Uitvoering

900 Turbo

Versnellingen

5, Handgeschakeld

Bouwjaar

1986

Jaar van aanschaf

1992

KM-stand bij aanschaf

81.000 km

KM-stand laatst

0 km

Silver Arrow nr. 53 EXIT

189.000 km

19 juni 2014

'Vintage Review' (oud zeer) uit jaar 2000
Een zaterdag in maart. Dikke sneeuwvlokken hebben de vele Saabs, die gestald staan op het terrein voor het keuringsstation van de RDW in Zwijndrecht, een Scandinavisch aanzien gegeven. Ik ben toch wel wat opgewonden als kersvers Saabclub lid. De eerste inspectie, door “vreemde” gekwalificeerde liefhebbers, van de auto die ik al acht jaar bezit en die ik heb gekoesterd.

De 900 turbo Silver Arrow van 1986 blijkt tot mijn tevredenheid slechts marginale gebreken te vertonen. Een stadslicht moet vervangen, een koplampwisser is defect, de remvloeistof dient te worden ververst en de voorremmen moeten gesteld. Volgens de keurmeester, gekleed in smetteloze stofjas met indrukwekkend SaabScania embleem, wordt het tijd om wat te gaan doen aan roestvorming van het chassis.

Opgewekt rijd ik huiswaarts. De eerstvolgende onderhoudsbeurt moet niet te veel kosten. Weer eens netjes laten tectyleren, een nieuwe coating en klaar is Kees….

De eerste woensdag in april daaropvolgend; 1000 kilometer verder en de SA moet APK gekeurd.
De auto staat op de brug en ik sta eronder. Het chassis is ernstig verrot. Vooral de linker koker ter hoogte van het voorwiel klinkt – en voelt aan als bordkarton. De fuseekogels zijn niet goed meer. Een rubber is vergaan. Er is sprake van langdurige lekkage van motorolie en vloeistof van de stuurbekrachtiging. Waar pakkingen hadden moeten zitten, bij voorbeeld bij de bevestiging van de waterpomp, zit kit.
De remschijven voor zijn flinterdun, er is een niet origineel uitlaatstuk gemonteerd, dat niet goed past.
Het oordeel van Willem Molenaar van Saab Autoservice Molenaar te Hoofddorp is vernietigend. Afgekeurd! Restauratie en revisie zouden vele duizenden guldens gaan kosten en een resultaat dat langere tijd beklijft, kan niet worden gegarandeerd. Het beste kan ik de auto maar naar de sloop brengen. Inruil zal nauwelijks méér opleveren.
“De mot zit erin”, zegt Willem. Het gepleegde onderhoud door de garagist Gebr. Van Stuijvenberg (“Saab specialisten”), nabij mijn toenmalige woonplaats in de provincie (Gelderland), waar ik trouw en tijdig iedere reparatie, kleine en grote beurt liet uitvoeren, wordt bestempeld als onder de maat.

Ik loop geknakt de garage uit terwijl ik denk aan het zinnetje onderaan het eerste en laatste (sic) inspectierapport: “De Saab Club kan niet aansprakelijk gesteld worden voor de uitslag van deze inspectie”.
__________________________
Amsterdam, 5 april 2000

Terugblik

1 maart 2015

Ondanks het droeve einde van de auto, heb ik toch al de voorafgaande jaren onbekommerd genoten. De olifant-grijze velours bekleding, thermostatisch geregelde stoelverwarming, het houten sportstuur, de houten knop van de versnellingspook gaven een gevoel van voorname luxe. De ergonomie van de stoelen was ver boven gemiddeld. Wie heeft er nog een contactslot - in de middenconsole? Het instrumentarium, met oliedrukmeter, olietemperatuur- en turbodrukmeter, je voelde je waarachtig king of the road. Niet dat de 155 pk zorgden voor een supersnelle sprint, maar dankzij de bij 2500 toeren inkomende turbo, onverslaanbaar rap tussen 80 en 120 km/h. Ter vergelijking, een BMW 525i, uit hetzelfde tijdperk, had op alle fronten het nakijken!
Het geluid van de uitlaat betekent dat je graag door tunnels en smalle bebouwde straten rijdt - als er maar akoestiek is! Brandstofverbruik - in die dagen dacht niemand daarover na. Genieten was toen heel gewoon!

7,0