Uitvoering

i30 CW 1.6i CVVT Blue i-Drive

Versnellingen

5, Handgeschakeld

Bouwjaar

2011

Jaar van aanschaf

2011

KM-stand bij aanschaf

30 km

KM-stand laatst

30 km

Een onbedoelde review

30 km

10 mei 2011

Tsja, daar sta je dan een paar uur voor vertrek met de telefoon in je hand, dat de door jou gekozen auto niet beschikbaar is….

Want de gekozen auto was niet zo maar een auto, nee, daar ging drie weken van gepuzzel en auto’s bekijken vooraf. Maar toen was ik eruit. Een Renault Scenic….

Huidige auto was te groot (althans dat vind mevrouw WatRijdOns, en die weigert er ook in te rijden), en gezien de huidige benzineprijzen, is een verbruik van 1 op 5 ook niet echt een pre voor een lange vakantietocht.

Aangezien de reis naar Zuid-Frankrijk ging, leek een Franse auto een goed idee (die kent de weg). Drie kinderen achterin, met ieder een aparte stoel (geeft rust). En wat bagageruimte. Verder was een automaat een pre (ik heb ook vakantie). Hier kon mevrouw WatRijdOns zich in vinden.
Helaas is het geen van bovenstaande geworden…

Het werd een Hyundai i30 cw. Niet Frans, geen drie stoelen en geen automaat.

Om toch maar van een nood iets leuks te maken, een review.

Eerste indruk;

De auto is nieuw (30 km op de teller), en ziet er modern uit. De ruimte binnen is redelijk groot te noemen. Meneer WatRijdOns meet bijna 1,90, en past toch achter het stuur. Wel is een plat kapel aan te raden, anders stap je steeds met een andere coupe uit de auto. Mevrouw WatRijdOns kon ook goed zitten (ondanks de twee rugzakken met eten, spelletjes, cadeautjes, die ze onder haar wonderschone benen heeft weten te proppen). Achterin zaten de drie WatRijdOnsjes ook prima, lekker knus tegen elkaar aan, maar met voldoende beenruimte.

De auto was uitgerust met een 1,6 motor met Blue techniek. Wat de meerwaarde hiervan is, is mij niet duidelijk geworden. Het is niet extra zuiniger op geworden. Je mist duidelijk een zesde versnelling. Bij 120 km/u maakt de motor 3.750 tpm.

Motor is voor heel normaal gebruik in de stad goed te doen. Je kan prima meekomen, en snel opschakelen. De schakelindicator geeft de gewenst versnelling aan, waarbij soms een versnelling wordt overgeslagen (van 3 naar 5).

De auto heeft een afstandbediening, voor ont-/vergrendel, en kofferbak. Althans dat doet het symbooltje vermoeden. Meneer WatRijdOns stond eerst een meter achter de auto zeer voorzichtig op de knop te drukken (nog net niet z’n vingers in zijn oren, met ogen dicht), er gebeurde, niets…. Ohh het was alleen om de klep te ontgrendelen? Nee, ook dat niet. Hij doet gewoon niets. Bij het vergrendelen gaan niet de buitenspiegels naar de inklapstand. Dit kan alleen door binnen in de auto op de inklapknop te drukken.

De praktijk;

Meneer WatRijdOns leest geen handleidingen, dus alles moet redelijk logisch (sommige zeggen idiot proof) zijn. En dat is het ook. Bediening Airco werkt simpel. Radio idem. Alleen de Cruise Control, was even proberen, en proberen, en proberen. Mocht u achter een blauwe i30 cw hebben gereden, die steeds qua snelheid inzakte, mijn excuses.

De i30 heeft namelijk een dubbele Cruise Control. Een is er om de snelheid vast te houden (de originele Cruise Control), en een omgedraaide variant, waarbij je kan instellen hoe hard je maximaal wilt rijden. Je stelt deze bijvoorbeeld in op 90 km/u, en dan kan je trappen wat je wilt, maar harder ga je niet. Wat het nut nu hiervan is, is mij totaal onduidelijk.

Het sturen gaat snelheidsafhankelijk. In begin even wennen (sorry buurman voor die prachtige, maar nu platte violen in de tuin). En later blijft het wennen. Het gevoel wat je doorkrijgt van stuur is er gewoon niet. Normaal kan je redelijk aanvoelen of je iets moet bijsturen, maar nu moet je steeds corrigeren door te kijken naar de weg, en een klein tikje aan het stuur te geven. Op een geven moment overkwam een Deja-vu met een oude arcade race game uit de automatenhal van vroeger. Daar was een race spel met een Ferrari cabrio, door de straten van Monaco (althans dat denkt meneer WatRijdOns zich nog te herinneren), en dat stuurde met hetzelfde, vage, gevoel. Toen erg leuk (voor 1 gulden), nu redelijk duur (> 15.000 euro). Parkeren gaat echter wel heel handig.

De motor komt in de praktijk niet echt te kort (lees in het vlakke land), maar in Frankrijk, met al die kleine pittoreske dorpjes, met nog kleinere haarspeldbochten, met een verloop van soms 8-9% is het andere koek (lees baguette). Je moet echt de gang erin houden, wat lastig is. Niet alleen omdat het gewoon niet fijn rijd (het woord k…misselijk komt redelijk vaak van de achterbank naar voren), en omdat ik niet elke voetganger de stuipen op het lijf wil jagen. Dan maar van drie, naar twee, en dan zelfs in z’n een. Gewoon een donkere zonnebril op, en doen alsof het de normaalste zaak is. Wel jammer dat er nog echte wielrenners zijn, die het kennelijk wel kunnen….

Op de snelweg (en vooral de Franse) komt het gemis van de zesde versnelling echt tot uiting. De motor moet veel toeren maken om of 120 km/u (3.750 tpm) of 130 km/u (4.100 tpm) te rijden. Binnen in de auto is dan het gebrom/gepuf van de motor goed te horen. Gelukkig is het nooit stil in de auto van de familie WatRijdOns (navigatiesysteem tettert er rustig op los, ondersteund door het gezang/geruzie op de achterbank, met soms de ondersteuning van een DVD), maar soms - heel soms, was het dankzij een van de vele Franse files een oase van rust aan board. Maar dan valt weer iets anders op.

Het onderstel doet zijn werk goed, alleen werken de banden niet echt mee aan het comfort binnen in de auto. Dat is echt een gemiste kans. Andere banden zouden dit probleem snel kunnen oplossen. Althans, dat denkt meneer WatRijdOns, die normaal alleen ervaring heeft met all-terrain banden.

Het verbruik valt tegen. 537 km op een tank van 45 liter. Als de i30 nou echt zuinig was, zou het al met al een auto zijn, die zeker het overwegen waard zou zijn. Nu is het vlees nog vis (of vegetarisch).

Ook de gebruikte materialen in bijvoorbeeld de kofferbak, zijn niet echt van super kwaliteit. Hoewel meneer WatRijdOns zuinig is op zijn (andermans) spullen, zijn de sporen van 2,5 week vakantie al te zien (koffers in-en-uittillen, de dagelijkse boodschappen).

Conclusie;
Hoewel 2,5 week niet echt heel veel zegt, toch een korte samenvatting. Het brengt je van A naar B (en verder als je het wilt), zei het niet stil of zuinig. Stuurt niet echt vertrouwt, kwaliteit is bij sommige punten mager.

De WatRijdOnsjes zijn op zoek naar een gezinsauto, waar ook mevrouw WatRijdOns in wil rijden. De bedoeling van de huur was om te kijken of de geselecteerde auto aankoopwaardig zou zijn voor dagelijks gebruik.

Om eerlijk te zijn, nee. Mevrouw WatRijdOns haakte in Frankrijk al af (dat lag meer aan de bochtige wegen, en vooral het dalen en stijgen van de weg). En meneer WatRijdOns? Die heeft geprobeerd om zo objectief mogelijk alles te analyseren. Soms moet je out of the box denken. Helaas heeft Hyundai dit niet gedaan.

Tot een volgende review.

5,5