Uitvoering

Grand Vitara 2.5 V6

Versnellingen

5, Handgeschakeld

Bouwjaar

2000

Jaar van aanschaf

2018

KM-stand bij aanschaf

158.000 km

KM-stand laatst

167.072 km

Megabetrouwbaar werkpaard.

167.072 km

8 december 2019

Na bijna 14 jaar terreinrijden en dagelijks rijden in mijn Samurai, was deze toe aan roestauratie. En daarnaast had ik dus een daily driver. Maar voor de hobby had ik elke keer een terreinwagen om op te knappen. Zo is er een Vitara geweest, een SJ413, een Rocky, een Feroza, een Frontera.

De Feroza had ik net klaar, toen ik op internet een Suzuki Grand Vitara V6 tegenkwam. En in bedrijfswagen uitvoering. De vraagprijs was al superlaag, en het was dicht bij mijn toenmalige werkgever, dus ik besloot laat in de middag (eind november) toch eens te gaan kijken.
Ik werd ontvangen met koffie, en in een hoekje stond zielig mijn volgende project. Er moest wat hulp bij het starten komen, want de accu was leeg. En eerst klonk het als een koude diesel.

Toch maar eens een rondje rijden. Het werd een klein rondje, maar het blok liep goed. De rest was wat minder. Volgens de verkoper zat er wat roest aan de dorpels. Niets was minder waar. Drie chassispunten waren volledig verdwenen, de rechterdorpel was volledig verdwenen en er zaten een paar gaten in de bodem van de laadruimte. De verkoper vond het eerst niet zo schokkend, tot ik uitlegde hoeveel tijd en geld dat kost om te herstellen. Gelukkig ben ik werkzaam in de metaalbranche, gespecialiseerd in voertuigen.
Lang verhaal kort; ik heb een nog veel lager bod gedaan en heb een week later de auto opgehaald voor een bedrag dat net in de 4 cijfers terecht kwam.
Onderweg bleken ook de achterste schokdempers aardig gaar. Dus eerst de auto bij een vriend op de brug gezet, de chassispunten aangepakt, de bodem dicht gemaakt en de dorpel gelapt. Straatbandjes onder de auto gezet die ik nog had liggen. Schokdempers vervangen voor een complete verhogingsset (lager is nooit een optie) en laten APK keuren. Strak door de eerste keuring. Alleen een oranje lampje dat te vaal was geworden.

En eind december moest de auto voor het eerst het terrein in. Iets met het ondersteunen van het rode kruis bij een MTB evenement. En ik moest een Suzuki Samurai volgen!!! Echte autokenners weten hoe verschrikkelijk goed deze is in het terrein. De GV hobbelde er met zoveel gemak achteraan dat ik verbijsterd was. Zelfs een bult van meer dan 100%, inclusief gladde boomwortels, ging gewoon met 1200 toeren.

In februari liet mijn daily driver mij staan op de Duitse autobahn. Ik heb me laten ophalen en de trailer achter de GV gehangen. 's Avonds om half 8 mijn wrak achter de Grand Vitara gehangen en terug gejaagd. Trailer en auto wogen samen 2100 kg, dus meer dan de GV mag trekken. Dat trekken ging met teveel gemak. Waar ik door kon rijden, stond de snelheidsmeter op 115 km/h. En het kon vast harder. Alleen het verbruik steeg tot 1:7,5. Maar ja, wat wil je met de stroomlijn van een omgevallen bushokje en 6 stampertjes onder de motorkap.

Hoewel de Grand Vitara was gekocht om aan te sleutelen, begon ik hem steeds meer te waarderen. Zonder slag of stoot deed hij wat er van hem gevraagd werd. In maart mee naar een groot 4X4 evenement, waar ik soms door stukken kon komen waar zelfs Samurai's en Jimny's vast bleven zitten. Het werd mij steeds meer duidelijk dat de GV een verschrikkelijk ondergewaardeerde offroader is.

In mei verhuisd naar een woning die we willen verbouwen, en de GV laat zit braaf inzetten voor al het gore, zware en massale werk dat we hem laten doen. En tussendoor ook nog regelmatig het terrein in. Ik heb besloten de auto niet meer weg te doen. Veel te betrouwbaar en handig. Dus in de vakantie verder gegaan met het verbouwen van de auto. Een GV is namelijk, net als zeer veel andere auto's, behangen met keukengerei, oftewel, plastic. De voorbumper moest er eerst aan geloven. Eraf met dat wijvenspul en een echte mannenbumper op de voorkant.

Binnenkort wacht de tweede APK keuring, dus toch besloten wat aan die rotte dorpel te doen. En dan gelijk goed. De kokerprofielmethode, een niet onbekende oplossing voor Samurairijders. Weg met dat koekblik en staal erin. En de auto krijgt ook wat ander schoeisel. Dat straatprofiel slaat helemaal nergens op. En de mudjes zijn ook al wat ouder. Dus de bedoeling is dat er General Grabber AT3 banden onder komen. Geen gedonder met winterbanden (deze geven veel meer grip, ook in de berm)

Nu alleen nog een andere achterbumper en nieuwe spatbordverbreders. Dat wordt ook zelf maken, want helaas worden GV's over het algemeen gereden door mensen die bang zijn voor vieze handen, dus nuttige opties zijn er bijna niet voor te krijgen.

Problemen:
Dit is de kortste alinea. Niet. De GV had achterstallig onderhoud. Carrosserietechnisch is de auto inmiddels weer helemaal klaar. Verder wordt de auto verkracht en misbruikt. Staat soms weken stil om dan weer zwaar werk te moeten doen. Het gaat allemaal probleemloos. De auto heeft in een jaar tijd 10.000 probleemloze kilometers gemaakt onder zware omstandigheden. Betrouwbaarder dan dit kan het bijna niet worden.
Alleen het verbruik. Dat ligt rond de 1:11 onbelast. Ook tijdens het terreinrijden. Bij 1500 kg trekken wordt het ongeveer 1:9.5. En bij echt werken wordt het verbruik 1:7.5

Kleine kanttekening. Zoals u waarschijnlijk wel links en rechts begrepen heeft, heb ik niets met allerlei luxe, in mijn optiek nutteloze zaken. Ik hoef geen satnav systeem, ik kan kaartlezen. En de auto heeft airco, ik gebruik het nooit. De aanjager blaast de ramen goed schoon, en voor de rest draag ik warme kleding. Het primaire doel van een auto is om van A naar B te rijden. Dat kan met een echte terreinwagen prima. De rest van het Nederlandse wagenpark kan hooguit van Asfalt naar B-weg. Voor mij is de Grand Vitara een stuk gereedschap, geen statussymbool. En de rest is bijzaak, alleen maar leuk om bij de buren mee op te scheppen. En dit is een uiterst betrouwbaar stuk gereedschap.

9,5