Fiat Grande Punto 1.3 Multijet 16v 85 Actual (2011)

autoreview

Gebruikersreview

Uitvoering	Grande Punto 1.3 Multijet 16v 85 Actual
Versnellingen	5, Handgeschakeld
Bouwjaar	2011
Jaar van aanschaf	2011
KM-stand laatst	92.672 km

72.564 km
15 februari 2015

(edit, 16-2-2015) De korte versie, voor de moderne mens:

Goedkoopste diesel en het meeste vermogen voor je geld in 2011. Zuinig, stil, comfortabel, solide, veilig. 72.000 km afgelegd. Twee elektrische storingen - 1x slang, 1x sensor. Betrouwbaarheid goed. Verbruik blijft ook goed (1:25 tot 1:31). We rijden er lekker mee door.

De normale versie, voor de lezer:

Aanschaf (2011)

Na 10+ jaar met een bestelbus (Renault Master 1.9 Dci) te hebben gereden was het tijd voor iets anders. Voor onze nieuwe auto hadden we een kort maar strikt eisenpakket. De auto moest zeer handzaam zijn in de stad maar toch comfortabel en krachtig genoeg zijn om lange ritten te kunnen maken zonder uit zijn element te zijn. Het moest tevens een (heel) zuinige diesel zijn. Hij moest een aanhanger of caravan kunnen trekken. Ook de binnenruimte moest voldoende zijn om er urenlang in te zitten. En hij moest goed uit de crashtest komen. Wat we zochten was eigenlijk een soort opgeblazen stadsauto.... die niet meer dan 13.000 tot 14.000 euro mocht kosten. Dat was nogal wat.

We hadden uiteindelijk een aardig lijstje met kandidaten samengesteld. Vervolgens werd de een na de ander weggestreept. De Renault Clio 1.5 Dci? Niet schoon genoeg en dus door de BPM te duur. Hetzelfde gold voor de Hyundai i20 met zijn 5 jaar garantie. Jammer. De Mazda 2? De betrouwbaarheid lonkt, maar geen diesel in de line-up. De Opel Corsa was verrassend duur. Skoda Fabia? Leuk. Zou kunnen. Maar de niet zo betaalbare 3-cylinder 1.2TDI stond ons niet aan. Hij had ook net niet voldoende vermogen. Daar gingen we spijt van krijgen.

Een Fiat?

Het lijstje kromp verder. De meeste modellen waren of niet krachtig genoeg of net te duur. En gek genoeg bleef daar de Fiat Punto over. Dat hadden we niet gedacht. Onze enige eerdere ervaring met Fiat was een gemengde: een oude – enorm luidruchtige - Ducato die ons één keertje in de steek heeft gelaten maar verder eigenlijk goed zijn werk deed ondanks een zwaar leven bij zijn eerste eigenaar, een tegelhandel. Maar toch, een nieuwe Fiat? Ja. Daar begon het op te lijken.

85PK. Dat had hij voor op alle andere auto’s binnen ons budget. En hij viel überhaupt binnen ons budget omdat de motor schoon genoeg was om vrijgesteld te worden van BPM. Het verbruik, op papier, van tussen de 3 a 4 liter/100km klonk eveneens uitstekend. Na wat verder speurwerk bleek dat de dieseltechnologie van Fiat goed staat aangeschreven. Heel goed zelfs. De vele tests en reviews schetsten een positief beeld; de betrouwbaarheid en kwaliteit van Fiat leek sinds de introductie van de nieuwe Panda in 2004 en de Grande Punto in 2005 op een veel hoger plan te staan. Interessant.

De inmiddels ‘oude’ Grande Punto is een heel mooi design. Een hatchback met de neus van een Maserati, zeiden ze bij Top Gear. In de showroom waren we aangenaam verrast. De wagen oogde en voelde zeer solide. Hij was ruim van binnen – ook achterin. Tijdens de proefrit (met een Evo) viel het op hoe rustig het was binnenin. Het voelde alsof je in een veel grotere, duurdere auto reed. Comfortabel. De besturing was enorm licht en eigenlijk gevoelloos. Dat was een rare gewaarwording. Elektrische stuurbekrachtiging. Nou ja. In de stad zal je het toch gaan waarderen. De wegligging was feilloos. Je krijgt weliswaar geen feedback van de wielen maar de grip is er wel degelijk. En de motor? Fijn. Soepel. Rustig. Voor ons voelde de auto snel aan. Vergeleken met oudere, lichtere benzineauto’s met een PK of 55-60 was de Punto diesel zeker vlot te noemen. De acceleratie tussen 60km/h en 140km/h was voor ons uitstekend. Precies het soort actieve veiligheid wat bij inhalen op B-wegen en op de snelweg zo veel gemoedsrust geeft. Die 5 sterren euroNCAP-rating was ook heel geruststellend natuurlijk.

Lang verhaal kort: in maart 2011 stond hij voor de deur. Een Grande Punto “actual” in donker blauw. We hebben hem bewust heel karig gehouden met alleen de voor ons essentiële opties. Trekhaak, geen airco. Mistlampen, geen cruise control. We hebben rustig de eerste 1.500 km afgelegd met een lange rit in Nederland en daarna direct een lange rit naar het buitenland. 2500 tr/m als maximum. Goed het olieverbruik in de gaten gehouden. Een nieuwe motor kan immers wat olie verbruiken. Het peil geeft geen krimp. Dat is een goed begin voor de in Polen gebouwde motor van Fiat Powertrain Technologies.

Eenmaal op de buitenlandse B-wegen zijn we aan de conditietraining begonnen. Dorp in, dorp uit. 50 km/h, 110 km/h. Heuvel op, heuvel af. Dat is leuk de vakantieboodschappen doen. 3, 4, 5, 4, 3. 3000 tr/m als plafond. Nog een lange rit richting de Alpen volgt. Daarna weer terug naar het lokale exercitieterrein in een straal van 40 km rondom ons hotel. 3500 tr/m. Dan 4000 tr/m. De naald danst steeds soepeler en sneller op en neer. Het verbruik is goed: 3,2 tot 3,5 ltr/100km. Zesduizend kilometer in 10 dagen. Geen druppel olie verbruikt. Hij rijdt heerlijk. Niemand is moe. We zijn tevreden.

30.000 km

De eerste 30.000 km is er geen vuiltje aan de lucht – die zitten allemaal lekker in het roetfilter. Ik heb één keer een H4 in de linker koplamp-unit moeten vervangen. Daar kom je totaal niet goed bij en je kunt niet zien wat je doet. Alles moet op gevoel, inclusief het loshalen en weer vastzetten van een vervelende metalen beugel/veer die de boel op zijn plek houdt. Enfin, als dat alles is aan problemen dan teken ik er voor. Elektrisch is verder alles in orde. Het start & stop systeem gebruiken wij niet en het materiaal van het knopje op de middenconsole begint onze voorkeur te verraden. Een heel licht glanzend plekje. De auto heeft verder amper in de stad gereden en zeer weinig in de file gestaan. Een gezond begin, technisch gesproken.

Rond de 31.000 km krijgen we echter in de buurt van Rotterdam een foutmelding op de display. Motorstoring. Het motorvermogen liep terug maar de ‘safe mode’ van de ECU liet de wagen wel in staat om mee te blijven komen met het verkeer. Eenmaal van de snelweg af blijkt dat het boekje (dat over het algemeen heel informatief en overzichtelijk is – beter dan bijvoorbeeld Renault) ons niet veel wijzer maakt. Motorstoring. Een verzamelwoord voor pak de diagnose-apparatuur er maar bij. Zelf kon ik onder de motorkap niets vinden. Vloeistoffen, geluid, niets vreemds. Gebeld met de dealer en bij de werkplaats hadden ze al een vermoeden wat het kon zijn. We konden gewoon rustig doorrijden en langskomen. Ze bleken gelijk te hebben. Er zat een scheurtje in een slang. Drukverschil. Turbo-gerelateerd. Die slang is af-fabriek onder een te scherpe hoek gemonteerd, vertelden ze. Dat hadden ze wel vaker gezien. Onder garantie de slang vervangen en het nieuwe exemplaar onder een betere hoek geplaatst. Dat probleem zal niet meer voorkomen. (Vijfenveertigduizend kilometer later is het inderdaad nog steeds goed.)

Onderhoud

Een paar honderd kilometer later gaf de wagen aan dat de kwaliteit van de olie zodanig was dat deze vervangen moest worden. Mooi hoor, die lange verversingsintervallen met volsynthetische olie. Scheelt geld. Maar goed, dat verversen kunnen we zelf ook wel, dachten we. Niet dus. Tot onze verbazing (en irritatie) bleek dat de wagen uitgelezen en de olieverversingsmodule gereset moet worden nadat er nieuwe olie in is gegaan. En dat kan, uiteraard, alleen bij een garage. De keerzijde van de moderne techniek. Voor de eigenaar dan. Het (standaard!)tarief voor zo’n handeling is natuurlijk hoog – want daar zit de winst (en overleving) van de dealer en de garagist. Welgeteld € 124,-. Voor 3,2 liter aan olie en een filter! Alle moderne auto’s van alle merken zijn aan dit soort dingen onderhevig, niet alleen Fiat, maar het blijft onaangenaam om zoveel te betalen voor zoiets simpels. De Kleine Beurt – wat in wezen een oliewissel is en een nieuw papieren luchtfilter van vijf euro en verder veel ‘kijken’ – hebben we maar gelaten voor wat het is. Voor een nieuw luchtfilter heb je gelukkig alleen een dopsleutelset nodig – niet NASA.

Het verbruik bleef goed. Af en toe even narekenen na het tanken wees uit dat we tussen de 1:25 en 1:28,5 zitten. Rijd je heel rustig in de stad (50km/h in 4) of 90km/h buiten de bebouwde kom dan is 1:30 / 1:31 haalbaar. Met de winterbanden ligt het verbruik iets hoger, maar niet noemenswaardig met onze Nokian WR D3s.

Rond de 35.000 km kregen we wederom te maken met een motorstoring. Soms was er geen turbodruk, dan weer wel. Eenmaal bij onze dealer bleek dat het om een defecte temperatuursensor ging. Schuld van Bosch, niet Fiat, zullen we maar zeggen. We zaten nog in de garantieperiode dus het kostte ons niets. Ik heb geïnformeerd bij de monteur en hij zei dat hij deze sensors wel vaker kapot ziet gaan. Die van ons scheen het nog best lang uitgehouden te hebben. Iets om even te onthouden dus. Ze zijn zo’n 40 a 50 euro per stuk. Misschien eentje bestellen en in de auto hebben liggen voortaan?

60.000 km

We hebben probleemloos door kunnen rijden tot rond de 60.000 km. Toen zat er een grote beurt aan te komen. Ik voelde al nattigheid. Dat ging duur worden. En ja hoor, de mevrouw van de dealer noemde een bedrag van € 550,00. Nog meer dan ik dacht. Wat doen ze daar dan voor? Ik heb het opgezocht. Behalve wederom het luchtfilter en de olie, wordt de remvloeistof ververst en het brandstoffilter vervangen. Dat zijn de meest significante dingen, naast alle ‘inspecties’.

Het geld vliegt uit je handen als je niet oplet. Ik vond het zo buitenproportioneel zonde dat ik ben begonnen met afstrepen. Het brandstoffilter kon ik zelf. Toen de wagen nieuw was viel het mij in de motorruimte al op dat er Easy Change Fuel Filter op stond. Easy. En dat bleek het ook te zijn. Voor € 34,60 besteld en in een kwartiertje gedaan. Luchtfilter is ook simpel. Ik heb meteen van de gelegenheid gebruik gemaakt om van het slechte papieren filter naar een mesh/katoen filter van K&N over te gaan. Kost drie keer zoveel als een gewoon filter, maar de K&N kun je schoonspoelen. Je hoeft nooit meer een ander filter te kopen. Dat, en de wagen presteert met die schone longen ietsjes beter en verbruikt ietsjes minder.

Koelvloeistof is long-life (8 jaar) dus dat moet goed zitten. De remvloeistof verversen, daar had ik net even geen zin in. Dat is veiligheid en moet goed gebeuren. Kost ook niet zoveel dus daar ga ik het risico (ook op morsen en lakschade) niet voor nemen. € 30,00. Dan die verdomde olie weer. € 124,00. Shit. Weer bekruipt me het gevoel dat je belazerd wordt. Ik neem me voor dat dit de laatste keer is dat ik het laat doen.

De Grande Punto blijft het verder fantastisch doen. Vanaf het begin heb ik om de 2.500 km een flesje dieseltoeslag in de tank gedaan. Er zijn twee soorten. Een voor het reinigen van de injectoren en een andere voor het smeren van de brandstofpomp en de verscheidene kleppen in het uitlaatsysteem. Ik gebruik meestal die van het merk Wynns. Een flesje behandelt tot 70 liter aan diesel. Bij de Punto is dit dus ongeveer anderhalve tank. Feitelijk is dit hetzelfde als het tanken van BP-Ultimate of Shell V-Power. Dat soort premium diesel tanken is alleen duur. Als je goedkoop genoeg aan de flesjes toeslagstof kunt komen ben je minder duur uit wanneer je het zelf in je tank gooit bij de goedkopere pompen. En het spul werkt. Onze vorige Renault Master 1.9 Dci heeft bij normaal tanken al bij 70.000 km een hartinfarct gehad; de klep in het uitlaatspruitstuk zat helemaal vastgekoekt met koolaanslag. In de 20.000 km voorafgaand aan het incident waren de prestaties van de auto al minder en minder geworden. De Renault-dealer heeft nooit vermeld dat de diesel toeslagstof nodig had. Natuurlijk niet. De werkplaats levert immers geld op, nietwaar? Vandaar dat wij dit bij de Grande Punto direct vanaf het begin hebben toegepast. We zouden 3 jaar lang geen wegenbelasting hoeven betalen, dus 5 a 7 euro per flesje voor de gezondheid van de motor kon er wel vanaf. (Die Renault is er sindsdien weer helemaal bovenop gekomen door consequent dieseltoeslag te gebruiken. Hij reed met 150.000 km op de teller beter dan ooit.)

De hele ‘oliecrisis’ was na een ochtendje speuren op het internet eigenlijk al opgelost. Je kunt zelf de benodigde software en kabels aanschaffen. Omgerekend 166,00 euro inclusief verzendkosten. Installeer op een PC of tablet en je kunt alles wat de dealer kan: uitlezen van foutcodes, resetten van systemen, real-time data monitoren, noem het maar op. Ik heb de kabels en software aangeschaft en geïnstalleerd op een oude netbook. Deze zal voortaan dienst doen als diagnoseapparaat en pechhulp – ook al hoop ik het voor dat laatste zo min mogelijk nodig te hebben. Het olie verversen wordt met deze nieuwe software dus een hele eenvoudige, ‘ouderwetse’ aangelegenheid; je kunt het weer zelf doen. Kosten per oliewissel: € 35,00. Binnen twee keer heb je de software er dus uit. En dan zijn er nog de legio andere momenten waarop het van pas kan gaan komen. Sensor kapot? De ECU vertelt het je. Speur hem op met de Fiat werkplaats DVD (€ 5 op eBay) of het Haynes workshop manual van de Panda/500 (dezelfde 1.3 multijet zit ook in de 500) of via het internet, bestel het en draai het er in. Het zijn maar kleine puistjes met schroefdraad en een stekkertje eraan. En moet na vervanging van een onderdeel het systeem daar bewust van gemaakt worden? Daar is de software weer.

Recentelijk de auto laten uitlijnen. Na 4 jaar was dat wel nodig. In al die tijd hebben we toch een paar keer lelijke gaten op slechte snelwegen meegepakt. De wagen trok naar rechts sinds de laatste klap in het najaar. Nu stuurt en spoort hij weer als vanouds. Beter voor de banden, de ophanging en het brandstofverbruik.

Op naar de 100

De Grande Punto heeft nu 72.564 km gereden. Binnenkort de APK. Dan in het voorjaar nieuwe remblokken en de olie wisselen. Dat is dan na 15.000 km in plaats van 30.000 km, maar een beetje verwenning kan geen kwaad, zeker niet voor gevoelige en dure onderdelen als de turbo. Ook de multiriem maar inspecteren en eventueel vervangen. Gelukkig heeft deze motor een onderhoudsvrije distributieketting en geen riem, dus die kostenpost is er niet.

Het plan is om dit jaar de zomerbanden opnieuw laten balanceren en dan van as te wisselen. De originele Continentals kunnen nog één zomer mee en dan worden ze vervangen door een nieuw setje van Nokian.

Al met al hebben we eigenlijk helemaal niets vervelends meegemaakt in 70.000 km. De motor heeft geen druppel olie verbruikt. Hij rijdt heerlijk, is stabiel, (zelfs op hoge snelheden (150 tot 170 km/h), en blijft zuinig op kruissnelheid en in de stad. De lak is niet fantastisch. Daar hebben we een beetje spijt van. Achteraf gezien hadden we metallic lak moeten nemen. We hadden direct in het begin al veel steenslag op deze donkerblauwe pastellak. Maar hij glimt nog steeds!

-----------------------------

Update – Mei 2015

Geen problemen te melden met de Punto. Inmiddels zelf wat onderhoud aan de auto uitgevoerd.

Nieuwe remblokken voor – kosten: € 34,39
Nieuwe aandrijfriem – kosten: € 18,70
Nieuwe olie en nieuw oliefilter – kosten: € 27,80 + € 14,20

Totaal: € 95,09

Ter vergelijking, de dealer rekent alleen al voor het vervangen van de remblokken € 167,00. Daar komt dan nog € 147,00 bij voor het olieverversen en een nieuw filter. Wat zij rekenen voor een nieuwe aandrijfriem is mij niet bekend, maar als iets simpels als het plaatsen van een nieuw luchtfilter al € 38,00 kost dan zal het vervangen van de aandrijfriem toch zeker richting de € 70,00 zitten.

Al met al dus voor weinig geld de auto kunnen voorzien van kwaliteitsonderdelen. De nieuwe remblokken zijn van TRW en de nieuwe aandrijfriem is van Febi Bilstein. Het oliefilter is een Purflux L400. Wat betreft de motorolie ben ik overgegaan op het Duitse Fuchs; hun Titan GT1 Pro C2 5W 30 voldoet aan de FIAT 9.55535-S1 specificatie. Fiat beveelt standaard Selenia aan, maar hun producten zijn bij ons moeilijk te krijgen. Ik weet dat de dealer er altijd Mobil 1 ESP Formula in doet. Ik heb daar geen klachten over, maar Mobil 1 is toch behoorlijk aan de prijs en ik wil graag Fuchs een keer proberen. Olie wisselen is dankzij de software ("FIAT MultiECUscan") nu weer betaalbaar geworden dus staat het mij vrij om even iets anders te proberen. Het olieverbruik van de motor is overigens nog steeds nul.

Ik heb inmiddels 1.500 km afgelegd met de motorolie van Fuchs. De motor draait lekkerder en is stiller dan met de Mobil 1.

Verbruik en bandenspanning

In andere reviews en reacties lees ik dat sommige mensen wat teleurgesteld zijn met het brandstofgebruik. Ik heb dat zelf dus niet ervaren. Hierbij moet ik de kanttekening plaatsen dat ik vanaf het begin met een hogere bandenspanning heb gereden dan de 2.2 of 2.3 bar die in het boekje staat, wat ik er optisch erg zacht uit vond zien toen de wagen nieuw voor de deur stond. Van meet af aan hebben de banden bij ons dus altijd op 2.6 bar gestaan en er is in ± 45.000 km geen oneven slijtage opgetreden. Ditzelfde geldt voor de winterbanden: 2.7 bar en geen oneven slijtage in 30.000 km gebruik.

Bij 90.000 km ben ik van plan om de motor te laten tunen. Het geld dat we uitsparen doordat er geen distributieriem vervangen hoeft te worden geven we dan daaraan uit. Die gedachte vinden we wel zo leuk; in plaats van een bedrag uit te geven om je motor niet in de soep te laten lopen wordt het juist gebruikt om de motor krachtiger te maken. Er schijnt namelijk een kleine 15 PK meer vermogen en 50 nm extra koppel uit te halen te zijn. Wij rijden met enige regelmaat met een aanhanger en er komt in de toekomst ook weer een caravanperiode aan, en de motor kan juist bij deze lagere snelheden en toerentallen wel wat meer vermogen gebruiken. Ook zonder lading zal de tuning wel helpen want bijvoorbeeld 90km/h in z’n 5 is met een lichte voet nu moeilijk vast te houden.

92.672 km
30 mei 2016

Inmiddels 92.672 km afgelegd. Totaal geen problemen met de auto. APK gekeurd voor €19,95 en uitgelijnd bij Tyrepoint voor €63,00. Hij stuurt weer uitstekend.

Door de redelijk stugge vering is uitlijnen bij de Punto misschien wat vaker nodig vergeleken met auto's die comfortabeler geveerd zijn en die hobbels en vooral gaten en kuilen beter verwerken. Toch vind ik de relatief stugge afstelling van de Punto wel fijn want het bochtengedrag en de wegligging in z'n algemeenheid zijn aangenaam strak, ondanks de elektrische stuurbekrachtiging.

Nieuwe zomerbanden

Iets anders wat de wegligging ten goede is gekomen is de bandenwissel van de originele 'EcoContact3' van Continental naar de 'Line' van Nokian. De Continental's zijn redelijk lang meegegaan maar met deze banden was de auto altijd wat nerveus en zoekerig in een rechte lijn: je was veel kleine correcties aan het maken om de wagen in het spoor te houden (ja, ook wanneer hij nieuw/net uitgelijnd was) en de 'gevoelige' elektrische stuurbekrachtiging versterkte dat alleen maar. Ook zorgden de Continental's voor onderstuur. Ik was dit gewend, maar sinds de nieuwe Nokian's eronder zitten is dat totaal verdwenen en kun je de auto heel precies en strak sturen; ik merk nog steeds dat ik af en toe teveel aan het stuur draai omdat ik de ondersturende Continental's gewend was. Ook de rechte lijn nerveusiteit is totaal verdwenen.

Nokian Line 185/65 R15's waren €55,00 per stuk. Monteren €7,50 per wiel.

Tuning nog niet uitgevoerd. Wellicht deze zomer.

Update - Augustus 2016

Ik had al een tijd geleden nieuwe remschijven gekocht voor de Grande Punto, maar door omstandigheden kwam ik er steeds niet aan toe om ze te monteren terwijl de kilometers er ondertussen toch bijkwamen. De oude schijven waren inmiddels erg slecht en begonnen zelfs geleidelijk aan herrie te maken. Het geluid, dat langzaam evolueerde, leek in eerste instantie op aanlopend kunststof en daarna had het wat weg van een versleten wiellager. Vanwege het 'wiellager-geluid' heb ik navraag gedaan bij een Bovag-garage, maar zij sloten dit (gelukkig) uit. Ik vond het zelf ook erg vroeg voor zoiets. Was toch een onverwachte uitgave geweest. Amusant genoeg kwam de garage met een ander, duurder, "vermoeden": het aandrijfaslager. Ik kreeg een offerte van € 480,00 mee om dit probleem op te lossen. Ik kreeg ook terecht commentaar op de versleten schijven.
Deze garage wist echter niet dat ik allang nieuwe schijven had liggen en dat ik nooit van plan was om hen aan de remmen te laten werken. Ik heb de garage dus bedankt (en betaald) voor de controle en besloten om nu eindelijk eerst maar die nieuwe schijven (en remblokken) te gaan monteren en dan verder te kijken naar het aandrijfaslager-geluid.

De volgende onderdelen heb ik er dus opgezet:

* BREMBO geventileerde remschijven (09.4939.31) 284mm x 22mm - € 92,78
* EBC Ultimax remblokken (DP1383) 137mm x 57mm x 18mm - € 37,62
* Remvloeistof verversen (DOT4) - € 8,25

Totaal: € 138,65

En jawel, na het monteren van de nieuwe schijven en blokken was het 'lager-geluid' totaal verdwenen.

De Bovag-garage had de link tussen de versleten remmen en het geluid misschien wel of misschien niet gelegd. Wie zal het zeggen? Het monteren van een nieuwe aandrijfas levert natuurlijk aardig wat op en als ik (zoals de garage waarschijnlijk verwachtte) het vervangen van de remschijven direct mee had laten nemen dan was inderdaad het geluid weggeweest en had ik nooit geweten dat het niet aan het aandrijfaslager lag. Dit soort 'garagepraktijken' komen nu eenmaal voor.

Ik ben op de dag van het 'verdwenen geluid' voor de zekerheid alsnog naar een Fiat-dealer gegaan om te informeren omtrent de mogelijkheid van een kapot aandrijfaslager. De werkplaats-chef zei dat dit erg onwaarschijnlijk was aangezien het, in zijn ervaring, nooit tot zeer zelden voorkwam, zeker niet bij een "lage kilometerstand" als de onze. En aangezien het geluid nu was verdwenen en niet meer gereproduceerd kon worden kon hij er verder niets over zeggen behalve het voorstel om een afspraak te maken zodat hij in de auto kon rijden. Deze afspraak heb ik voor de zekerheid maar gemaakt. Mocht het echt niet meer nodig blijken dan was het zo afgezegd. Een paar dagen later heb ik de afspraak inderdaad geannuleerd met de melding dat het probleem was opgelost.

Nog meer leuk nieuws is dat de auto daarna een rit naar het buitenland heeft gemaakt (met drie personen aan boord) en een gemiddeld verbruik heeft neergezet van 1:26,1 (470 km afgelegd met 18 ltr diesel). Dit was een rit met 110-125 km/u op de snelweg inclusief 20 min filerijden en zo'n 20km stadsverkeer. De boordcomputer gaf overigens 2.9 ltr / 100km aan, wat 1:34,5 zou zijn. Ha! Ik heb er voor de gein maar een foto van gemaakt.

De zware voorjaars-stortbuien van eerder dit jaar, waarbij de weg binnen een minuut blank stond en de belijning dan niet meer te zien was, hebben aangetoond dat de ruitenwissers aan vervanging toe waren. Ze konden het niet meer aan. Persoonlijk ben ik erg te spreken over de wissers van Valeo. Hun beste modelen wissen streeploos schoon en ze zijn heel stil. Via eBay Duitsland kun je deze voor hele scherpe prijzen aanschaffen.

* Valeo X-trm VM431 (voor) en Valeo VM26 (achter) - € 26,85

Dus, we rijden weer met goed zicht en nieuwe remmen, en nog *steeds* geen problemen met de Grande Punto. :)