Mazda 6 SkyActiv-G 2.0 165 Comfort (2019)

autoreview

4 juni 2023 om 11:24

Uitvoering	6 SkyActiv-G 2.0 165 Comfort
Versnellingen	6, Handgeschakeld
Bouwjaar	2019
Jaar van aanschaf	2020
KM-stand bij aanschaf	48.500 km
KM-stand laatst	68.000 km

Mazda 6: houdt hij zich staande in het premium en SUV geweld anno 2023?

68.000 km
4 juni 2023

Hallo allemaal en welkom bij deze Myreview over de mazda 6. Voor degenen die een kort maar krachtige review zoeken ben je helaas aan het verkeerde adres. Ik houd nogal van een tekstje schrijven, dus helaas is deze review minder geschikt voor de Tiktok generatie die een spanningsboog van 12 seconde kent. Sorry daarvoor bij voorbaat.

Allereerst iets over mezelf, omdat reviews nu eenmaal subjectief zijn. Ik denk namelijk dat je leeftijd, gezinssituatie en vooral je (gereden) autohistorie sterk bepalend zijn hoe je een auto beleeft en waardeert.

Zo zou ik deze auto misschien heel anders reviewen wanneer ik 18 of 65 was geweest, wanneer dit mijn eerste of juist 15de auto was geweest nadat mijn 14de een Bentley Continental GT was.

Geen van dit allen is (helaas?) op mij van toepassing: ik ben bijna 40 en heb een jong druk gezin met 2 kinderen. Ik rijd 4 dagen per week 30 km woon-werk verkeer op voornamelijk 80 km rijkswegen en rijd jaarlijks zo’n 15.000 km. Na deze saaie maar voor mij verplichte introductie over mezelf, dan nu (eindelijk) het interessante deel voor jullie autoliefhebbers, mijn autohistorie om mijn referentiekader neer te zetten:

1. Toyota Starlet ‘95 (leuk met Laser sportuitlaatje);
2. Toyota Corolla Gtsi ‘97 (best een upgrade tov de Starlet);
<tussendoor bijbaan bij leasebedrijf waar ik alle gangbare types kon testen>
3. BMW 320 Ci ‘04 (E46) (prachtige coupe!);
4. BMW 325 Coupe ‘06 (E92) (overtreffende trap qua schoonheid t.o.v. een E46. Reed als een kart);
5. Honda Del Sol ‘93 (tijdelijke fun auto voor erbij);
6. BMW 535i F10 High Executive ‘11 (directiewagen, helaas weinig stuurgevoel naast heel veel positieve punten).

Zoals jullie wellicht eruit kunnen opmaken: ik ben ruim 10 jaar een behoorlijke BMW fanboy geweest, en niks mocht er wat mij betreft maar aan tippen. Maar helaas ging de laatste BMW F10 veel te vaak kapot met lage km stand. Het was werkelijk een drama met als gevolg hele dure onderhoudskosten en een zeer onbetrouwbare reputatie. Het zorgde voor een abrupt einde van mijn hobby en ik wilde, ook dankzij de ruime negatieve ervaringen van anderen met het merk, het over een andere boeg gooien. Wellicht back to basics en terug naar de Japanse betrouwbaarheid van Toyota, zoals mijn eerste 2 auto’s.

Nadat ik mijn F10 aan een liefhebber (die blijkbaar nog niet gedesillusioneerd was geraakt) had verkocht, kon de zoektocht echt beginnen.

Natuurlijk was ik de extreme luxe gewend van de BMW 535, dus het zou behoorlijk moeilijk gaan worden een geschikte vervanger te vinden. Gelukkig was ik ten dele met beide benen op de grond gezet omdat ik het al een klein half jaar geregeld zonder auto moest doen (ofwel kapot, ofwel hij was net verkocht). Ik ging dan op de fiets naar het werk of reed in een C1 en dan is iedere auto eigenlijk een luxe!

Mijn eisenlijstje was als volgt:
- Sportief of stijlvol uiterlijk;
- Luxe interieur met een bepaalde kwaliteitsbeleving;
- Hoge betrouwbaarheid. Ik wilde zeker weten dat ik zou aankomen op een ver vakantieadres;
- Goede geluidsinstallatie, ik houd van muziek tijdens het rijden;
- Een wat sportieve / betrokken manier van rijden. Dus geen afstandelijke rijbeleving. Dat mag zich o.a. uiten door motorgeluid, direct stuurgevoel, zelf schakelen of motorkarakteristiek;
- Brandstofverbruik iets zuiniger dan mijn 1 op 10 ervaring met de laatste BMW.
De brandstofprijzen piekten op dat moment en dat was gewoon niet leuk met de duurdere euro 98 (ik ben purist qua brandstofkeuze).
- Achterdeuren en wat bagageruimte ivm de kinderen (dus helaas geen coupe meer);
- Geen één groot touchscreen zoals vele tegenwoordige automodellen, waar je door 4 menu’s moet bladeren om de stoelverwarming of ventilator te bedienen;
- Liefst geen 13 in een dozijn auto. En als dat wel zou zijn, dan graag een sportieve of onderscheidende versie van dat model;
- Je moet elkaar kunnen verstaan op de snelweg.

Het eerste waar ik aan dacht was een Lexus. Japanse betrouwbare luxe met weliswaar een wat apart uiterlijk. Een IS300h (‘08) vond ik best goed na een proefritje. Ook een niet gereden GS450H fascineerde mij.

Toch kwam ik niet uit bij Lexus. Ik bleef maar moeten wennen aan de grille en algeheel uiterlijk wat het nét niet was voor mij. Bovendien vond ik de CVT wel goed, maar besefte ik me dat de laatste dagen van een bekend stuk mechaniek geteld waren en wat mij betreft de oerbasis vormen van automobiele beweeglijkheid: de handbak.

Dit was ook een van de redenen waarom de (op zich prima) elektrische Hyundai Ioniq 5 afviel. Naast de hoge te verwachten afschrijvingen (nieuwe auto), zou er op vlak van technologie nog zoveel kunnen gaan verbeteren en veranderen dat ik mijn afscheid van de brandstofmotor liever nog wat uitstel.

Ook een toyota Rav-4 heb ik proefgereden. Het beviel me enorm. Voldoende power en luxe. Stoer uiterlijk. Het door mij normaal gehekelde CVT systeem deed echt goed zijn best. Maar het werd hem niet want op de snelweg zouden mijn kinderen een gehoorbeschadiging oplopen (grote wielkasten, wát een windruis). En de audio was even goed als een onbekend Chinees telefoonspeakertje van de action.

Hoe ik bij Mazda uitkwam weet ik niet meer. Ik denk met wat spelen met zoekcriteria op gaspedaal. Hoewel ik bekend denk te zijn met nagenoeg alle automodellen, was Mazda voor mij vooral onbemind en saai wellicht. En het zou weinig te maken moeten hebben met passie of luxe. Ondanks dat ik vond dat de CX-5 en CX-3 er wel uitsprongen qua sportief uiterlijk.

Maar het lag allemaal anders. Ik kwam een blauwe handgeschakelde Mazda 6 sedan tegen met behoorlijk wat luxe aan boord.

Allereerst het uiterlijk. De grille vind ik behoorlijk sportief met het grote gapende gaas en XXL logo erin. Daarboven een soort spoiler die de motorkap met de grille verbindt. De koplampen ogen slank maar een tikje gemeen. En van de zijkant neigt het wat naar een 4 deurs coupe zoals een BMW 4-serie (de BMW fanboys zullen het hier niet mee eens zijn). Achterkant wat minder spannend maar gaat net. De dubbele (echte) uitlaten zijn dan wel weer geslaagd. De blauwe kleur staat prachtig en mocht je een sedan wat saai vinden (in deze tijden van crossover en Suv volkswoede), dan zorgt de kleur toch nog voor een wat opvallender uiterlijk. Maar dat geldt niet voor mij, want ik vind het oertype Sedan nou eenmaal mooi in de basis.

Binnenin nog de grootste verrassing. Mazda wilde graag BMW als voorbeeld nemen voor de kwaliteitsbeleving (!) denk ik, en het werkt voor mij! Tel maar op: de deuren en dashboard met fraai gestikt leer bewerkt. De knoppen voelen degelijk en bijna Duits aan. Een soort iDrive systeem met centrale draaiknop zit vlakbij de pook (herkenbaar ;) De stoelen verwarmd en geventileerd. Head-up display wat heel prettig werkt. Camera’s voor, achter en in de spiegels. Apple car play werkt heel vloeiend voor al je broodnodige navigatie, muziek en apps. Dit is voor mij zeker acceptabel na enorm verwend te zijn geweest! En dit niveau werd dacht ik nooit geleverd op Japanse auto’s behalve Lexus en Infiniti? Blijkbaar veranderen de tijden.

Vervolgens het rijden. Het is in de basis een wat ouder model (geïntroduceerd in 2012), maar talloze keren flink gefacelift. Je merkt dat het een ouder concept is in een nieuw jasje maar dan wel zwaar uitgedokterd.

Hoe merk je dat? Om te beginnen is de motor een 2 liter 4 cilinder zonder turbo. Waar kom je dat tegenwoordig nog tegen? Ik vind het heerlijk, want om snelheid te maken moet je wat toeren maken met een lineaire krachtsopbouw. Je wordt dan steeds beloond met een hoorbaar wat dieper 4 cilinder geluid.
Zonder dat je achterlijk snel rijdt (het is geen 300PK natuurlijk) heb je wél een leuke snelheidsbeleving dankzij het hoogtoerige motorkarakter en hoorbaar geluid. Het vermogen is wat mij betreft prima waarbij je af en toe moet terugschakelen. Last but not least zou de afwezigheid van een turbo en wat grotere cilinderinhoud lekker lang mee moeten gaan.

Dat het een ouder concept is, merk je ook aan de afwezigheid van gigantische touchscreens en aanwezigheid van fysieke knoppen. Maar dat is juist zo fijn in (blindelings) gebruik, zeker met de iDrive controller.

Wat grappige maar niet storende details dat de auto echt historie heeft:

- De tankdop ontgrendel je handmatig vlakbij de hendel van de motorkap. Bestaat dit systeem nog?
- Om de raambediening voor de passagiers te blokkeren heb je nog een fysieke drukknop die ingedrukt blijft. Vervolgens kan je zelf als bestuurder de ramen ook niet meer bedienen. Dit had mijn Corolla uit ‘97 ook.
- De koplampen bedien je met het staafje van je richtingaanwijzer. Iets heel normaals, maar als je erover nadenkt is dit systeem de afgelopen 40 jaar of langer ongewijzigd in bijna alle Japanse auto’s.
- Fysieke tellers op het dashboard, worden met uitsterven bedreigd in al het digitale playstation geweld.
- Een handbak, dit sterft toch ook uit?

Maar er zijn ook genoeg tekenen dat er heel erg goed en langdurig nagedacht moet zijn over dit uitgewerkte concept:

- Het brandstofverbruik voor deze middelzware gezinsauto met 2 liter zonder Turbo is echt onrealistisch maar waar. Gemiddeld tussen de 1 op 14,5 (koude winter) en 1 op 17 (zomer). Dat is toch een prima score voor een non-hybride van dit formaat?

- het valt me op dat de motor in lage toerentallen zonder ontkoppeling heel weinig bokt en schudt. Ook kan hij in een relatief hoge versnelling met lage snelheid draaien zonder problemen. Dit was vroeger anders en het rijdt heel comfortabel.

- de handbak is denk ik het beste onderdeel van deze auto. Met korte slagen bedien je hem, met een duidelijk hoorbare ‘klik-klak’ alsof het een Zwitsers uurwerk is. Het uiterlijk van de pook (en ook manier van schakelen?) doet me een beetje denken aan Volkswagen, dat vond ik daar ook altijd zo prettig aanvoelen.

- Op slechtere wegen hoor ik maar heel weinig bijgeluiden uit het interieur, alles zit dus best degelijk inelkaar.

- Het stuurgevoel is goed en betrekt je bij het rijden in deze tijden van Drive-By-Wire waarbij je eigenlijk altijd een kunstmatig stuurgevoel hebt (probeer maar eens een Peugeot 2008 te besturen, maar ok, ook dat went gewoon). Maar op dit vlak ben ik erg verwend door ervaring met het hydraulische sturen van de BMW E92, met het beste stuurgevoel ooit door mij ervaren in combinatie met sportonderstel en 18”).

- Het onderstel is zeer comfortabel zonder deinerig te worden. De auto staat best hoog op zijn poten. Toch kan je best een bochtje sportief pakken. Dat het geen sportonderstel is merk je wel (het blijft in essentie een semi-sportievere gezinsauto zonder echt op welk front dan ook hardcore te worden). Wanneer je bijvoorbeeld snel van baan wisselt naar links, en na korte tijd weer naar rechts gaat, voel je wel wat gewicht van links naar recht gaan. Al met al een goed compromis onderstel die de verkeersdrempels opeet en slecht wegdek goed wegfiltert.

- betrouwbaarheid zit na een dik jaar wel goed. Enkel schoonheidsfoutje was een van de inklapbare spiegels. Een motortje raakte defect en dit is een bekend probleem. Onder garantie verholpen.

Zijn er ook minpunten na deze lofzang van een gefrustreerde BMW rijder? Jazeker:

De zithouding is wat Japans. Met mijn 183 cm moest ik er lang over doen om een fijne zithouding te vinden. De zitting van de stoel is net te kort. Het stuur kan fractioneel niet dicht genoeg naar je toe. Nog steeds idee dat de houding nu voor 90% ok is. Maar het went wel. Verder zijn het wel lekkere (leren) stoelen.

De ventilator maakt (zeker na koude start) een ritselend geluid. Kon niets aan gedaan worden. Het lijkt op een vastzittend blaadje in het inlaatsysteem maar dat is het niet. Misschien valse lucht ergens?

Bij enkel heel warm weer hoor je getik en gekraak bij de deurrubbers (of buitenspiegel?) aan bestuurderszijde boven de 80 per uur. Ik kon niet achterhalen wat het was, en het verdween weer naarmate de temperatuur onder de 25 graden zakte.

Ik heb het idee dat de auto van binnen wat vochtiger dan gemiddeld kan zijn. De airco lost dit op, maar vaak net niet snel genoeg.

De bose audio is niet zo slecht als een goedkope Chinese telefoonspeaker van de action. Maar het blinkt niet uit. Er zit wel wat bass in het geluid, maar ik mis een subwoofer in een door bose geclaimd geluidscentrum. Bovendien zijn de hogere tonen nogal vlak en goedkoop te noemen. Nee het is geen spectaculair geluid en het heeft niets met Hifi te maken, maar het gaat net en het went.

Het zijn overkomelijke nadelen wat mij betreft. Ga eens proefrijden zou ik zeggen en laat je verleiden door deze vreemde eend in het Nederlandse wegenbeeld! :)

Ik rijd nog dagelijks met veel plezier in mijn ‘verstands-daily’ en dat had ik nooit verwacht als ex-BMW fanboy.

Mocht je meer SUV-minded zijn, ik verwacht dat veel van mijn punten ook opgaan voor de CX-5.

En mocht je geen eind dertiger zijn met een jong gezin, maar gewoon pak em beet een jonge vrijgezelle man (of vrouw!) van 25, dan laat je waarschijnlijk deze Mazda lekker staan en neem je een vlotte 330i, Golf, A5, Leon, enz. Ik begrijp dit als geen ander! :)