Uitvoering

MX-5 1.8 10th Anniversary

Versnellingen

6, Handgeschakeld

Bouwjaar

1999

Jaar van aanschaf

2023

KM-stand bij aanschaf

110.300 km

KM-stand laatst

115.000 km

Go-Kart met deuren

115.000 km

25 januari 2024

Ik had al lange tijd interesse in een MX5 uit de tweede generatie, en na wat verdieping besloot ik dat het een 1.8 moest zijn, ivm met het vermogen, wat sowieso niet overhoudt. Dat werd een 10th anniversary edition, omdat deze special edition naast de 1.8 motor ook een TorSen LSD, een 6-bak en een Bilstein onderstel heeft. Na lang zoeken en veel testrijden uiteindelijk voor deze vrij nette maar ook vrij prijzige MX5 10th anniversary edition gegaan. Er was al het nodige laswerk gedaan (onvermijdelijk voor deze generatie MX5) en er zat een nieuwe stoffen kap op, dus ik zou voorlopig wel goed zitten.

Ik heb de auto nu dik een half jaar. Het rijden in deze ‘kart’ is een waar feest, vandaar de term Smiles per mile (want hij is alles behalve zuinig). Ondanks het beperkte vermogen is het rijden echt een beleving, de zitpositie, het stuurgevoel, het bochtengedrag, het geluid (zelfs zonder technische aanpassingen) zijn top en in die zin mag je het met recht een sportwagen noemen (er gaan nu vast een aantal mensen lachen). Voor een beetje power moet je hem wel flink in de toeren laten klimmen, vanaf 4000 toeren hapt hij redelijk toe. Het beperkte vermogen heeft in die zin wel nog een voordeel, doordat je het ook echt kunt aanspreken op de gemiddelde b-weg, waardoor hij echt los komt en je al snel het gevoel hebt heel hard te gaan (140pk, net geen 1000kg). Met je 350+pk Porsche ben je in die zin altijd beperkt.

Ik vind het niet de meest mooie auto qua design, en ik heb hem dan ook meer gekozen op basis van de rijeigenschappen. Het design oogt wat gedateerd en van voren een beetje soft. Dat achterkant vind ik iets stoerder overkomen. Een beetje verlaagd ziet hij er ook erg goed uit, maar dat is een kant die ik niet uit wil. Des te meer te spreken ben ik over het design van het interieur. Strak, zonder toeters en bellen en deels tijdloos. Het dashboard heeft een sportieve uitstaling met welvingen rond de ventilatieroosters en er zitten alleen de broodnodige knopjes van verwarming en radio (en een veel te grote digitale klok) en that’s it. De focus ligt op het rijden.

De MX5 staat bekend als een technisch heel betrouwbare auto. Met bijna 25 jaar is hij best oud, maar met 115.000km gelopen valt dat ook best mee. Ik heb er tot nu toe dan ook nog geen problemen mee gehad. Het enige waar ik bij zowat iedere regenbui van wakker lig, is roest. Roest is de aartsvijand van de MX5. Zoals hierboven beschreven zijn de bekenden plekken (chassisbalken, dorpels) bij mij al vervangen, maar roest ligt op tal van andere plekken op de loer. Zo heb ik recent uit vooral voorzorg de randen van de achterspatborden kaal geschuurd, behandeld, gelakt en in de tectyl gezet om er hier en daar blaasjes zichtbaar waren (het is simpelweg een kwestie van tijd). Daarbij moet ik vermelden dat ik niet over een garage beschik en auto daarom in weer en wind staat.

Het is geen echt comfortabele auto, de stoelen zijn vrij stug en bij langere ritten ga je dat ook voelen aan je rug. Ook bieden ze bij het betere bochtenwerk weinig zijdelingse steun, waardoor je zelf ook heen en weer geslingerd wordt, dat had echt beter gekund. Daarnaast is het sportieve onderstel vrij stug en geeft het veel oneffenheden vrij ongefilterd door, en met de kap dicht is het zonder airco al heel snel te warm. Maar laten we eerlijk zijn, voor comfort koop je deze auto niet. En het is zoals gezegd geen zuinige auto, gemiddeld 1/10 en op snelweg misschien 1/12. Daarvoor terug krijg je een strak sturend onderstel, dat je (mits op goede banden) echt hard de bocht in kunt smijten en dat perfecte feedback geeft. Tot slot moet ik zeggen dat de materiaalkwaliteit van het interieur (zowel het leder, alcantara en dashboard kunststof) uitstekend is en het er na 25 jaar nog erg fris uitziet.

Ik probeer netjes met de auto om te gaan (regulier onderhoud, regelmatig vloeistof checks, goed warm rijden, 98 tanken etc) maar het is wel een sportauto, dus op geschikte wegen pak ik ook regelmatig flink door. De vorige eigenaar was een oudere heer die vooral zondagmiddag tourritjes maakte, dus ik ben wel nog wat voorzichtig met de hoge toeren, welke ik rustig probeer op te bouwen. In principe zou je hem zonder issue in de 6000/7000 toeren kunnen jagen, dit doe ik echter nog zelden. Ondanks dat ik wel eens fantaseer over een verlaging en velgen in koperkleur, ben ik vooral van plan hem helemaal origineel te houden. Deels omdat hij zo bedoeld is en deels omdat ik hoop dat hij als special edition in waarde gaat stijgen.

Het is voor mij de fun-auto, voor in het weekend en mooi weer. Voor het dagelijkse verkeer rij ik een Model 3. Ik ben zelf ook wel benieuwd hoe ik er over een jaar tegenaan kijk.

8,0