Mini Clubman Cooper (2016)
autoreview
34
Signalement
| Uitvoering | Clubman Cooper |
|---|---|
| Versnellingen | 6, Handgeschakeld |
| Bouwjaar | 2016 |
| Jaar van aanschaf | 2016 |
| KM-stand bij aanschaf | 10 km |
| KM-stand laatst | 117.500 km |
Een Mini. Nooit gedacht.
Een Mini. Nooit gedacht dat ik daar ooit voor zou kiezen. Maar wat een keuze zeg. Ik moet toegeven dat ik geluk heb: de auto wordt betaald door mijn werkgever en die stimuleert ons om voor een BMW-product te kiezen (helaas niet met eindeloos budget). Daarom eens bij De Maassche in Venlo binnengelopen. De BMW’s naar keuze vielen buiten mijn budget. En toen ik mijn neus om de hoek stak bij Mini zag ik de nieuwe Clubman. Eerste indruk: wat een gaaf ding. Een proefrit gaf de overtuiging: alles wat ik zocht. Niet alleen een heerlijke rijbeleving, maar ook veel rijcomfort en een solide bouwkwaliteit (althans eerste indruk).
Ik heb met veel plezier in mijn Peugeot 508 gereden. In tegenstelling tot velen had ik absoluut geen bezwaren met de zelfschakelende bak. De auto reed daardoor rustig en ontspannen. De auto was lekker ruim en had voldoende opties. Kortom: prima! Alleen sinds een jaar rijd ik mijn auto niet meer privé. De ruimte was dus niet meer nodig. Ik reed ook niet zoveel kilometers waardoor ik ook benzine kon gaan rijden. En als ik de keuze had, dan liever een uitgesproken auto. En o ja, liever iets betere stoelen en graag iets fijnere en betere materialen dan de Peugeot. Bijvoorbeeld de stoelbekleding was na een jaar al aan het verslijten, wat volgens Peugeot ‘normaal’ was.
Bij De Maassche in Venlo een offerte laten maken en eens bij andere dealers gaan kijken. In eerste instantie om verschillende configuraties te zien, maar ook om te kijken welke dealer mij het meeste aansprak. De Maassche stak daar met kop en schouders boven uit. Hun Mini Manager Linda deed fantastisch haar werk: heel klantgericht, inhoudelijk goed op de hoogte, rustig en 'normaal' en reageerde altijd goed en snel als ik aan aanpassing op mijn offerte vroeg of inhoudelijk nog iets wilde weten. Dit in tegenstelling tot sommige dealers die ik bezocht (uiteraard niet altijd in zakelijke kleding) en waar ik de indruk kreeg dat ik blij mocht zijn als ik daar een auto mocht kopen. Dat blijf ik een raar fenomeen vinden. En voor mij de reden om in Venlo te komen.
Uiteindelijk voor onderstaande configuratie gekozen:
Clubman Cooper
Automaat
Blazing Red II metallic
Bekleding Dinamica-/Ledercombinatie Carbon
Zwarte strepen op de motorkap
Visibility package
Panoramadak
Extra getint glas achter
Zwarte hemelbekleding
Automatisch dimmende binnenspiegel
MINI Head-Up Display
DAB tuner
John Cooper Works stuurwiel
Chili pakket
17" Black Net Spoke wielen
LED-koplampen met bochtfunctie
Serious Business (met Harman/Kardon)
Park Distance Control voor/achter
En toen was het geld op.
Waarom deze configuratie? De Cooper is snel genoeg en zo bleef er geld over voor ‘speelgoed’. Door de pakketten is de auto erg compleet en toch nog redelijk betaalbaar. Alhoewel: ik denk dat er veel meningen zijn over wat je krijgt voor ruim 42k.
Een grote wens was een goede stereo en goede stoelen. En die heeft ‘mijn’ Mini. Wat een geweldige sound heeft de Harman/Kardon, maar dat zal niemand verbazen. En de stoelen. Tja. Dat was een gok. Ik wilde bij voorkeur geen leder omdat ik dat 'zweterig' vind. Ik wilde ook graag sportstoelen omdat ik daar wat fijner (rechter) in blijf zitten op lange ritten. Ik ben niet echt klein (1.89m) en dus een gok of ik een fijne plek kon vinden omdat de hoofdsteunen niet te verstellen zijn. Ook gaf het rood in de bekleding de nodige discussies over mijn voorgenomen keuze voor de kleur van de auto. Vulcanic Orange werd door iedereen afgeraden. Jammer. Toch maar rood? Niet direct mijn voorkeur. Maar ja, soms is het goed naar iemand anders te luisteren.
En het resultaat? Ik vind ‘m gaaf! ik hoor graag wat jullie vinden. En nu hij/zij eindelijk op de oprit staat, valt mij bij deze Mini op dat het lijkt alsof veel mensen wel willen, maar niet durven. Dit geldt voor zowel de Mini als de kleur. Alle collega’s vinden ‘m gaaf en aan de gezichten te zien hebben sommige spijt van hun net geleverde 1-serie. Niemand had zo’n grote Mini verwacht en heeft daardoor ‘automatisch’ Mini niet overwogen. En dan de kleur: Fantastisch! Parkeerplaatsen worden over het algemeen gedomineerd door grijze en zwarte auto’s, met een verdwaalde witte er tussen. Deze auto valt op en krijgt van vele de titel ‘ Vet’. Bijzonder is ook te ervaren dat mensen je nakijken. De auto valt echt op.
En dan het rijden. Pas 100 km kunnen rijden na het ophalen. Maar deze waren met een grote glimlach. Dat heb ik nog nooit gehad. Een nieuwe auto ophalen en rijden is fantastisch. Maar na een maand is de auto ook niet meer nieuw en rijd je weer in dezelfde file en ben je weer bezig met dezelfde dagelijkse dingen. Dit gevoel heb ik bij de Mini niet. Althans, de eerste indruk is totaal anders dan welke auto ik ooit gereden heb. Een Mini is toch iets speciaals. Deze auto doet iets met je. Heel vreemd. De hele look van de auto, die gekke achterdeuren, het dashboard en het hele ontwerp. Prachtig. En dan de zitpositie. Het is even zoeken en ik heb de ideale positie nog lang niet gevonden. Maar hoe je zit in de auto is super. Ik zit redelijk ver naar achteren, zicht op de motorkap, stuur ver naar je toe. Je zit echt 'in' de auto. Ik kan het moeilijk beschrijven, maar je zit niet ‘gewoon’ in je auto, het voelt echt anders. Het doet sterk denken aan de 3-serie uit 2008 die ik voor mijn Peugeot had. O ja, en die stoelen: goede keuze. Ik hoop dat dat ik dat de komende jaren blijf vinden.
Het rijden: De balans tussen vermogen en gewicht is natuurlijk beter dan bij de Peugeot. Dat maakt dat de Mini veel speelser. De Peugeot had ook een enorme draaicirkel en voelde daardoor erg groot. De mini voelt veel kleiner. (ja ik weet het, dat is ie ook, maar het gaat om het rijgedrag) Persoonlijk vind ik dat veel fijner rijden.
Afijn. De komende dagen/weken zal ik nog eens flink moeten gaan wennen. Er zit zoveel op en aan dat ik nog lang niet alles ken en snap. En dan kan ik ook wat meer wennen aan het stuurgedrag. Dat heb ik nog niet helemaal door. In de ‘sport’ stand stuurt de auto zoals ik verwacht (maar deze stand kun je niet ‘standaard’ aanzetten’). In normaal en ‘green’ vind ik de besturing wat afstandelijk waardoor je (te) veel gaat corrigeren. Dit kan aan mij liggen, vandaar dat ik dit de komende kilometers nog eens wil gaan ervaren.
Maar misschien moet ik in deze standen ook normaal of groen gaan rijden. Dat zal wel lastig zijn. Deze auto nodigt enorm uit om te rijden en soms de grenzen op te zoeken. Kortom: sinds lange tijd ben ik weer verliefd geworden op een auto!
Een blije vis op het dak
Door mijn dochters (2 en 4 jaar) wordt mijn nieuwe auto liefkozend het ‘Rode gebakje’ genoemd. De eerste gelijkenis is de kleur, want de inspiratie komt van de auto van de juffrouw van de oudste: een Opel Agila. De tweede gelijkenis is dat ze er allebei dol op zijn.
En niet alleen zij. Zelden heb ik zoveel aanspraak gehad van zowel mannen als vrouwen over een auto. Unaniem vinden (man/vrouw/jong/oud) ze ‘m gaaf. Uiteraard omdat het een Mini is, maar ook vanwege de configuratie vermoed ik. En om met de configuratie te beginnen: daar ben ik zo ontzettend blij mee!
Verliefd
Het gevolg van verliefd zijn is dat je de minder leuke kanten niet ziet of nog vergeeft (zolang de verliefdheid blijft). In de praktijk blijkt de auto kleiner te zijn dan de Seat Leon van mijn vrouw. Vreemd omdat de buitenafmetingen anders doen vermoeden. Ook kwam ik tot de conclusie dat er geen CD-speler in de auto zit (en ook niet te krijgen is). En dat was het moment dat ik me oud voelde. Veel mensen vinden het normaal dat je MP3’s op de harde schijf zet. Ik ben 35 en ik vind dat niet. En hoe krijg ik dan mijn favoriete CD’s op MP3? Ik heb eerlijk gezegd wel wat anders te doen. Afijn. Gelukkig kon mijn broer mij helpen en is dat probleem ook weer opgelost. Overigens is het nadeel dat ik onder een knop nu 900 nummers heb zitten, en niet kan kiezen!
De zit in de auto is nog steeds super. Ik ben erg blij met de stoelen. De bekleding zit super (lekker stroef) en de stoelen geven je een stevige zithouding. Die heb ik wel nodig, want het rijgedrag nodigt uit om iets harder door een bocht te gaan. Het enige nadeel is dat de hoofsteun niet te verstellen is. En deze vind ik wat laag (ben zelf 1,89m). Niet storend, maar toch.
Wat wel heel handig blijkt is het openen en sluiten zonder sleutel. Ondanks dat ik afgelopen week op Autoweek.nl zag dat m’n auto zonder probleem gejat kan worden, vind ik het ideaal. Beetje een gadget die je niet mist als je ‘m nooit hebt gehad, maar niet meer zonder kunt als je ‘m eenmaal hebt gehad. Overigens leidt het openen van de achterdeurtjes door een zwaai onder de bumper met je voet tot grote hilariteit bij de meiden. Niet alleen vinden die dit heel normaal en snappen ze niet waarom de auto van mama dit niet heeft, maar het verschil tussen de interpretatie tussen een 2- en 4-jarige werd pijnlijk duidelijk. De oudste maakt er een prinsessendansje van en zwaait dan sierlijk onder de bumper met haar voet. Junior daarentegen riep ‘Ikke ook doen’, nam een aanloop en schopte met alles wat ze had hard tegen de bumper. Iets te jong om dit te kunnen begrijpen kwamen we toen achter.
Geluid
Iedere auto zou verplicht bij wet een goede stereo moeten hebben. Dat moet gewoon. En dan ook graag verplicht deze Harman/Kardon. Geweldig. Lekker even wat stoom afblazen met je eigen muziek over deze speakers! Heerlijk. Wat een geweldige sound. Ook mijn kinderen vinden het fantastisch. E.e.a. leidt wel tot rare blikken als mensen ons ‘kei hard’ zien meezingen. Maar goed. En nu komt juist die harde schijf goed van pas. Afhankelijk van de wens van de kids kan er naar harte lust meegezongen worden met de meest uiteenlopende muziek. Ook de mogelijkheid in de auto om Spotify als ‘zender/bron’ te gebruiken is fijn. Kortom: Je wilt graag dat alles mogelijk is, maar als alles mogelijk is krijgen we weer last van keuze-stress. Je kunt het maar ergens druk mee hebben.
Vissenkom op het dak
Naast de rijstanden en de leuke roffel van de drie-cylinder wil Mini je ook stimuleren om Groen te rijden. Hoe? Nou door op het scherm een Mini te tonen met een vissenkom op je dak. Hoe beter ik het doe, hoe blijer de vis. Hoe kom je erop! Afijn, zo raar het idee in basis is, zo raar is de stimulans die er vanuit gaat. Net een computerspel. Deze instelling (Minimalsim) geeft je een score in de vorm van sterren op het gebied van acceleratie en of je goed anticipeert.
Dus als je ergens een Mini langzaam ziet rijden, optrekken of iets anders onnatuurlijks ziet doen: nee er is geen bejaard iemand aan het rijden, de berijder probeert gewoon een goede score te halen en wil dus een blije vis.
Daarbij laten zowel de Mini Connect als de Journey Mate app je van alles inzichtelijk maken. Heel handig, maar ik zou niet weten wat je ermee moet. Beetje hetzelfde als een koelkast die je boodschappen kan bestellen. Heel leuk, maar uiteindelijk heeft zelf je boodschappen doen ook wel wat. Kom je tenminste een keer buiten.
Vermogen
Twijfelachtig was het vermogen van de Cooper: is die 100 kW wel zat in de praktijk? Het antwoord is natuurlijk een volmondig ‘ja’. Zeker in combinatie met de automaat. De auto roffelt heerlijk en is gewoon vlot. Nadeel is dan ook dat je rijdt naar het vermogen dat je hebt, en je dus onderbewust veel sneller gaat rijden. Op snelheid is de motor stil en ook het geruis bij de stijlen herken ik niet.
Van het start/stop systeem wordt ik nog niet gek. Dit hadden mijn vorige auto’s ook, maar op de e.e.a manier is het in de Mini goed bij de les en leidt het nog niet tot irritaties. Of ik ook echt iets bespaar weet ik niet.
Verbruik
En over het verbruik gesproken: daar heb ik nog geen idee van. Voorlopig vind ik ‘m te leuk en heeft dat effect op mijn rijstijl. Over een aantal duizend kilometer zal dat hopelijk iets minder zijn.
Sturen
Nu ik wat meer gereden heb en ook in wat meer omstandigheden (hard, zacht, warm en koud) went het stuurgedrag en kom ik er ook achter dat mijn eerdere opmerking over het sturen dus aan mij ligt en niet aan de auto. Over de rijeigenschappen van de Mini hoef ik hier niets te schrijven. Uiteindelijk is daar al veel over geschreven en is het onderdeel van het Mini zijn van de auto.
Dus ja: nog steeds tevreden (mag ook wel na 1,5 week), verliefdheid blijft nog steeds en hopelijk heel lang.
Genieten
De meest gestelde vraag de laatste tijd, nadat iedereen de Mini op een vreemd soort manier even moet aanraken, is: “hoe rijdt ie?”. En dat snap ik niet. Als er 1 ding is waarom je een Mini koopt is omdat ie nou eenmaal super rijdt. Toch? En ja, natuurlijk ben ik enthousiast. Ik heb ‘m uiteindelijk gekocht. Nou ja…. laten kopen. Maar blijkbaar denkt iedereen dat een Mini een kart is en daardoor niet geschikt voor lange afstanden. En dat alleen jonge mensen, en geblondeerde vrouwen van middelbare leeftijd een Mini rijden. Men is dan ook verbaasd als ik zeg dat ik ‘m minstens zo goed vind dan mijn 3 serie uit 2008 en het geen achteruitgang vind t.o.v. de Peugeot. Ja, je merkt dat de wielbasis iets korter is. Maar voor de rest? Tenzij je je stoort om een beetje te voelen over wat voor wegdek je rijdt, is het buitengewoon goed. Je smijt ‘m ongehoord hard door een bocht, maar hij/zij koerst net zo goed kaarsrecht vooruit. De stoelen zitten heerlijk. Ze zijn comfortabel en geven super steun. De twijfel slaat wel toe over de hoogte van de hoofdsteun. Niet dat ik het niet comfortabel vind, maar meer of de hoogte goed is voor het geval er ooit iemand achterop durft te rijden. Iemand een tip hoe dat te bepalen is?
Genieten
Genieten van autorijden is alles behalve scheuren. Genieten is met een glimlach naar je auto lopen op de parking. Genieten is met die dikke Mini neus in je vizier door Nederland te rijden. Genieten is om eindelijk eens een goede navigatie te hebben die ook nog eens gelijk heeft. Genieten is de lekkere roffel van de 3 cilinder en het gefluit van de turbo. En genieten is kei hard meebrullen op je favoriete muziek.
Kortom: autorijden is weer leuk.
Kritiek? Jazeker wel. Het HUD geeft veel info. Maar door alle rare lijnen van de Mini en omdat het HUD toch een beetje doorzichtig is, lijkt de info vaak ietsje scheef te staan. Ja, je kunt het beeld draaien en alles instellen, maar door alle informatie en graphics, krijg ik de juiste stand nog niet gevonden met mijn timmermansoog. Afijn een luxeprobleem. O Ja, en niks is leesbaar als je een polariserende zonnebril draagt.
En verder? Ik denk dat er ‘te veel’ op de auto zit. Speelgoed, waarvan je niet weet wat je ermee moet. Kan aan mij liggen, maar ik praat tegen de Mini waar ik naar toe moet (werkt overigens fantastisch!!!). Waarom zou ik dan thuis mijn route gaan programmeren op mijn telefoon, naar mijn auto sturen, en dan gaan selecteren. We zullen het houden op 'voor ieder wat wils' . Maar ik verlies me in alle mogelijkheden. Ik heb eigenlijk het idee dat ik totaal niet weet wat er allemaal op de auto zit. Een beetje als een wasmachine met 100 programma’s die je altijd op ‘ automatisch’ gebruikt, of een spiegelreflex camera die je alleen op stand ‘auto’ gebruikt. Je weet dat je een super product hebt. Dat zodra je zin en tijd hebt, je er veel meer uit kunt halen, maar in de praktijk ben je te druk met andere dingen waardoor je het gewoon niet doet.
En het verbruik? Zo rond de 1:16. Onderweg naar het Noorden haal ik 1:17, maar tot nu toe mag ik gaan tanken na 650 km. Ik denk dat het netjes is. Maar het kan beter. En dat gaan we zeker nog proberen. De vis lacht alleen als ik niet harder dan 129 km/h rijd. En eigenlijk is dat ook meer dan zat.
toch niet zo zuinig?
Het goede nieuws is: de opgave op het dashboard klopt. Als er staat dat je nog 7 km kan rijden voor je 'echt' moet tanken, dan klopt dat ook. Het aparte nieuws is: als je dan gaat tanken kun je 51,5 liter tanken. Volgens Mini past er 48 liter in de tank..... Er zal wel wat reserve inzetten, maar het is toch opvallend. Het minder goede nieuws is dat met 51,5 liter ik 700 kilometer ver ben gekomen. Dat is incl. snelweg, file, woonwerk over dorpjes en provinciale wegen. Niet echt onzuinig, maar ook niet zo zuinig als ik gehoopt had.
Poffertjespan
Helaas reed ik in het zuiden tijdens de enorme hagelbui op donderdag 23 juni. De Mini is dus één grote poffertjespan. Ze zeggen dat het eerste krasje het meeste pijn doet. In dit geval zijn het de eerste 100 deuken die de Clubman sieren, die het meeste pijn doen. Het is een wonder dat alle ramen heel zijn gebleven en ook het glazen dak zich gehouden heeft.
Rijden doet ie nog steeds als de beste, maar moeders mooiste is ie even niet meer.
Na verliefdheid komt....
Na verliefdheid komt ' houden van'. Net als thuis ga je dan de minpunten zien en er een mening over vormen. Of, zoals een wijs persoon me ooit vertelde, de ruimte voor verbetering zien en benutten.
Is er dan zoveel mis? Nee natuurlijk niet. Maar het zijn de kleine irritaties. Van die puntjes waar je in de praktijk tegenaan loopt en waarvan je je afvraagt: moet dat nou?
Wat is dat dan?
1. Oranje lampje van de motor heeft een dag gebrand. De OBD gaf geen foutmelding. Lampje is vanzelf weer uitgegaan.
2. Diverse rubbers zijn losgekomen (nu al?). De plastic pinnetjes waar ze mee vastzaten zijn weg.
3. Het tellerhuis kraakt. De tellers zitten op het de verstelbare stuurkolom. Heel handig voor het zicht als jet het stuur verstelt. Heel jammer dat ze kraken bij minder goed wegdek.
4. De achterdeuren gaan relatief zwaar dicht. Begrijpelijk omdat de kracht van de veer gebruikt wordt om ze te ontgrendelen en te openen. Je moet alleen veel kracht gebruiken om ze dicht te gooien. En het is geen bestelauto. Nu weet ik dat je ze ook gewoon kunt sluiten door ze aan het handvat ' beheerst' te sluiten. Maar wie hier doet dat in de praktijk met de klep van zijn kofferruimte?
Al met al geen zaken om direct een afspraak voor bij de dealer te maken. Komt wel als de auto een beurt nodig heeft. Maar toch, voor een dermate kostbare auto zijn het wel puntjes die niet moeten mogen. Iets meer aandacht in productie had dit voorkomen.
MAAAAARRRRRR..... Rijden doet ie als de brandweer! het motortje roffelt er lustig op los. Nog geen moment vermogen te kort gekomen, en dus blij dat ik voor uitrusting i.p.v. power ben gegaan. De automaat schakelt prima. Alleen als ik gek doe schakelt ie er lustig op los om me bij te houden. Maar doorgaans is het een heel fijne combi van motor + bak. De Airco doet goed z'n werk, de radio is en blijft subliem, en de stoelen zitten goed. Minpuntje blijft de hoofdsteun. Deze is relatief hard (merk je pas als je in een andere auto zit). Maar ze zien er wel geweldig uit. En het oog moet ook wat.
Ow ja... En wat er leuk is, is dat kindjes de auto aanstaren en hun moeder op de Mini attenderen. Nu hoop ik dat dat komt door de looks, en niet door mijn rijgedrag.
Je weet pas wat je had als...
Je weet pas wat je had als je het niet meer hebt. In dit geval mijn Mini. Voor een paar dagen dan maar, maar toch. Deze 1.000 km deed mijn Clubman toch zeker missen
De hagelschade wordt gerepareerd en daarom heb ik een week een Mini One (vorig model). Helemaal niets mis mee, maar toch. Nu besef ik pas hoe volwassen 'mijn' Clubman is (en hoe Luxe..). Ik vind de One (te) zwaar sturen, de stoelen zitten minder comfortabel op lange stukken (ritten van 250 km)..... en ik mis een meter auto! Jeetje wat is ie smal en kort. Erg leuk in het dorp, minder leuk op de snelweg. De stoel van de jongste past niet achter mijn stoel (en de kleine meid zelf alleen als ze d'r benen thuis laat) en de kofferbak is al vol als ik mijn laptop achterin leg. Nee, wat dat betreft ben ik erg blij als ik 'mijn' Clubman weer terug heb. Het waren een paar leuke dagen, maar ik wil weer terug naar die paar fantastische maanden :-).
Niks te melden, dus eigenlijk gewoon goed
Inmiddels 10.500 km gereden. En er is weinig veranderd. Dus dat is eigenlijk gewoon goed! Hij rijdt lekker, ik blijf 'm erg mooi vinden, ik heb nog steeds de helft van alle mogelijkheden maar geprobeerd, maar bovenal: het blijft een begeerlijke wagen. Hij valt op, en de blikken die je krijgt zijn niet van het kaliber 'jaloezie' maar van het kaliber 'die wil ik ook'. En het resultaat van dat laatste vind ik stiekem heel jammer: Je ziet 'm steeds vaker rijden, dus ik ben weer iets minder uniek. De Maassche vertelde me dat dat mijn eigen schuld was: deze review schijnt genoemd te zijn door mensen die binnen stapte....
Maar afgelopen week kreeg ik de schrik van mijn leven. Het allergrootste luxeprobleem op dit moment: De velgen voor mijn winterbanden (seizoen komt eraan al doet het weer anders vermoeden) zijn de Revolite Spoke 517. In mijn ogen een velg die met de ogen dicht getekend is. Mini-onwaardig en dermate lelijk zodat je altijd voor duurdere velgen kiest. En nu krijg ik ze toch!
Afijn, ik hoop dat iedereen de 'knipoog' van bovenstaande ziet. De Clubman is een erg fijne auto. Ik ben er erg blij mee. Ik merk dat ik steeds vaker de 'Green' modus gebruik omdat de auto daar lekker rustig van wordt en het schakelgedrag van de automaat minder 'zenuwachtig'. En stiekem doe ik het ook voor het verbruik: Dat wisselt nogal door het enthousiasme van mijn rechter voet. Maar de laatste tijd was de actieradius toch wel erg weinig..... Kortom: alles wat er niet bevalt komt door mezelf.
Gewoon een goede auto
Alweer de nodige kilometers verder is de Mini 'gewoon' een hele fijne auto. Rijdt fijn, ook op lange afstanden. Stoelen zitten goed. Lekker dik stuur. Super stereo. connectiviteit met de Spotify app werkt goed. Fijne navi (alhoewel de verkeersinfo op Flitsmeister en TOMTOM sneller en actueler is). Kleine puntjes zijn opgelost door de dealer. En winterbandjes op de 'eigen' velg.
Maar waar ik eerst nog heel erg genoot van het levendige karakter van de automaat, kies ik nu bijna standaard voor de eco-stand. Dan wordt ie een stuk minder zenuwachtig op 80 wegen en schakelt niet direct terug als je naar het gaspedaal kijkt. Dit komt ook het verbruik ten goede. Iets waar een groot verschil in zit. Ik haal ergens tussen de 580 en 680 km op een tank. Geen zuinigheidswonder dus, maar redelijk goed.
Verder geen storingen of defecten. Al zou je dat ook gewoon mogen verwachten van een dergelijke auto.
De Liefde blijft
Het blijkt lastig te zijn om steeds weer nieuwe dingen te 'vinden' van je auto, terwijl deze eigenlijk steeds meer een 'normaal' onderdeel wordt en het 'nieuwe' er wel een beetje van af is.
Inmiddels hebben wij privé een andere auto aangeschaft. Niet schrikken: een Prius Wagon. Het hoe en waarom heb ik in de review van deze auto geschreven.
Terug naar de Mini Clubman. Het blijft een Fantastisch ding, alles d'r op en d'r aan, heerlijk om in te rijden, en om na een drukke dag even je gedachten te verzetten..... Maar door de aanschaf van de Prius Wagon merk ik 1 ding: je komt er niet in tot rust. En juist daarom merk ik dat ik het (stiekem) ook fijn vind om in de Prius te rijden. Het valt me meer en meer op dat ik er rustig van word. En blijf. Geen gejakker en lekker rustig op pad. Bijzonder om te merken dat het karakter van een auto je rijgedrag beïnvloedt.
Maar, laat ik dan besluiten dat ik het geluk heb om beide (toch eigenlijk wel uitersten) voor de deur te hebben. Het is dus geen of/of maar en/en. Kortom: nog iedere dag blij met onze keuzes.
Wat moet je nou van deze auto vinden?
Wat moet je nu van deze auto vinden? Ik heb met veel plezier de test op AW gekeken waarin de Mini vergeleken werd met de Volvo. De diversiteit aan reacties vind ik dan erg interessant. Te meer ook omdat ik zelf ook niet meer zo goed weet wat ik van deze auto moet vinden.
Begrijp me niet verkeerd: ik ben nog steeds verliefd op deze auto. Ja, hij is veel te duur voor de grootte… Maar da’s een Porsche ook. Ik heb het geluk dat ik de nodige opties heb mogen aanvinken waardoor het een uiterst plezierig en comfortabel ding is. Sommige dingen zou ik nooit meer zonder kunnen, andere dingen zeer zeker wel (de blije vis in de vissenkom heb ik al zeker een half jaar niet meer gezien). Het fantastisch JCW interieur, schuifdak, de heerlijke Harman stereo, het fijne navigatie (met waardeloze verkeersinfo… dat doet de app van Flitsmeister toch echt vele malen beter) Etc. Maar het is voor veel mensen overbodige luxe op een kleine auto. Mijn collega’s kiezen bijvoorbeeld liever voor een Peugeot 5008 of Skoda Superb. Die met de nodige opties ook nog eens goedkoper zijn….
Ik heb nu 42.000 km gereden. Niet heel erg veel, maar toch genoeg om in te schatten dat deze auto de komende jaren niet gaat vervelen. Voor mijn gebruik is de auto meer dan groot genoeg (ook al past de Maxi Cosi net niet goed achter mijn stoel… maar voor die 5 minuten per week zien we dat door de vingers 😉), en voor mijn verblijf in de auto is ie meer dan luxe genoeg.
Maar zou ik ‘m de volgende keer nog een keer pakken? Ik denk het niet. De auto doet me aan alles uit de 3 serie die ik van 2009 tot 2012 heb gereden. De fijnste auto die ik ooit gehad heb (maar ook gelijk de meest onpraktische omdat ik vergeten was de optie voor een neerklapbare achterbank aan te vinken). En ook daarna koos ik niet voor nog een 3 serie. Ik wil altijd gewoon weer wat anders. De Mini is een leuke en comfortabele auto (je verwacht het niet, maar het verschil tussen de 3/5-deurs en de Clubman is echt enorm). Ik ga er nog heel veel fijne kilometers in maken en diegene die ‘m dan zal kopen zal datzelfde ook doen. Het merk Mini vind ik fantastisch. Maar toch ben ik niet verliefd genoeg om de volgende keer weer een Mini te kiezen.
Dat was ie dan
Dat was ie dan. Ruim 6 jaar. Ruim 117.000 km. De auto reed ik niet privé en dus door Corona zijn de kilometers de afgelopen jaren beperkt gebleven.
Mijn werkgever verkoopt de Mini, ik krijg tijdelijk een andere auto en dan gaan we binnenkort op zoek naar iets anders. En de Mini?
Nu ben ik niet heel sentimenteel. Maar de Mini is één van de weinige auto's waar ik zo lang met zo veel plezier in gereden heb! Het is de eerste auto waar ik moeite mee heb 'm in te leveren. Ik kan het niet goed beschrijven, maar de auto heeft gewoon iets. Karakter? Misschien heb ik 'm gewoon gehad in een leuke fase van ons leven waarin we veel leuks hebben meegemaakt. Maar de auto hoorde gewoon bij mij.
Nee: de auto is niet perfect. Voor mij mag een auto stiller zijn. En verkeerslichten boven de weg zijn na 6 jaar nog steeds onzichtbaar. En zo laag zitten heeft ook nadelen. En de deurrubbers wilde altijd maar bevriezen in de winter waardoor ik de auto niet open kreeg.
Maar voor de rest: probleemloos. Rijdt heerlijk. Stuurt lekker. Nu had ik het geluk dat de auto van alle gemakken voorzien was. En die heerlijke Harman Kardon, de fijne automaat en alle andere opties: ik hoef eigenlijk geen andere auto. De 3 cylinder was meer dan snel genoeg, en het geluid was altijd wel een leuk dingetje. Maar ja. Ik rijd 'm al meer dan 2 jaar langer dan de bedoeling is. Dus: ik hoop dat er iemand anders net zoveel plezier aan gaat beleven als ik!
Beoordeel deze review
Geef uw mening over schrijfstijl en bruikbaarheid. Bij tenminste vijf binnengekomen waarderingen zal de gemiddelde beoordeling getoond worden.
