Opel Omega (1992) - In het Wild

Bij de bread-and-butter-merken is zelfs het traditionele middensegment inmiddels op sterven na dood, laat staan de hogere middenklasse. Modellen als de Ford Scorpio, Citroën XM en deze Opel Omega zijn overblijfselen uit een duidelijk andere periode. Zij konden in hun tijd op behoorlijk wat bewondering rekenen, al was het alleen maar om hun formaat en allure vergeleken met de andere types van die merken. Juist binnen een 'nuchter merk' als Opel was de Omega een heerlijke uitspatting, zeker als je er een had die extra ruim in zijn spullen zat en een zescilinder in de neus had liggen. Dat geldt voor dit exemplaar, dat door AutoWeek-forummer A Brandhorst werd gespot. Dank voor het delen!

Er zijn diverse kenmerken die verraden dat deze Omega waarschijnlijk op behoorlijk wat belangstelling van de buurt kon rekenen toen zijn eerste eigenaar hem voor de deur zette. Meegespoten bumpers, verchroomde accenten, een achterspoiler, een glazen dak, spatlappen en de karakteristieke lichtmetalen wielen: allemaal zaken die duidelijk maken dat hier een goedbedeelde Omega staat. Dat is het zeker, want we hebben hier van doen met de 2.6i. Die had de kleinste zes-in-lijn in de neus, goed voor 150 pk en een 0-100-sprint in 9,8 seconden. Naar huidige maatstaven is dat niet indrukwekkend, maar destijds kon je zeker ook met de topsnelheid van 215 km/h nog behoorlijk de blits maken. Als je echt rap wilde zijn, kon je in 1992 nog tekenen voor de 3.0 of de 3000. Die types hadden - zoals de namen al zeggen - een 3,0 liter metende zespitter, respectievelijk goed voor 200 en 204 pk vermogen en een topsnelheid van 235 km/h. Maar goed, dan was er ook altijd de Lotus nog ...

Kortom, de absolute top van het Omega-gamma was deze 2.6i niet, maar toch is het er nog steeds een die net even wat meer uitstraling heeft dan 'gewoon een Omega'. Mooi om te zien dat deze er nog is en met zo'n ruim parkeerbeleid zal hij vast ook nog wel mooi vrij van deukjes en krasjes zijn.