Volvo S60 2.4 140pk (2001)

autoreview

Gebruikersreview

Uitvoering	S60 2.4 140pk
Versnellingen	5, Handgeschakeld
Bouwjaar	2001
Jaar van aanschaf	2001
KM-stand laatst	0 km

ERVARINGEN

17 april 2002

Een ’Volvowaardig’ alternatief

30.000 kilometer test Volvo S60 2.4 140pk

+ elegant lijnenspel
+ goddelijk zitmeubilair
+ perfecte ergonomie
+ optimale veiligheidsvoorzieningen

- geen regensensor
- niet kraak- en rammelvrij
- pk/gewichtsverhouding nét aan
- auto smeekt om een D5 motor

Wat doet een tevreden Volkswagen Passat TDI rijder als zijn baas hem vertelt dat de tijd is aangebroken om de afstandsbediening van zijn vertrouwde Duitse metgezel in te leveren en op zoek te gaan naar een nieuwe leaseauto? Dan duikt deze autoliefhebber onverwijld in zijn collectie automagazines, brochures en jaarboeken teneinde een gefundeerde keuze te maken voor een waardige opvolger. Ruim twaalf maanden en 30.000 aangename kilometers later vertelt deze ex-Passat rijder over zijn ervaringen met een Mistral-groene Volvo S60.

De keuze is reuze…

Het kiezen van een waardige vervanger van de met een rode i (110 pk) getooide Passat TDI heeft nog wel wat voeten in de aarde. De Volkswagen-dealer lokt nieuwe en bestaande klanten naar de showroom met de gloednieuwe facelift van de Passat. Autobladen en kranten vullen hun kolommen met verwachtingsvolle bespiegelingen over de nieuwe Audi A4 en Renault Laguna. BMW"s 3-serie handhaaft zich moeiteloos hoog op het verlanglijstje van vele D-segment (lease-)rijders. En de Alfa Romeo 156 en Saab 9.3 zijn serieuze kandidaten voor chauffeurs die speuren naar een meer sportieve of eigenzinnige automobiel.

Rond het merk Volvo komt tegen het einde van het vorige millennium een publiciteitsgolfje op gang met de introductie van de nieuwe Volvo S60. Een auto die volgens Volvo een reVOLVOlution teweeg gaat brengen in de categorie van premium brand hogere middenklassers. De S60 moet zich gaan meten met dynamische rijmachines als de BMW 3-serie en kwaliteits-iconen als de Mercedes C-klasse. Met de - ingekorte - bodemsectie van de S80, een fraai geboetseerde coupé-achtige carosserie en Volvo"s befaamde vijfcilinder 20-kleppen motor beschikt de S60 in elk geval over de juiste basis-ingrediënten om menig zakelijke rijder met een hart voor auto"s te doen watertanden.

Het lijstje van potentiële Passat-opvolgers wordt met behulp van Autoweek-tests en glossy folder-materiaal al snel gereduceerd tot drie: naast de gefacelifte Passat (met sterkere 130 pk dieselmotor of eventueel een VR5) zijn alleen de 320d en de S60 nog serieus in de race. De BMW maakt tijdens een korte proefrit grote indruk door zijn lichtvoetigheid en stuurprecisie, maar vooral door zijn gretige motor. Deze geweldenaar overtreft helaas ook alle verwachtingen als het leasetarief voor een met enige zinvolle extra"s opgewaardeerde 320d wordt gepresenteerd. BMW-rijden blijft voorbehouden aan bovengemiddeld welgestelde autoliefhebbers…

Een via internet geboekte proefrit bij de Volvo-importeur in Beesd (de S60 staat nog niet bij de dealers) zet de Zweedse limousine met stip op de eerste plaats. Tijdens het ritje van een halfuur overtuigt de Silver metallic S60 2.4 140 pk met zijn fraai klinkende vijfcilinder, zijn bijna sportieve wegligging, zijn heerlijke lederen zetels en zijn oer-solide afwerking. Met zijn vormgeving verstevigt de Zweed zijn koppositie op mijn persoonlijke ranglijst, maar hij laat weer punten liggen vanwege het (nog) ontbreken van een diesel-versie. De S60 met zelfontbrander zal pas in de loop van 2001 bij de Nederlandse dealers arriveren. Mijn maximaal te besteden lease-tarief noopt mij derhalve een keuze te maken uit de twee turboloze benzine-drinkers. Voor iemand die jarenlang verwend is met de kracht en lenigheid van een TDI voorwaar geen gemakkelijke opgave…

Vol verwachting klopt mijn hart...

Begin December 2000 wordt de knoop doorgehakt en bij Volvo-dealer Hooftman in Waddinxveen de bestelling geplaatst voor een Mistral-groene S60 2.4 140 pk. De lijst met fabrieksopties (zie kader) vermeldt onder meer het Intro Edition pakket, de Edition Plus Line en de Audio Line. Dealer Hooftman zal de toch al niet kinderachtige audioset nog wat verder tunen. Het standaard gemonteerde aantal van negen speakers wordt met vier stuks uitgebreid en de 4x50 Watt versterker wordt vervangen door een 4x75 Watt exemplaar.

Volgens de uiterst correcte verkoopadviseur heeft garage Hooftman bij de fabriek reeds een reservering geplaatst voor een flink aantal S60"s en derhalve zal mijn exemplaar nog vóór kerstmis geleverd worden. Die belofte had hij beter niet kunnen doen. Als ik mij op de afgesproken datum met kloppend hart bij de dealer vervoeg om mijn kerstkado in ontvangst te nemen, meldt de verkoper bedremmeld dat er van enige vertraging sprake is. Eén van de opties die ik voor mijn S60 heb besteld is nog niet leverbaar en ’dus’ is de afleverdatum van mijn auto enkele weken opgeschoven. Mij wordt verzekerd dat de limousine in de eerste week van januari voor mij zal klaarstaan.

Omdat de eerste week van januari voorbij gaat zonder bericht van de dealer, neem ik zelf het initiatief en zoek telefonisch contact. Mijn bange voorgevoel blijkt terecht. De vriendelijke verkoper die eerder mijn bestelling heeft opgenomen, heeft zijn dienstverband met Hooftman beëindigd. Zijn collega slaagt er pas na vele minuten in mijn bestelling op zijn computerscherm te toveren. Als dat uiteindelijk lukt, moet de Volvo-adviseur tot mijn niet geringe teleurstelling bekennen dat mijn Mistral-groene S60 nog niet is gearriveerd. ’Waarom ik niet van dit treurige feit in kennis ben gesteld’ wil ik weten. ’Omdat het Volvo computer-systeem vertragingen in levertijden niet aangeeft’, repliceert de man. Mijn vraag of dit terug te voeren is op de beperkingen van het verouderde computersysteem of op het feit dat Volvo"s leverbetrouwbaarheid dergelijke meldingen normaliter overbodig maakt, blijft onbeantwoord.

De regensensor blijkt uiteindelijk de bron van alle ellende. Volvo heeft problemen met de serie-productie van dit op zichzelf misbare accessoire en deze aanloopproblemen resulteren zo rond de eeuwwisseling in honderden te laat geleverde S60"s. Mijn exemplaar wordt uiteindelijk eind februari 2000 afgeleverd, zonder regensensor wel te verstaan…

De eerste kilometers…

De valse start bij de levering van mijn S60 is al snel niet meer dan een vage herinnering als het rijden eenmaal kan beginnen. Al na een paar kilometer voelt de Volvo vertrouwd aan. De zitpositie ten opzichte van stuur en pedalen is uitstekend in te stellen en alle bedieningshandels en -knoppen zitten precies daar waar je ze verwacht. Door de naar de bestuurder toe gedraaide middenconsole bevinden ook de knoppen voor airco- en radio/CD-bediening zich optimaal binnen vingerbereik. De versnellingspook (zonder optioneel leverbare spaceball beschermplaat) staat nogal hoog op de middentunnel, waardoor het schakelen aanvankelijk meer kracht lijkt te vergen dan je gewend bent. De positie van de pook wekt associaties op met de sequentiele bakken van moderne rallywagens, waarin de bedieningshandel zich ter hoogte van het stuur bevindt, direkt naast de vuist van de coureur.

Direkt bij het wegrijden valt de breedte van de auto op. De S60 deelt de bodemplaat met zijn grote broer S80 en heeft derhalve een carosserie die breder is dan die van zijn naaste concurrenten. De rechterbuitenspiegel zit verder van je vandaan dan in een Passat of 3-serie en dat is iets om rekening mee te houden bij het passeren van obstakels aan de rechterzijde van de weg. De overzichtelijkheid van de auto is goed, maar de zware A-stijlen kunnen het gezichtsveld soms vervelend belemmeren bij het ronden van bochten of het passeren van kruisingen.

Voor een bestuurder van één meter zeventig is de ruimte voorin genereus. De vorstelijke fauteuils volgen hoofd, rug, zitvlak en dijen als een maatkostuum. Een passagier die zich achter eerdergenoemde bestuurder op de tweede zitrij nestelt, vindt eveneens een comfortabele zetel, met heel behoorlijke ruimte voor hoofd en ledematen. Tonen de voorpassagiers zich wat minder inschikkelijk, dan blijkt de beenruimte achterin toch vrij krap bemeten. Terwijl op de bodem achter de voorstoel van een Passat een attaché-koffer én een laptoptas een plaatsje kunnen vinden, kan in de Volvo S60 alleen de attaché-koffer tussen stoelleuning en achterbankzitting worden geschoven.

Het doorgronden van de vele instelmogelijkheden van de Volvo audio-installatie vergt weinig tijd, hoewel het aanbeveling verdient het lijvige instuctieboek bij de hand te houden. De Dolby Pro Logic functie moet het geluid overal in het interieur dezelfde ruimtelijkheid geven. In de praktijk is het effect sterk afhankelijk van de gekozen muzieksoort en de opnamekwaliteit van de muziekdrager. Het indrukken van de Dolby Pro Logic toets zorgt er soms voor dat de strakke lage tonen uit de dertien luidsprekers overgaan in een een soort onheilspellend onweer. Daarbij produceren diverse onderdelen in de deurpanelen een flinke hoeveelheid ongewenste vibraties. Vergeleken met de zorgvuldig geselecteerde en professioneel ingebouwde audio-set in mijn vorige auto klinkt de ruim zesduizend gulden kostende Volvo-installatie duidelijk minder zuiver en gecontroleerd. Echte audio-fanatici raad ik aan het geld voor het Audio-line pakket in de zak te houden en te kiezen voor een afgewogen installatie van een goede car-hifi specialist.

Deze Volvo S60 is de eerste automobiel waarin ik gedurende langere tijd mag genieten van een steeds minder zeldzame accessoire: cruise control. In de S60 kunnen de diverse functies van deze voorziening bediend worden met behulp van gemakkelijk bereikbare druktoetsen op het stuurwiel. En dat werkt uitermate simpel en intuïtief. Zozeer zelfs, dat ik tijdens mijn dagelijkse woon-werkritjes via de A12 de toetsen op het stuur regelmatig misbruik als digitaal gaspedaal. Niet de bedoeling natuurlijk en het voordeel van een lager benzineverbruik wordt ermee volledig tenietgedaan, maar het onderstreept de gebruikersvriendelijkheid van Volvo"s cruise control.

Het geruisniveau in het interieur is sterk bepalend voor het gevoel van welbevinden van de inzittenden. Een S60-passagier heeft wat dat betreft niets te klagen. Er is nauwelijks sprake van windgeruis, het afrolgeluid van de banden is goed gedempt en de motor houdt zich keurig op de achtergrond. Pas bij het naderen van de 4000 toeren wordt de karakteristieke vijfcilinder grom wat prominenter hoorbaar, maar het timbre is aangenaam en de motor klinkt nooit rouw of amechtig. Des te vervelender is het, dat het op het oog uitermate degelijk in elkaar geschroefde interieur niet volledig vrij is van kraakjes en rammeltjes. Rechtervoorportier, B-stijl, stoelen en gesp van de veiligheidsgordel produceren hardnekkige geluiden, die ook na interventie door de dealer nog immer niet verstomd zijn.

Met de ongeblazen 140 pk vijfcilinder is de S60 bepaald geen stakker, maar de krachtbron geeft ook geen aanleiding tot overmatig enthousiasme. De kracht wordt gelijkmatig opgebouwd met het stijgen van het toerental. De por in de rug die een turbomotor kan uitdelen blijft vanzelfsprekend achterwege. Als de behoorlijk zware S60 echt snel van zijn plaats moet, is het zaak het toerental boven de 3500 te houden. Toch toont de motor ook souplesse. Vroeg opschakelen, een bochtje in drie en rustig doorhobbelen in de bebouwde kom met 1200 toeren laat de krachtbron zich ook prima welgevallen. Al met al is deze 140 pk vijfcilinder een aangename en terughoudende metgezel, die zijn baas niet enthousiasmeert met plotselinge krachtsexplosies of eindeloze koppel-erupties. Er is inmiddels een variant van de Volvo S60 op de markt die op die onderdelen wél fantastische cijfers scoort. Zie hiervoor de betreffende review elders op deze site…

De eerste onderhoudsbeurt

Na 10.000 kilometer trakteer ik de S60 op zijn eerste onderhoudsbeurt. Ik vraag de dealer de Pirelli P6000 banden eens goed te controleren, want ik heb het gevoel dat vooral de voorbanden vrij snel lucht verliezen en daarmee de wegligging en het stuurgedrag van de auto nadelig beïnvloeden. Het onderstel van de S60 is op slechte wegdekken vrij stug en stoterig en het sportieve karakter van de Pirelli"s zou deze eigenschap wel eens kunnen versterken. Op zachte banden rijden is echter niet de manier om te sleutelen aan de rijeigenschappen van een dagelijkse automobiel. Wellicht dat montage van een ander bandenmerk het comfort zou kunnen verhogen zonder het stuurgedrag en de wegligging te ondermijnen. De dealer beschikt echter over te weinig informatie om hierover een zinnig advies te geven. Voorlopig houdt ik het dus bij mijn Pirelli"s en neem ik het iets mindere comfort voor lief.

Nu ik toch aan de balie van de werkplaats sta, besluit ik mijn twijfels over de audio-installatie voorzichtig te ventileren. Weliswaar waren er met de oorspronkelijke verkoop-adviseur afspraken gemaakt over het opwaarderen van de fabrieks-installatie, maar ik ben er niet van overtuigd dat de verkoper die de auto uiteindelijk aan mij afleverde van deze afspraken volledig op de hoogte was. De werkplaats-chef belooft het allemaal nog eens na te kijken. Als ik de auto aan het einde van de dag kom ophalen, meldt de chef mij dat het opvoeren van de audio-versterker niets meer was dan het downloaden van nieuwe software. Software die echter nog niet beschikbaar was ten tijde van de aflevering van de auto. Deze onvolkomenheid is nu rechtgezet. Fijn, maar ik was graag goed en volledig geïnformeerd bij het afleveringsritueel en niet pas na 10.000 kilometer, na zelf aan de bel te hebben getrokken.

Als ik informeer of Volvo inmiddels al een werkende regensensor beschikbaar heeft, moet men ontkennend antwoorden. Omdat de productie-problemen in Zweden niet snel opgelost werden, heeft de importeur in Beesd gezocht naar een alternatieve oplossing met een universele regensensor uit de accessoire-handel. Ook deze oplossing functioneerde echter niet naar behoren en derhalve moet de S60 het nog altijd zonder regensensor stellen. De dealer verzuimt echter zich te verontschuldigen of een vergoedingsregeling aan te bieden. Men beperkt zich tot de belofte dat ik onverwijld bericht zal ontvangen als er een passende oplossing beschikbaar is. Gezien mijn ervaringen met het informatie-beleid van deze Volvo-dealer houdt ik rekening met een natte herfst zonder regensensor.

En nog veel meer kilometers…

Zowel in de dagelijkse file op de A12 als tijdens langere ritten over limietloze Autobahnen bewijst de S60 zich telkens weer als een betrouwbare, comfortabele, stabiele en veilige reisgenoot. De drivability is goed, maar niet optimaal. De koppeling werkt ietwat (te) licht en gecombineerd met wat speling in de aandrijflijn resulteert dat in een nogal schokkerige voortbeweging in fileverkeer. Een hinderlijk trekje, temeer daar je van een kwaliteitsmerk als Volvo geen speling in de aandrijving of een kantelende motor verwacht. De besturing van de Zweed is prima, met een goed gedoseerde bekrachtiging, maar de stuurprecizie van een BMW 3-serie of Alfa 156 wordt op geen stukken na gehaald. Daarvoor is de S60 ook te zwaarlijvig. In snellere bochten is de auto overwegend onderstuurd, waarbij het buitenste voorwiel soms luidkeels protesteert tegen de ingezette koersverandering. Overstuur is zelden te bespeuren, ook niet op natte ondergrond. Het STC (Stability and Traction Control) systeem komt vooral in actie tijdens het uitaccelereren van langzame bochten, waar de Volvo soms moeite heeft om zijn - toch niet overdadige - vermogen op het wegdek over te brengen. De remmen doen hun werk onopvallend, hetgeen in dit geval opgevat dient te worden als een groot compliment. Bekrachtiging, dosering en vertraging zijn gewoon dik in orde. Olieverbruik is de S60 vreemd. Tussentijds bijvullen is tot op heden niet nodig geweest.

Het gebruiksgemak van de Volvo S60 voldoet onder normale omstandigheden aan alle eisen. De perfecte ergonomie van het instrumentenpaneel werd al gememoreerd. Geen klachten ook over de airco. De bediening is zeer eenvoudig en de koelende en ontwasemende werking is goed. De aflegruimte rond de bestuurder zou echter beter kunnen. De diverse bakjes en vakjes zijn niet bijzonder groot en als de asbak op zijn plaats zit, moeten de voorpassagiers samen één bekerhouder delen. Weliswaar kan er optioneel een tweede bekerhouder worden geplaatst, maar dat gaat dan weer ten koste van een opbergvak. De mulitfunctionele houder voor bagage en boodschappentassen in het kofferruim is een slimme vondst. Het voorkomt op effectieve wijze het rondslingeren van kwetsbare voorwerpen.

De vele veiligheidsvoorzieningen waarmee de auto is uitgerust, hebben hun effectiviteit gelukkig nog niet hoeven bewijzen. WHIPS (Whiplash Protection System), SIPS (Side Impact Protection System) en IC (Inflatable Curtains) staan echter paraat als er toch iets mis mocht gaan en dat geeft een veilig (Volvo-)gevoel…

Een Volvowaardig alternatief ?

Inmiddels zijn twaalf maanden verstreken sinds ik voor de eerste maal plaats mocht nemen achter het multi-functionele stuur van mijn S60. In die tijd hebben de Pirelli"s meer dan 30.000 kilometer asfalt verorberd. De auto heeft zich ontpopt als een buitengewoon aangename en comfortabele metgezel. Hij komt onder bijna alle omstandigheden goed tot zijn recht. Tijdens een natte herfstdag in het stroperige spitsverkeer van de Randstad (met een regensensor zou hij hier nog hoger scoren…) en tevens bij lange snelle reizen naar verre ski-oorden. Afgezien van wat kleine irritaties (rammels, banden, schokkerig file-rijden) overheerst de indruk van een fraai vormgegeven en veilige auto, met als absolute pluspunten een perfecte werkplek voor de bestuurder en vorstelijk zitmeubilair voor alle passagiers. Een dynamische rijmachine is de S60 2.4 140 pk (nét) niet. Wie deze eigenschappen zoekt moet dieper in de buidel tasten voor een T5 of, mijn absolute favoriet, de D5. De S60-serie biedt nu dus voor elke autominnende leaserijder een Volvowaardig alternatief.