewijs ingetogen uiterlijk zou verwachten. De vele onderhuidse verstevigingsmaatregelen, de grotere spoorbreedte en het onderstel dat in praktisch alle opzichten onderhanden is ­genomen, zorgen ervoor dat deze CLK qua ­rijdynamiek feitelijk niets meer gemeen heeft met de reguliere varianten van deze coupé.

Nagenoeg alle parameters kunnen worden aangepast, wat overigens niet altijd gemakkelijk gaat. Het ovale, met alcantara beklede sportstuur en de riante hoeveelheid koolstofvezel in het interieur maken duidelijk dat deze auto een sportieve inborst heeft. Dat verandert echter niets aan het feit dat de feedback van de besturing en de niet altijd even snelle automaat op het gebied van rijdynamiek niet zijn opgewassen tegen de hoogtoerige ­atmosferische motor, die pas bij 7.200 tpm zijn maximale vermogen afgeeft.

Zijn legitieme opvolger, de C63 Coupé Black Series, is het enige model dat breekt met de Formule 1-traditie. Er werd nooit een C-klasse Coupé ingezet als safety car. Fabriekscoureur Bernd Mayländer zat hooguit voor ontwikkelings- en instructieritten achter het stuur. Toch heeft de rode coupé voor eeuwig een plekje in ons hart. In 2011 maakten we namelijk al kennis met deze auto in Californië, waar we hem aan de tand mochten voelen op het heerlijke circuit van Laguna Seca. Daarna kregen we een schouderklopje van voormalig DTM-coureur Bernd Schneider, die daarbij vriendelijk met zijn hoofd knikte. Wat een bijzonder gaaf moment! In gedachten rijden we weer vol gas over de heuvel na start-finish, terwijl we tijdens het insturen remmen voor de Andretti Hairpin. De daaropvolgende ­derde-versnellingbochten namen we met een brutaal snufje overstuur, waarna we door de linkerbocht het rechte stuk Rahal Straight ­opreden. Vervolgens vlogen we linea recta richting de hemel, om vervolgens diep te ­vallen, in de fameuze bochtencombinatie Corkscrew welteverstaan. Als we er alleenal aan terugdenken, krijgen we spontaan weer kippenvel. Met het verstelbare onderstel, de aerodynamische maatregelen en het sperdifferentieel hebben de techneuten van AMG de al lichtvoetige basis omgeturnd in een ware ideale lijn-snuffelaar.

De AMG GT en SLS Black Series

In vergelijking met de modellen die daarna onder het Black Series-label op de markt ­zouden komen, waren de genoemde modellen echter allemaal koorknaapjes, afgezien van de SL wellicht. In 2013 stelde AMG de SLS Black Series aan de wereld voor, terwijl ­tegelijkertijd een variant werd onthuld die, je raadt het al, de Grand Prix-deelnemers in toom moest houden. Het lijkt er sterk op dat de ontwikkelaars een GT3-raceauto in ­gedachten hadden toen ze deze SLS-variant ontwikkelden. Deze Black Series was niet­ ­alleen de krachtigste – en laatste – uitvoering van de SLS, ook de 6,2-liter V8 bereikte in dit model een hoogtepunt. Het complete ­binnenwerk van de motor werd onderhanden ge­nomen, er bleef geen schroefje onveranderd. Alles werd versterkt, lichter gemaakt of nog nauwkeuriger afgewerkt. Pas bij 7.400 toeren per minuut is het maximale vermogen van 631 pk beschikbaar. De topsnelheid heeft ­wellicht te lijden onder het uitgedokterde­ ­aerodynamische concept, maar het zorgt wel voor de belangrijke neerwaartse druk en daarmee voor snelle rondetijden. De grip van de vooras, de stuurprecisie, de motorrespons: deze SLS is eindelijk het compromisloze sportapparaat dat hij sinds zijn debuut in 2009 altijd al wilde zijn.

De moeite waard

Na deze SLS-variant zou het maar liefst zeven jaar duren voordat de jongste telg van Black Series-familie op de markt werd gebracht, ­oftewel hetzelfde tijdsbestek als waarin Black Series nummer 1 tot en 5 aan de wereld­ ­werden voorgesteld. Het wachten was echter de moeite waard. Bij de eerste rijtest waren we al zwaar onder de indruk, want het werd duidelijk dat deze GT Black Series de GT-tracktools van Porsche recht in de ogen kan kijken. Om dat te realiseren, hadden ze bij AMG opnieuw de complete auto onderhanden genomen. De 4,0-liter biturbo werd voorzien van een flat plane-krukas, zoals die in raceauto’s ook wordt toegepast. Er werd een vermogen van 730 pk uit de motor gepeuterd en het onderstel werd eveneens grondig ­gewijzigd. Ook nieuw: het aerodynamica­pakket. De lucht die uit de koolstofvezel ­uitlaten in de motorkap komt, stroomt langs de A-stijlen naar de enorme achterspoiler met zijn twee elementen en opklapbare airbrake. De neerwaartse druk die hierdoor wordt ­gegenereerd, wordt via steunen direct aan de carrosserie doorgegeven. Dat deze ­steunen middenin de bagageruimte zijn ­geplaatst, mocht de pret niet drukken. Met deze auto wil je immers het circuit op; je gaat er geen verhuizingen mee doen. Ook de uitschuifbare frontsplitter en de optionele vierpuntsgordels plus rolkooi achter de koolstofvezel kuipstoelen maken duidelijk dat dit niet de ideale auto is om aan je oma mee te geven voor de boodschappen. Het zorgt er echter wel voor dat deze auto bochtsnel­heden aankan die je in eerste instantie niet eens aandurft. Typisch Black Series, kortom. We hebben er lang op moeten wachten tot Affalterbach ons weer verblijdde met de komst van een Black Series-model, maar het heeft ons geduld beloond met een waanzinnige auto. De GT is in tal van opzichten een absoluut hoogtepunt. We kijken dan ook met smart uit naar de komst van de volgende Black Series.

Dit artikel is eerder verschenen in GTO Magazine nummer 2 van 2021.