Menu
Terugkijkend op de oorspronkelijke versie van de Renault 21 (1986) zouden we kunnen stellen dat diens platte, dichte neus niet zou misstaan op een elektrische auto. Vanaf 1989 kwam er een geheel nieuw front, met een kleine, doch duidelijker zichtbare grille. Daar bleef het niet bij.
De Renault 21 is in allerlei opzichten een bijzondere auto. Afhankelijk van de krachtbron lag die bijvoorbeeld dwars of in lengterichting, een opmerkelijk complexe oplossing voor een probleem dat bij andere fabrikanten eigenlijk niet voorkomt. Dan was er ook nog de 21 Turbo, een razendsnel topmodel dat er zijn eigen neuspartij op nahield en die ook altijd mocht houden. Die doet vandaag dus niet mee.
Voor wie de jaren negentig bewust heeft meegemaakt moet de Renault 21 haast wel herinneringen oproepen, want je zag ze toen werkelijk overal. Met name de stationwagon Nevada was dankzij de enorme wielbasis en optionele derde zitrij (Familiale) erg in trek, maar ook de andere varianten zagen we vaak rijden. Dat waren er twee, maar niet gedurende de hele carrière van deze Laguna-voorloper.
Het begint allemaal lekker overzichtelijk in 1986, met een vierdeurs sedan en die grote Nevada. Het ‘platte’, op het oog grille-loze front is in die jaren lekker vierkant, typisch voor dit tijdsgewricht. Ook aan de achterkant zagen we vooral rechte lijnen en scherpe hoeken terug. Opvallend: de sedan kreeg al vanaf het begin tweekleurige achterlichten, dus met ‘zwarte’ knippers en achteruitrijlichten. De Nevada deed het aanvankelijk nog met driekleurige exemplaren, dus in rood, wit en oranje.
In 1989 kondigde Renault een grote facelift aan. Die bracht de Nevada tweekleurige achterlichten, maar de sedan zelfs een geheel nieuwe kont. Renault kon daar vrij makkelijk stevig aan de slag, want de ‘opgelegde’ achterklep laat zich met een verhoging en een ingebouwde spoiler eenvoudig anders vormen. Samen met de plattere achterlichtpartij oogde de achterzijde van een 21 sedan na 1989 ineens veel breder.
Aan de voorkant vinden we bij het herziene model een afgeronde, maar evengoed behoorlijk rechtlijnige neus. De koplampen zijn platter en breder, het (nieuwe) logo krijgt een plekje in het midden boven de sleuf die als grille dient. Andere, gladdere bumpers dragen bij aan het totaalplaatje, dat daadwerkelijk veel moderner overkomt.
Het grootste nieuws was in 1989 echter niet eens die neus of de sedankont, maar de komst van carrosserievariant nummer drie. Een vijfdeurs liftback, zoals de Fransen die bij alle generaties van opvolger Laguna zouden voeren, in plaats van een traditionele sedan.
De discussie is gesloten.
Reageren is niet meer mogelijk.
