Land Rover Defender 90 Td5 Station Wagon SE (2004)

autoreview

2 juni 2025 om 10:54

Uitvoering	Defender 90 Td5 Station Wagon SE
Versnellingen	5, Handgeschakeld
Bouwjaar	2004
Jaar van aanschaf	2024
KM-stand bij aanschaf	181.000 km
KM-stand laatst	182.500 km

Defender, Droom of Deceptie?

182.500 km
2 juni 2025

Mijn liefde voor auto’s begon ergens rond 2002, toen mijn onderwijzeres op de basisschool mij als jochie van ongeveer vijf jaar oud in haar knalgele Defender 90 liet zitten. Sindsdien is deze auto mij altijd bijgebleven, niet gek gezien hoe imposant zo’n Defender eigenlijk is. De enige ronde vormen zijn het stuurwiel en de wielen, de rest lijkt met een lineaal te zijn getekend. Hij straalt robuustheid uit; als een Defender een dier zou zijn was hij een neushoorn. Zijn uiterlijk is geen schone schijn; kijk eens naar filmpjes over de Camel Trophy en je ziet dat zo’n auto op zelfs meer plekken kan komen dan zijn evenknie uit het dierenrijk.

Mijn passie voor auto’s is eigenlijk altijd wel bij het Engelse spul gebleven. Ik heb ze onlangs geteld en door de jaren heen heb ik 19 XJ’s gehad, nog steeds wel de auto waarbij mijn hart eigenlijk ligt. De Engelsen kunnen een auto bouwen die perfect is door zijn imperfecties, net als voor een huisdier of de alcoholistische uitbater van de plaatselijke kroeg krijg je er een soort sympathie voor op een manier die je niet kunt verklaren. Alle imperfecties neem je voor lief omdat het allemaal zo goed bedoeld is. Gaat de kofferbak niet open tijdens een weekendje weg met al je bagage achterin? Even vloeken, maar vijf minuten later ben je het weer vergeten.

Zoals ik al schreef, die Defender bleef altijd kriebelen. Mijn vriendin en ik zijn allebei vrij reislustig en gaan graag naar het VK, afgelopen zomer zagen we in de Cairngorms in Schotland iedere twee minuten weer zo’n ding rijden. Dit wakkerde het vlammetje aan, het leek ons toch wel leuk om hier met onze eigen Defender heen te gaan. En voor de €200 per nacht die je kwijt bent aan hotels daar, kun je ook een daktent kopen en slapen waar je wilt. Tevens een mooie manier om de rest van Europa en later Afrika te verkennen. Zaadje geplant.

Na terugkomst begon rustig aan onze zoektocht. Het moest een 15p Td5 worden, de verbeterde versie van na 2002, grijs kenteken, aantoonbaar goed onderhouden en niet rot. Ik kan zelf nog geen spijker recht in het hout slaan dus gedoe heb ik geen zin in. Onze zoektocht voerde langs een 110 driedeurs, helemaal naar onze zin, maar helaas net voor onze neus verkocht. Hierna nog een hele leuke 90, alles klopte behalve het gevoel. Toen kwam er plots een Zambezi Silver (dezelfde kleur als mijn schaalmodel van vroeger!) 90 voorbij via een bekende. Relatief weinig kilometers, voorzien van leuke opties en de laatste jaren in het onderhoud geweest bij een bekende specialist. Qua roest eigenlijk enkel iets op de A-stijl, verder niets. Iets boven budget maar uiteindelijk toch overstag gegaan. We hadden een Defender!

Bij mij overstijgt mijn enthousiasme vaak mijn ratio. Op weg naar huis bedacht ik me weer waarom ik nooit eerder een Defender gekocht had. Waait het buiten? Dan binnen ook? Regen? Hou je regenjas maar aan. Dit betekent afgezien van de ongemakken met rijden dat ik er ook niet bij stil gestaan had waar we hem moesten gaan stallen. De Defender zou namelijk niet ingezet gaan worden voor dagelijks gebruik. Een garage die groot genoeg is hebben we niet meer en buiten is geen optie. Dus op zoek naar een stalling, die we uiteindelijk vonden bij een boer in de omgeving.

Het rijden verbaasde me wel in positieve zin. Dit exemplaar is voorzien van een Old Man Emu suspensie-kit wat hem in vergelijking met andere Defenders die ik gereden heb naar mijn gevoel minder stug maakt. De Td5 motor is van zichzelf al een fijn blok maar voorzien van tuning (ik schat het vermogen van de onze op 175pk, gezien ander vergelijkingsmateriaal) kom je prima mee met het verkeer en ben je zelfs menig andere auto sneller af. Bij het gas geven vanuit lage toeren het kenmerkend zwarte wolkje uit de uitlaat, anno 2024 een symbolische middelvinger naar iedereen die de brandstofmotor aan het wegpesten is. De Defender is een agrarisch voertuig en dat merk je eraan dat hij rond de 80 kilometer per uur het meest op z’n gemak is. 115 is ook prima te doen, maar hou rekening met een stuk meer geluid met de standaard overbrenging. Qua verbruik schat ik in dat hij zo’n beetje 1 op 9 à 10 doet bij gecombineerd verbruik.

Dan het leukste, het terrein in! Samen met een vriend in een soortgelijke 90 langs de Waal, wat een feest. Ongelofelijk om te zien hoe stijl omhoog hij kan kruipen, hoe hij door het losse zand gaat en eigenlijk ook over ieder ander terrein. Tijdens een dag bij de Land Rover Experience in Schotland had gezien wat de New Defender kon, ik dacht dat dit vooral te danken was aan de Terrain Response, maar als je ziet wat ons oude beestje allemaal kon dan doet hij hier toch niet veel voor onder. Een glimlach van oor tot oor, hiervoor is hij gemaakt, wat gaaf!

Onze probeer-trip - dus zonder daktent, stond gepland voor maart. Het plan was Cornwall. Dus ruim van te voren de Defender uit de stalling gehaald, preventief de kabelboom van de injectoren en de klepdekselpakking laten vervangen en maar eens rijden. Intussen ook alle deurrubbers vervangen om de elementen wat meer buiten te houden. De week voor vertrek kijkt mijn Defender-vriend hem nog even na en geeft hem onderhoud. Twee dagen voor vertrek besluit echter de turbo met pensioen te gaan, shit, net voor vertrek… Een nieuwe was niet meer op tijd te regelen dus moesten we met de leaseauto richting Engeland, forse tegenvaller en tevens betekent dit dat we geen kans meer hadden de auto te proberen voordat we alle kampeerbenodigdheden aan gingen schaffen.

Bij terugkeer was de turbo inmiddels vervangen maar had het vertrouwen een flinke deuk opgelopen. Bij het tanken stond het volgende probleem alweer voor de deur, de diesel gutste namelijk onder de auto vandaan. Inmiddels was er een opeenstapeling van ondoordachtheden, onhandigheden en problemen ontstaan waardoor we toch weer besloten hebben onze Defender-reisplannen niet door te zetten. We willen niet het risico lopen ergens in onherbergzaam gebied te staan met een auto die niet werkt. Mijn twee linkerhanden gaan ons dan niet redden. I know, dit hadden we ook van te voren kunnen bedenken, maar dat hebben we niet gedaan.

Mijn indruk is overigens ook dat een dergelijke auto met relatief weinig kilometers niet beter hoeft te zijn dan een exemplaar met het dubbele aantal op de klok. Wat ik bij dit exemplaar merkte waren veel droge slangetjes en rubbers (de vloeistoffen die in de auto moesten blijven liepen eruit en de vloeistoffen die je buiten wilt houden liepen erin), bouten die muurvast zaten en bepaalde delen die aangetast waren door ouderdom in plaats van gebruik. Nu kwam dit exemplaar met weinig kilometers toevallig op ons pad en had het niet gehoeven, bij een volgende zoektocht ga ik hier toch eens op letten. Een goed gebruikt exemplaar hoeft geen reden tot zorgen te zijn denk ik.

Inmiddels is de Defender verkocht aan een handelaar uit België, welke hem ook weer heeft verkocht. De nieuwe eigenaar heeft er een ontzettend gaaf exemplaar aan, waar door ons veel liefde in is gestoken. Met een beetje elbow grease denk ik dat diegene er een hele goede auto aan heeft.

Conclusie: een Defender is een hele gave veredelde traktor die in ieder terrein zijn mannetje staat. Twee voorwaarden voor het bezit zijn wel dat je zelf plek hebt om hem neer te zetten en dat je (in tegenstelling tot ondergetekende) twee rechterhanden hebt en het leuk vindt zelf te sleutelen. Ik ben weer een ervaring rijker en een illusie armer, een L322 of Discovery is denk ik meer aan mij besteed. Wie weet wat de toekomst brengt. Dat het iets Brits is, staat zo goed als vast…

Tot slot nog een aantal punten waar ik persoonlijk rekening mee zou houden bij de aanschaf, als ik het opnieuw zou moeten doen:
- Koop een auto zonder schuifdak, deze lekken allemaal en zelfs met schoonmaken, invetten en het extra spietje tussen het scharnier komt er nog vocht binnen.
- Let goed op speling op de aandrijflijn. Ons exemplaar had hier geen last van maar het schijnt dat dit reden kan zijn tot kopzorgen.
- Probeer de auto tijdens de testrit nat te spuiten en te kijken waar het water binnen komt. Deurrubbers zijn vrij eenvoudig te vervangen en niet al te duur, als er water binnen komt langs de zijkanten van de carrosserie of boven het bulkhead kan dit voor meer ellende zorgen.
- Een origineel exemplaar is ook makkelijker om mee te leven. Ons exemplaar had redelijk wat aanpassingen, ziet er cool uit, maar kan een drama zijn om aan te werken. Zo gaf bij ons de extra brandstoftank de nodige hoofdpijn.
- Ben zelf handig! Onderdelen zijn niet al te duur (ik heb alles besteld via Paddock Spares in het VK) maar niet iedere monteur heeft zin/kunde om aan zo’n auto te werken.
- Een grijs kenteken scheelt voor particulieren ook nog fors in de wegenbelasting. Let er wel op dat je met een auto met grijs kenteken veel steden niet meer in komt in verband met milieuzones.