Menu
| Uitvoering | 240 GLE 2.3 Estate |
|---|---|
| Versnellingen | 5, Handgeschakeld |
| Bouwjaar | 1991 |
| Jaar van aanschaf | 2009 |
| KM-stand bij aanschaf | 233.800 km |
| KM-stand laatst | 240.000 km |
Ongeveer de leukste vraag die een jonge man mag beantwoorden is: wat wordt mijn eerste auto? Als breed georienteerde autogek volgde bij, op zoek naar het antwoord, een lange speurtocht. Alfa 156, Mercedes W123, BMW E30 Touring, Fiat Coupé; allemaal mooie auto's die binnen het budget vielen maar toch haalden ze niet de finish. Wonende in de randstad en met familie in Zuid-Limburg was het vooral belangrijk dat mijn eerste wagentje comfortabel en betrouwbaar was. Tel daarbij op dat mijn ouders toen ik nog een klein mannetje was een blauwe 240 hadden en de keuze was uiteindelijk toch duidelijk: een grote Volvo!
De zoektocht duurde een stuk korter dan de keuze voor een model; met een adequaat budget is het niet zo ingewikkeld om een mooie 240 te vinden. De eerste die ik vond was prachtig maar had wel erg veel gereden (al merkte je daar niet veel van), de tweede was raak en niet in de laatste plaats om de geweldige kleur. De auto stond bij een particulier ('een uit de hand gelopen hobby') met meerdere oude Volvo's. Dit exemplaar is een 'Classic'-uitvoering, geïmporteerd uit Zwitserland, met een zeldzame B230FX motor met 136pk. Merk je niks van in het verbruik en erg aangenaam bij het inhalen. Er was in de zomer nog groot onderhoud gedaan en met de toezegging dat ik terug kon komen als er wat was bijna de vraagprijs betaald.
Je voelt je werkelijk de koning te rijk met dit ding. Het woeste geluid als je een beetje gas geeft na het starten, het trillen van de grote 2.3 liter motor, het is echt heel gaaf om met een 240 onderweg te zijn. Wel lekker rustig rijden; hij loopt het beste bij 115 op de TomTom en dan haal ik een gemiddeld verbruik van 1:10,5.
Probleempjes waren er, maar eigenlijk alleen marginale dingen. Er ontbrak een stukje stootstrip, de binnenverlichting werkte niet evenals het ABS, zo nog wel wat dingetjes. Kan gebeuren na 18 jaar. Belangrijkste probleem is een kapotte tellerunit; bekend zwak punt bij deze laatste serie 240's. Maar het moet gezegd; ook dit probleem wordt (zoals alle andere trouwens) erg goed opgepakt en verholpen door de vorige eigenaar. Wie had het over 'garantie tot op de hoek'? Doet niet voor een dealer onder! Wel is het wachten op onderdelen; deze tellers (typenr. 23264) zijn kwetsbaar en relatief moeilijk te vinden.
Maar toch.
Dan maar een teller die blijft hangen op 110, mijn Volvo loopt als een trein en ik heb er geen spijt van dat ik deze uit het eerdere rijtje auto's koos. Als ik hem over een paar jaar kwijt zou willen, is dat waarschijnlijk voor een andere Volvo (940, V70 Classic) maar daarvan is nog geen sprake.
Wel een beetje schraal dat je hier geen foto's kunt bijvoegen. Misschien kan het bijdehandte type dat zegt dat ik 'beter mijn best moet doen' dan ook even uitleggen hoe het wel moet. Dan hebben we tenminste iets aan zijn of haar reactie.
De 240 is ingeruild. Bijna een jaar mee rond gereden, geweldige auto. Kan hem iedereen aanbevelen. Maar als autogek kijk je wel eens rond en mijn oog viel op een dikke Volvo 940 (estate uiteraard, laatste serie, Turbo met 165pk, airco) en de 240 is daarop ingeruild. Met een beetje pijn in het hart, dat wel. Toch mijn eerste auto. Ik sluit niet uit dat ik over tien jaar nog eens zo'n ding koop maar dan als hobby-auto 'voor erbij'. Nu eerst even ervaring opdoen met de 940!
Geef uw mening over schrijfstijl en bruikbaarheid. Bij tenminste vijf binnengekomen waarderingen zal de gemiddelde beoordeling getoond worden.
