Toyota Camry Customwagon 2.2 XLi (1994)
autoreview
14
Signalement
| Uitvoering | Camry Customwagon 2.2 XLi |
|---|---|
| Versnellingen | 5, Handgeschakeld |
| Bouwjaar | 1994 |
| Jaar van aanschaf | 2004 |
| KM-stand bij aanschaf | 135.000 km |
| KM-stand laatst | 312.000 km |
ERVARINGEN
Maandenlang ben ik op zoek geweest naar een stationcar met zeven zitplaatsen. De reden: op handen zijnde gezinsuitbreiding. Hoewel ze in de mode zijn, heb ik het niet op MPV’s (misschien wel juist omdat ze in de mode zijn). Echter, als je op zoek gaat naar een gebruikte zes- of zevenzits stationwagon, dan is de keuze behoorlijk beperkt: alleen de Renault Laguna en de Peugeot 406 Familiale komen in aanmerking en verder hier en daar een Volvo, een Mercedes, een verdwaalde Amerikaan en wat klassiekers.
In de Pannenstatistik van de ADAC halen de Franse auto’s echter niet zulke hoge scores, net zo min als de Volvo V70. En wat Mercedes betreft: je bent een Mercedesrijder of je bent het niet...
Toevallig kwam ik er, via de site van Autoweek, achter dat er van de Toyota Camry Customwagon een zevenzits versie bestaat. De Toyota Camry is een van de meestverkochte auto’s in de VS, maar in Europa heeft-ie nooit potten kunnen breken. Mogelijk is-ie te Amerikaans voor een Japanner en te Japans voor een Amerikaan. En hij mist natuurlijk de uitstraling van BMW’s, Mercedessen en Audi’s. Qua uitstraling vergelijkbare auto’s zijn de Ford Scorpio Wagon en de Opel Omega Stationwagon. Die laatste scoort overigens helemaal beroerd in de ADAC Pannenstatistik. Maar belangrijker is, dat beide modellen niet af-fabriek als zes- of zevenzitter worden geleverd, dus die auto’s zijn geen optie.
Nou is het aanbod aan gebruikte Customwagons al klein (geen enkele occasions op de Autoweeksite op 18-07-2007; het aanbod van de Aston Martin V12 Vanquish bedroeg vijf!), de zevenzits uitvoering blijkt pas ècht moeilijk te vinden te zijn. De twee exemplaren die ik in de eerste drie maanden van 2004 vond bleken een uitgewoond interieur te hebben. Uiteindelijk vond ik een heel gaaf exemplaar bij een Toyota dealer. Die was een stuk duurder dan de andere, maar hij had officiële garantie, niet zo veel kilometers op de teller staan en zag er ook van binnen picobello uit. Toen er bij de onderhandeling ook nog eens 1000 euro van de vraagprijs af ging, was de knoop snel doorgehakt.
De Camry is heel ruim, van alle gemakken voorzien, stil, comfortabel en snel genoeg; Autobahnsnelheid in Duitsland bleek geen enkel probleem. De auto kan prima meekomen, ook op de linker rijstrook. Mijn vrouw klaagt al als het harder gaat dan 120 km/u, maar ze had het niet eens in de gaten, zo rustig en vanzelfsprekend ging het.
Ook de handelbaarheid en wegligging zijn dik in orde. Je kunt behoorlijk hard de bocht om met deze auto. Het gemiddelde gebruik na 56.000 kilometer is 1 op 10,6.
Maar het belangrijkste is natuurlijk de derde achterbank. Als je daar zit, kijk je door de achterruit. Daarom is het echt een plek voor kinderen. Maar volwassenen passen er desnoods ook. Volgens een collega die 1,85 meter lang is en er een keer gezeten heeft, was het niet eens heel krap achterin, je zit er alleen voor joker als volwassene. Een dag op stap met vier volwassenen, twee kinderen, een baby (in een MaxiCosi) en bovendien een kinderwagen is ook heel goed te doen, zo was de ervaring tijdens de zomervakantie van 2004.
De achterbank kun je binnen een paar seconden wegklappen in de vloer en dan staat er een joekel van een laadruimte tot je beschikking, compleet met afdekhoes. Een weekend op stap met vier ATB-vrienden en met vijf fietsen (drie op de dakdrager en twee op de trekhaakdrager) is geen probleem. Op de achterbank kunnen drie volwassenen redelijk comfortabel zitten. Voor zo’n trip gingen we voorheen op stap met twee auto’s.
Nog een leuke anekdote: een vriend belde of ik de laadruimte van de Camry eens wilde opmeten. Hij had namelijk een tweedehands ’konijnenflat’ gekocht en het ding paste niet in zijn MPV. De maten van het gevaarte waren 150x103x60cm. Volgens de verkoper had een aantal belangstellenden eerder al afgehaakt, omdat het hok niet eenvoudig te vervoeren was: het paste niet tussen de wielkasten van hun stationwagen. Toen ik het hok in de tuin zag staan had ik even m’n twijfels. Maar hij schoof er in één keer in; geen enkel probleem.
Al met al kun je dus spreken van een echt ’Multi Purpose Vehicle’. Een ’MPV’ bovendien, waarbij je niet met stoelen hoeft te slepen en die relatief weinig kost in aanschaf en in gebruik.
Ik heb, kortom, nog geen moment spijt gehad van de aankoop. Het is m’n zesde auto. De vorige waren steeds van een ander merk, maar ik denk dat de volgende weer een Toyota wordt.
PROBLEMEN
Als het koud was hielden de gasveren van de achterklep de zaak niet goed omhoog. Nieuwe bleken bij de dealer 185 euro per stuk(!) te kosten. Uiteindelijk vond ik via eBay twee nieuwe (van Sachs) voor 50 dollar en 20 dollar verzendkosten. Uiteindelijk kostte het me 57 euro.
Verder doet-ie op het gebied van betrouwbaarheid de reputatie van Toyota eer aan. En ook over comfort en prestaties niks dan lof. Natuurlijk, het is een forse auto en dus niet zo zuinig als een compacter model, maar qua gebruikskosten valt het me allemaal heel erg mee.
Tot dusverre heb ik één keer een wat acuter probleem gehad met de auto: na 12 jaar was het flexibele stuk in de uitlaat doorgeroest; de auto klonk ineens als een rallyewagen. Toch wel lastig, op vakantie in Tsjechië en twee dagen voor de rit naar huis. De Toyotadealer in de nabijgelegen stad kon me niet helpen: het model is nooit in Tsjechië verkocht en hij had dus geen reserve-onderdelen.
Een uitlatenspecialist in een wel heel oude garage ergens achteraf - en met twee medewerkers die ’unter Kommunismus’ al tientallen jaren ervaring hadden opgedaan - fixten het in een uurtje voor nog geen 90 euro (voor een nieuw RVS onderdeel en arbeidsloon). En ik hield er nog een leuke vakantie-ervaring aan over ook.
UPDATE: Vakantie-ervaringen in Slovenië
Over vakantie-ervaring gesproken: het is bijna helemaal mis gegaan in de bergen in Slovenië, zie de derde foto.
Joost Mooij schreef op 20 juli: ’wees er zuinig op’. En gelijk heeft-ie. Maar precies een maand later zijn we met de auto bijna een afgrond in gereden. Met met nog geen 20 km/u raakte de auto in de slip en van de weg af. Het ging allemaal zo langzaam, dat er tijd was voor een hele conversatie met mijn vrouw.
Zij: ’Wat doe je nu? Je moet de bocht om!’ Ik: ’Dat probeer ik ook, maar hij stuurt niet.’ Zij: ’Kijk uit voor die muur!’ Ik: ’Die zie ik ook wel, maar ik kan er niks aan doen.’ Zij: ’STOPPEN!’ Ik: ’Dat gaat niet!’
Dankzij de muur is de auto tot stilstand gekomen; de muur zelf lag daarna een meter of zeven lager. We zijn eerst heel voorzichtig uitgestapt, ik kon nog net op het asfalt komen. Dat bleek trouwens ook te voet behoorlijk glibberig te zijn.
Gelukkig stopte er meteen een Nederlandse familie in een SUV. De bestuurder heeft een sleepkabel vastgemaakt aan de trekhaak om de auto te zekeren, waarna de bagagewagen kon worden losgekoppeld. Daarna stopte er een Duitse off-roader die een stevig sleeplint bij zich had. Die heeft de auto weer op de weg getrokken. De schade: een paar krassen op de bumper en op de kokerbalken achter de voorwielen blank metaal waar eerst Tectyl zat.
We hebben dus behoorlijk veel geluk gehad. Als je met de neus van je auto boven een afgrond hangt, dan weet je zeker dat de vakantie op dat moment voorbij is. Opmerkelijk genoeg bleek het uiteindelijk ’slechts’ een oponthoud te zijn van iets meer dan twintig minuten. Dankzij het avontuur duurde het langer dan twintig minuten om van de berg af te komen: dat ging op dat moment echt stapvoets.
Een dag later heb ik de auto laten nakijken bij een Toyota-dealer, want het was nog 1400 km terug naar Nederland. Alles bleek gelukkig in orde.
Conclusie na dit avontuur: Een Camry Customwagon is een oersterke wagen die letterlijk tegen een stootje kan. Maar de volgende die ik koop heeft in elk geval ABS...
PS:
Ik hoop dat degenen die ons geholpen hebben dit stuk lezen en reageren. Dan kan ik ze deze keer fatsoenlijk bedanken; in alle hectiek is dat er volgens mij een beetje bij ingeschoten.
UPDATE: Vakantie-ervaringen in Marokko
In juli/augustus 2009 zijn we met het gezin met de auto op vakantie geweest naar Marokko. Meer dan 9200 kilometer afgelegd in vier weken, zonder één enkel probleem. Niet gek voor een auto van inmiddels ruim vijftien jaar oud. Het enige dat op de Camry was aan te merken: hij heeft geen airco. En da's best lastig, 's zomers in de Sahara.
Marokko is waar een paradijs voor 4x4-liefhebbers. Om die reden waren een heleboel mooie routes niet toegankelijk met de Camry. Met één uitzondering dan. In Tazzarine hadden we gehoord van de meer dan 5000 jaar oude rotsgravures van Aït Ouazik, met afbeeldingen van olifanten, neushoorns en giraffen. Het lag wel 20 kilometer verderop, alleen te bereiken via een onverharde weg. Maar in Aït Ouazik komen kon wel met onze auto, zo werd ons verzekerd. Daarna zou de weg te slecht worden voor personenauto's. Vier uur later en bijna 60 kilometer verder kwamen we in een dorpje aan; geen rotsgravures gezien. Wel ontmoetten we er een Nederlander die op bezoek was bij zijn familie. Hij was heel verbaasd ons te zien, want de route die we hadden afgelegd stond toch echt bekend als onbegaanbaar voor personenauto's. De bodemspeling van onze Camry was inderdaad af en toe net een beetje te weinig en de passages van al die droge rivierbeddingen waren vaak best wel steil en ook een beetje spannend, maar we hadden geen moment vast gezeten. Toen we nog eens 20 kilometer verder weer op de verharde weg kwamen, waren we vlakbij ons vertrekpunt, maar wel een bijzondere ervaring rijker.
[De vierde foto is gemaakt in de Sahara, bij de overblijfselen van een 'schip van de woestijn'. Op de achtergrond de zandduinen van Erg Chebbi, vlakbij Merzouga]
UPDATE: 250.000 kilometer
Het is inmiddels alweer even geleden sinds de laatste update. Geen spannende dingen meegemaakt of verre reizen gemaakt. Maar dit weekend werd wel een mijlpaal behaald: 250.000 kilometer (kan dat eigenlijk wel, dat een KILOMETERstand een MIJLpaal is?).
Dit voorjaar heb ik voor het eerst de auto APK laten keuren voordat-ie een beurt kreeg. Ik was niet helemaal zeker of een dure onderhoudsbeurt nog wel aan de auto besteed was. Er zat namelijk een scheurtje in de voorruit en een gat in het achterlicht. Een belletje naar CarGlass leerde me dat vervanging ruim van de ruit 900 euro zou gaan kosten; dat was inclusief 15 procent korting, zo werd mij verteld.
De scheur in de ruit bleek echter geen afkeurpunt en ook het stukje doorzichtig rood plastic dat ik op het achterlicht had geplakt kon de toets der kritiek doorstaan. Verder had de keurmeester er niks op aan te merken, dus zo'n beetje tegen mijn verwachting in kwam-ie zondermeer door de APK!
Na CarGlass heb ik nog een paar onafhankelijke bedrijven benaderd voor een offerte. Autoglas Perfect in Rotterdam offreerde minder dan 250 euro! Maar belangrijker nog: ik kon gelijk langskomen en ze hebben prima werk afgeleverd. Nu weet ik eindelijk waar al die CarGlass-spotjes van betaald worden...
Een nieuw achterlicht was iets moeilijker, maar gelukkig bleek C.A.R. Toyota in Nijkerkerveen nog een exemplaar te hebben liggen voor een zacht prijsje.
Voor het overige heb ik niks bijzonders te melden: de auto rijdt nog steeds als vanouds, hij start altijd, de motor loopt als een zonnetje, het gemiddelde is nog steeds 1 op 10,6 en op remmerij is ook al niks aan te merken.
De volgende zomervakantie zijn we van plan om richting Griekenland te rijden. Uiteraard laat ik de auto eerst goed nakijken op slijtage, poreus rubber en dergelijke, want dan is-ie inmiddels 18 jaar oud. Maar wat een bak; een echte Toyotank! Ik heb er alle vertrouwen in dat-ie het aankan!
UPDATE: vakantie-ervaringen in Albanië
Afgelopen zomer hebben we een rondje Balkan gedaan. Het reisdoel was Albanië. Wát een land! Als je houdt van chaos, dat dan weer wel...
De problemen met de Camry op de heenweg:
* De borgveer van de pen van een van de achterklepdempers schoot los. Tijdelijk opgelost met de tak van een omgevallen boom en daarna met een bout-plus-moer.
* In plaats van een groene kaart had ik dit jaar voor het eerst een plastic kaartje gekregen. En over het hoofd gezien dat niet alle landen die als bewijs accepteren.
Dat valt dus wel mee. Bovendien: het laatste punt is echt de Camry niet aan te wrijven.
In Albanië wilden we naar Theth. Wisten wij veel wat voor weg we zouden tegenkomen; op de kaart was-ie met geel aangegeven (rood=nationaal, geel=regionaal en wit=lokaal-dus-vermijden). Het was een tocht van 20 kilometer in de eerste versnelling, gereden met de motor tussen 800 tot 1000 toeren. Meer toeren deed de wielen doorslippen en meer snelheid bleek al snel niet zo goed voor de bodemplaat... Voorwielaandrijving is op een steil keienpad ook al geen voordeel. Maar we hebben het wel gehaald!
Meer bodemvrijheid en vierwielaandrijving was hier wel op zijn plek geweest. Afijn, kijk maar op http://www.youtube.com/watch?v=YaNbqZAufsw om een beeld te krijgen van de weg.
De meeste andere wegen in Albanië zijn ook niet al te best. Vooral in veel dorpen is het droevig gesteld met de kwaliteit van het plaveisel. Maar de mensen, de natuur en de bezienswaardigheden compenseren dat ruimschoots.
Uiteindelijk zijn we via Meteora in Griekenland en Italië weer terug gegaan naar Nederland. Uiteraard over de hoogste passen die we in de Alpen konden vinden, zoals de Stelvio.
Boven de Bodensee begon de koppeling een beetje te slippen. Er was me verteld dat die al slecht was, dus ik had een reservekoppeling meegenomen. Niet preventief vervangen, want ik was gewoon benieuwd hoe lang die het zou uithouden. De laatste 600 kilometer ging het niet veel sneller dan 85 km/u, maar de koppeling heeft niet de geest gegeven. Een maal thuis, na een reis van 6700 kilometer, is de koppeling meteen vervangen. En is de onderkant schoongemaakt en opnieuw getectyleerd; de schade viel uiteindelijk wel mee.
We zijn inmiddels alweer een nieuwe autovakantie aan het plannen. Naar IJsland, als het aan mijn vrouw en dochters ligt. Er is een veerdienst vanaf Denemarken, dus het is nog mogelijk ook. Ik kijk nu al uit naar de vakantie van volgend jaar...
Ingeruild...
Na ruim 12,5 jaar heb ik m'n ouwe trouwe Camry van de hand gedaan. Hij reed nog steeds voortreffelijk en qua betrouwbaarheid was er nog steeds helemaal niks op aan te merken, maar de auto oogde lang niet meer zo fraai als vroeger.
Het begon eigenlijk 2 jaar geleden, toen op een parkeerplaats in Luxemburg de laadklep van een vrachtwagen twee forse en diepe krassen maakte in het plaatwerk. Ze waren dermate diep dat het plaatwerk erdoor was ingedeukt.
Daarna brak een stukje van de sierstrip af, kwam de auto klem te zitten in een parkeergarage met schade aan een achterportier als gevolg, en onlangs brak de tankklep af door een eigen stommiteit. Een vervangende tankklep vinden ging nog wel - er bleek er nog een te zijn bij een demontagebedrijven in Nederland - maar een bordeauxrode tankklep op een zilverkleurige Camry is niet optimaal.
De afgelopen maanden ben ik dus gaan rondkijken naar een andere auto. En die heb ik inmiddels gevonden. De Camry heb ik daarbij ingeruild op een nieuwe distributieriem, inclusief montage.
Het afscheid van de oude auto overschaduwde toch wel de aanschaf van een andere. Ook mijn beide dochters bleken er toch wel aan gehecht te zijn geraakt.
Ik hoop dat de 'nieuwe', een Mazda Tribute uit 2002, net zo probleemloos z'n ding gaat doen als de Camry. Wat dat betreft heeft die Tribute "very big shoes to fill".
9,5
- Betrouwbaarheid
- Prestaties
- Comfort
- Kosten
- Zou u weer een auto van dit merk kopen? ja
Beoordeel deze review
Geef uw mening over schrijfstijl en bruikbaarheid. Bij tenminste vijf binnengekomen waarderingen zal de gemiddelde beoordeling getoond worden.
