Door deze concept konden we alvast wennen aan de Nissan Juke

Het was een goed idee van Nissan om wat zitjes te plaatsen rondom het plateau waarop het spierwitte studiemodel Qazana op de Geneefse autoshow van 2009 zijn rondjes draaide. Het ding shockeerde behoorlijk en dat (sorry Nissan) in negatieve zin. Met zijn idiote rondingen en overmaatse wielen leek hij wel ontworpen voor Duckstad! En dan die koplampen: groot en rond naast een grijnzende grille, met twee verlichte puisten op de motorkap. Absurd, bizar, niet van deze wereld. Maar goed, het was maar een studiemodel. En die heeft de functie van een steen die een autofabrikant soms in een kalme vijver moet gooien om daar wat deining te veroorzaken. Zodra de rimpels eenmaal aan land komen, is het publiek opgewarmd voor het nieuwste hapje. En zo geschiedde. De Qazana werd de Juke, en daarin had Nissan heel stoer de belangrijkste kenmerken van het studiemodel overgenomen – zoveel zelfs, dat de Qazana waarschijnlijk naar de reeds kant-en-klare Juke was gemodelleerd, in plaats van andersom. De Juke was dus minder extreem, maar nog steeds buitenissig. En kennelijk precies de auto die veel mensen hartstikke leuk vonden, want hij werd omarmd als een imperfect, maar juist daardoor zo onweerstaanbaar asielhondje.

Pretmachientje

De Juke bleek onder zijn opvallende jas bijzonder vermakelijke techniek te verbergen, want het rijgedrag was op het speelse af. Een verrassing, omdat het nu eenmaal een compacte cross-over was, die even hoog op de pootjes was gezet als grote broer Qashqai. De pret was dubbel zo groot wanneer je voor de toen nieuwe 1.6 DIG-T-motor koos, omdat die dankzij directe benzine-inspuiting en een turbo maar liefst 190 pk naar de voorwielen bracht en tegen meerprijs ook naar de achterwielen. Zo veel power is tegenwoordig niet meer verkrijgbaar in de Juke. Niettemin geldt deze Nissan nog steeds als een pretmachientje, die praktische bruikbaarheid en binnenruimte veel minder dan voorheen naar het tweede plan verwijst. Zo bezien is zijn carrière van inmiddels veertien jaar nog lang niet ten einde. Wie had dat bij het aanschouwen van die gekke Qazana in 2009 kunnen vermoeden?