Renault Mégane R26 Radicale (2009) - Test

Renault Sport is en blijft lekker bezig met de Mégane. Eerst was er de RS, later volgde de Trophy en in 2005 de Mégane F1 Team. Maar de huidige Mégane met zijn grappige kontje zal niet met stille trom verdwijnen. Zo werkt dat niet bij Renault Sport in Dieppe! Een stelletje fanatiekelingen nam de R26 nog eens goed onder handen en zette hem op een zeer streng dieet, waardoor hij 123 kg afviel. Trouwens, niet alleen van de Mégane zijn er RS-versies. Ook de Twingo en de Clio hebben in Dieppe een kuurtje ondergaan en transformeerden daar tot fantastisch speelgoed. Het uiterlijk van de Mégane R26-R laat aan duidelijkheid niets te raden over. De motorkap is van koolstofvezel (carbon), hij staat op 18-inch lichtmetaal en de stickerset doet de rest. De wielen zijn in zwart of rood leverbaar en er is keuze uit zeven lakkleuren. De motor bleef ongemoeid, dus nog altijd 230 pk en 310 Nm. Hoewel, niet voor ons Nederlanders, want wij krijgen er nóg eens 30 pk en 44 Nm bij, waarmee het totaal op 260 pk en 354 Nm uitkomt. Volgens de Nederlandse Renault Sport-specialist gaat het zelfs om 268 pk. Gaat dat allemaal goed op die voorwielen? Jawel, want de R26-R heeft een sperdifferentieel en is naar wens leverbaar met semi-slicks van Toyo. Zandvoort, Assen of Nordschleife: here we come!

Compromis

Teneinde de Mégane een fiks aantal kilo's lichter te maken, paste Renault de kunst van het weglaten toe. Dat betekent inleveren op comfort en veiligheid. Geen vijf sterren meer voor deze Mégane. Er bleef slechts één airbag over, er is geen achterbank of achterruitwisser, er zitten geen mistlampen in de voorbumper en veel van het geluidsisolerende materiaal is verwijderd. De sportstoelen van het merk Sabelt zijn, net als de motorkap, van koolstofvezel en voorzien van harnasgordels. Wat ons betreft had het allemaal nog wel wat radicaler gemogen. Geen vloerbedekking en kunststof panelen aan de binnenkanten van de portieren bijvoorbeeld. Van dat werk. Kun je natuurlijk altijd zelf nog doen, als daar de behoefte aan is. Renault Sport heeft naar een compromis gezocht, omdat al te veel lawaai misschien iets te veel van het goede is. De achterste zijruiten en de achterruit zijn van polycarbonaat, ook dat scheelt weer in gewicht. De Mégane heeft van huis uit al kunststof voorspatborden. De titanium uitlaat die hier wordt geleverd, is eveneens een stukje lichter dan de originele demper. De productie blijft beperkt tot 450 exemplaren, waarvan er slechts tien naar Nederland komen.

Snel door de groene hel

De kuipstoel zit voortreffelijk en met die racegordel kun je jezelf goed vastsnoeren. Een eerste vereiste voor als je serieus hard gaat rijden. Op het circuit, wel te verstaan. Want Renault ontwikkelde de R26-R voor lieden die het leuk vinden om op zogeheten trackdays (vrij rijden) het circuit op te gaan. Dan is het wel zo handig als je met je straatauto zo de baan op kan. Deze Mégane is er helemaal klaar voor. Om dat te bewijzen, stuurde Renault Sport op 23 juni 2008 een coureur met een R26-R de Nordschleife van de Nürburgring op met de eenvoudige opdracht om de 20,8 kilometer door de groene hel in een zo rap mogelijk tempo af te leggen. Dat was niet tegen dovemansoren gezegd, want al na 8 minuten en 17 seconden stond de Mégane met een roodgloeiend uitlaatspruitstuk uit te hijgen van zijn recordrondje. Dat is 18 seconden sneller dan de 240 pk sterke Opel Astra OPC. Waarbij we de kanttekening plaatsen dat Opel een productieauto gebruikte, die circa 86 kg zwaarder is dan de R26-R. Dat laat onverlet dat Renault hier een fraai visitekaartje mee heeft afgegeven en het zegt veel over het onderstel van de R26-R. De hoogste tijd om dat zelf uit te vinden!

Wat een grip!

Zoals gezegd, de zitpositie is perfect. En na de eerste paar bochten weten we dat de grip fenomenaal is. Niet in het laatst vanwege de Toyo's, die werkelijk ongekend veel grip genereren. De snelheid waarmee de R26-R bochten en afritten weet te nemen, is haast beangstigend. Insturen is gaan en je kunt halverwege de bocht domweg vol op het gas. Je maakt hem niet gek. Grip, grip en nog eens grip. Het sperdifferentieel doet zijn genezende werk en trekt de Mégane elke curve door. Dit is zonder twijfel één van s' werelds beste en leukste voorwielaandrijvers. De besturing werkt heel direct en precies en ook het schakelmechanisme is aangepakt, waardoor de schakelwegen een stuk korter zijn. En dan die motor. Wat een onophoudelijke bron van vermaak is dat apparaat. Geef gas en hij gaat er vandoor als een hond die op zijn staart wordt getrapt. Als een dolle. Met een waanzinnig mooi uitlaatgeluid. Hoe meer toeren, hoe harder het geblaas klinkt. Alsof de uitlaatgassen tegen de binnenkant van de achterbumper weerkaatsen. Echt een heel bijzonder geluid. Een medeweggebruiker met een potente Audi A4 doet een poging het acceleratiepotentieel van de R26-R te pareren, maar hij bijt zich stuk op onze achterbumper. Wat hadden we ontzettend graag een middagje op het circuit gespeeld met deze Renault. Op de openbare weg beleef je er weliswaar ook veel plezier mee (de vering is zelfs onverwacht comfortabel), maar het risico dat je aan de kant wordt gezet door de belastinginners van de Haagse graaibrigade ligt constant op de loer. De R26-R is namelijk een uitdagend type dat veel van je zelfbeheersing vergt. Radicalisme heeft z'n keerzijde.