Lancia Ypsilon 1.2 16v elefantino rosso (2000)

autoreview

22 augustus 2025 om 13:09

Uitvoering	Ypsilon 1.2 16v elefantino rosso
Versnellingen	5, Handgeschakeld
Bouwjaar	2000
Jaar van aanschaf	2023
KM-stand bij aanschaf	149.000 km
KM-stand laatst	154.000 km

Bijna 4 jaar aan Elefantino Rosso ervaringen

154.000 km
22 augustus 2025

De Elefantino Rosso. Een jaar of 15 terug was dit binnen Lancia kringen de ‘instap fun-Lancia voor de jongere garde’ (waar ik zelf toen ook nog wel toe behoorde ;D). Ik was inmiddels verwend met luxe sedans en turbo’s waardoor ik de Ypsilon eigenlijk niet zo heel serieus nam. Wel is me altijd een goede herinnering aan een standaard 1.2 16v (wel verlaagd) bijgebleven die ik een paar dagen als leenauto mee kreeg bij de specialist waar mijn Maserati Biturbo in onderhoud was. Ik ben er onder meer mee van Den Haag naar Almelo (en terug) gereden en stond versteld hoe fijn het autootje reed op de snelweg en hoe redelijk comfortabel ik er nog in kon zitten met mn lange benen. Fast forward een jaar of 10 en alle snelle luxe sedans waren inmiddels verleden tijd en ik had ook al even geen hobby-auto meer om mee naar evenementen te gaan. De Vel Satis was fijn en bijzonder, maar daar kon je natuurlijk niet op een Italiaans evenement mee komen aanzetten. ;D Corona maatregelen waren ook weer afgebouwd, dus er mocht weer geleefd worden.

Met een korte wensenlijst (Italiaans en redelijk zeldzaam) en een budget voor een 2e hands elektrische fiets kwam ik na een tijdje zoeken een zilveren Elefantino Rosso tegen op vrij grote afstand van huis. Op de foto’s zag hij er netjes uit, de kilometerstand was laag en hij had een geldige APK. Er was helaas geen enkele historie van bekend. Met nog een paar foto’s van de bodem (geheel roestvrij!) heb ik de gok gewaagd en hem ongezien gekocht. Een dag later werd hij per auto-ambulance voor de deur afgeleverd. Het was duidelijk dat hij lange tijd ergens onder een boom had gestaan, want de lak was enorm dof en overal zal mos. Wat putjes her en der deden mij vermoeden dat het een eik zal zijn geweest. Maarja, wat wil je voor het geld. Gelijk maar eens goed gewassen en gepoetst en onder het vuil zat nog best een mooie Ypsilon! Toen gelijk door naar de garage voor een inspectie en een beurt. Dat bleek geen overbodige luxe, want de distributieriem zag er uit alsof hij nog nooit vervangen was! Maar goed dat hij op de ambulance was gekomen, want de rit van een paar uur had hij naar alle waarschijnlijkheid niet overleefd. Verder mankeerden er nog wel een paar dingetjes aan, maar er kon weer veilig mee gereden worden. Niet heel lang daarna meteen aan het eerste evenement deel genomen (Viva Italia in Zandvoort) en de sessie op het circuit (na de hele dag wachten in de stromende regen…) werd een mooie herinnering omdat er (juist door die stromende regen) vrijwel iemand de baan op durfde/ging. Daardoor konden de paar Lancia’s die wel de baan op gingen op ‘volle vaart’ een aantal ronden rijden. De Elefantino Rosso is met zijn beperkte vermogen en goede wegligging uitermate geschikt voor regen rijden bleek toen! Later nog met een LCN circuit dag meegedaan op het Midland circuit in Lelystad. Daar was een vrij smal parcours uitgezet dat perfect was voor kleinere auto’s en het was grote lol om steeds met twee A112 Abarth’s te strijden om tienden voor de snelste tijd (van de drie onderling). Mooie herinneringen ook om bij de start achter een groep B Delta Integrale te staan die mee deed als soort van shake down voor een aanstaande rally! Al met al heel veel lol dus, maar ik heb de auto in ‘een opwelling’ tegen een mooi bod verkocht. Daar had ik de volgende dag meteen al spijt van…

Dus een paar weken later maar weer op zoek naar een andere! ;D Alsof het lot er mee speelde werd er vrijwel direct één aangeboden in een straat 100 meter van waar ik mijn garagebox heb! Een zwarte ditmaal. Dus meteen gebeld en gaan kijken. Hij stond te koop bij een liefhebber die meer mooie auto’s in de garage (meer een loods) had staan, vooral Porsches. Hij had hem als rijdend project gekocht, maar van zowel opknappen als rijden was maar weinig terecht gekomen. Ook deze heb ik voor een heel klein bedrag over kunnen nemen en hem met een goede accu naar mijn eigen garagebox een straat verder kunnen rijden. Deze Ypsilon bleek een aantal precies dezelfde kwaaltjes te hebben als de zilveren: een gescheurde luchtinlaat buis, afgebroken hendel voor de stuurverstelling en slecht werkende ventilatie/verwarming. Nu zijn dat dingen die niet acuut vervangen hoefden te worden om ermee te kunnen rijden en er waren dringender zaken die aangepakt moesten worden. Dus weer naar de garage voor een inspectie en een beurt. De vorige eigenaar had al een lijstje met aandachtspunten voor de APK gemaakt en die zijn meteen aangepakt: alle remleidingen zijn vervangen, er is een nieuwe uitlaat vanaf het spruitstuk tot achter onder gekomen, de schokbrekers achter zijn nieuw en twee goede gebruikte (Viking) zomerbanden die ik nog had liggen zijn achter gemonteerd. Er zat een niet originele zwarte spiegel op en aangezien ik geen grijze kon vinden heb ik er twee mooie zilveren op gezet. De zoektocht naar een grijze (rechts) staat nog open. Ook van deze auto was de lak niet best en zelfs met uitgebreid poetsen krijg ik de (ingebrande vogelpoep) vlekken er niet meer uit helaas. Hij heeft ook een enkel deukje en vooral meer te lijden gehad onder roest. Ik heb net als bij de zilveren Yp alle logo’s vervangen door nieuwe, ook de rode olifantjes op de B-stijlen. Dat zijn net van die dingen die een niet perfecte auto er een heel stuk beter uit laten zien. De velgen zijn nog mooi en met een goede wasbeurt en ‘plastic shine’ voor de zwarte plastic delen is het vanaf een meter of twee echt wel een leuke auto om te zien. Er zal voor de komende APK (2026) gelast moeten worden aan een dorpel en de bodem (bevestigingspunten van de stoelen). Al met al dus lang niet perfect (probeer maar een goede te vinden…!), maar uit ervaring wist ik inmiddels dat dat de pret niet in de weg hoefde te staan.

Inmiddels rijd ik dus al een jaar of drie tussen april en november ongeveer 50-50 in een Elefantino Rosso en mijn ruime gezinsauto (nu een Audi A6 C5 Avant). Dat komt neer op ongeveer 3000 pretkilometers per jaar. Het betreft vooral stadsverkeer, maar ook geregeld leuke ritjes in de buitengebieden van Twente. Door het standaard stugge(re) onderstel, de brede(re) banden (195) en de ‘short ratio’ versnellingsbak is het juist in de stad en op smalle wegen een rap karretje en voor de meeste bochten is remmen echt niet nodig. Om lekker sportief te kunnen rijden hoef je geen enkele verkeersovertreding te begaan, dat kan allemaal prima binnen de geldende regels. Daarbij komt er een mooi snerpend geluid uit de uitlaat boven de 4000 tpm en bij snel optrekken ook nog eens een harde brul uit de inlaat, dus met alle ramen open (immers nog geen werkende ventilatie) waan je je al snel Miki Biasion! Bij het vertrekken van Spa Italia vorig jaar trok ik in een tunnel vanuit stilstand hard op in de eerste versnelling. Aan de andere kant van de tunnel schrokken een paar ‘spotters’ die voorbij mijn auto tuurden om te zien wat voor dikke sportwagen dat geluid moest hebben gemaakt. ;D Met 86 pk heb je bij droge omstandigheden ook echt nooit tractieverlies. In de regen is alles heel voorspelbaar en makkelijk te beteugelen, waardoor je er juist ook weer leuk mee kunt spelen. Het stuurgevoel is fenomenaal, het beste dat ik in dik 25 jaar auto rijden heb meegemaakt.

In verband met de enkele airbag rijd ik er eigenlijk altijd alleen in. De kids breng ik er hooguit een paar straten verder mee naar school. Voor alle andere ritten gebruiken we de A6 of de A3 van mijn vrouw. Zelfs de wekelijkse boodschappen voor een gezin van 5 kan ik wonderwel met de Yp doen, er passen namelijk precies twee kratten in de achterbak en voor de voorstoel een grote boodschappentas. Wie had dat verwacht!? Onder de 3000 tpm is hij bij rustig optrekken heel stil en ook op de snelweg is het geluidsniveau comfortabel te noemen. Tanken doe ik altijd in Duitsland, Super Plus (Euro 98 of hoger). Het verbruik ligt in de stad rond 1:12, buiten de stad en op de snelweg op een normaal tempo kom je al snel boven de 1:15. Met de tankinhoud van 45 liter heb je daarmee echt een heel ruim bereik. Een retourtje Almelo – Spa Francorchamps met een paar rondjes over het circuit (Spa Italia) ging prima op één tank! Recent tijdens Viva Italia nog weer een aantal ronden gereden op het TT Circuit. Natuurlijk weer in de plensregen, maar dat was weer erg gaaf.

Zoals gezegd is er na de winter laswerk nodig. De distributieriem is dan ook een jaar of 4 oud en weer eens aan vervanging toe. Bij Lancia specialist Martin Willems heb ik een goede luchtinlaatbuis en een inlaathuis gevonden. Daarvan waren bij mijn auto de schroeven dolgedraaid waardoor hij niet open kan om het filter te vervangen. Die kan ik binnenkort eens monteren. Daar kan ik nog een keer terug komen om een ventilatie-/verwarmingsunit uit een sloopauto te halen. Al met al staat de auto er dan best netjes bij en blijft hij vooral technisch helemaal in orde. Deze zal ik echt zo snel niet meer weg doen en koesteren voor nog vele jaren rijplezier!

7,5