Designreview Volkswagen ID. Buzz: 'symbool voor verkramptheid binnen concern'

Ralf Brandstätter, voorzitter van de Raad van Bestuur van Volkswagen Personenwagens is weinig terughoudend over zijn nieuwe telg: “De ID Buzz is een echt icoon voor het elektrische tijdperk. Een auto zoals alleen Volkswagen kan bouwen. In de jaren 50 stond de Volkswagen Bulli voor een nieuw gevoel van autovrijheid, onafhankelijkheid en grote emotie. De ID Buzz pikt deze levensstijl op en brengt deze over naar onze tijd: emissievrij, duurzaam en klaar voor autonoom rijden.”
Toe maar. Volkswagen heeft post-dieselschandaal kennelijk alle schroom verloren en komt even stijlvol binnenzetten als een op de McDonalds parkeerplaats in zijn afgetrapte, roetbrakende Golf 3 driftende puber.

Een icoon ontwerp je niet, het ontstaat

Terug naar de beweringen van Brandstätter over de zogenaamde iconische waarde van de Buzz: een automotive icoon wordt niet ontworpen, het ontstaat. Een iconische auto komt voort uit een invloedrijk concept wat het ontwerp gedurende een specifieke periode vertegenwoordigde. Een cultureel bepalend idee, door de auto belichaamd. Zo werd de VW T1 in de jaren 60 onder meer een symbool voor de hippiecultuur. Groepen jongeren gebruikten de met kleurrijke schilderingen en vredestekens versierde bussen om vrienden en kampeerspullen te vervoeren.

ID Buzz heeft geen flower power maar flauwe power

De ID Buzz heeft geen flower power, maar flauwe power. Het kleurenschema dat doet denken aan de klassieke Bulli, is aangebracht op een generiek getekende carrosserie en maakt de nieuweling
geenszins iconisch. De character line op de carrosserie, waarop de kleurscheiding is aangebracht, verwordt op de neus tot een twijfelende net-wel-net-niet situatie: geen einde in scherpe T1-punt,geen vierkante afbakening. Terwijl in de jaren 50 de VW Bus stond voor een nieuw gevoel van vrijheid en onafhankelijkheid, is de enige wijze waarop de ID Buzz nu nog aan die filosofie linkt de manier waarop hij zijn yuppy-eigenaar plotsklaps van minimaal 70k vrijmaakt en het financiële hippie-dom in katapulteert.

Outline doet noch aan T1 noch aan moderne VW-bussen denken

Conceptueel is de Bulli 2.0 even leeg als de holle frasen van Brandstätter. Het ontwerp is de belichaming van de enorme verkramptheid die heerst binnen de Volkswagen Group, sinds het dieselschandaal uit 2014. Met name op conceptueel vlak en de esthetische uitvoering ervan is het merk duidelijk zoekende. De A-lijn, die het silhouet bepaald, is non-descript. Een outline die niet aan de T1 doet denken, maar ook niet aan het dna van een moderne Volkswagenbus. De vorm van het glas aan de zijkant, de Day Light Opening, en alle ruitstijlen missen karaktervolle hoeken, evenals een vormengamma met essentiële T1 design-elementen. De down the road graphic is aan de haren erbij gesleepte. De kennelijk ID-obligate horizontale strip tussen de koplampen is even geforceerd als misplaatst.

Volkswagen ID Buzz: zo moet het!

Met de Microbus had VW briljant jaren-60 icoon

Hoe moet het dan wel? Dat toonde Volkswagen zelf in 2001 met de Microbus Concept. Een briljant gevormde, frisse interpretatie van het jaren-60 icoon. Daarna werd de Moderne-Bus-
Interpretatie-Design-exercitie veelvuldig herhaald. Met onder andere de Bulli Concept in 2011, BUDD-e in 2016 en de ID Buzz concept in 2017. Geen van allen kon tippen aan de Microbus die exact de essentie pakte van de T1 en deze vertaalde naar een vormenspectrum dat zelfs ruim 21 jaar na dato nog vele malen frisser en relevanter oogt dan de ID Buzz. Die is op geen enkele wijze designtechnisch vernieuwend of gedurfd.

(tekst gaat verder onder de foto's)

Volkswagen Bulli van 2011

Volkswagen BUDD-E in 2016

Volkswagen ID Buzz-concept

Bij een zelfverzekerd ontwerp - zie kloeke Microbus – zou de halfslachtige net-wel-net-niet retrosaus onnodig zijn geweest. ID Buzz is geen moderne T1 interpretatie, noch heeft Wolfsburg de moed getoond wél volledig retrospectief te gaan en bijvoorbeeld een wérkelijk uitgesproken groot logo op de neus te plakken en, ondermeer in het dak, de 23 Samba-bus ruiten aan te brengen.
De enige ‘grote emotie’ die Ralf Brandstätter nu nog kan voelen is teleurstelling.