Volkswagen ID.4 77kWh 204pk Business (2021)
autoreview
69
Signalement
| Uitvoering | ID.4 77kWh 204pk Business |
|---|---|
| Versnellingen | 1, Automaat |
| Bouwjaar | 2021 |
| Jaar van aanschaf | 2021 |
| KM-stand laatst | 174.987 km |
Smaakt naar meer
Zo’n elektrieke mobiel op de oprit was géén financiële afweging. Ik was vooral nieuwsgierig hoe het mij zou bevallen. De discussie ‘beter voor het milieu’ parkeer ik meteen. Well-to-wheel zou dat wel eens tegen kunnen vallen. Om maar weg te blijven van de sluikemissies die BEV’s schijnen te hebben en de footprint van de auto in zijn complete leven. Anyway. Een keuze uit curiositeit, dus. En hoe het dan bevalt?
Ik koos voor een ID.4 in Business uitvoering. In stemmig grijs, omdat ik weiger te betalen voor een fancy lakkleurtje. Ik had het makkelijk: opties kon ik niet aanvinken – of het had de (achteraf toch wel praktische) trekhaak moeten zijn. In deze trim heb je het hoogstnoodzakelijke aan boord. En niet heel veel meer dan dat. Alleen de Life is verder uitgekleed – maar die vond ik té kaal.
Toch voelt de Business niet aan als een poor-mans-choice. Wellicht komt dat ook door de kleuren in het interieur. Die terracotta bovenzijde van het dashboard fleurt de boel goed op. Zeker omdat die kleur ook terugkomt in de (overduidelijk nep-lederen) patches op de zetels en in de deurpanelen. Dankzij de combinatie met de accenten in een geborsteld-alu-look, ontworstelt het interieur zich zowaar aan de traditionele grafstemming waar VW’s doorgaans een patent op hebben.
Verder is het interieur opgetrokken uit zowel zachte als VW-onwaardig harde materialen, met links en rechts misplaatst hip hoogglans polyethyleen. De touch and feel van de harde plastics werpen je helaas terug naar een Toyota Yaris uit 2005. En dat geldt ook voor hoe de materialen hier en daar op elkaar aansluiten – niveau Dacia Duster – of met elkaar matchen; niet! Sijpelen hier de budgetcuts naar aanleiding van het dieselschandaal de auto in?
De stoelen in de (Life en) Business hebben voor een lang mensch als ik een wat korte zitting. Toch kun je er moeiteloos écht flinke stukken mee rijden. Ze bieden genoeg steun en zijn te hard noch te zacht. Ook zijn de zetels vér naar achteren te schuiven en kunnen ze behoorlijk de hoogte en de diepte in. Op de achterbank is het al even comfortabel. Dit is een volwaardige reisauto.
Dan het rijden. De aandrijflijn is prima. Het is geen sprinter pur-sang. Maar voor iemand die thuis de bijnaam ‘Captain Slow’ heeft is dat geen issue. In dik 8 seconden naar de 100 is rap zat. Sneller is leuk maar volslagen onzinnig. Bij welke snelheid je ook het stroompedaal intrapt: de ID.4 versnelt met een groots gemak en doet dat sneller dan (bijna al) het verkeer om hem heen: soepel, zonder drama. Dit is oprecht fijn!
En dat ‘fijn’ geldt eigenlijk voor het algehele comfort in de auto. Ik word oprecht ‘zen’ in de ID.4. De stilte. De klimaatregeling. Het zicht rondom. De ruimte. De plaatsing van de verschillende (maar wel te weinig) toetsen. Het is – zeker op dit vlak – een prima product.
Maar er zijn ook ergernissen. De Human Machine Interface is al veel besproken. En dat ga ik niet nog een keer dunnetjes overdoen. Maar het is simpelweg waar dat VW veel te ambitieus is geweest in zijn poging om zoveel mogelijk knoppen uit het interieur te verwijderen. Met goede software en een betere set hardware (snellere, betrouwbaardere computer + groter scherm – zie Tesla) was dat wellicht nog te billeken, maar deze exercitie is gewoon niet gelukt. En helaas kan de spraakassistent nog niet in de schaduw staan van de allereerste Bèta-versie van Apple Siri. “Hey ID, zet de stoelverwarming aan.” (…..) (…..) “Ik maak een routebeschrijving naar La Rambla, Barcelona.” Je verzint het niet!
De haptic feedback van de knoppen op het stuur is wennen. Mijn zoon was al na de eerste rotonde verkocht. Die is echter van de generatie PS4. Ik kan er inmiddels mee leven, maar zou gráág teruggaan naar gewone knoppen. Dat geldt ook voor de optie om op het stuurwiel het volume omhoog of naar beneden te swipen. Dat werkt – onder de aanrakingen van mijn duim, dan – niet consistent.
En dat geldt in zekere mate ook voor de swipebars onder het centrale display voor de temperatuur en het volume. Drukken op de plusjes en de minnetjes werkt beter. En ik weet niet hoeveel VW heeft bespaard op het skippen van knopjes voor de bediening van de achterruiten in het portier van de bestuurder, maar ik weet een ding zeker: die staat niet in verhouding tot de ergernis die de schakelaar (haptic, vanzelfsprekend…) oproept. Je kunt je hand namelijk niet laten rusten op de armleuning in de deur zonder die knop in te schakelen. En weer uit. En weer in. En weer uit. Het idee is verder overigens prima – alleen zou die schakelaar veel verder naar voren moeten zitten.
De ID.4 is geen bochtenridder. Eerder sompig. Loom. Ongeïnteresseerd. En ik neig er zelfs toe om hem ietwat listig te vinden als het een fractie harder gaat onder licht-vochtige omstandigheden. Al twee keer werd ik verrast door een zwiepje van de kont bij een snelheid die mijn Insignia zonder blikken of blozen accepteerde. En nogmaals: ik ben een in de regel gezapige chauffeur die zijn nickname Captain Slow met trots draagt.
Nee, deze auto voelt zich het beste thuis op de snelweg zonder al te veel bochten. Ik zou de Nordschleife links laten liggen.
Oók omdat de auto vanaf een kilometer of 130 in het uur écht zijn stabiliteit verliest. Dan wordt het allemaal wat wollig en vaag en treedt de ID.4 flink uit zijn comfortzone. De achterbank klaagde bij een ritje Autobahn op hogere snelheid over misselijkheid en wie bij hogere snelheden op de passagiersstoel zijn hoofd even te rusten legt tegen de hoofdsteun, voelt de onrust in het onderstel.
Maar harder dan 130 moet je ook qua energieconsumptie niet willen. Over de eerste 10.000 kilometer noteerde ik een gemiddelde van 17,4 kWh per 100 kilometer. Keurig – zeker omdat daar een vakantie naar Oostenrijk in zat (en daar hebben we écht wel even geprobeerd hoe ver je kon komen met constant vol vermogen: niet zo ver…) en een aantal zakelijke trips naar midden Duitsland.
Wie zich tussen april en oktober aan de Nederlandse maximumsnelheid houdt en rustig met het verkeer meerijdt, kan op een volle batterij zeker de 450 kilometer aantikken. Mijn ‘record’ staat op 501 kilometer. Zonder te hypermilen. Maar wel met aardig wat provinciale wegen. Met goed anticiperen. En nog 12 kilometer range bij thuiskomst. Dat is béter dan het normverbruik van VW zelf! Gekker kan óók, kijk maar naar foto 2. Het verbruik zal de komende tijd vast spectaculair stijgen. Regen, wind en kou beïnvloedt het verbruik aanmerkelijk, weet ik inmiddels.
Nog een laatste punt. In Nederland is elektrisch rijden kinderspel. In elk dorp en langs elke snelweg staan genoeg palen om je auto op in te prikken. In Duitsland timmeren ze ook hard aan de weg. Maar in een land als Oostenrijk, Frankrijk of België is elektrisch rijden toch nog iets exotisch. Daar loopt de oplaadinfrastructuur achter bij wat wij gewend zijn en is reizen een kwestie van even plannen. Iets om rekening mee te houden. Maar ik zou me daar niet door laten afschrikken. Zeker niet met een grote batterij, zoals in de ID.4.
Deze auto smaakt voorlopig naar méér. Zodra ik een nieuwe kaap passeer, volgt een update!
Fijnslijperij gewenst
Een auto hoeft niet perfect te zijn om te kunnen behagen. Mijn BMW 216d GT was er zo eentje. En de Opel Insignia ook. Beide hadden hun tekortkomingen, maar van beide nam ik met pijn in het hart afscheid. Ik ben er nog niet over uit of dat met de ID.4 ook het geval gaat zijn. VW heeft een prima EV-vingeroefening afgeleverd en het elektrisch rijden vind ik oprecht heerlijk. Maar de auto zelf stelt op een aantal fronten flink teleur. Er is nog wel wat fijnslijperij nodig, meneer Volkswagen...
Laat ik beginnen met de positieve punten.
- Het audiosysteem aan boord van de ID.4 is wellicht wat pretentieloos maar eigenlijk best okay. Versterker en boxen doen hun werk naar behoren en je kunt er prima middle-of-the-road-muziek mee luisteren.
- De ruimte aan boord is enorm, ook als je met 4 volwassenen en hun bagage een flink stuk gaat rijden.
- Blij met mijn keuze voor 19 inch. Op vakantie kwamen we een ID.4 rijder tegen die van die kloeke 20 inch velgen had. 'Ziet er mooi uit maar spijt als haren op mijn hoofd! De wangen van de 19 inch velgen beschermen de auto veel beter tegen stoeprandjes.' Hij heeft gelijk.
- Helemaal vooraan in het middenconsole kun je je (laad/wasstraat)pasjes in twee gleuven steken. Fijne vondst!
- Die verguisde menu-structuur went uiteindelijk best!
Dan de teleurstellingen:
- De achteruitkijkcamera is dramatisch slecht. Zoonlief vermoedt een beroerde deal met Ali-Express. Zodra een wolk voor de zon kruipt, wordt het op het scherm allemaal wel erg donker en vanaf de schemer kun je beter gebruik maken van de achteruitkijkspiegels. Ook als het contrast op maximaal staat, is het huilen met de pet op. Verder stelt de fisheye functie weinig voor.
- Het dimlicht kun je niet automatisch aan laten gaan. Dus wil je overdag méér dan DRL, dan moet je telkens handmatig de verlichting aanzetten.
- Voor de automatisch-groot-licht functie geldt hetzelfde. Na elke keycycle springt 'ie uit.
- Hallo 2022... Je kunt inkomende gesprekken niet opnemen vanaf het stuur. Huh? Ja! Echt? Bizar! Een gesprek beëindigen moet ook via het second screen. Omslachtig (zeker als je ondertussen de navi gebruikt) en daarmee gewoon onveilig. Tsssssss...
- Wil je thuis in de daluren laden? Dan moet je na 23.00 uur je auto nog even snel aan de laadpaal leggen. De starttijd voor het laden kun je namelijk niet vooraf instellen. WTF!
- VW beknibbelt op de kosten door het instructieboekje achterwege te laten. "Dat zit nu digitaal in de auto, via het second screen." Inderdaad. Maar de doorzoekbaarheid is een ramp.
- De gele laadkabel die VW-importeur PON levert is van een erg lichte kwaliteit. De communicatie tussen auto en laadpaal is daardoor - vooral in het buitenland - geen vanzelfsprekendheid. VW levert elders in Europa een blauwe kabel die voelbaar hoogwaardiger is en bovendien wél steevast verbindt.
- De rijhulp die de ID.4 binnen de lijnen helpt houden, is van het kaliber liever lui dan moe. Onbetrouwbaar sujet, dus, dat lijnen nu eens wel en dan eens niet detecteert. Ter compensatie krijg je regelmatig valse meldingen dat je niet in het midden van een rijbaan rijdt.
- Ook word ik regelmatig getrakteerd op kleine storingen. Soms gaan ze alleen weg als je als de auto parkeert, afsluit en opnieuw start. Soms verdwijnen ze spontaan na een paar honderd meter.
- De informatie op display achter stuur is erg beperkt. Ik zou daar graag zaken terugzien als de radiozender, de kilometerstand, de dagteller en het verbruik.
- Vreemd: de navi op dat display (achter het stuur dus) neemt wel aanwijzingen van Apple maps over maar niet die van Google maps.
- De harde plastics - en daar is kwistig mee gestrooid - zijn bovengemiddeld krasgevoelig.
- Het regenererend vermogen in de B-stand zou zowel krachtiger mogen als voorspelbaarder. Het is altijd afwachten of de ID.4 afremt of uitrolt.
- De stoelen zijn zeker niet slecht maar zouden een lendensteun en verlengde zitting goed kunnen gebruiken
- De armsteun tussen voorstoelen zijn wat smalletjes.
- Ik ben er altijd nog niet achter wat VW bedacht heeft met de indeling van het opbergvak tussen voorstoelen. Rommel gegarandeerd!
- Het inductief opladen van een mobiele telefoon in het middenconsole gaat tergend traag. Als je muziek of een podcast streamt en/of telefoneert, is van bijladen slechts beperkt sprake.
En dan het verbruik. De kou doet de ID.4 geen goed. Ik ben nu spekkoper als ik tussen de 330 en 350 kilometer ver kom op een volle batterij. Reken op een verbruik van 21 kWh per 100 kilometer gemiddeld - bij een gelijkgebleven gebruik (vooral veel snelweg, 100 kilometer per uur) van de auto. Dat betekent dat ik dus iets meer moet rekenen en plannen.
Mmmmm
Mmmmmm. Dat klinkt dubbel. En is het ook. De ID.4 blijf ik een heerlijke auto vinden. Maar...
Beginnen we bij het positieve deel van deze update? Sure! De ID.4 voelt en rijdt nog even fijn als dat 'ie dat deed op dag 1. Geen kraakjes. Geen rammeltjes. Geen rare uitvalbeurten. Het is simpelweg instappen. Rijden. Genieten. Zen worden. Uitstappen. Ik kan opnieuw alle pluspunten van de auto opnoemen, maar dat voegt weinig toe.
Ik spring daarom door naar twee levensgrote irritaties. De eerste is de range. De tweede het infotainment systeem.
Afgelopen winter zakte mijn range flink in. Van 450 tot 500 kilometer (op een 100% opgeladen batterij) naar zo'n 330 tot 350 kilometer. Maar goed, winterbandjes, verwarming, nattigheid op de weg: heel verklaarbaar. Inmiddels is het juni. En liggen de (flink opgepompte) zomerbanden weer onder de auto. Is de verwarming in zomerslaap. En zijn de wegen doorgaans kurkdroog. Maar voor de range maakt dat verrassend weinig uit. Een volle batterij brengt mij nu maximaal 380 kilometer ver. En als ik heel veel geluk heb een kilometer op 20 extra.
Een rekensommetje leert dat ik dus óf ruim 19 kWh per 100 kilometer gebruik óf dat de batterij ergens een flinke tik heeft gekregen deze winter. Gezien de feedback van de boordcomputer - ik zou gemiddeld 16,1 kWh verbruiken - vrees ik dat de degeneratie van de batterij ongenadig hard heeft toegeslagen. De garage heeft de batterij doorgemeten maar kan niets vinden en verwijst naar een op handen zijnde grote software update. Ik geloof er vooralsnog niets van...
Dat zou meteen ook een einde moeten maken aan de instabiliteit van het infotainmentsysteem. Dat heeft een eigen willetje. Valt soms uit. Verbreekt verbindingen. Wordt zwart. Raakt satellieten kwijt. Dat soort ongein. Ronduit vervelend als je aan het bellen bent. Of muziek luistert. Enige remedie: auto aan de kant zetten. Uitstappen. Deuren sluiten. Vijf minuten wachten. Instappen. Probleem opgelost.
Ik ben benieuwd of de ID.4 en ik de komende maanden weer de weg omhoog weten te vinden, samen!
Hohohoooo
Vrijwel dagelijks verandert het kleine scherm achter mijn stuur minstens één keer in een kerstboom. Dan verschijnen - al dan niet tegelijk - allerlei waarschuwingslampjes op het display. Geel en rood. Het oogt als een feestelijk geheel. Maar verder is het ronduit ergerlijk. Sommige lampjes branden een hele rit lang. Andere een paar honderd meter. Of iets daar tussenin. Soms is het de voorbode van échte malheur - als de ACC weer eens geen sjoege geeft. Maar vaker zijn het valse meldingen.
De garage heeft het antwoord niet. De Grote Software Update bracht geen soelaas. Sterker. Gevoelsmatig is het sindsdien alleen maar slechter geworden. Ook het grote centrale display valt nu met enige regelmaat uit. Dan gaat het scherm gedurende de hele rit op zwart.
"We kunnen de boel nog wel een keer resetten", bleek ook de oplossing niet. "Gevolgd door we horen dit wel vaker, meneer." En dus is en blijft het regelmatig kerst (al dan niet zwart) in mijn auto. Hohohoooo!
Verder begint de fysieke bouwkwaliteit van de auto nu toch wel wat door de mand te vallen. Onverklaarbare tijdelijke brommetjes en piepjes, een 'tankklep' die ik regelmatig met een schroevendraaier moet open wrikken, geopende portierramen die maar voor de helft terug dicht gaan - om daarna weer in het portier te zakken. Dat soort ongein. Ook hierop heeft de garage nog geen antwoord kunnen vinden. En nee, dat lijkt geen onwil te zijn. Krijg het gevoel dat ze écht hun best doen en met de situatie behoorlijk verlegen zijn.
Dat de auto zalig rijdt - want dat doet 'ie - is een royale pleister op de bovenstaande wonden. Maar je weet wat er gebeurt met een wond die je niet goed schoon maakt: die gaat (door)etteren. Hohohooooooo!
De ton voorbij - Ohhhhh, die software
Een regelrechte kaap, zo’n ton. En dus een update van mijn review. Geen lange. Want het meeste is inmiddels wel gezegd. In een paar steekwoorden: een fijn rijdende auto met veel ruimte die roept om een méér dan stevige software update - en misschien wel meer dan dat ook.
Want mijn hemel, wat beginnen alle foutmeldingen mij de keel uit te hangen zeg.
Vooral de sensoren die te maken hebben met de ADAS zijn met grote regelmaat even van de leg - en de ID.4 laat dat dan duidelijk horen en zien. De alarmmeldingen stuiteren vervolgens over het kleine scherm achter het stuurwiel. Veelal zorgt de malheur ervoor dat de ACC uitvalt. En dat gebeurt te pas en te onpas. Tijdens mooi weer. Tijdens slecht weer. In het donker. Of het licht. Soms drie keer op een rit van 100 kilometer, dan weer eens een paar dagen niet.
De storingen zijn voor mij al lang niet meer hinderlijk. Maar ronduit ergerlijk. En voor het andere verkeer simpelweg gevaarlijk. Want als de sensoren het weer eens op hun heupen krijgen, gooit de ACC onmiddellijk de handdoek in de ring en mindert de auto (dus) direct snelheid. Zeker als je de aandrijflijn in de B-stand hebt staan, is de vertraging vervolgens fors (hoewel... zie mijn eerdere opmerking over de inconsistente vertraging als de ID.4 uitrolt). En dat zorgt doorgaans voor weinig enthousiaste reacties van het achteropkomend verkeer…
De garage duikt binnenkort eens wat dieper in op deze malheur. ‘Dit probleem zien we vooral vaak bij zijn Skoda-broer. Niet bij de ID.4’ Echt? Het lijkt eerder een VAG-dingetje te zijn. Een collega met een T-Roc voert namelijk exact dezelfde gevechten.
En net als ik heeft zij óók regelmatig last van een compleet zwart scherm van het infotainmentsysteem. Vanuit het niets valt dan het beeld weg, terwijl de muziek of podcast blijft doorlopen. Vervelende bijwerking is dat je gekoppelde telefoon in veel gevallen ook in de war raakt van de black-out. Navigeren (via een van de navi-apps) of andere muziek opzetten is er vervolgens niet meer bij. Stoppen bij een benzinestation, de auto uitzetten, 5 minuten met je tengels van de auto afblijven en weer instappen is vaak (maar niet altijd!) de oplossing.
Ook vervelend: de auto breekt soms een laadsessie af. Dat lijkt niet een laadpaal-specifiek probleem te zijn. Het is mij al op verschillende plaatsen overkomen. Dat is vervelend als je ’s morgens weg wilt rijden - maar ook als je na een stop bij een wegrestaurant je auto slechts half opgeladen aantreft. Ontkoppelen en weer aankoppelen werkt prima. Maar is agenda-technisch nogal onhandig.
Verder zijn de touch-knoppen in de auto nog wel eens de weg kwijt. Druk je op het symbooltje van de klimaatregeling, verschijnt op het informatiescherm informatie over de toestand van de auto, bijvoorbeeld. En over die knoppen gesproken. Geen van deze toetsen is verlicht. Dus in het donker swipe je het volume van de radio nog wel eens naar beneden terwijl je juist de temperatuur van de airco wilt verhogen. Of omgekeerd. Kwestie van de vinger een centimeter of twee teveel naar rechts - of links.
De haptic knop om de spraakbediening in de auto te starten is evenmin een succes. De ene keer activeert hij Siri via Apple Carplay. De andere keer de niet bepaald foutloze spraakbediening van de auto zelf.
Over het verbruik: dat is in de winter echt schrikbarend hoog. 21 kWh per 100 kilometer is eerder de norm dan de uitzondering. Goed om daarbij in herinnering te brengen: mijn family nick name is Captain Slow. Oftewel: mijn rechter voet is niet bepaald zwaar en ik rijd daarbij veel over de snelweg - waarbij een gangetje van 100 kilometer per uur de regel is.
Ik blijf het elektrisch rijden heerlijk vinden. Van range-angst heb ik nog geen een keer last gehad. En opladen lukt - op een enkele laadpaal-met-storing na - eigenlijk altijd wel. Zeker in Nederland. De ID.4 is verre van perfect, maar als concept heeft een aandrijflijn met elektromotoren mij volledig overtuigd.
Op naar de volgende update!
Hallo garage - Ik ben niet gek
Ik ben niet gek. Zie je wel.
Al tijden merk ik dat de range van mijn ID.4 minder en minder wordt. De 500 kilometer tik ik al lang niet meer aan. Ook niet als alles mee zit en een orkaan tegen de kont van mijn VW blaast. Als ik de 400 kilometer haal, ben ik spekkoper. 350 tot 380 is de regel. Tot op heden werd ik door VW afgewimpeld. 'Nee hoor, niets aan het handje. Allemaal prima binnen de tolerantiegrenzen.' Gekmakend vond ik dat. Tot...
De 120.000 kilometerbeurt van mijn ID.4 werd gecombineerd met De Grote Software Update. Bij het ophalen van de auto vertelde de receptionist van de werkplaats dat de batterij van mijn auto niet meer naar behoren functioneerde. "Ik weet dat u al vaker heeft geklaagd over de range, maar nu mogen we het ook bevestigen. We moeten cellen van de batterij vervangen."
Nu kon de garage het ook bevestigen? Die moest ik even tot me door laten dringen.
"Ja, VW heeft nu een officiële regeling in het leven geroepen omdat er meer mensen zoals u zijn die kampen met defecte cellen."
Okay... Heeft VW mij dus al die tijd aan het lijntje gehouden? Gezegd dat ik gek was? Terwijl ik dus weldegelijk rond reed met een defect?
"Nou, ja, ik kan u alleen vertellen dat er nu een regeling is waarvan u gebruik kunt maken. U kunt over twee maanden terecht, want de collega die aan de aandrijflijn mag werken is nogal druk ingepland."
Ik ben niet gek. Ik ben niet gek. Volkswagen houdt mij voor de gek. En lijkt mijn (prima!) garage in een onmogelijke positie te drukken. Ik voel me echt genaaid.
Inmiddels staat de auto opnieuw bij de garage. Na een storingsmelding van de aandrijflijn - die verband bleek te houden met de batterij-issues - mocht ik van de leasemaatschappij niet meer verder rijden. Wanneer de auto gerepareerd weer op de stoep heb? Geen idee. De vervangende auto (van een ander merk) rijdt prima...
De Grote Software Update is optisch overigens een verbetering, maar geen verademing. Zeker op het kleine scherm achter het stuur is nu meer informatie opvraagbaar. Maar ik heb het idee dat de software nu wel het maximale vraagt van de processor van het infotainmentsysteem. Het scherm lijkt qua responsiviteit - die okay was, maar niet meer dan dat - te hebben ingeboet.
Ik kan pas een echt oordeel over de update geven als ik weer flink wat kilometers heb gemaakt. En dat zal dus nog wel even duren. Tot de volgende keer!
Bevindingen software update
Zoals beloofd zou ik terugkomen op de uitwerking van de laatste software update (3.2). Hierbij!
De nieuwe software verzet geen bakens, maar is écht een stap vooruit. Op het kleine display achter het stuur kun je nu eindelijk meer informatie oproepen over bijvoorbeeld het verbruik. Dat werkt feilloos. Bij de volgende update zou het echter fijn zijn als je dat wat je te zien krijgt nog wat verder kunt personaliseren. En dat de keuze dan nog wat ruimer is. Denk aan bijvoorbeeld informatie over de zender die je beluistert of wie jou belt. Dat moet te regelen zijn.
Ook is de opmaak van het centrale display optisch lichtjes geretoucheerd. Niet schokkend. Gewoon prima. Verder kun je nu spelletjes spelen tijdens het opladen (het bedieningsgemak is zo-zo) en heeft de autonavigatie veel beter door waar je kunt laden en met welke snelheid. En dat werkt zó goed dat ik op de lange afstanden ben overgestapt naar het navigeren op de VW-navi.
Zowel in Duitsland als in Frankrijk deed het systeem uitstekend zijn werk. Je ziet op de kaart in een oogopslag of chargers vrij zijn (gif-groene bolletjes) en met hoeveel snelheid je kunt opladen. Top!
Toch nog wel een tip: het zou helemaal mooi zijn als je in de navi kunt aangeven dat je alleen de chargers direct aan of pal langs de snelweg wilt bezoeken. Die optie zit er niet op.
En nu het zuur. Ik word nog steeds simpel van de zwarte schermen, het niet kunnen verbinden van mobiele apparaten, (Android, Apple - maakt niet uit), freezing screens (waarbij het beeld voor enige tijd stilstaat...) of het feit dat de auto plotseling de radio laat afspelen terwijl ik naar een Podcast luister. Verder geven de knoppen ónder het centrale display soms nog steeds geen sjoege - of voeren de verkeerde commando's uit. Zo ben ik de afgelopen drie weken al twee keer in een ijskoude auto naar mijn werk gereden omdat de airco zichzelf had gelocked op 17.5 graden. Het trucje van uitstappen, auto op slot, 5 minuten wachten werkte helaas niet. En voicecontrol evenmin. De jas aan dus.
Maar toch nog even positief eindigen. Met de nieuwe batterij in de bodem van mijn ID.4 kan ik eindelijk weer lange afstanden rijden! Ik tik nu geregeld een bereik aan van méér dan 530 kilometer. Yup! 530 kilometer! En dat komt waarschijnlijk ook omdat de auto (op dit moment?) minder elektriek nodig heeft: 13.9 kWh/100 kilometer is voorwaar een mooi gemiddeld verbruik!
When does the hurting stop?
Vorige week ontving ik de uitnodiging om (op basis van de kilometerstand van de ID.4) een nieuwe leaseauto uit te zoeken. Wij hingen thuis terstond te vlag uit.
De afgelopen maanden werden namelijk opnieuw gekenmerkt door malheur en stilstand. Ik ga er niet veel woorden aan vuilmaken. Maar een defecte 'tankklep' zorgde ervoor dat ik mijn auto niet kon opladen. Openbreken bleek de enige optie, aldus mijn garage. Die daar doodleuk aan toevoegde dat ze de onderdelen voor een nieuw slot van de klep niet op voorraad hadden 'want die tankklepjes geven vaak de geest en we zijn door de onderdelen heen'. Ik zou die dag al de tweede zijn - en de zoveelste die week. Uiteindelijk was ik mijn auto een week kwijt. Een week!
De afgelopen drie dagen vertoonde óók de deurklink van het bestuurdersportier kuren. Alleen met grof geweld kon de deur worden worden geopend. Na het sluiten van het portier bleef vervolgens het slot flink kabaal maken: alsof er iemand naast mijn heup met hagel schoot. Het meest bizarre was dat de problemen vanzelf weer verdwenen...
Tot slot: Het verbruik is weer omhoog gevlogen. Ik tik nu de 19 kWh aan. Dat resulteert in een range van 300 tot 330 kilometer. Een snelle rekensom leert me dat dit geen gezonde waarden zijn voor een 77kWh grote batterij. Ik heb geen energie meer om hier nog wat van te vinden. Moedeloos...
De laatste 20,000 gaan in
Ik neem je graag mee in mijn rit van vandaag.
Als ik de voordeur opendoe, begrijp ik waarom onze kat mistroostig naar buiten kijkt. Het regent. Ik ren naar de auto. Ontgrendel de zaak en zodra ik de kofferbak open en de klep omhoog takel, valt een plens ijskoud water in mijn nek. Dat is waar ook. De afwatering is niet helemaal geweldig.
Ik leg mijn laptop achterin, sluit de boel en loop naar het achterportier. Mijn schietgebedje dat de deur open wil, blijkt 'boven' niet gehoord. Ik kan niet anders dan de deur openrukken. Dat kost kracht. En het ziet er niet uit. Maar alleen door de klink met geweld uit de deur te trekken, krijg ik de achterdeur open. Ik leg mijn jas op de achterbank en loop naar het voorportier dat... inderdaad ook een off-day heeft. Trekken. Openen. Zitten. Deur dicht. En als afsluiter het geluid van een schot hagel als beloning.
De auto rolt stil van zijn plaats. Zalig! Ik stuur de straat in. Er klinkt gekraak. Dat is waar ook. Sinds een kilometer of 3.000 hoor ik bij alle naar rechts-sturende-bochten-op-lage-snelheid een geluid dat ik liever niet hoor. Niet hinderlijk. Wel aanwezig.
Ik ben de straat nog niet uit, of ik ontvang mijn eerste waarschuwing. Vandaag hoef ik niet te rekenen op de rijhulpsystemen. Die zijn een dagje vrij, zo laten ze auditief (piep) en visueel (kermis op het scherm achter het stuur + melding op het centrale display) weten.
Vijf minuten later draai ik de snelweg op. Ik heb een collega aan de lijn. En als ik haar wil neerleggen, kan ik dat niet. Het centrale display is weer eens op zwart gegaan. Ik moet haar vragen om de verbinding te verbreken. Ik kan niets meer. Ook de Podcast die ik was gestart voordat ik kort werd gebeld, kan ik niet meer pauzeren of stoppen zonder de iPhone te pakken. Fijn!
Halverwege de rit besluiten de ADAS-systemen dat ze genoeg zijn uitgerust. Alle sensoren staan weer op scherp. Om vervolgens als een malle allerlei obstakels op de weg te zien. En of ik ook even midden op de weg wil rijden. Gelukkig duurt de irritatie niet lang. Een paar kilometer verder hebben de systemen zichzelf weer uitgeschakeld. Ik rijd wel weer met mijn rechter voet...
Bij mijn werk parkeer ik de auto met speels gemak. De draaicirkel van deze toch forse jongen is fenomenaal! Vanmiddag staat nog een rit naar Duitsland op de planning. Ik zal onderweg moeten opladen. Dat gaat slechts zelden écht snel. De beloofde maximale 140 kWh tik je nooit aan. Zelfs onder ideale condities (warme batterij, hoge output van de charger) niet. Ik ken collega's die daar over klagen. Ik haal er mijn schouders over op. Het kwartier extra maakt me niet zoveel uit. Ik gebruik die extra tijd om een uiltje te knappen...
De range van de ID.4 topt - met mooi weer! - overigens bij iets meer dan 400 kilometer. Dat is gewoon ondermaats voor een auto met een WLTP van dik 500 kilometer, een nieuwe batterij en Captain Slow als bestuurder. Ik heb de puf niet meer voor nog eens een bezoek aan de garage. Ik geloof het wel. Nog 20.000 kilometer. Een maand of vier. Dat is te overzien. Ik ben de frustratie voorbij.
Is er dan helemaal niets goed aan deze auto? Natuurlijk wel. Op de kraak (van de stuurinrichting?) na, is de auto nog altijd rammel- en piepvrij. En ik geniet nog elke dag van de voor een standaard radio verbluffend goede geluidsinstallatie. De bestuurdersstoel begint wel wat in te zakken, maar het is nog zeker geen hangmat en de ik ben nog altijd niet uitgekeken op het design van het exterieur...
Voortijdig ingenomen
Hij gaat voortijdig de deur uit, mijn ID.4. Niet alleen ik was er klaar mee, maar de leasemaatschappij ook. De issues met de deuren werden groter en groter. En de dealer had pas ná het verwachtte einde van mijn leasecontract tijd om naar het euvel van de niet te openen deuren te kijken. "Bekend probleem. Kost veel tijd. We moeten de deuren helemaal uit elkaar halen."
Omdat rondrijden als Starsky & Hutch te zot voor woorden is - en niet veilig bovendien, mag ik morgen mijn auto inleveren. Met vier van de vijf portieren die niet of niet-altijd willen ontgrendelen, dus.
Als ik terugkijk op mijn 3 jaar rijden met deze auto - en alle échte sores even buiten beschouwing - dan is de ID.4 een best wel fijne, comfortabele mobiel voor een rustige rijder zoals ik. De stoelen zijn okay (maar zéker niet zo goed als de VW-zetels van weleer), de audio is prima en de NVH (Noise Vibration & Harshness) van het interieur heeft VW goed onder controle. De auto voelt (écht) niet meer zo rock solid als de Golfs, Bora's en Touran die ik in het verleden bezat, maar op kraakjes en piepjes kan ik hem niet betrappen.
Verder tovert die belachelijk kleine draaicirkel elke keer weer een glimlach op mijn gezicht. Je rijdt bijna een vorkheftruck. Met een auto van deze omvang is dat zó handig! En ik vind het design van het exterieur er ook na drie jaar nog steeds hartstikke goed uitzien.
Op de binnenzijde was ik veel sneller uitgekeken. En dan had ik nog van die fleurige terracotta elementen in mijn auto. Mijn buurman - die krek dezelfde uitvoering, maar dan nieuwer, rijdt - heeft een heel grijs interieur. Geloof me: dat is wel ontzettend deprimerend.
Vaarwel ID.4. Ik ga je niet missen. En pleng geen traan om ons afscheid. En ik heb VW (of is het importeur PON?) van zijn donkerste kant leren kennen. Maar je maakte van mij een ambassadeur voor elektrisch rijden. Het ga-je-goed!
5,0
- Betrouwbaarheid
- Prestaties
- Comfort
- Kosten
- Zou u weer een auto van dit merk kopen? nee
Beoordeel deze review
Geef uw mening over schrijfstijl en bruikbaarheid. Bij tenminste vijf binnengekomen waarderingen zal de gemiddelde beoordeling getoond worden.
