30.000 km met een Peugeot 106 - Uit de Oude Doos

De Peugeot 106 was weliswaar maar een kleine auto, maar wel eentje die bij zijn introductie eind 1991 grote verwachtingen met zich meebracht. Bij AutoWeek waren we dan ook reuze benieuwd hoe de 106 zich zou gedragen over een langere periode, dus besloten we er eentje als duurtester in te zetten. Een 106 XR 1.1, om precies te zijn, een uitvoering die in groten getale de showoom verliet. Met 1993 in zicht was het tijd om terug te blikken op onze eerste 30.000 km met de kleine Fransman. Die waren heel aardig bevallen, maar niet geheel probleemloos.

De 106 was duidelijk geen fan van de steeds verder zakkende temperaturen. Meermaals kregen we te maken met startproblemen bij koud weer: "Bij de 20.000 km is er naar het euvel gekeken, maar zonder succes. De kleine bleef zich nukkig gedragen bij een koude start. Bij 26.363 km is de inspuitcomputer vervangen. Een behoorlijk rigoureuze maatregel, maar ... helaas niet afdoende. We hebben de groene Fransman opnieuw betrapt op 'willen afslaan'. Dat was kort na een koude start, volgend op een natta nacht. het heeft veel weg van een chronische verkoudheid." Doorgaans was een tweede startpoging voldoende om er leven in te krijgen en daarna liep de 1.1 zonder problemen, maar toch was het storend, zeker bij een nog vrijwel nieuwe auto.

Een ander euvel dat de kop op stak, was mogelijk wat lastiger de auto zelf aan te rekenen. Nadat iemand van slechts 1,65 m in de Peugeot had plaatsgenomen en de bestuurdersstoel had versteld, was de stoel vast gaan zitten. Zo vast, dat er geen beweging meer in te krijgen was. Dat kwam volgens ons 'ongetwijfeld door ondeskundig en onzacht gesjor', dus we gaven de Peugeot er maar niet de schuld van. Tegelijk met het vervangen van de inspuitcomputer werd de stoel hersteld, tot grote vreugde van de redactieleden die langer waren dan 1,65 m.

In positieve zin viel op dat de Peugeot 106 ondanks zijn formaat een fijne reisauto was gebleken. "Het grootste compliment dat we de een-nul-zes tot nu toe kunnen geven, is de vaststelling dat de drieënhalve meter korte Fransman aanvoelt als een auto van een veel groter formaat. Het veercomfort, het weggedrag en (in iets mindere mate) de prestaties zijn dik voor elkaar. Alleen als je achterom kijkt, realiseer je je weer dat het allemaal vrij snel ophoudt achter je rug." Tot een vergelijkbare conclusie kwam AutoWeek-lezer N. De Vries, die van ons een weekje zijn Opel Vectra mocht omruilen voor onze duurtest-106. Hij was blij verrast door het comfort voor het formaat van de auto. Wel vond hij bij langere stukken snelweg het motorgeluid wat hinderlijk.

Tenslotte was een duidelijk pluspunt het verbruik van de 106. De 1.1 lustte gemiddeld over dik 30.000 km 1 liter benzine per 14,72 km. Het verbruik viel in de laatste grofweg 10.000 km daarvan nog wat gunstiger uit: 1 op 15,9, we dachten dat dat mogelijk te maken had met het vervangen van de inspuitcomputer. We gingen hoe dan ook met vertrouwen de rest van de duurtest tegemoet, al zouden er door het koude weer nog wel wat sputterende startjes volgen. De 106 bleek ondanks die 'verkoudheid' goed voor een lang leven: pas in 2014 verdween de kleine Fransman naar de sloop.