Doorzaag-zaterdag: Honda NSX

Deze week staat AutoWeek in het teken van de jaren negentig, een mooie aanleiding om 'ns onder de huid van de Honda NSX te kijken. Met een scherpe blik zal het je waarschijnlijk al zijn opgevallen dat de auto op de tekening is voorzien Acura-badges op het stuur en tussen de achterlichten in plaats van Honda-emblemen. De verklaring hiervoor is Amerika. Acura is in de VS namelijk het luxe-label van Honda, net zoals Lexus dat van Toyota is. Maar goed, het is in dit geval slechts een kwestie van logo's, verder is de auto gewoon de Honda NSX zoals wij 'm ook kennen.

De NSX is eind jaren tachtig bedacht als het Japanse antwoord op auto's als de Ferrari 328 (en later de 348), maar dan betrouwbaarder en tegen een lagere prijs. Om tot dit resultaat te komen heeft Honda alle registers opengetrokken. In de opengewerkte dorpel is te zien dat gebruik is gemaakt van aluminium extrusie 'kokers'. Dat is nog altijd geen alledaagse oplossing en in die tijd een absoluut unicum.Onder het volledig aluminium koetswerk gaat een onderstel schuil waar Ayrton Senna een belangrijke vinger in heeft gehad. Onder andere op aangeven van Senna is het hele onderstel stijver gemaakt dan aanvankelijk het geval was. Door ook voor de draagarmen gebruik te maken van aluminium is de onafgeveerde massa bijna twintig kilo lichter dan wanneer er gewoon ijzer gebruikt zou zijn. De remklauwen zijn een beetje iel. Dat ligt niet aan de tekening, ze waren in het echt ook niet overbemeten. Bij langdurig 'misbruik' op het circuit of in de bergen hadden de NSX'en van de eerste lichting al snel last van fading, later is dat rechtgezet.

De dwarsgeplaatse 3.0 V6 met z'n 90 graden blokhoek en door oliedruk gestuurde VTEC-variabele klepbediening levert 274 pk en 284 Nm en is gebaseerd op de C-motor die we ook kennen uit de Rover 827, alleen serieus doorontwikkeld met de kennis en kunde die Honda in die dagen in huis heeft als heersend Formule 1-motorenleverancier. Zo zijn op de tekening nog net een paar drijfstangen te zien, opgetrokken uit titanium om makkelijker hoge toeren te draaien (maximaal 8.000 min-1). Voor de echter liefhebber heeft de NSX uiteraard een handbak, desalniettemin kun je hem later ook met automaat krijgen.

Aardig detail: rechtop tussen de voorwielen, net achter de radiator staat het reservewiel. Waarschijnlijk een universele thuiskomer, want de NSX heeft achter een andere bandenmaat dan voor. Overigens heeft alleen de standaard NSX zo'n reservewiel, bij de NSX-R (de hardcore-variant voor de Japanse markt) is-ie omwille van het gewicht thuis gelaten. Net als overigens de airco, een deel van het geluidsisolatiemateriaal en de stereo-installatie.

De NSX wordt door verschillende teams in de racerij ingezet en verschijnt in 1994, 1995 en 1996 zelfs aan de start van de 24 uur van Le Mans en weet daar in 1995 een klasse-overwinning voor zich op te eisen. Wanneer in november 2005 het laatste exemplaar van de band loopt zijn hem zo'n 18.000 stuks voor gegaan.

Mocht je nog een leuke aanvulling hebben op het NSX-verhaal, aarzel niet...