Peugeot 106 - Eerste rijtest - Uit de Oude Doos

Peugeot presenteerde in september 1991 voor het eerst in bijna 20 jaar weer een model in de 100-serie: de 106. De 205 had het stokje bijna een decennium eerder overgenomen van de 104 en nu kwam Peugeot toch weer met een iets lager in de markt geplaatst model. Dat riep direct wat vraagtekens op, want hoe moest het merk nu verder met de 205? Een eerste rijtest moest duidelijkheid verschaffen over de verschillen tussen de twee.

Wat direct al een duidelijk verschil was, was de grootte van de nieuweling. De 106 had een 3,5 cm kortere wielbasis en was zo'n 14 cm korter. Wel was-ie wat breder (bijna 3 cm). De 106 oogde al met al dus wat compacter, al zorgde de extra breedte ervoor dat de nieuwkomer ook weer geen iel karretje was vergeleken met zijn oudere broer. Wie ermee op pad ging, zou merken dat de 106 qua wegligging een wat sportievere inborst had dan de 205. Waar de 205 zijn koets wat meer liet bewegen als het bochtig werd, lag de 106 meer als een kart op de weg. Hij was dan ook wat stugger afgeveerd. Dat maakte de 106 overigens niet oncomfortabel, maar droeg eraan bij dat de 106 ook wat compacter aanvoelde.

Peugeot 106

Onze eerste kilometers in de 106 waren er echter vooral op gericht om te ontdekken wat je met een 106 in huis haalde en niet zo zeer om 'm nou een op een te vergelijken met de 205. Waar de 106 in ieder geval in uitblonk, was de wegligging. Die noemden we in 1991 'zeer sportief'. Let wel: we waren op pad met de 1.1, nog niet met de 1.4 die de 106 écht vlot maakte. "Echt nodig is die grotere motor niet, want de XT met 1.124 cc-motor beschikt over verrassend veel temperament. De 60 paardenkrachten weten wel weg met de 106. Vanuit stilstand wordt in 13,5 seconden 100 km/h bereikt. Een iets onregelmatig gepruttel, net als bij grote broer 205 GTI, daagt de bestuurder uit om het gas flink in te drukken. Een mooi vol uitlaatgeluid vult het interieur bij het klimmen van de toeren. De soundmixers van Peugeot hebben hier een prachtig resultaat bereikt." Dat laatste vonden we in zekere zin overigens ook een minpunt van de 106: het TU-blokje kon wel wat té rumoerig worden als je niet tijdig opschakelde.

Een echte tegenvaller vonden we echter aan de buitenkant van de 106: de bijzondere verzonken deurgrepen. Het zag er uiteraard leuk uit, alleen in de praktijk vonden we het niet echt handig: "Een rechtshandige bestuurder moet de sleutel eerst in de linkerhand pakken voordat hij zonder beschadiging van lak en/of nagels het portier kan openen." Eenmaal aan boord van de 106 maakte een eenvoudig maar doordacht dashboard het gelukkig weer goed. Hoewel het moderner oogde dan dat van de 205, was het van een vergelijkbaar eenvoudige snit, terwijl de 106 uiteraard een slag nieuwer was. Ook dit maakte weer duidelijk dat de 106 niet als directe opvolger voor de 205 moest dienen. Ook ontbrak een recirculatiestand, iets dat de 205 wel had. De zitruimte achterin hield ook niet echt over voor mensen van 1,80 of langer, al mocht dat in dit segment geen grote verrassing heten. Wie de achterklep opende, kwam erachter dat daar dan wel weer behoorlijk wat ruimte zat. Een behoorlijk rechte laadruimte met lage tildrempel maakten het prima mogelijk om de 106 als pakezeltje in te zetten.

Peugeot 106

Al met al concludeerden we: "Peugeot zet met de 106 een leuk en actief te berijden auto op de weg. Het is met zijn prijs van fl. 24.800 geen koopje, maar de sportieve welp zal desondanks door zijn vele goede kwaliteiten de harten van velen veroveren. Voor veel rijders van een 205 zal de keuze tussen de 106 en het iets duurdere vertrouwde model een moeilijke zijn."