Uitvoering

Classic

Versnellingen

4, Handgeschakeld

Bouwjaar

1999

Jaar van aanschaf

2005

KM-stand bij aanschaf

69.000 km

KM-stand laatst

0 km

ERVARINGEN

10 december 2007

Dit is alweer mijn tweede Mini. Mijn eerste Mini was een 1000 HLE uit 1984 die ik direct na het behalen van m’n rijbewijs gekocht heb. Het ding reed geweldig, maar de roestduivel zorgde ervoor dat er grote kosten aan zaten te komen. Hoewel opknappen van mijn eerste Minitje eigenlijk wel het plan was, kwam deze MPI voor een aardige prijs op m’n pad.

Bij aanschaf van deze auto was hij niet perfect, en dat is ’ie nog steeds niet. Maar het pittige injectiemotortje, de comfortabele stoelen met lederen bekleding, het electrisch schuifdak en de zeldzame kleur zorgden er voor dat ik verliefd werd op dit wagentje en besloot mijn eerste liefde te verkopen. Minpunten waren een deukje met roestvorming onder de koplamp, roestvorming op de deuren en op de A-panelen.

Sinds de aanschaf is die roestvorming uiteraard alleen maar uitgebreid. Ook deze Mini is inmiddels toe aan een opknapbeurt, waarmee ik waarschijnlijk in de zomer van 2008 mee zal starten.

Het rijden in een Mini is een geweldige en unieke ervaring. In het begin is de zitpositie wat onwennig en moet je even met het pookje zoeken naar de versnellingen, maar als je daar na een paar kilometer aan gewend bent, weet je niet beter meer. Dan is, zeker als het rustig op de weg is, iedere bocht en iedere rotonde een feest: even een versnelling terugschakelen, motortje lekker op toeren houden en de het wagentje de bocht in smijten. Er zijn weinig ’snelle’ auto’s die je bij kunnen houden in de bocht. Op het rechte eind halen de moderne snelle auto’s een Mini wel weer in, maar de prestaties zijn zeker voldoende voor deelname aan het moderne verkeer. Sinds kort gebruik ik de Mini voor woon-werk verkeer, dagelijks ca 85 kilometer, en dat is echt niet behelpen. Met een verbuik van ca 1 op 15 bij een gemiddelde rijstijl valt het ook nog wel mee. Bij sportief rijgedrag merk je wel duidelijk dat de tank sneller leeg is. Het verbuik komt dan op ca 1 op 12.

Het enorme bekijks wat je hebt is erg leuk. Waar je ook komt met een Mini, er zijn altijd wel mensen die omkijken, een duim opsteken en hun gesprekspartner op jouw grappige vervoersmiddel wijzen. Als je een Mini ergens parkeert, krijg je regelmatig aanspraak van mensen die er ooit ook eentje hebben gehad.

Het rijgedrag is dus geweldig. Het comfort kun je lang over discussiëren. De stoelen die in de Mini’s van de laatste bouwjaren zijn gemonteerd, zitten mij als gegoten. Ook tijdens een lange (vakantie)ritten krijg ik geen last van m’n rug. De zitruimte voorin is voor mij meer dan voldoende. Op de achterbank is het wat krapper, maar voor 2 kinderen (tot ca 1,50 meter lengte) is ook daar voldoende ruimte te vinden. De kofferbak is niet groot, maar een Mini-rijder die z’n auto goed kent weet dat een Mini meer opbergruimte heeft dan alleen in de kofferbak. Ook onder en naast de achterbank kun je het nodige (aan kleinere spullen) kwijt.

PROBLEMEN

10 december 2007

- lekke waterpomp. Een bekend zwak onderdeel. Kosten: ca €40,-
- Roestvorming. Zeer bekend probleem bij Mini’s. Kost altijd veel geld als je dit probleem goed wilt aanpakken.
- Rammeltje in het electrisch schuifdak.

Verder alleen maar regulier onderhoud (onderhoudsbeurten, APK, banden, accu). Totale onderhoudskosten zijn (afgezien van het roestprobleem) ongeveer gelijk aan die van een ’moderne’ kleine auto van ongeveer de zelfde leeftijd.

8,0