Volvo 940 Estate Polar 2.3 Nordic (1997)
autoreview
Signalement
| Uitvoering | 940 Estate Polar 2.3 Nordic |
|---|---|
| Versnellingen | 5, Handgeschakeld |
| Bouwjaar | 1997 |
| Jaar van aanschaf | 2008 |
| KM-stand bij aanschaf | 390.000 km |
| KM-stand laatst | 443.000 km |
verfijnder dan de 740
Een eerste verbaasde reactie van een niet-Volvorijder zou kunnen zijn waarom je in vredesnaam van een 740 naar een 940 zou overstappen. Als we alleen de uiterlijke verschijning in ogenschouw nemen, kan ik me deze vraag best voorstellen. Immers: de verschillen tussen een 740 estate en een 940 estate zijn minimaal. De in kleur gespoten bumpers, de andere koplampen (overigens qua formaat érg indrukwekkend, en met geintegreerde mistlampen), en de iets andere achterlichten zijn zo ongeveer wel de grootste verschillen. Opgeteld zou dat voor mij geen reden zijn om over te stappen. Nee, voor de echte verschillen moet onderhuids gekeken worden.
Dan valt bij het bestuderen van de specificaties en de uitrusting meteen op dat de 940 iets ruimer in de accesoires en veiligheidsvoorzieningen zit dan de 740. Een airbag voor de bestuurder, zij-airbags voor, SIPS, ABS, een automatisch sperdifferentieel en cruise-control zijn zaken die ik op mijn vorige Volvo 740 tevergeefs kon zoeken. Eigenlijk was dit voor mij de belangrijkste reden om over te stappen naar een 940. Voeg daarbij de voor een echte Volvo standaard stoelverwarming, de zeer comfortabele stoelen en de achterwielaandrijving en je komt tot de conclusie dat dit een van de laatste echte Zweedse Volvo's is. De laatste telg van een concept dat zo ongeveer met de 145 begon in de jaren '70 en uiteindelijk is doorontwikkeld tot de 945.
De grote verrassing, ook voor mij, is de motor. Toegegeven, als we de geschiedenis induiken dan is het B230FK-blok in feite nog altijd dezelfde als het B18-blok dat zo'n 40 jaar terug in Amazons werd gelepeld. Maar met de huidige technieken, het bewezen oerdegelijke karakter, de toevoeging van een Mitsubishi turbocompressor die standaard als 'low pressure turbo' meehelpt, en niet in de laatste plaats de goede geluidsisolatie tussen motorruimte en cockpit is dit een bijzonder aangename motor. Standaard voorzien van een bescheiden 135 pk en 230 Nm aan koppel, waarmee het aangenaam rijden is. Zowel vermogen als trekkracht zijn al bij lage toerentallen meer dan voldoene beschikbaar. Ik heb de standaard maximale turbodruk van 0,35 bar met behulp van een Manual Boost Controller (MBC) nog iets verhoogd tot 0,7 bar. Het vermogen is daarmee gestegen tot (ongeveer) 170 pk, en ik schat het nieuwe koppel in op ongeveer 250 - 260 Nm. Voor die paar tientjes die de MBC en de turbodrukmeter me gekost hebben is dat een leuk resultaat. Daarmee is de 940 heerlijk lui te rijden, en kun je met lage toerentallen toch vlot zijn. De turbo begint namelijk al net onder de 2000 toeren aardig mee te helpen. Kom je echter boven de 2500 toeren uit en geef je flink gas, dan is de 940 echt heel rap te noemen en rij je binnen de kortste keren op hoogst illegale snelheden rond. Dat gebeurt overigens redelijk beschaafd, de turbo komt geleidelijk en soepel in en er is geen echt turbogat zoals je dat wel aantreft bij de high pressure turbomotoren in de 940 en 740.
Het ietwat bescheiden uiterlijk maakt mijn 940 een echte wolf in schaapskleren, en een comfortabele.
Ook in de stad vermaakt een 940 zich uitstekend. Dankzij de achterwielaandrijving (die allerhande voordelen biedt) stuurt de auto zeer scherp, en de draaicircel is verrassend klein omdat de voorwielen zo'n beetje haaks op de carrosserielijn gezet kunnen worden. Inparkeren is daardoor een makkie. Spullen te vervoeren? Het zal niemand verbazen dat het uitermate praktisch is om een nagenoeg rechthoekige ruimte beschikbaar te hebben voor spullen.
Uiteraard rijdt mijn 940 op lpg (net zoals mijn vorige Volvo's), en doet dat uitstekend. Omdat het een LPi-installatie betreft (G3) heeft de auto in theorie geen vermogensverlies ten opzichte van rijden op benzine. Tot mijn vreugde ontdekte ik na de eerste tankbeurt in mijn 940 dat deze auto bij wisselende rijomstandigheden ongeveer 1:8-1:8,5 doet, in de winter. Bij mijn 740 moest ik echt al heel blij zijn met 1:7.
Kortom: het karakter van de 740 is (gelukkig) gebleven, maar de 940 is verfijnder, krachtiger, veiliger en comfortabeler. De onverwoestbaarheid is ook gebleven. Het blijft toch geweldig dat deze auto's met 400.000 km of meer op de teller gewoon als nieuw blijven aanvoelen.
Het meeste onderhoud is goed zelf te doen voor degene die er een beetje handigheid in heeft en het leuk vindt om te doen. Veel onderdelen zijn letterlijk 'plug and play', en de techniek is nog redelijk eenvoudig en te begrijpen. Tweedehands onderdelen zijn volop verkrijgbaar.
LPI installatie opgefrist
De laatste tijd had ik wat last van een willekeurig 'stotteren' bij rijden op lpg. Dan weer ging het honderden kilometers lang goed, dan weer minder. Uiteindelijk heb ik de Volvo naar een lpg-specialist gebracht, met de opdracht om een goede diagnose te stellen van het probleem én de LPI-injectoren te reviseren. Ik had zelf al geconstateerd dat één injector los in het spruitstuk zat. Een vaker voorkomend probleem overigens bij Vialle LPI installaties. Het stotterprobleem bleek uiteindelijk veroorzaakt door een combinatie van zaken: de losse injector, vervuilde inspuitbusjes van de injectoren, verweerde O-ringen en een lekkende pakking van het inlaatspruitstuk. Al deze zaken zijn gerepareerd, tegen het bedrag van 340 euro, waarbij de huur van een vervangende auto inbegrepen was. Het probleem heeft zich niet meer voorgedaan.
still going strong
Toch weer een 17.000 km verder sinds mijn vorige verslag, en ik moet zeggen: naar volle tevredenheid en zonder problemen. Uiteraard heeft in de tussentijd wel wat onderhoud plaatsgevonden, maar dat beperkt zich eigenlijk hoofdzakelijk tot een kleine beurt, nieuwe banden (Toyo Proxes CF1), kleppen stellen en een nieuwe rubber pakking plaatsen bij de waterpomp. Voor wie het interesseert (en voor wie het wat zegt), de klepspeling was over een afstand van dik 20.000km slechts 0,05 mm afgenomen. Geen slechte score voor een auto met zoveel kilometers, zeker ook gezien het plaatsen van een MBC (turbodruk @ 0,7 bar) enige tijd terug. Zo'n MBC blijft trouwens wat mij betreft een aanrader, de souplesse van de motor is uitmuntend, en met een relatief eenvoudige ingreep realiseer je toch een best imposant vermogen en koppel (naar schatting 170 pk en zo'n 260 Nm, dat overigens al bij erg laag toerental beschikbaar komt).
Mijn enige aandachtspunt momenteel is het verbruik. Nou verwacht niemand van zo'n baksteen dat het een zuinigheidswonder is, maar een verbruik van 1:9 a 1:10 moet echt goed te realiseren zijn. Dát redt ik helaas niet, ik moet me momenteel tevreden stellen met een schamele 1:7,8 bij overwegend snelweg (kruissnelheid 130 km/u) en wat stadskilometers. Voorlopig schrijf ik dat toe aan de koudere temperaturen en de gewijzigde samenstelling van LPG in de winterperiode.
Desondanks: het blijft een absolute aanrader, zo'n luxe en comfortabele baksteen. Rijdt lekker, stuurt lekker, veilig, relatief goedkoop te rijden, degelijk, duurzaam, bedrijfszeker en....karakteristiek.
onverwoestbaar
Met zijn inmiddels 432.000 km mag de 940 zonder gene het predikaat "onverwoestbaar" dragen. De 940 heeft zich de afgelopen bijna 20.000 km (sinds de vorige update) werkelijk voorbeeldig gehouden.
Ik blijf niet te lang stilstaan bij zaken die in vorige verslagen al zijn genoemd. Er is enkel normaal onderhoud uitgevoerd (o.a. nieuwe bougies, luchtfilter, kleppen gesteld en een -overigens probleemloze- apk-keuring.
Als bijzonderheden valt te vermelden dat ik de katalysator heb vervangen, omdat de oude kat aan het eind van zijn levensduur was. Hij rammelde al een tijdje, en ik had het idee dat de auto al enige tijd wat 'gesmoord' reed. Bij demonteren bleek dat de gehele platina/keramische inhoud van de kat in brokstukken verspreid was en de boel verstopte. Voor 100 euro een gebruikte kat gemonteerd en dat rijdt weer een stuk beter.
Omdat de auto toch op de brug stond meteen de plastic busjes aan de onderkant van de schakelpook vervangen. Daar zat aardig speling op, waardoor het wat zoeken werd om de pook in de juiste versnelling te zetten. Vooral bij de 3e versnelling kwam het de laatste tijd wel eens voor dat ik er naast zat. Na vervanging van de kunststof busjes schakelt de 940 weer helemaal strak. Aanrader!
Kleppen konden nog éénmaal gesteld worden voor er een volgende 'truuk' uitgehaald moet worden. De busjes waarin de klepstelplaatjes liggen zijn al afgeslepen, een volgende keer (over ca. 10.000 - 15.000 km) zijn de klepstelen aan de beurt. Zo zie je maar weer, zelfs met een formeel uitgestelde cilinderkop kan je nog zeker 100.000 km vooruit.
Een puntje van kritiek is wat mij betreft toch de lak. Ik heb het idee dat met name de 940's wat roestgevoeliger zijn dan de oudere 740's. Mijn 940 heeft wat minder goede plekken, vooral op de portieren. De motorkap begint nu slecht te worden, qua lak. Deze heeft steenslagschade en wordt om de haverklap dof. Poetsen/polijsten helpt slechts enkele weken. De lak is echt aardig verweerd. Jammer, want voor de rest ziet de auto er nog prima uit.
hij blijft maar gaan...
Sinds de laatste update (oktober 2010) heeft mijn 940 er toch weer 11.000 kilometers opzitten. Uiteraard, het wordt een beetje saai, probleemloos. Onderhoud is de afgelopen periode minimaal gebleven. Slechts een litertje of anderhalf aan (synthetische!) olie, en een enkele keer wat bijvullen van koelvloeistof en dat was het.
Juist omdat de 940 het zo probleemloos en goed blijft doen, ga je op de details letten. En slechts op detailniveau zijn er wat minimale dingetjes te noemen. Ik heb het niet meer over de steenslagschade op de motorkap, hoewel ik dat nog steeds jammer vind. Ik noem een piepje van de ventilatormotor, als die op de laagste stand draait. Ik noem een hoekje van de sierlijst van de voorruit dat er helaas afgewaaid is. Dat is het. Meer heeft deze auto niet gemankeerd, en gedurende de hele winter heeft hij (of is het zij?) mij immer trouw en bedrijfszeker gediend. Omdat de bedrijfszekerheid en betrouwbaarheid totaal geen issue is, moet ik toegeven dat de nonchalance in het gebruik wat toeneemt. Ik doe geen enkele moeite meer om de auto perfect schoon te houden, of de hond voorzichtig op een kleedje achterin te plaatsen. Na een bezoek aan het strand zwerft het strandzand nog weken door de auto, alvorens ik het een een keer stofzuig. De wasstraat is zeker geen tweewekelijks of maandelijks gebeuren meer.
Ook tijdens het rijden ontzie ik de auto niet. De turbo wordt regelmatig (flink) aangesproken en bochten worden -zeker als ik alleen in de auto zit- op sportieve snelheid genomen. De 940 ondergaat het en geeft geen krimp. Geweldige auto, ik kan niet anders zeggen. En nog altijd behoorlijk voordelig te rijden. Wat ben ik blij dat ik ooit voor lpg heb gekozen!
- Betrouwbaarheid4
- Prestaties4
- Comfort4
- Kosten4
- Zou u weer een auto van dit merk kopen? ja
Beoordeel deze review
Geef uw mening over schrijfstijl en bruikbaarheid. Bij tenminste vijf binnengekomen waarderingen zal de gemiddelde beoordeling getoond worden.
Lees ook
Volvo 940 Estate 2.3 - 834.900 km - Klokje Rond Deel 1/2
Klokje rond Volvo 940 2.3i Polar
Volvo Polar Estate 2.3 aut. (1997)
Rover 75 2.5 V6 Classic (2000) - 405.772 km - Klokje Rond
Test Porsche 911 Carrera T - lichter, luider, leuker
