Volvo S60 (2009)

autoreview

4 augustus 2025 om 01:27

Versnellingen	6, Automaat
Bouwjaar	2009
Jaar van aanschaf	2018
KM-stand bij aanschaf	200.000 km
KM-stand laatst	300.000 km

Volvo S60 2009 Geartronic Drivers Edition D

300.000 km
4 augustus 2025

Na een proefrit van bijna zeven jaar komt voor mij de tijd om een review te schrijven over deze van oorsprong Zweedse auto. Heeft het enig nut anno 2025 nog iets te schrijven over een Volvo S60 type I die al ruim 16 jaar uit productie is? Ik denk van wel, voor de Volvo-liefhebber op het strand in de zomer of bij de houtkachel in de winter, lees maar even mee. Natuurlijk ben ik niet objectief, ook geen autojournalist, maar wel een realist en rij al ruim 30 jaar het merk Volvo. Doorgaans ben ik jarenlang in het gelukkige bezit geweest van meerdere en diverse modellen en uitvoeringen.

Eerste kennismaking S60
Door toeval stuitte ik jaren geleden op Urk op een nette Volvo S60 afkomstig van eerste eigenaar. Bouwjaar 2005, dus na de facelift, vijfbak space-ball, lichtgroen, 181.000 kilometer, Kinetic-uitvoering, vaste trekhaak, nieuwe distributieset en Volvo-onderhouden. Prima auto, exact 3 jaar in bezit gehad en daarmee ongeveer 50.000 kilometer afgelegd. Twee jaarbeurten en tweemaal extra kosten gehad te weten 90 euro voor een bobine en een paar tientjes voor nieuwe handremvoeringen. Al met al niet erg schokkend. Toch was ik wel klaar met deze Zweedse schoonheid. Een aantal zaken irriteerden mij mateloos. 1. Lage instap. (Leeftijdsprobleem eigenaar) 2. Slecht zicht naar achteren (Conform model: coupé-achtige lijn) 3. 140 pk en benzineverbruik gemiddeld 1 op 10. (Lichte motor en zware rechtervoet eigenaar) 4. Kleur. (Lichtgroen metallic, door de RDW bestempeld als grijs).
Floep, weg. Ik ben geen rekenwonder, kon de auto verkopen, en kreeg te maken met een afschrijving van 200 euro per jaar. Voor mij een makkelijke keuze mede gelet op de vier eerder aangehaalde in mijn beleving toen nadelige punten.
Op de avond voor de verkoop van de S60 liep ik nog even rond de auto in mijn garage. Smetteloos. Had ik hier wel goed aan gedaan? In een opwelling dacht ik: ooit koop ik nog een keer zo’n zelfde type S60 maar dan in een hele luxe uitvoering en met meer pk’s. De nadelen neem ik dan op de koop toe. Wat een fijne auto om te rijden en te hebben. Niet een vreemde gedachte, bleek achteraf.

Tweede kennismaking
Exact twee jaar later, december 2018. “Moet jij niet eens van de bank” vraagt mijn eega, “je had toch een mooie S60 gezien”? Best wel leuk wanneer jouw vrouw je stimuleert om een auto te kopen. Inderdaad. Mijn huidige auto stond te koop bij een Volvo-dealer op 25 kilometer afstand van mijn woning. Echter ik had geen enkele behoefte: regen, sneeuw, harde wind en de vrijdagmiddag rond vijf uur. Laat mij maar liggen…. Omstreeks half zes die dag toch nog mijn huidige auto gekocht. Ruim 6000 euro. Waarom? Nou simpel, voor mij een vertrouwd merk, ik had het vooruitzicht op een nieuwe baan waarbij ik wekelijks 500 kilometer woon/werkverkeer zou moeten wegrollen en de auto kon op verzoek van de werkgever ingezet worden tegen een riante kilometervergoeding.

Aankoop
De S60 D5 binnen twee minuten gekocht, geen proefrit gemaakt. Volvo-dealeronderhouden, rond de twee ton op de klok, eerste eigenaar. Dat het hier een auto betrof in de Drivers Edition-uitvoering was bij de aankoop niet door mij gezien. Op voorhand had ik me helemaal nergens in verdiept. Er zaten, naar later bleek, nog extra opties bovenop de standaard al luxe uitgevoerde Drivers Edition-uitvoering. Een Volvo afneembare trekhaak met 13-polige aansluiting plus het Climate Line pakket. Dat laatste bestond uit een elektrisch bedienbaar glazen schuif- en kanteldak, gelaagde zijruiten in de voorste portieren en een zonnegordijn op de hoedenplank. Verder ontdekte ik naderhand dat de achterruit en de twee achterportieren origineel waren voorzien van zwart privacy-glas, een optie die ik tot nog toe nergens kon vinden op dit model auto.
Tot slot was de auto voorzien van een Parrot MKi 9200 telefoonaansluiting om draadloos te kunnen telefoneren plus diverse, mooi weggewerkte, losse snoeren om een gsm op te laden. Ik was vooralsnog tevreden.

Afhalen auto
Het afhalen van de auto in december 2018 bij de garage ging al even snel als de aankoop. Het kenteken was al op naam gezet en de auto was al betaald. Bleef over de sleuteloverdracht en een handdruk van de verkoper. Uitleg over de werking van de instrumenten hoefde ik niet, dit was immers mijn tweede S60, en het enige praktische verschil met zijn voorganger was een zestraps-automaat in plaats van een handgeschakelde vijfbak.

Eerste rit en pech
Op naar huis. Althans dat was de bedoeling. Op nog geen 10 kilometer afstand van de Volvo-hotspot wilde ik op een autosnelweg een vrachtauto inhalen. Gas der op! Naast de vrachtwagen ging het mis. In mijn achteruitkijkspiegel zag ik een grote grijze rookpluim achter mijn nieuwe aanwinst en daarnaast voelde ik dat de auto vertraagde. De motor schoot in de noodloop. Niet prettig. Eerste afslag genomen en retour dealer. De verkoper en de monteur die de auto van tevoren hadden gecontroleerd waren beiden verbaasd. U bent snel terug…. Jawel en met drie klachten. De turboslang is kapot, de verwarming werkt slechts gedeeltelijk en er is iets mis met een schakelaar op het dashboard. Waarvan akte.

Retour met een V60
Met een door de dealer beschikbaar gestelde nieuwe V60 naar huis gereden. Toch niet ons ding, zo’n “moderne” Volvo. Na ruim een dag konden we de S60 opnieuw afhalen. Ter plaatse uitleg gekregen over de herstelwerkzaamheden en duizendmaal excuses in ontvangst genomen alsmede een fles wijn. Best aardig. Overigens hebben wij wel enige levenservaring en kennis met betrekking tot auto-aankopen dat we het verschil wel denken te kennen tussen een wel of niet gemeend excuus. Binnen de familie is de uitdrukking “liever mijn zuster als hoer dan een autoverkoper als broer” erg bekend. De auto hadden we gekocht met een jaar garantie, omdat de aankoop erg snel ging had ik me daar verder niet in verdiept. Kost natuurlijk wel geld, maar ik was best bereid geweest om de auto ook zonder garantie aan te kopen. Herstelkosten in dit geval dus rekening garage. Waren de mankementen een voorbode op wat nog ging komen? We hadden werkelijk geen idee.

Weer pech
Voorjaar 2019. Op een zaterdag rij ik nietsvermoedend over een autosnelweg onder de rook van Apeldoorn. Erg slecht weer die dag, harde wind en veel, heel veel, regen. Ter hoogte van een viaduct, een soort wildoversteekplaats volgens mijn herinnering, hoor ik een klap. Mijn auto wordt door iets geraakt, dat is duidelijk, maar door wat? Stoppen op de vluchtstrook is geen optie. Te gevaarlijk voor mezelf en tevens voor het achteropkomende verkeer, het zicht ter plaatse is zeer slecht. Later zien we wel verder is mijn eerste gedachte. Thuisgekomen word ik opgewacht door mijn vrouw die, wijzend naar de voorkant van de auto zegt: “wat heb jij nou weer?“. Voor de verfijnde lezer: let even op het woordje weer… Afijn uitgestapt en vrouwlief aangehoord. Inderdaad de S60 is beschadigd, er zit in de voorruit rechtsonder een behoorlijke ster die ikzelf tijdens het rijden echt niet had gezien. Pech maar eigenlijk ook weer geluk. De originele voorruit is 10 jaar oud, heeft de nodige “pitjes en krasjes”, maar is nu rijp om te worden vervangen. De nieuwe ruit wordt een origineel Volvo-exemplaar, geleverd en geplaatst door een erkend schadebedrijf nabij mijn woonplaats. (Hele slechte ervaringen met X vervangt en X repareert, vandaar dat soortgelijke bedrijven niet meer door mij worden bezocht.) De auto is Allrisk-verzekerd ondanks zijn hoge leeftijd en de reparatie kost me 150 euro eigen risico. Dat vind ik geen probleem voor een spiksplinternieuwe originele Volvo-ruit, die is erg duur en kan hopelijk weer 10 jaar mee.

Jaarbeurt en APK
Het kalenderjaar 2019 heeft de S60 verder prima doorstaan. Mijn toekomstige baan liet op zich wachten vandaar dat ik minder kilometers had afgelegd dan voorgenomen. In december 2019 kreeg de auto een jaarbeurtje en een nieuwe APK. Dat stramien volgt ieder jaar in december vandaar dat ik het hierna niet herhaal. Er worden steeds geen bijzonderheden aangetroffen.

Opnieuw pech
Zomer 2020. De S60 doet zijn ding, starten, lopen en rijden. Best leuk, een diesel met heel veel trekkracht onderin.
Menig “Golfje met petjes-bestuurder” verliest de sprint bij een verkeerslicht. Het roept herinneringen op aan mijn 264-ers automaten. Robuust, sterk en destijds snel met een drietraps-automaatbak.
Op diverse fora wordt het Volvo-D5-blok geprezen echter die van mij loopt ietwat vreemd rond. Volgens een insider zou ik een probleem kunnen hebben met de “welbekende wervelklep”. Wat? Eerst maar zoeken op het internet. Inderdaad er staat informatie op over problemen met het Volvo-D5-blok met 163 en 185 pk. De oorzaken? Kurzstreckenfahrten zoals de Engelsen het zo mooi zeggen en de fijne “biologische” dieselbrandstof in Nederland. Ik ben aan de beurt. Reparatie bij de erkende dealer ongeveer 900 euro. Ik heb de herstelwerkzaamheden gezien, had het zelf kunnen doen of laten doen door bevriende relatie, maar toch gekozen voor de Volvo-dealer. Ik wil dat het goed wordt uitgevoerd en onder garantie zodat ik problemen in de toekomst kan vermijden.

Tuning
Naar aanleiding van het vorenstaande werd ik gewezen op het feit dat mijn auto wellicht een tuning verdiende. Aanpassen? Een ouwe diesel? Vooruit dan maar, Rica-tuning. Leuk om te zien, wat je nodig hebt is uitsluitend een computerprogramma, licentie, een internetverbinding plus software, de auto en een pinpas.
De D5 is geopereerd en ik kan als eigenaar/houder weer toeren. Beestachtig, het kreng trekt als een gek, hangt aan het gas zegt een ander, ik bestempel het als een vooruitgang. Het meest verbazingwekkende is wel het verbruik. Voorheen had mijn auto een gemiddeld verbruik van 1 op 12, na de aanpassing 1 op 16. Naast de tuning is het motorblok verder softwarematig aangepast zodat vervuiling van de klep in de toekomst niet meer gaat gebeuren.

Banden en velgen
De auto die ik kocht was op het moment van aankoop voorzien van 16-inch-wielen, fabricaat Volvo, type Mimas, maat 16 inch. Voor mij, als Volvo-liefhebber, heel herkenbaar. Daar was ik erg blij mee, standaard werd de Drivers Edition-uitvoering destijds afgeleverd met verschillende soorten 17-inch velgen en “platte” bandjes. Voor mij hoeft zoiets niet, ik hou meer van comfort. De Mimas-velgen waren voorzien van Michelin Primacy 4 zomerbanden 205x55x16 met voldoende profiel, echter niet mijn type band.

Alweer pech
In 2021 twee nieuwe voorbanden laten plaatsen. De op voorhand gemonteerde Michelins maakten naar mijn mening ondertussen nogal wat lawaai. Gelet op het feit dat ze nog wel ruim voldeden aan de minimale wettelijke eisen had ik het vermoeden van “cuppen” en besloot om twee Michelins All-Season banden te laten plaatsen op de vooras. Dat beviel me nadien ook slecht qua lawaai. Binnen veertien dagen na montage reed ik in een stuk staal met één van de banden. Niet te repareren. Goed, dan maar vier nieuwe banden, ditmaal Vredestein Quatrac vierseizoenenbanden. Op de laatstgenoemde banden kom ik nog terug, verderop in deze beoordeling.

Algemeen onderhoud
Vanaf zijn geboorte en daarna de tenaamstelling in Nederland heeft de S60 het geluk gehad dat hij (of is het toch een zij?) voor onderhoud werd aangeboden bij een Volvo-dealer. Ik had me bij de aanschaf direct voorgenomen die traditie maar voort te zetten. Ieder jaar een APK en een jaarbeurt. Wordt er iets aangetroffen dat niet in de haak is dan laat ik dat daar repareren. Speciale en/of grote tussentijdse reparaties kan ikzelf eventueel en/of met behulp van bevriende Volvo-monteur. Uiteraard worden er alleen maar originele delen aangebracht op deze Zweedse. (Kennelijk is het toch een zij.)

Remmen
Elke auto heeft regulier onderhoud nodig en krijgt bij gebruik te maken met slijtagedelen. Zo ook de remmen van de S60. In 2022 een tussentijdse rem-inspectie gedaan. Ik had het vermoeden dat de auto iets minder goed vertraagde dan ik gewend was. Remblokken en -schijven waren nog niet af maar toch besloten om nieuw te bestellen. Origineel fabricaat. Toevallig kwam ter sprake dat de D5 met 185 PK af-fabriek standaard al aardig wat kracht heeft maar getuned nog ietwat meer.
Op de standaarduitvoering van deze auto zitten geen extreem grote remschijven. Het type S60 2.0 turbo benzine had voorheen kennelijk als enige model een afwijkende maat grotere remschijven. Met een kleine aanpassing diezelfde schijven gemonteerd. Iets groter dus, met één nadeel; er kunnen in de toekomst op de auto geen 15-inch wielen meer door die ingreep. Eén remklauw achter had vastgezeten dus die ook maar direct vervangen alsmede de handremvoeringen.

Remmen en pech
Dat geeft een fijn gevoel, nieuwe remolie, schijven, remblokken en een nieuwe remklauw. Echter twee maanden later opnieuw “problemen” met het vertragen. Doorgaans rij ik met snelheden die ”ietwat” boven de toegestane wettelijke normen liggen en ik bespeurde iets dat ik nog nooit eerder had meegemaakt: weigerende remmen! Wat nu? Na inspectie bleek de hoofdremcilinder lek. Dat mag/kan na 13 jaar gebruik. Overigens probeer ik in de praktijk zo weinig mogelijk te remmen. Geeft bovenmatige en onnodige slijtage (slecht voor het milieu) en “remmen is angst”. Een dergelijk remonderdeel gebruikt kopen is voor mij geen optie. Ik heb dan geen inzicht in het productiejaar van het onderdeel, de frequentie hoe vaak het is gebruikt en, meest belangrijke, er zijn ongeveer vijf verschillende types met verschillende aansluitingen. Ik hou wel van een puzzel maar ik heb ook nog andere hobby’s. Onderdeel op chassisnummer besteld. Materiaal kwam uiteindelijk uit China, nee grapje, Zweden, en dat duurde twee dagen. Kosten ongeveer 400 euro ex-montage. Rijden maar weer.

Schokbrekers voorzijde vervangen
Door de inrichting van het wegennet binnen de bebouwde kom in Nederland kreeg ik later het vermoeden dat er iets aan de vering van de S60 moest worden gedaan. Daar waar we hier voorheen gewend waren aan kuilen zit Nederland tegenwoordig vol met drempels. En dat merk je, met een zware motor voorin. De schokbrekers achter waren kennelijk al een keer vervangen door de vorige eigenaar, nu (250000 kilometers) waren de originele voorste twee aan de beurt. Vervelend, Corona-tijd, dat wat ik wil hebben, originele schokbrekers Sachs/Volvo, worden niet direct snel uitgeleverd. Het duurt drie maanden voordat het materiaal er is en wordt geplaatst door bevriende Volvo-monteur. Klaar, gaat weer soepeltjes over de heuveltjes. Rijgedrag is 110 procent verbeterd!

Accu-pech
Vrouwlief had de S60 als laatste daags ervoor gebruikt en in de garage geplaatst. Bij een poging om de volgende dag de auto te starten bleef het daarbij. Dat lukte niet. Accu aan de snellader gehangen edoch geen resultaat. Vervolgens voor de eerste keer in mijn leven gebruik gemaakt van de Volvo-service die verbonden is aan het jaarlijkse onderhoud. Een Volvo-monteur verscheen met een nieuwe accu binnen twee uur na de pechmelding en door de montage van een kakelverse batterij was het probleem verholpen.
Na ruim een jaar te hebben rondgereden had ik weer accu-problemen. Opnieuw de Volvo-servicedienst benaderd. Ditmaal verscheen er bij mij thuis echter een ANWB-wegenwacht. Vreemd. Daar had ik niet op gerekend en in een grijs verleden geen goede ervaringen mee. De beste man testte de accu ter plaatse en kwam tot de conclusie dat het ding honderd procent defect was. Met een starthulp en draaiende motor kon ik echter direct naar de dealer rijden.
Die was wel bereid om, binnen een mij onbekende garantieperiode, de defecte accu te vervangen maar wilde de accu toch even testen voordat een uitruil zou worden opgestart. Volgens de dealer was de accu echter niet defect. Ik heb er daarna nog twee jaar mee rond gereden totdat ik in 2024 weer werd geconfronteerd met opnieuw een haperende accu. Daarna zelf maar één geplaatst, origineel Volvo. Twee accu’s in ruim 5 jaar tijd. Kan verkeren zei Brederode. Het meest ergerlijke aan het “accu-akkefietje” was voor mij wel het contact met de ANWB-er. Die hield maar stug vol dat mijn auto zou zijn voorzien van een dieselblok van Audi. Op allerlei manieren heb ik de beste man proberen te overtuigen van zijn ongelijk, maar hij hield onvermurwbaar voet bij stuk.
Volgens mij was de vrolijke vriend uit de provincie Friesland, volgens eigen zeggen fervent supporter en suppoost van SC Heerenveen, blijven hangen in het verleden en had hij geen kennis van een Volvo D5-blok. In het verleden gebruikte Volvo dieselmotoren van andere fabrikanten. Zelf had ik al vele jaren daarvoor een Volvo 760 station zescilinder (1989) met de knikkerbak van Audi. De D5 is echter een door Volvo zelf ontwikkeld blok, maak mij wat wijs, gele rakker!

Opnieuw een lekke band
De S60 staat in juli 2023 op zondag klaar voor vertrek met daarachter een zwaarbeladen aanhangwagen. Echter de linker achterband van de auto staat leeg. De desbetreffende band geïnspecteerd op beschadigingen en/of andere onvolkomenheden. Niets te zien. Niet moeilijk doen dacht ik, bel de servicedienst van Volvo. Zogezegd zo gedaan. Een dik uur later verscheen, je raadt het vast, de ANWB-wegenwacht. Helaas. De hulpverlener demonteerde het wiel met de defecte band maar kon ook na uitgebreide inspectie niet achterhalen waarom de band was leeggelopen. Het reservewiel/de thuisbrenger werd gemonteerd en ik kreeg het advies om de volgende dag contact te zoeken met een garage of bandenbedrijf. Een lange rit met een zwaarbeladen aanhanger plus een thuisbrenger onder mijn auto zag ik niet zitten. Ben niet van plan om maximaal 80 kilometer per uur te rijden over een lange afstand. De rit uitgesteld en de tijd benut om de lekke band opnieuw te inspecteren. Grote metselkuip gevuld met regenwater, wiel erin en draaien maar. Na herhaaldelijke pogingen geen lek kunnen ontdekken. Afwasmiddel aan het water toegevoegd en hetzelfde ritueel herhaald. Geen enkele reactie. Dan is er nog maar één mogelijkheid: het ventiel. Inderdaad, bij het subtiel heen en weer bewegen van het autobandventiel werd duidelijk dat daar het lek zat. De ANWB was echter niet bereid om terug te keren en een nieuw ventiel te plaatsen. Volgens hen was ik met een noodmaatregel, het monteren van mijn reservewiel, die dag voldoende geholpen. Dank voor de terugkoppeling. In de toekomst is er niemand van de ANWB die nog iets aan een van mijn auto’s gaat sleutelen. Ik red me wel.

Automaat en trekkracht
De auto mag volgens de RDW 1600 kilogram aan de trekhaak hebben. Dat krijgt ie dan ook regelmatig achter zijn kiezen. Fietsendrager met twee elektrische fietsen, beladen aanhangwagen of veetrailer en caravan zijn graag geziene gasten aan de achterkant. De afneembare trekhaak rammelt wel iets. Nooit kunnen achterhalen wat daarvan de oorzaak is. Ooit zal ik nog eens een vervangende haak uitproberen om te zien of er dan een verbetering is. Overigens begrijp ik niet goed waarom iemand kiest voor een afneembare trekhaak. Zoiets is immers duurder dan een vaste, het monteren en demonteren van het demontabele gedeelte kost doorgaans alleen maar tijd en ergernis, en subtiel met een kunststof afdekplaatje aan de achterzijde rijden boeit me niet. De meeste mensen laten volgens mij hun afneembare trekhaak zitten waar die is, tenzij het ding voor een kentekenplaat zit. Overigens, de eerdergenoemde 1600 kilo’s verbazen me ook. Waarom mag een nagenoeg vergelijkbare S80 automaat uit vroegere bouwjaren met dezelfde motor en ietsje meer gewicht plotseling 1800 kilogrammen trekken? Discriminatie!

S60 plus caravan
En ja hoor we hebben weer een superlatief. Grijze auto, oude mensen en een grijze caravan alias sleurhut. En traaaaag dat ze zijn…. Dus niet. We hadden het genoegen te mogen kamperen met een lichtgewicht caravan van Nederlandse afkomst. Geen hefdak, 180 centimeter breed en maximaal beladen gewicht 900 kilo. Ik moet hier eerlijk bekennen dat de S60 het ervaart als een stofje op de trekhaak. Met enige regelmaat heb ik moeten vaststellen, door een blik in de spiegels en vervolgens op de snelheidsmeter, shit, ik rij 140 kilometer per uur met dat dingetje, even temperen. Bij een rotonde of verkeerslicht was ik steeds als eerste weg, niemand haalt me in of haakt aan. Ik wil een ander niet hinderen en de Volvo doet net of er niets aan de hand is. Bijkomend voordeel: geen extra caravanspiegels nodig, de S60 was breder dan de vakantievreugde. De grijze tent op wielen werd verruild voor een ander soort caravan, weer een Nederlands product, ditmaal breder, langer en zwaarder met een maximaal beladen gewicht van 1500 kilo. De auto geeft geen krimp, het enige waar ikzelf op moet letten is dat ik nu wel een erg lange combinatie bestuur en rekening moet houden met krappe bochten. Heerlijk grote draaicirkel dus.

Zitcomfort
Tsja, de stoelen of zetels van de auto, die zijn overal al geroemd. Moet ik daar nog iets over schrijven? Jawel, het klopt, ze zitten fantastisch. Na een rit van honderden kilometers stap je nog heel uitgerust uit en heb je nergens pijntjes. Daar staat Volvo ook wel om bekend. Echter ik ben wel een realist en wil niet vergroeien met mijn grijze vriendin. Het zitvlak mag, na 270.000 kilometer, van mij wel iets harder. De stoelzitting is op mijn verzoek ietwat aangepast. Dat wil zeggen door een bedrijf dat autostoelen kon herstellen werd een andere vulling in een andere aanpassing geplaatst. De zit is nu wat harder geworden en kan voorlopig weer even mee. De slijtage van de inhoudelijke schuimvulling van de zitting en de leren stoelbekleding hangt natuurlijk samen met het gewicht van de bestuurder en de frequentie van in- en uitstappen.

Tsjonge, alweer pech?
Rustagh! Zoals de Hagenezen het kennelijk verwoorden. Inderdaad, mijn garages werden gebruikt als werkplaatsen in verband met een verbouwing van ons huis en mijn liefje (niet mijn vrouw!) moest met droog weer in de zomer twee dagen aan de bosrand overnachten. Dat had ik beter niet kunnen doen, ze heeft kennelijk geleden. Wilde wel starten maar had geen kracht. In de noodloop via B-wegen naar de dealer. Binnen een minuut kreeg ik binnen de Volvo-tempel het antwoord van een monteur op mijn klacht, het ontbreken van kracht. “Loopt u even mee naar de werkplaats”
Ik ben natuurlijk dom geboren maar zag op afstand al dat mijn S60 ongewenst bezoek had gehad. De motorkap-isolatie was aangevreten c.q. beschadigd: een marter-bezoekje, dat is duidelijk.
De aangevreten bekabeling werd ter plaatse hersteld. Een aanbod om een gebruikte motorkapisolatie ter waarde van 135 euro te plaatsen heb ik vriendelijk afgewend, geen denken aan. Ik wil nieuw. Dat gaat dus niet lukken, niet meer leverbaar. Via de sloop weet ik beslag te leggen op een nagenoeg nieuwe motorkapbekleding voor mijn type D5. Let op er zijn verschillende uitvoeringen, kosten ditmaal 10 euro. Zelf maar gedemonteerd en vervolgens gemonteerd. Wel allrisk-verzekerd maar het minimaal vereiste drempelschadebedrag, door mijn eigen toedoen, niet gehaald. Geen probleem. Al jarenlang had ik een marteralarm op de plank liggen maar nooit gemonteerd. Vervolgens direct het genoemde alarm geplaatst en daarna geen schade meer gehad van het beschermde diertje.

Volvo-service
Het voorgaande martergebeuren heeft me echter wel aan het denken gezet. Inspectie van de verrichtte werkzaamheden bracht later aan het licht dat de beschadigde bekabeling nadien niet, lees in het geheel niet voldoende, met rekbare tape was omwikkeld en dat elektronische onderdelen, die moesten worden verwijderd om ‘rek op de bekabeling” te verkrijgen, niet op hun oorspronkelijke plaats waren teruggezet. Verder had ik gezien dat de ontluchtingsslang van de ruitensproeiertank door de marter was doorgevreten en niet vervangen was bij het garagebezoek. Slordig. Ik ben geen microbe-neuker maar toch mijn klacht voorzichtig per email teruggekoppeld naar het dealerpunt. Excuses verkregen van monteur die uiteindelijk de chef werkplaats bleek te zijn. Dank daarvoor. Ik was gewisseld van Volvo-dealer omdat op mijn vaste adres het Volvo-logo van de muur ging. Bij de nieuwe keten moet ik mijn weg nog even zoeken naar een monteur die niet alleen ervaring heeft met ietwat oudere Volvo’s maar ook daadwerkelijk nog liefde voor het vak heeft.

Kilometerstand
Anno nu, juli 2025, heeft de S60 3 ton gedraaid. Dat is niet zo veel in 16 jaar tijd maar wel verklaarbaar. Mijn uiteindelijk nieuw verkregen baan beviel me niet en door Corona en privéomstandigheden werd mijn welzijn veranderd. Ik besloot daarna acuut te stoppen met werken. Leuk voor mij maar zeker leuk voor de auto. Immers die kreeg minder kilometers te verduren dan de oorspronkelijk ingeschatte 40.000 per jaar. De wagen heeft nu in ruim zes en een half jaar gemiddeld ongeveer 15.000 kilometers per jaar afgelegd. Moet ie weg of gaat ie weg? Dat is voor mij wel een dilemma. De vormgeving van Volvo’s na het bouwjaar 2010 kunnen me niet bekoren. Elektrisch rijden? Wel geprobeerd, is niet mijn dingetje. Rijden in een “geknepen versie” die maximaal 180 kilometer per uur kan met een kleine motor? Laat maar. Hoog zitten? Niet direct een vereiste. Een station-uitvoering? De bouviers en herdershonden uit het verleden zijn inmiddels verworden tot een teckel dus extra ruimte heb ik niet nodig. De kinderen wonen zelfstandig en zijn volwassen dus een derde bankje is geen vereiste meer. Ik kom er niet uit. Mijn eigen auto is in perfecte staat en een vervanger kan hooguit bestaan uit een oude S60 of S80 van eerste eigenaar, Volvo-dealeronderhouden, benzine-uitvoering, automaat, trekhaak, binnenslaper en met beperkte hoeveelheid kilometers. Voor weinig alstublieft. Aanbiedingen in de reacties.

Nogmaals banden
De All-Season autobanden van het merk Vredestein, type Quatrac, heb ik vervangen. Ik ben weer om, dat wil zeggen zomerbanden in de zomer en winterbanden in de Nederlandse “winter”. Het was me opgevallen dat de Vredesteins, vooral op de vooras aan de buitenranden, behoorlijk gerafeld waren. Daarnaast vertoonden ze, ondanks de jonge DOT-code, heel veel droogte-scheurtjes. Auto laten uitlijnen en banden type Continental Premium Contact 7 (205x55x16) gemonteerd.

Verder echt geen pech?
Toch wel. Beide spiegelglazen kwamen op enig moment los van hun behuizing. Gelukkig nog heel. Opnieuw geplakt met speciale kit.

Is de Volvo S60 type I een slechte auto of juist niet?
Zelf ben ik van mening dat de S60 in de aanvangsjaren van bestaan prima paste in het gamma van de S80 en de V70. Het is een betrouwbare en veilige reisgenoot die je heel lang kan vergezellen wanneer je de auto regulier onderhoud gunt. Er zijn natuurkijk Volvisten of Volvofielen die jaarlijks duizenden euro’s aan hun auto besteden om het paradepaardje in goede staat te houden. Dat hoeft echter niet. Een goede dorpsgarage of Volvo-specialist kan jouw auto prima onderhouden. Zelf vind ik het wel vreemd dat “Volvo-specialist” een onbeschermde titel is en dat dergelijke garages kennelijk inmiddels nagenoeg hetzelfde uurtarief hanteren dan een officiële Volvo-dealer. Meeliften op het succes van een merk denk ik dan maar. Enfin zie je een leuke S60 in een uitvoering die bij jou past dan moet je toehappen. Auto’s met zichtbare schade laten staan in verband met hoge reparatiekosten. Wegblijven van import, dat kun je beter zelf en goedkoper doen. Hoge kilometerstanden zijn geen probleem echter het onderhoud voorafgaande aan die stand moet je kunnen achterhalen. Twijfels? Laat de auto keuren bij een Volvo-dealer. Vraag daarbij te verwachten kosten op. Kopen bij een particulier? Geen probleem. Die heeft geen winstbejag en wil eigenlijk alleen maar een auto kwijt. Veel eigenaren in een historisch overzicht? Laten staan! Vaak zie je auto’s met een kilometerstand tot twee ton die goed en regulier onderhoud hebben gehad. Vervolgens zakt zoiets vreemd genoeg af. Heb je geen of weinig geld te besteden? Koop dan niet een Volvo! Geen geregistreerde beurten of zogenoemde “fastfitters”? Wegblijven daarvan is het credo. Waarom zou je kiezen voor een schade-auto, een auto met weinig historie, diverse eigenaren of beperkt onderhoud? Er staan genoeg anderen te koop. Laat je niet verleiden door een lage vraagprijs.

Verkort resumé
Afgezien van olie en filters en daarnaast vervanging van slijtageonderdelen zoals banden, accu’s en remonderdelen heb ik weinig bijzonderheden te melden. Een defecte hoofdremcilinder heb ik mijn hele leven nog niet meegemaakt en is dus een uitzondering in mijn beleving.

Beoordelingsoverzicht op de schaal van 1 tot 10. (Subjectief.)

Rijgedrag 8. Ultieme reisgenoot op de lange afstand. Zoekerig bij hogere snelheden.
Zitcomfort 8. Fijne zit, achterin beperkte beenruimte voor volwassenen.
Roest: 9. Geen.
Lakkwaliteit: 8. Lak op waterbasis, kans op blaasjes bij gelakte strips.
Autolakkleur: 9. Grijs/zilver metallic is toch een fijne tint. Op zwart en donkerblauw zie je veel vuil en beschadigingen
Stuurgedrag: 8. Bij hoge snelheid twee handjes aan het stuur!
Kwaliteit stoelen en achterbank: 8. Leer reinigen met zadelzeep en behandelen met lederolie.
Schakelen met automaat: 8. Handige winterstand!
Zit: 8. Comfortabel.
Instaphoogte: 5. Laag!
Instap achter: 5. Lastig door vormgeving van de koets
Vormgeving algemeen: 8. Tijdloos.
Kofferdeksel: 9. Is van kunststof, roest niet, belettering laat zich eenvoudig met behulp van een föhn of nylon vissnoer verwijderen, prettig in verband met het handmatig poetsen van de lak.
Motorkap: 9. Aluminium. Dat materiaal kan niet roesten dus er is geen reden om niet te bumperkleven: steenslag roest niet.
Zicht naar achteren vanuit bestuurderspositie: 6. Blijft lastig.
Skiluik: 8. Erg praktisch een lange lading van 250 centimeter gaat probleemloos mee.
Neerklapbare achterbank: 8. Gewoon erg handig en in twee delen te splitsen.
Draaicirkel: 5. Gelukkig heb ik parkeersensoren.
Navigatie: 7. Doet wat het moet doen en zit mooi verborgen in het dashboard.
Opbergruimte en -vakken/aflegbakjes: 4. Te weinig.
Kofferruimte: 6. Wel diep maar niet erg hoog en beperkt toegankelijk. Reservewiel en toebehoren mooi weggewerkt onder de laadvloer.
Verlichting: 8. Xenon in mijn geval. Heeft automatische afstelling wanneer de achterzijde van de auto extra wordt belast.
Brandstofverbruik: 7.
Kosten: 7. Gemiddeld geen extreme extra kosten.
Onderhoud Volvo-dealer: 8.
Audio: 8. HU-650 radio werkt. Eenmaal getest, ik luister liever naar de roffel van de vijfcilinder.
Veiligheid: 8. De auto geeft door uitstraling/ fabricage (en historie van het merk) een veilig gevoel. De airbags en andere veiligheidsvoorzieningen heb ik tot nog toe niet getest, volgens mijn herinnering kreeg de auto bij de introductie destijds 4 sterren in een NCAP-beoordeling.
Snelheid: 7. Eigenlijk geldt voor ieder model S60 dat de auto wel goed van zijn plek wil. Zorg ervoor dat de motor voldoende is warmgedraaid voordat je de bolide de sporen geeft.
Ventilatie en airco: 8. Werken naar behoren, ieder jaar airco-controle bij de winterinspectie.
Schuif/kanteldak: 8. Leuke optie, geeft voldoende extra ventilatie echter ook extra geluid.
Trekkracht: 8. Hou er rekening mee dat de standaard S60 D5 kan spinnen op de voorwielen bij nat wegdek.

Tot slot nog een verwijzing met betrekking tot de Edition uitvoeringen:

https://volvo-tools-prd-media.s3.amazonaws.com/pricelists/pricelists/Volvo%20S60E%20prl.pdf

Waarom de laatste verwijzing?
a. In de specificaties van Autoweek kan ik nergens de Drivers Edition S60 ontdekken, wel de I en II maar die heb ik niet.
b. Volgens Autoweek hebben de automaat-uitvoeringen van de Volvo S60 vanaf 2005 5 versnellingen met een sequentiële automaat. Dat is raar want ze hebben toch echt sindsdien 6 versnellingen.