Ferrari 430 Scuderia (2008) #2
autoreview
Signalement
| Uitvoering | 430 Scuderia |
|---|---|
| Versnellingen | 6, Semi Automaat |
| Bouwjaar | 2008 |
| Jaar van aanschaf | 2016 |
| KM-stand bij aanschaf | 30.000 km |
| KM-stand laatst | 30.000 km |
Pure sensatie
Een jongensdroom in vervulling. Met de aanschaf lang geaarzeld, zelfs om er hier iets over te schrijven. Toch maar gedaan om de liefhebbers te laten meegenieten van deze spectaculaire machine. Om te laten zien dat je wel degelijk én een echte Petrolhead kan zijn én er toch van overtuigd kunt zijn dat electric the future is. Ja, ik ben dus óók Tesla rijder van het eerste uur.
Grootste pluspunt: het is een Ferrari.
Tweede versie uit de atmosferische reeks: 360 Challenge Stradale - F430 Scuderia - 458 Speciale. Daarna werd het mijns inziens turbo-armoe dus de 488 en daarna, hoe goed ze misschien ook zijn, horen naar mijn mening niet meer in dit rijtje thuis. Een limited-edition van de F430 met minder gewicht en meer vermogen. Veel carbon binnen, stuur, stoelen, deurpanelen etc. en ook buiten de auto. Kale aluminium bodem binnen, brandblusser is zichtbaar. Geluidsisolatie? Echt niet. Met een rauwe blaf slaat hij aan. Beetje onregelmatig stationair. Rustig warmrijden, duurt even. Zodra je meer dan ca 40% gas geeft gaan de kleppen in de uitlaat open. Volgas is verslavend. Wát een fantastische, scherpe, doordringende, opzwepende huil komt er uit dat apparaat. Echt niet normaal. Kippenvel, iedere keer weer. Met droge harde klappen ramt hij razendsnel het volgende verzet weer in. 200+ zit je echt zo en 300 niet heel veel later... Le-vens-gevaarlijk voor je roze creditcard. Keramische schijven dus enorme vertraging met een fantastische bite en gevoel. Semi-slicks zijn een must met zo ridicuul veel grip. Zitten er inmiddels op en op Assen kom je dan in de buurt van het werkelijke potentieel van deze race-auto voor de openbare weg. "All-systems-off" durf ik niet aan. Ik ben geen onverdienstelijk gentleman-coureur met al 10 jaar een EU-licentie, maar ik heb niet de arrogantie te denken dat ik deze auto in standje 'helemaal puur' mijn wil kan opleggen. Maar in de stand 'race' mag je ook vrij veel, gelukkig. Beetje overstuur vind ie dan wel goed. In de Ramshoek echter grijpt het systeem wel in en voel je 'm de bocht intrekken. Tiff Needell laat zien hoe het karakter van de Scuderia compleet veranderd bij 'alles uit'. Zou ik best een keer willen proberen maar dan wel met iemand ernaast die het eerst ff voordoet, dan lukt het mij ook wel, daarna. De marktintroductie van de Scuderia was destijds door Schumacher himself. Tel daarbij op alle voor die tijd vooruitstrevende F1-technieken die eraan zitten én het wereldwijd redelijk beperkte productie-aantal (Ferrari doet daar zoals wel vaker een beetje vaag over maar het zijn er ongeveer 4000 schat men) en dat zorgt dat je in ieder geval niet veel afschrijft en op termijn wellicht bijschrijft. Dat is echter bijzaak. Met deze "Scud" ben ik eigenaar geworden van een auto van een van de meest, misschien wel hét meest, iconische sportwagenmerk ooit. Heel bijzonder. Oja, ze zijn er in best veel kleuren. Wit, zwart, geel, grijs, een gifgroene heb ik ook gezien, lichtblauw... Maarja, welke kleur heeft een Ferrari?? Dat bedoel ik.
Dan alleen maar hosanna? Nee, toch niet...
Grootste minpunt: het is een Ferrari.
Hij kent maar twee standen. UIT of AAN. Qua geluid, qua warmte in de auto - de airco kan het nauwelijks aan in de zomer. Langzaam rijden - lees: je aan de limieten houden - is écht héél moeilijk. Hij vraagt, smeekt, dwingt je bijna tot wangedrag. Langere ritten zijn erg vermoeiend door het geluid, het 'gestuiter' (je voelt iedere kiezel in het zoab) en alle belangstellenden die om je heen cirkelen waar je ook bent. Want even een stukje rijden is er niet bij. Dat kan wel, maar een ambulance met zwaailicht trekt minder aandacht. Véél minder. Dat is soms leuk, maar meestal niet. Ermee 'patsen' kan heel goed als je dat leuk vind. Maar als je dat niet leuk vind dan doe je het toch en dat is het dubbel niet leuk. "Laat me met rust!" Ja, dát kan dus niet in een Ferrari. Kwam ik pas achter toen ik 'm had. Misschien een beetje naïef inderdaad. Had ik 'm dan alsnog niet gekocht achteraf? Denk het niet... Man, een Ferrari ;-)
Nalv. een vraag nog wat info over onderhoud(skosten) en verzekering.
Onderhoud.
Dat doe ik niet bij een officiële Ferrari-dealer want die hebben oa. absurde uurtarieven. Misschien heeft dat invloed op de verkoopwaarde op een later moment, misschien ook niet. Ik denk dat het belangrijkste is dat je kunt aantonen dát hij altijd het juiste onderhoud heeft gehad én dat dat door mensen is gedaan met verstand van zaken en met de juiste onderdelen. Voor mij speelt ook een rol dat ik het van harte gun aan de eigenaar van het bedrijf waar hij in onderhoud is (en de rest van de karretjes ook) zodat hij mede daardoor naam en faam kan opbouwen. Dat vind ik gaaf.
Wat is er stuk gegaan? Alleen de uitlaat spruitstukken. Gescheurd, aan beide kanten. Schijnt een vaker voorkomend euvel te zijn. Weet je dan ook weer. Kosten 3500 euri. Per stuk. Excl. inbouw. Oeps. Tja. Tis een Ferrari. Jan probeert nu of we ze kunnen repareren. Schijnt te kunnen in sommige gevallen. Ik hoor het wel. Anders nieuwe erin en hang ik de oude aan de muur ;-)
Verder zijn de raamknopjes een beetje plakkerig geworden door veroudering. Schijnt normaal te zijn na zo'n periode. En achterlicht is stuk getrild. Dure lampjes. Schijnt vaker voor te komen. Verder niks.
Verzekering.
Via via ben ik bij een verzekeraar terecht gekomen die veel Ferrari's in portefeuille heeft. Assicuro. Verzekerd bedrag 180k kost 2k per jaar. Viel me eigenlijk best mee. Moet hij wel in een afgesloten ruimte staan met alarm, alarm op de auto en een volgsysteem op de auto. Nou ja, dat wil je zelf ook allemaal, toch?
Update september 2022.
Het logo is van (een van de) de airbox(en) af getrild. Aan het slordige lijmrupsje eronder zie je het Italiaanse handwerk terug, haha! De knopjes van de raambediening zijn na zoveel jaren langzaam aan het ontbinden en worden een beetje plakkerig. Zelfde euvel als in de 75 EVO en QP overigens. Verder geen klachten, behalve slijtende remblokken en Michelin Pilot Cup Sport 2 banden die behoorlijk te lijden hebben..
Poosje geleden weer even op het circuit geweest. Daar is hij het meest thuis. De openbare weg is iedere keer weer één constante oefening in zelfbeheersing. Bijna nergens kun je, met goed fatsoen althans, het ware potentieel benutten. Bovendien, dat heel hard rechtdoor rijden kan iedere klojo. Pas bij de (moeilijke) bochten scheiden de mannen zich van de bananen. Scheivlak op Zandvoort, Eau Rouge/Raidillon, Pouhon en Blanchimont op Spa. En wat een beest is het toch. Constant bedelen, smeken om méér gas. De semi-slicks op de aparte velgen hadden het zwaar. De keramische schijven blijven je verbazen. Ronde na ronde na ronde blijven ze keihard en kun je exact tegen het blokkeren aan remmen. Heel fijn dat in de race-setting het ABS zich er dan niet mee gaat bemoeien. Ik ben ook heel blij dat hij nog niet de bejaarden-paniekstand heeft met knipperende remlichten bij hard remmen. In race kun je de achterkant een behoorlijke stap opzij laten zetten. Schumacher heeft destijds een belangrijke rol gehad in de set-up van deze auto. Een voorrecht er een te mogen bezitten.
- Betrouwbaarheid5
- Prestaties5
- Comfort1
- Kosten1
- Zou u weer een auto van dit merk kopen? ja
Beoordeel deze review
Geef uw mening over schrijfstijl en bruikbaarheid. Bij tenminste vijf binnengekomen waarderingen zal de gemiddelde beoordeling getoond worden.
