Nissan Sunny 2.0 GTi-R (1993)

autoreview

17 juli 2017 om 13:08

Uitvoering	Sunny 2.0 GTi-R
Versnellingen	5, Handgeschakeld
Bouwjaar	1993
Jaar van aanschaf	1999
KM-stand bij aanschaf	73.000 km
KM-stand laatst	78.001 km

Mijn snelle Niksan!

78.001 km
27 januari 2019

(De foto’s aan de review toegevoegd zijn van het internet en niet van de mijne. Het betreft wel dezelfde kleur, maar andere velgen. Deze waren gewoon 5 spaaks grijs. Ook had deze nog de standaard voorbumper en aan de acterzijde de originele uitlaat).

November 1999.
Nadat mijn eerste auto (wat de grootste teleurstelling van mijn leven was geweest) na 3 maanden de geest gaf heb ik besloten geen auto meer te kopen waarvan ik geen trots gevoel bij zou hebben. Mijn eerste auto kocht ik in 1998. Ik fantaseerde al sinds ik mij kan heugen als kind en pre tiener over wat voor gave eerste auto ik zou gaan rijden zodra ik mijn roze papiertje binnen had. Ik dacht altijd aan oude Amerikaanse wagens met gorgelende V8’ten, Mercedes coupe’s of toch een hot hatch lekker fel... maar al het moois bleef in mijn dromen. In de praktijk betekende dat de eerste echte auto die ik zelf (moest kopen) een aftandse Toyota Corolla 1.8 diesel te zijn. Nadat deze al snel de geest had gegeven en ik strande met een kromme koppakking heb ik dat voorjaar en zomer alle vrije uurtjes gewerkt. Het gespaarde geld dat ik hiermee had verdiend diende om dan toch een auto te kunnen kopen die wel aan al mijn eisen zou voldoen.
In November van 1999 had ik genoeg bij elkaar gespaard om een mooie auto te kunnen aanschaffen en met mezelf een budget afgesproken voor de aanschaf, rekening houdend om genoeg reserve over te houden om eventuele gebreken en achterstallige onderhoudskosten te kunnen betalen.
Het scheelde dat ik in die tijd weer thuis woonde (na een tijd ivm studie op mezelf te hebben gewoond) en zodoende al mijn zuur verdiende centjes op zij kon zetten. Het zoeken naar mijn eerste (van wat later zou blijken vele) begeerlijke auto kon beginnen. In die tijd had je nog autoblaadjes (zoals de papieren autotrader) die je kon kopen. Ik had besloten dat ik een gave klassieker wilde hebben en kocht daardoor vaak de classictrader. Op elke bladzijde omcirkelde ik dan de auto´s waarvan ik meer wilde weten of potentiele kanshebbers waren. Na nog 3 van deze papieren advertentie gidsen te hebben gekocht en doorgenomen had ik hem gevonden. Er stond een Manta Mirage (zie impressie foto’s aan deze review gekoppeld) te koop bij een bedrijf in Soesterberg. De Manta Mirage was een sportauto met midden motor die gebasseerd was op een Corvette ik kende het model vanuit de (originele) gone in 60 seconds uit 1973, waarin deze auto ook voorkwam. Deze Manta Mirage was een geel exemplaar (zelfde kleur als op de foto), het uiterlijk van de Manta Mirage lijkt op de oude le Mans racers. De prijs op de advertentie viel binnen mijn budget, dus heb ik de adverteerder gebeld om meer informatie op te vragen over staat/ beschikbaarheid etc. Deze meldde dat de auto in vortreffelijke staat was. Op mijn vraag of er nog andere bijzonderheden waren of eventuele afwijkingen etc werd afgedaan dat dit niet het geval was en dat ik de auto maar moest komen bekijken. Ik maakte telefonisch een afspraak voor de week erop. Ik woonde toendertijd in het noord westen van Friesland in een heel klein dorpje en een rit naar het zuiden was voor mij een hele onderneming met het openbaar vervoer. Op de afgesproken dag tesamen met een goed gevulde portomonee zeer vroeg die kant opgetogen om de auto te bekijken in de hoop de deal snel rond te krijgen. Na een aantal uur en vele bus en treinlijnen verder aangekomen bij de verkopende partij, het bleek om een zeer grote handelaar te zijn met (bijna) alleen maar exclusieve wagens. Echter de staat van al deze wagens was (laten we het voorzichtig noemen) nogal treurig. De handelaar lag gelegen in een bos nabij Soesterberg (achteraf met het internet weet ik dat deze handelaar niet echt als betrouwbaar te boek staat, maar dat wist ik toendertijd nog niet) Aan vele wagens die op het terrein gestald stonden was te zien was dat die daar al een hele tijd moeten hebben gestaan gezien de groene aanslag overal, sommige auto’s waren zelfs beschimmeld van binnen. Er liep op het terrein erg veel volk rond, ik zocht vergeefs naar een receptie of verkoper op het terrein. Pas na een uur eindelijk een verkoper aangetroffen, er bleek geen melding te zijn gemaakt van mijn afspraak/ komst. Wel toonde deze persoon via een gebarende wijsvinger in welke loods de wagen stond gestalt. Ik liep er heen en ik zag de Manta Mirage al staan.. nou ja wagen... meer een karkas. Al snel werd het mij duidelijk dat de aangeboden wagen maar voor 50 a 60 procent compleet was. De wagen was in een zeer slechte staat, het gehele interieur ontbrak, er bleek geen motor in te zitten, alsthans niet in de wagen en bovenal ook geen kenteken op de auto te zitten. Ik was niet erg geammuseerd, had speciaal een gehele dag vrijgenomen en voor mijn doen een aardige tocht gemaakt om op een afspraak te komen die niet eens bestond. Mijn relaas naar 1 van de verkoper leek niet echt aan te komen en deze persoon leek ook niet echt van mij onder de indruk, ik kreeg het gevoel dat dit vaker voorkwam. Daar er ook 2 andere mensen tekeer gingen tegen een andere persoon. Teleurgesteld dus weer onverrichtezaken naar huis vertrokken, ondanks dat een verkoper mij enkele andere wagens wilde verkopen/ aansmeren had ik niet heel veel trek meer hier mijn zuurverdiende centen achter te laten.

Een paar dagen later zat ik bij een tante voor een verjaardag. Op een bepaald moment kwam een vriendin van haar aangereden in een Nissan Sunny. Het was de eerste keer dat ik oog in oog kwam te staan met een Gti-R. Autofiel als ik was wilde ik gelijk kijken, deze waren erg zeldzaam en kende deze alleen van de blaadjes. De vriendin van mijn tante gaf mij zelfs de sleutel van de wagen en ik mocht een stukje gaan rijden met haar auto. Dit liet ik mij geen tweede keer zeggen. Ik stapte in en ging een blokje om. In eerste instantie reed het als een gewone wagen, niet eens een vlotte wagen. Er gebeurde weinig, voelde niet heel snel of heel spannend. Na een paar kilometer voegde ik in via een korte invoegstrook op een 100 km N weg. Ik gaf ietwat meer gas (niet vol, het was namelijk niet mijn eigen auto). De toeren teller kwam vervolgens iets voorbij de 3500 toeren en ineens werd ik afgevuurd. De gigantische turbo klapte erin en het kleine autotje expodeerde... WOW. Ik liet snel het gas los en werd getrakteerd op een mooie Gegorggel en ploffen vanuit de uitlaat. Ik ben weer rustigaan teruggereden en voelde even hoe het met het onderstel zat op de afslag terug naar mijn tante. Man het kleintje wil goed plakken. Na een aantal minuten stond ik weer op de oprit van mijn tante. Ik overhandigde de sleutels aan de vriendin en bedankte haar dat ik erin mocht rijden. Ze vertelde mij toen dat zij hem eigenlijk wilde verkopen, ze lag in scheiding en had centen nodig voor nieuw meubilair en eigen huisje etc. Die avond had ik ineens na een korte onderhandeling onverwacht een nieuwe auto. Een Lichtgroene Nissan Sunny 2.0 Gti-R uit 1993
De auto had toen nog geen 73.000 gereden.
De Specs:
• 2.0 liter
• 220PK
• 4 wiel aangedreven

Ik heb de auto de week erop opgehaald en deze direct afgezet bij de Nissan dealer in Leeuwarden. Deze heeft toen de gehele auto nagekeken en een onderhouds beurt gegeven. Het was ook voor hen de eerste keer dat zij een in de garage hebben gehad.

Vanuit andere review is al te lezen dat ik geen hardrijder ben, maar wel kan genieten van wagens met veel vermogen. Ik heb met deze wagen dan ook het nodige meegemaakt. De wagen is een keer meegeweest op vakantie. Mijn toenmalige vriendin en ik maakten een rondreis door centraal europa (Luxenburg, Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland). In het zwarte woud in Duitsland hadden wij op een mooie zomerse dag net een leuke dag gehad in Freudenstad en gingen terug naar onze overnachtigsplaats z´n 40 kilometer verder op. Wij stonden vervolgens voor een stoplicht (rechtdoor) voor de Autobahn toen er een splinternieuwe Porsche 911 naast ons kwam staan. Ik hoorde hoe deze het gas al beroerde en de motor op toeren hield om bij groen licht er vol vandoor te gaan. Ik volgde, en toen het licht op groen sprong vlogen we tesamen volgas de autobahn op. Tot de 160 kmh bleef ik de Porsche met ongeveer een wagen lengte voor. Daarna, gezien de korte versnellingen had de Nissan niet meer de kracht om echt door te accelereren haalde de Porsche ons in en liet zich weer afzakken tot deze weer naast ons reed. De man leek had een grote glimlach op zijn gezicht en gebaarde ons om hem te volgen. We zijn achter hem aan gereden waarna hij ons meenam naar een Tankstelle. Toen we stopten stapte de man lachend uit. Hij bleek een testcoureur van Porsche te zijn die de Porsche aan het testen was, en nu moest hij straks gaan uitleggen dat hij er werd uitgetrokken door een NISSAN??? Hij wees vervolgens ook naar mijn type aanduiding. Ik had namelijk mijn type aanduiding van Gti-R verwijderd en daarvoor in de plaats het schildje van 1.4LX eropgeplakt. Deze meneer zag daardoor alleen dat een 1.4 hem voorbleef. Hij vond het machtig en wilde graag meer weten van de wagen. Hij had wel vaker Nissan Sunny´s gezien met z´n (ben het met hem eens) afschuwelijke Hood Scoop. Ter verduidelijking, mijn Nissan had op de motorkap een zeer grote Hood Scoop. Dit was een luchtinlaat voor de Intercooler die zich boven op het blok bevond. Dit onderdeel was standaard af fabriek, maar het zag er nogal aftermarked uit. Met veel handen en voeten werk (mijn duits is prima, maar niet als het om technische dingen gaat, en zijn engels was niet al te best) heb ik hem de gehele auto laten zien en heb ik hem zelfs uitgenodigd om een rondje te rijden. Deze heeft mij vervolgens laten zien waar mijn eigen auto allemaal toe in staat was. Het was een zeer heftig ritje op kronkelende bergweggetjes in het zwarte woud. Ik kon niet alles verstaan wat hij zei maar bij elke bocht en acceleratie zag ik hem vernoegbaar knikken en met bewondering naar mijn kleine bommetje kijken.

Helaas was niet alles rozengeur en manenschijn met het kleine bommetje. De onderhoudskosten van deze wagen waren nogal fors en dat is een understatement. Zo moest een keer de uitlaat worden vervangen. Deze blijkt uit 1 stuk te zijn vervaardigd en muv de achterste einddemper moest deze in zijn geheel te moeten worden besteld. Ook heeft de turbo het een keer begeven en heb ik uit Engeland een nieuwe moeten bestellen wat toendertijd inclusief montage kwam op een rekening van 7000 gulden + (toen erg veel geld). Dit zijn de twee grootste euvels geweest in de 3 jaar dat ik deze auto in bezit heb gehad.

Het einde:

Ik werkte en woonde al in het midden van Nederland en in mijn vrije dagen ging ik zo af en toe weer terug naar mijn ouders in Friesland. Ik werkte als gespecialiseerd psychiatrisch verpleegkundige en had die dag een late dienst. Ik bracht een leerling verpleegkundige die ook in Friesland woonde en na haar late dienst enkele vrije dagen had mee naar Friesland en zou haar thuis (een aantal dorpen verder) afzetten. Het was ergens in de herfst (al kan ik het mij niet erg goed meer herinneren welke maand het exact was). Ik zette mijn reisgenoot af bij haar ouderlijke woning en vervolgde mijn weg naar huis. Tussen haar dorp en de mijne waren geen grote wegen, althans geen directe of ik zou ver om moeten rijden (alle grote doorgaande wegen in Friesland leiden naar Leeuwarden ipv naar Rome) en was dus aangewezen op de kleine en vele boeren slingerweggetjes. Het was al voorbij tweeen in de nacht toen ik een dijk waarop de grote weg liep moest oversteken. Ik kon doordat het nacht was goed zien dat er vanuit beide kanten geen auto’s aankwam. Ik kwam boven aan de dijk en wilde oversteken. En toen zag ik op het wegdek enkele zeer grote voorwerpen liggen (achteraf bleek het om trotoir banden te gaan die mogelijk van een vrachtwagen waren gevallen). Ik trachte deze te ontwijken en draaide mijn stuur vol naar rechts om deze trotoirbanden te ontwijken, de overgang die ik moest hebben stond echter ietwat haaks op de weg (voor mij links). Ik probeerde daarom weer snel naar links te sturen, dus trok de wagen weer heftig naar links om deze te kunnen pakken. Ik gaf gas ipv remmen om de auto onder controle te houden. Maar helaas, pech voor mij bleek het ook bieten rooi seizoen te zijn, de weg had een hele laag natte slip/ klei en zodra de wielen hiermee in contact kwamen verloor ik de macht over het stuur. De auto vloog rechtdoor en als eerste raakte ik op een schrik hek. Deze sneed zich door de motorkap, door de voorruit en dwars door de passagiersstoel (waar 10/ 15 min geleden nog iemand zat). De tweede klap volgde toen de rechter achterzijkant (de auto reed op dat moment dwars) een boom raakte, waardoor de wagen andersom tolde en uiteindelijk belande ik op de zijkant in een greppel.

Ik had toen gelukkig al een mobiele telefoon (gegin 2001) en heb daarop de politie ingelicht. Deze waren binnen een half uur ter plaatse. Na een kort verbaal, een alcohol test werd een wegsleepdienst ingeschakeld. De politie heeft mij toen thuis afgezet terwijl een andere politiedienst het ongeval verder onderzocht. Een week later kreeg ik het bericht dat ik geen schuld betrof, het voorval kwam voort uit een samenloop van omstandigheden van verloren trotoir banden (die later bleek op er over enkele kilometers meerdere banden lagen) en niet goed schoongemaakte wegen. Mijn snelheid was volgens de politie niet geheel duidelijk, maar de sporen lieten weten dat ik onder de 70km per uur reed terwijl 80 was toegestaan. De Boeren kregen uiteindelijk de schuld daar deze niet op juiste wijze de wegen hadden schoongemaakt. Ik heb dus al mijn schade kunnen verhalen op een soort waarborgfonds. Evenals de kosten die de gemeente mij iei hadden gestuurd van de diverse gemeentelijke spullen die waren beschadigd (waaronder het schrikhek) .

Helaas lag mijn trots wel volledig in puin. De wagen liep wel (motorisch ok), maar cosmetisch lag zowat elk paneel inelkaar, bumpers voor en achter volledig weggevaagd, waterschade van binnen. De wegsleepdienst echter wist en had al gezien wat voor model het was en deze bood mij nog een fors bedrag voor het wrak. Uiteindelijk de wagen ook aan hen verkocht, waardoor ik ook nu weer mijn volledige aankoopbedrag had teruggekregen en geen verlies had gemaakt (muv de onderhoudskosten).

Ik ben verder helemaal vergeten mijn wagen te beschrijven. De Auto was grijs groen van kleur, een in mijn ogen mooie kleur. Vanuit elke hoek had de wagen een ander gezicht. Van Binnen was de wagen redelijk saai en echt jaren negentig. Het dashboard was wel mooi rond van vorm, beter dan het strakke vierkante dat Europese auto´s uit die tijd hadden, maar het plastic was wel erg zwart/ glimmend hardplastic.
Vanaf fabrieks waren in de onderstekant van de middentunnel 3 extra meter´tjes, waarbij oliedruk, olietemperatuur en turbo druk was af te lezen.
De stoelen waren van Recaro, zowel mooi ogende als zittende stoelen, echter niet goed verstelbaar. De gehele rugleuning bestond uit 1 geheel dit was al fabriek af. De standaard achterbank echter was exact hetzelfde als een standaard Sunny en deze stak erg raar af bij de voorste recaro sportkuipen. Het stoffen bekleding was gelukkig dan wel weer effen zwart, waar bij de reguliere Sunny’s allemaal jaren 90 vrolijke frutsels op te zien waren. De banden waren een bescheiden formaat, maar voor toen best groot, rondom 195 55 16. Helaas door de 4 wiel aandrijving en (relatief) hoge vermogen sleten de banden wel snel en moest ik deze een keer allevier teelijkertijd vervangen. Rondom bezat de Gti-R schijfremmen (hier konden de vele replica´s die later rondreden aan herkend worden die hadden namelijk allemaal de standaard trommelremmen achter) echter waren deze niet op hun taak berekend. Op dezelfde vakantie had ik een keer het gevoel dat de remmen het hadden begeven (ook natuurlijk mij eigenfout doordat ik in de bergen meer op mijn motor had moeten afremmen ipv via de rem) maar ook nadien trad fading vaker op.

De wagen is bij mij altijd origineel gebleven, geen andere bumpers of vermogens toename (wist toen ik er een had niet eens dat dat gemakkelijk kon).

Ik mis dit kleine bommetje nog vaak, en heb afgelopen jaren ook meer dan eens gekeken of ik weer een net exemplaar kon vinden.
De prijzen voor een goed model rijzen echter de pan uit en daarbij, misschien valt het nu allemaal wel erg tegen en blijven mijn herinneringen over dit bommetje nu lekker positief.

Dank voor het lezen met een nostalgische groet,

Dr4x4!