Versnellingen

5, Handgeschakeld

Bouwjaar

1971

Jaar van aanschaf

2018

KM-stand laatst

45.000 km

Pretmachine

42.500 km

18 juni 2018

Zo, als autoliefhebber moet je toch een keer een Alfa Romeo bezitten niet? Bij mij heeft dat heel wat jaartjes geduurd, maar ik heb nu de stap gezet. Daarnaast was mijn DS aan een opknapbeurt toe. De DS wil ik eigenlijk niet kwijt, deze rijdt superlekker maar is qua plaatwerk toch wel slecht. Zij is zeker tot eind van het jaar uit de running, dit doe ik grotendeels zelf overigens. Maar ik moest toch wat hebben om plezierig in te kunnen rijden. Ik was dus al een tijdje op zoek naar een leuke Alfa, heb ook nog stiekem naar een Fulvia gekeken, het liefst een Giulia vierdeurs in eerste instantie.
Ik kwam in contact met iemand van de Alfa club die bij mij in de buurt woont en heb me goed laten inlichten betreffende de types, verschillen tussen de bouwjaren en specifieke aandachtspunten. Een groot deel was me al bekend, maar hoe meer info hoe beter nietwaar? Ook heb ik een stukje mogen rijden in zijn 65er Giulia, echt het oude type dus. Wat rijdt dit fantastisch direct, dacht ik, en wat is dat (1600) motortje fel, en wat klinks dat lekker...: een grote glimlach op mijn gezicht! Het moest dus een oude Alfa worden.
De zoektocht begon...en tijdens die zoektocht begonnen mij twee dingen op te vallen. Ten eerste beginnen echt goede Giulia’s erg duur te worden. En ten tweede groeide mijn interesse in de Berlina. De Giulia vind ik nog altijd lekker brutaal vormgegeven met hier en daar toch wat barokke lijnen, en de Berlina is iets eleganter en door zijn iets grotere wielbasis iets rustiger in het rijgedrag, hoewel dat laatste marginaal is.
Zo kwam ik deze Berlina tegen helemaal in zuid Duitsland bij een handelaar in klassieke auto’s. De auto zag er op de plaatjes uit alsof hij zo uit de fabriek was komen rijden, in een schitterende kleur en met precies de juiste (vind ik dan) Turbina velgen. Enfin, kontakt opgenomen met de man en ik kreeg terstonds 130 foto’s van de restauratie van de carrosserie en het spuitwerk. Waw, dat was een rit naar de Bodensee waard. Dus enkele weken later een trailer achter de auto gekoppeld en om 4:00 “s-nachts weggereden. Tegen de middag was ik ter plekke en kon ik de Berlina bekijken. Inderdaad, de carrosserie was helemaal gedaan en het interieur ook. De motor gestart en een kleine testrit gemaakt. De motor klonk als een donderbui in mijn beleving, de auto heeft een dikke brulpijp (Donner Rohr in goed duits). Ik vond hem alleen niet strak sturen, maar dat was op te lossen met een uitlijning volgens de verkoper. Soit, al het dure werk was eigenlijk al gedaan en de prijs was ok. Ik keek zo gretig naar de auto dat er qua prijsonderhandeling ook niet veel meer in zat.
Fast Forward 4 weken later
Inmiddels bij de RDW geweest, kenteken is binnen en op naar de APK.
Oei dat viel tegen: mijn Berlina werd op diverse punten afgekeurd, onder andere was het lichtbeeld van de koplamen niet in orde en was er te veel speling in het onderstel ( je meent het). Ik had geen zin om het alemaal zelf te doen, dus het besluit genomen om alle punten te laten aanpakken bij de lokale/regionale Alfa 105 specialist. Tja, lampen moesten besteld worden (+500€), draagarmen en bussen vernieuwd en nog een hele lijst. Uiteindelijk was de rekening een dikke 2500€ en kreeg ik de auto APK gekeurd terug. Maar eerlijk is eerlijk, de rekening was ik na 5 km rijden alweer vergeten.
Pretmachine
Mijn buurman heeft net een nieuwe BMW 5 gekocht: een mooie auto, ongelooflijk veel technologie en ongeevenaard qua afwerking.....maar toch doet het me niets, ik kan er niet warm van worden. Ik snap ook dat er mensen zijn die zo’n oude hoekige auto van bijna 50 jaar oud niets vinden. Ieder zijn ding natuurlijk.
Maar elke keer als ik in de Berlina stap om een stukje te rijden is het alsof ik word opgesloten in een groot stuk speelgoed. Echt waar, als een kind zo blij, alles in mij is opgewonden ( bijna alles dan) om te gaan genieten van de rit die komen gaat.
Een draai aan de sleutel, even een beetje gas erbij, en jawel: vraop vraop vraooop met het typische Alfa geluid komt de Berlina tot leven. Dan rustig wegrijden, want een oude Alfa dient met beleid warmgereden te worden. De naald van temperatuurmeter met het mooie opschrift ”žAqua“ blijft voorlopig in haar rustpositie. Als de motor en de bak eenmaal warm zijn kunnen we langzaam wat feller gaan rijden. Nu woon ik in het limburgse heuvelland en daar zijn erg veel leuke weggetjes te vinden, net als over de grens in de uitlopertjes van de ardennen. Wat een feest om vanuit 1500 toeren in de tweede versnelling heuvel op te accelereren. De gulzige Dell“ Ortos gorgelen diep en de motor produceert een aanzuiggeluid waar ik elke keer weer kippenvel van krijg om bij 4000 toeren over te gaan in een venijnige snerp uit de brulpijp waar je bang van kunt worden. Regelmatig kijken wandelaars afkeurend of tikken ze met hun wijsvinger op hun voorhoofd om hun waardering te laten blijken. Het ding klinkt zo ruig en hard....dat is niet meer sociaal aanvaard in een tijd waar we en masse in muesli autootjes rondrijden....
Maar juist die beleving van de auto, het geluid, het onbekrachtigd sturen, zelfs het bewegen van de lange versnellingspook bij elk dotje gas is iets wat we in moderne auto’s absoluut niet meer kennen. En juist dit maakt het rijden in deze auto zo leuk. Het contrast met mijn andere klassieker, de DS had niet groter kunnen zijn: een nerveuse toerenmachine die er constant om vraagt meer gas te geven, strakker te sturen versus een rijdende sofa. Alletwee fantastische auto’s om van te genieten. Ook de Berlina is wat mij betreft een blijver. Ik zal hier regelmatig een stukje schrijven om mijn belevenissen te delen.

Als een jongetje

45.000 km

5 november 2019

Zo, het is weer herfst...de Alfa is eigenlijk maar weinig gebruikt. Door klusjes, kinderen die aandacht vragen of door de restauratie van mijn DS die natuurlijk veel langer vergt dan verwacht kom ik er te weinig aan toe.
Maar als ik dan een ritje maak, als ik dan start en de Alfa Nord grom hoor...dan gebeur er wat met me. Als een jongetje dat mag spelen, zo voel ik me dan.
Lekker even de Alfa uitlaten, zeg ik dan....papa is zo terug; Maar eigenlijk begint voor mij dan speelkwartier...of half uur...of een uur. Even lekker het heuvelland in, of net de grens over, de voerstreek in. Even rustig warm rijden, olie op temperatuur laten komen en dan het gas erop. En op de terug weg even op de autoweg tussen Luik en Maastricht doortrekken tot 160 op de teller. Het valt nou eenmaal moeilijk te beschrijven hoe het voelt: zo blij als een kind. Dit is een van de auto's waar ik echt heel erg blij en gelukkig van word.

Maar dromen mag natuurlijk altijd...bovenaan mijn lijstje staan nog een Fulvia (sport) en een Fiat 130...maar eerst de DS in orde maken...

8,0