Seat Leon 1.8 20VT Topsport (2003)

autoreview

Gebruikersreview

Uitvoering	Leon 1.8 20VT Topsport
Versnellingen	6, Handgeschakeld
Bouwjaar	2003
Jaar van aanschaf	2010
KM-stand bij aanschaf	120.000 km
KM-stand laatst	202.000 km

Spaanse peper

128.000 km
23 januari 2011

Ik ben een autoliefhebber en ik vind de auto waar ik in rijdt heel belangrijk. Mensen die uitspraken doen zoals "als hij me maar van A naar B brengt" en "het is maar blik" kan ik dan ook niet begrijpen. Mijn eerste auto was een Peugeot 206 1.4 HDi waarmee ik diezelfde gedachtengoed deelde. Totdat ik begon te merken dat zo'n bakkie met 17 inch velgen ineens heel gaaf oogde. Vanaf dat moment was mijn liefde voor auto's geboren. Daarna kwam er een Peugeot 206 GTI met een hoogtoerige 2.0 blok waarmee ik ook mertke dat snelheid ook een factor speelde.

Ik zal jullie niet verder vervelen met verhaaltjes over mijn liefde voor mooie en snelle auto's. Ik was mijn 206 GTI zat doordat er opeens allerlei mankementen kwamen en mijn vertrouwen weg was. Zijn vervanger moest minstens net zo mooi zijn en sowieso sneller zijn. Daarbij wilde ik ook liever niet meer een atmosferische motor; ik wilde graag een geblazen blok omdat die nu eenmaal een totaal ander karakter hebben dan de atmo-motoren. De shortlist die bij mijn budget paste was niet zo groot: de Ibiza 6L FR, de 1.8 Leon Topsport en de 1.8 Leon Cupra R. Eerst kwam de Audi A3 met 1.8 turbo-motor ook nog in beeld, maar die was gewoonweg te duur. De Leon Cupra R viel ook snel af; ook te duur en het bumperpakket vind ik té. De Ibiza was een fijn en snel bakkie, maar uiteindelijk knapte ik ook daar op af omdat de uiterlijke verhoudingen niet kloppen.

Toen stapte ik in de Leon en ik was meteen verliefd. Het is echt een volwassen auto vergeleken bij de Ibiza en de 206, welke je toch wel snel bestempelt als 'scheurbakkies'. De Leon is stijlvol met het Topsport bumperpakket, 17 inch lichtmetalen velgen en het verlaagde onderstel. Binnenin is het ook goed vertoeven; geen rare vormen in het dashboard, alles lekker strak en zakelijk. Hij is voorzien van Traction Control (TCS) en Climatronic en een heerlijk armsteuntje.

Tijd voor een proefritje dan maar. De 180 pk en 230 nm die de 1.8 20VT bezit komen heerlijk tot zijn recht. Het koppel beukt er al vanaf 1800 rpm in en sleurt de 1260 kg wegende Leon over het asfalt. De motor blijft ook in de hoge toerengebieden adequaat en fel tot 6500 rpm en de turbo fluit en giert nadrukkelijk. Om kort te gaan: hij is echt snel en sterk, maar dat voel en ervaar je niet zo. Althans ik niet, met mijn 206 GTI achtergrond. Hij gedraagt zich ten alle tijden beschaafd en als een heer. Je kunt er ook heerlijk rustig, normaal en schakellui in rijden. Je komt altijd ontspannen uit de auto, mede door de fijne zetels.

Ik hoefde dus niet lang na te denken of ik ging overstag. De Leon is niet gek veel sneller dan de 206 GTI, maar er is uitzicht op meer, wetende dat de 1.8 20VT blokken goed gechipt kunnen worden. Ik ruilde mijn 206 in en reed met de Leon Topsport weer naar huis en ik heb hem nu al weer een half jaar. Ik heb nog niks geks meegemaakt, alleen een poreus carter-ontluchtingslangetje, maar poreuze slangen schijnt een bekend Leon-kwaaltje te zijn. Ik moest wel de remmen aan de voorkant vervangen en dat is vrij prijzig. Het zijn ook joekels van remschijven.

Het rijgedrag is, zoals ik net al zei, vrij beschaafd. Ik durf eerlijk gezegd niet voluit te gaan wat betreft het "bochten-gooi-en-smijtwerk". Ik vind dat deze auto daar niet echt toe uitdaagt. Ik die mogelijkheden uiteraard al eens verkend, maar dan moet je wel de TCS uitzetten.

De gebruikskosten zijn iets wat je op de koop toe moet nemen. Verzekeren is vrij duur, wegenbelasting komt daar ook nog bij, onderhoud is tot nu nog goed te doen, maar hij zuipt behoorlijk met een gemiddeld verbruik van 1:10. Hij lust ook alleen maar euro98. 95 lust hij ook, maar dat moet je met deze motoren gewoon niet doen omdat hij dan gaat pingelen en onregelmatig lopen.

Ik heb mijn Leon ook gechipt bij JD in Lochem. Het precieze vermogen weet ik niet maar hij is nu echt belachelijk snel. Nu is het in de 2 versnelling oppassen dat je geen wielspin krijgt. Op de snelweg ben je met een Leon van 220 PK en 350 NM behoorlijk onverslaanbaar.

Ik ben echt heel tevreden met deze auto: hij is betrouwbaar, bloedsnel, mooi vormgegeven (lees: volwassen) en heel toegankelijk. Ik wil hier graag nog een hele poos in blijven rijden omdat het accelereren keer op keer weer een feest is! Nog even, zo objectief mogelijk, de plus- en minpunten.

Comfort:
+: Strak op weg, stil, genoeg extra's en opties, armsteuntje,flinke kofferbakruimte, zesde versnelling
-: Lage instap, bepertke ruimte achterin voor een 5-deurs.

Prestaties:
+: Ijzersterk blok, opzwepend turbofluitje, heel constant koppelverloop, soepel vermogensopbouw (geen hikjes), nauwkeurig schakelen
-: geen

Betrouwbaarheid:
+: Uitlezen met VAG-com is ideaal,
-: slangen zijn poreus en scheuren eerder dan normaal

Gebruikskosten:
+: zesde versnelling redt het hoge verbruik nog een beetje
-: zuip veel en alleen euro 98, dure verzekering

136.000 km
16 april 2011

Tot nu toe nog geen problemen gehad met de auto. Tegenwoordig tank ik een mengseltje van euro 95 en bio-ethanol en daar loopt hij heerlijk smeuïg op. Alles gaat dus soepel. Wel erger ik me aan de hoeveelheid remstof die vrij komt na een ritje van bijv. 50 km. Dan zijn mijn lichtmetalen velgen ineens antraciet. Je moet ze minstens iedere week goed in de was zetten.

3 weken geleden heeft hij een kleine beurt gehad en daarbij was het noodzakelijk dat de carter-ontluchting-slang vervangen werd. Dat is dus een typisch VAG probleem, die poreuze slangen. Ze waren flink uitgedroogd en uitgescheurd. Dat zie ik als regulier onderhoud, die dingen gebeuren gewoon. Dus niks ongebruikelijks...

Problemen

144.000 km
5 september 2011

De laatste weken stonden in het teken van 'garage in, garage uit'. VAG-motoren zijn heerlijk maar ze zijn ook stronteigenwijs en gaan hun eigen leventje leiden...

Drie weken terug reed ik op de snelweg opeens op drie cilinders. Nou ja, kan gebeuren hé, dus heb ik een paar kilometer in 'limp mode' doorgereden naar de garage. Bleek de eerste staafbobine gaar te zijn, dus die werd vervangen. Op weg naar huis reed de auto nog steeds ruk; hij hield in, het vermogen ontbrak soms, hij liep stationair niet lekker meer, geel lampje...*zucht*. Dus wat doe je dan? Dan ga je weer naar de garage...

Als de staafbobine het begeven heeft is de kans groot dat de bougies ook niet meer functioneren zoals ze dat horen te doen. Ik heb geëist om ze alle vier te vervangen. Je komt er eigenlijk niet mee weg om er maar één te vervangen. Dus ik weer in 'tralalala-stijl' huiswaarts. Godv#^$@ nog steeds hikken en inhouden en schokken. Wat is er toch aan de hand?

Ik heb er met mijn monteur meerdere lichten over geworpen. De VAAG-com gaf aan dat het om de klopsensor ging. Dat kan weer vele oorzaken hebben. Ik dacht brandstoftraject, hij dacht...nou ja, weet ik niet. Ik was er in elk geval behoorlijk chagrijnig door. Hij stelde voor om de storing te wissen en mij nog even zo rond te laten rijden. Als de storing terug kwam (wat hij zeker zou doen) dan moest de klopsensor maar vervangen worden...

Na een weekje research gedaan te hebben ging ik overstag; het moest nu eindigen. Ik belde mijn garage, maar hij ging de dag erop op vakantie. Sh*t, kan ik ergens anders weer het hele verhaal uitleggen. Wie zou dit euvel nu goed kunnen begrijpen? Ik wendde mij tot een zekere VAG-specialist in Lochem die nog wel een gaatje voor mij vrij had. Hij snapte alleen niet dat de klopsensor vervangen moest worden. Dit heeft hij namelijk nog nooit meegemaakt.

Afijn, onder het motto 'meten is weten' heeft hij een rijdende log gemaakt. Het eerste wat opviel is een veel te schrale mengverhouding en een te lage turbodruk. Iets met lucht dus? Hij kwam met een idee waar ik al een tijdje bang voor was; het kon de luchtmassameter (LMM) wel eens zijn. Hij plaatste een test-exemplaar en ging weer rijdend loggen. Hij kwam terug met de enigzins hitsig-makende mededeling: "je hebt nu dubbel zoveel vermogen"...

Die &#%%$ LMM was dus zo gaar als een kroket. "Maar", zegt de VAG-virtuoos, "hij hikt en schokt nog steeds, ik moet nog een keer een rijdende log maken". Nou, graag natuurlijk. Hij reed weer weg en ik zat mezelf allemaal doemscenario's voor te houden. 'Het zal toch niet de brandstofpomp zijn?'. 'Of is het toch mogelijk dat die klopsensor kaduuk is?'. De door mij inmiddels geïdoliseerde VAG-kenner kwam triomfantelijk de werkplaats weer binnenrijden.

"Het is de eerste cilinderrij", zegt hij. Op dat moment drong het nog niet helemaal tot me door dat het de cilinderrij betrof waarvan pas nog de bobine vervangen is. "Ik mat op een stuk van 500 meter maarliefst 21 misfires". Ik fronsde mijn wenkbrauwen. "Ik wil nog een keer een proefrit maken met een nieuwe bobine". Ik zeg 'Wat? Die is pas nog vervangen'. "Dan is het geen goede bobine", zei hij. Zoals het een vakman betaamd heeft hij ook van dat onderdeel een reserve-exemplaar liggen. Het bleek een volkomen juiste gedachtengang te zijn!

Al het euvel van de afgelopen weken is dus veroorzaakt door een imitatie-bobine van het merk HabbiBabbi Inc. of PekingIndustries Ltd. Nu zit er OEM-materiaal in. De weg terug naar huis was vergelijkbaar met die van toen mijn auto gechipt was: 'wow wat een koppel ineens'. Hij leek krachten aangeboord te hebben die die nog nooit heeft gehad. Over de citaat "je hebt nu dubbel zoveel vermogen" is geen woord gelogen. En dat dankzij een nieuwe LMM en staafbobine.

Al met al is dit hele gedoe gelukkig goed gekomen, mede door vakmanschap en gezond boerenverstand!

Keuzes

144.000 km
12 september 2011

Ik zit nogal in dubio over de toekomst van deze Leon. De staat van de lak en velgen zijn dusdanig beroerd dat ik die eigenlijk al een beetje opgegeven heb. De lak laat op sommige plekken een beetje los, er zit werkeljk overal steenslag en kleine krasjes en de velgen zijn door de vorige eigenaar slecht behandeld. Volgens mij is deze auto in zijn leven dan ook nog geen enkele keer overgespoten geweest.

Dan is het wel moeilijk om te bepalen wat je precies wil. Graag wil ik de auto overspuiten, maar dat kost een zakkie met geld. Geld dat ik ook kan bewaren voor de opvolger. Wanneer die komt weet ik nog niet, maar als ik hem overspuit ´moet´ ik eigenlijk nog twee jaar blijven rijden in deze, uiteraard, heerlijke auto. Ik kan jammer genoeg niet in de toekomst kijken, want ik vind het jammer om de auto over te spuiten en dan een jaar later alsnog een andere auto te kopen...

Een kameraad voor het leven

202.000 km
25 februari 2017

We schrijven 25-02-2017. Ik heb deze auto al bijna 7 jaar in mijn bezit. Ik lees mijn eerdere bevindingen terug en zie dat ik wat mopper over probleempjes en dat ik mijn zinnen al een beetje had gezet op een andere auto. Dit is niet gebeurd. Ik heb mijn Leon 1M nog steeds.

Over de probleempjes kan ik kort zijn: die zijn er. Nou ja, ik die waren er. Ik heb alles verholpen. De bobines zijn door sterkere Bosch varianten vervangen, alles wat rubber is, is vervangen voor silicone...eigenlijk is weinig meer standaard onder de kap. Zo kwam ik erachter dat, naast die kinderziektes, deze Leon een zeer betrouwbare auto is. Hij heeft mij letterlijk nog nooit in de steek gelaten.

Op het moment van schrijven doet hij 255 PK en 386 NM koppel op de originele turbo en de originele koppeling. Smiles per gallon, noemt men dat. Ik heb veel zelf leren doen aan deze auto waardoor ik alles keurig ieder jaar vervang (olie, koelvloeistof, filters, bougies) of per twee jaar (remmen, bobines).

Waar ik rijdt, kijken mensen over hun schouder. De Leon ligt laag aan de grond en trekt de aandacht door de 18 inch matzwarte wielen met rode rand en de grote intercooler die zich tevergeefs probeert te verschuilen achter de grillen van de voorbumper. De uitlaat spuugt een donkere roffel uit en hoger in de toeren brult hij een lage, diepe toon. Bij gas los blaast en sist de blow-off valve dat het een lieve lust is.

Medepassagiers denken soms dat ik "misschien wel een Ferrari of in elk geval een Porsche bij moet kunnen houden". Dat is natuurlijk lachwekkend, maar doordat de turbo vanaf 3000 rpm er zo gruwelijk op los beukt en hij bijgevolg ervan gaat fluiten en gieren alsof het zijn laatste dag op aarde is, lijkt het alsof de hel los breekt, dus snap ik dat als bijrijder het allemaal erg intimiderend aanvoelt.

Ik praat regelmatig over mijn auto, met zowel kenners als niet-kenners. De onvermijdelijk vraag, en je kan de klok erop gelijk zetten dat 'ie komt, luidt dan: hoeveel pk heeft hij nu eigenlijk? Hoe snel ben je bij 100 km/u? Op die laatste vraag haal ik mijn schouders op. Ik kan ze wel als een alfa-mannetje gaan vertellen dat ik bijna elke BMW, Audi, Mercedes naar de rechterrijstrook verban en nog meer van die verkeerslichtsprookjes. Ik kan ze vertellen dat ik 255 PK heb, meer dan welke VW Golf GTI dan ook, maar het is helemaal niet relevant meer. Het gaat mij alleen nog maar om het gevoel dat deze auto mij geeft.

Zoals ik eerder al schreef, doe ik, wanneer het ook maar enigszins kan, alles zelf. Dit heeft mijn Leon 1M een karakter gegeven. Er zit bloed, zweet en tranen in, plus nog heel wat scheldwoorden...en godslastering...ik ben hem gaan beschouwen als mijn compagnon, een extensie van mijzelf. Als men naar mijn auto kijkt, kijkt men naar mij. Ik heb veel geleerd door deze auto, en daar ben ik gewoon erg trots op.

Als ik hier een opsomming moet geven van wat ik gedaan heb om dit vermogen uit de (zeer robuuste) K03S turbo te halen, ben ik wel even onderweg. Ik heb voor mijzelf mijn ultieme machine gemaakt. Het smeer en de olie zit in het eelt dat ik op mijn knokkels heb. Ik gebruik mijn creatie als mijn daily: "built not bought, driven not garaged"

8,5