De brokkenmakers van het KLPD

De Tweede Kamer wil een onderzoek naar het verband tussen snelheidscontroles en files, zo lees ik gisteren in de krant. Dit naar aanleiding van een schatting van de Verkeersinformatiedienst VID, die zegt dat in zo'n twintig procent van de gevallen flitsers files tot gevolg hebben. Natuurlijk wordt dit ontkend door het Korps Landelijke Politiediensten KLPD. En terwijl ik dat allemaal lees, droom ik weg naar mijn vorige leven, toen ik Spee en zijn bendeleden dagelijks het bloed onder de nagels vandaan haalde. Al is het lang geleden, ik herinner mij nog heel goed die vrijdagochtend 7 april 2000, toen ik langs de A2 bij Budel foto's maakte van een radarcontrole voor mijn website. Ineens was daar die Fiesta, die vol in de ankers moest omdat zijn voorganger datzelfde deed voor de radar. De Fiesta wist de andere auto te ontwijken, maar de bestuurder kon de auto niet houden en vloog ondersteboven de berm in. De KLPD-er bleef in zijn wagen zitten en riep alleen een surveillance op, ik moest het slachtoffer uit zijn wrak bevrijden. Een vrachtwagenchauffeur die op dat moment stopte, wilde mij bijna in elkaar timmeren; hij dacht dat ik de controleur was. Ik kan mij niet herinneren me ooit nog zo beledigd te hebben gevoeld, maar dat terzijde.

Toen het wrak was afgesleept en ik nog even met de controleur napraatte, vroeg ik hem of hij dit vaker meemaakte, een ongeluk voortvloeiend uit een schrikreactie. Jazeker, antwoordde hij in al zijn domheid, eerlijkheid of een mix van beide. Niet dagelijks, maar zeker een aantal keren per jaar.

Dus, kamerleden: maak je niet zo druk om die flitsfiles. De werkelijkheid is nog veel erger.