Gereden: Land Rover Discovery Sport

Na bijna achttien jaar valt het doek voor de instapper van Land Rover. In 1997 betekende de Freelander de binnenkomer van Land Rover in de compacte SUV's, komend jaar wordt de tweede generatie vervangen door de Discovery Sport. Deze auto schurkt wat betreft de looks in elk geval een stuk dichter tegen de Range Rover aan, wat hem op het eertste oog meteen een stuk hoger op de hierarchische ladder plaatst. Aan de binnenkant merk je vooral aan de wat goedkopere materialen dat je in de instapper van Land Rover zit, maar dat zegt meer over het niveau van de duurdere types. Het dashboard is mooi afgewerkt en tijdloos vormgegeven. De zitpositie is lekker hoog, waardoor je dat dominante, machtige gevoel krijgt dat bij een SUV hoort. We reden vandaag met de 240 pk sterke benzine met de nieuwe negentraps automaat die we ook al in de Evoque hadden. Over het weggedrag op asfalt kunnen we nog niet veel zeggen; vanaf het vliegveld van Reykjavik trokken we meteen de witte woesternij in, en de eerste paar kilometers op asfalt zorgden de spijkerbanden ervoor dat de auto zich anders gedraagt dan op normale banden. Maar we zijn wel meteen onder de indruk van de prestaties in de sneeuw en op ijs. Hoewel de Discovery Sport het zonder tussenbak moet stellen, heeft hij veel grip onder deze barre omstandigheden. Het bekende Terrain Respond is weer verder doorontwikkeld, waarmee alle systemen optimaal functioneren in de omstandigheden. En Hill Descent Control, dat ooit debuteerde op de eerste Freelander en tegenwoordig nog op weinig 4x4's ontbreekt, heeft de Discovery Sport ook. De motor is lekker soepel en krachtig, de negen verzetten wisselen razendsnel.

Morgen trekken we verder de wildernis in, dan met de diesel. De uitgebreide rij-impressie lees je binnenkort in AutoWeek.