Alfa Romeo 159 Sportwagon 1.750 TBi TI (2011) #2
autoreview
Signalement
| Uitvoering | 159 Sportwagon 1.750 TBi TI |
|---|---|
| Versnellingen | 6, Handgeschakeld |
| Bouwjaar | 2011 |
| Jaar van aanschaf | 2020 |
| KM-stand bij aanschaf | 122.417 km |
| KM-stand laatst | 136.000 km |
Aanschaf-avontuur
Achtergrond
Allereerst een kort stukje geschiedenis. In 2005 kwam de 159 op de markt en vormde, samen met de Brera en Spider, het 939 platform van Alfa Romeo. Een flinke stap weg van de 156, 147 en GT qua design, en toch onmiskenbaar Alfa Romeo. In 2009 kwamen daar de 2.0JTDm (doorontwikkeling van de klassieke 1.9JTD, en geschikt voor de Euro5 classificatie) en de 1750TBi bij. Deze laatste was eigenlijk voor het eerst in lange tijd weer een "echt" Alfa blok. Dat wil zeggen: de onderliggende delen waren niet elders ontwikkeld, maar gewoon in eigen huis. Was er dan iets mis met de 2.2 JTS en de 3.2 V6? Zeer zeker niet! De 2.2 is een vlot blok, en de 3.2 een heerlijke, comfortabele cruiser in combinatie met een Q-tronic automaat en 4WD (Q4). Vele Alfisten vielen over het afscheid van de Busso, echter was deze dermate verouderd qua techniek dat vernieuwing onontkoombaar was. Zelfs als je zo'n heerlijk geluid produceert als de Italiaanse 3.2 Busso V6...
Fast forward naar maart 2016: ik kocht als 24-jarige mijn eerste Alfa Romeo: een zwarte 159SW 1.9JTDm uit 2006. Met 1200km woon/werk per week en diverse lange ritten voor de boeg een comfortabele, rustige en vlotte reisgenoot. Ondanks het inmiddels 10 jaar oude design oogde de auto fris en opvallend tussen de nieuwe generatie stationwagens. Na meer dan een ton erbij gezet te hebben zonder noemenswaardige issues de auto doorverkocht.
Januari 2019: er komt een opvolger voor de 1.9JTDm: een witte 159SW 1750TBi in volledige Ti uitvoering. Bouwjaar 2010, kilometerstand van 110.000km. Wederom was het comfort uitmuntend, het blok heerlijk soepel en weglopen kon enkel gepaard gaan met een laatste blik achterom. Een zo mogelijk nog gavere en fijnere auto dan de vorige! De 1750TBi combineert veel koppel onderin (haast een kunstmatig "diesel"-gevoel) met een flink lager gewicht en modernere techniek in vergelijking met de 2.2 en 3.2 motoren. Toch gebruik ik tegenwoordig de auto nauwelijks, en mag het wel wat speelser... Oogjes open houden.
Drie maal is Scheepsrecht?
27 Augustus 2020: inmiddels is de TBi vertrokken en heeft er een jaar een MiTo QV 101 voor de deur gestaan. Waanzinnig leuke auto, maar het comfort, de rust en de ruimte van de 159 mis ik toch te veel. Aangezien er geen Giulia SW bestaat, en de Giulietta zich nooit echt in m'n hart heeft weten te werken, is het tijd voor een 4e Alfa, en een 3e 159.
Om 04:30 stapten we met z'n 3'en in de auto naar Tsjechië. Waarom daar?! Simpel: Rosso Competizione 159SW TBi Ti. Mond vol, maar er staat dan ook wel wat voor de deur! Rosso Competizione was een harde eis voor mij, evenals het Ti Alcantara interieur. Beiden bezat deze, en ook nog eens voor een passende prijs.
11 uur en 1100km later kwamen wij aan in Brno bij een grote Alfa Romeo/Fiat/Lancia dealer. Dat je hier wel goed zat bleek uit de 8C (een van de 500) die in de showroom stond. Hoewel de kleur een match was, was dit niet waar we voor kwamen. Want achteraan het terrein stond ie er toch echt. Tijd voor een proefrit, snuffelen, kijken, voelen, beleven, en dan: kiezen! Want als het niks is... gaan we weer naar huis.
Het was wat. Het was absoluut wat! Een moddervette 159SW TBi Ti in keurige staat, afgezien van wat sporen die z'n inmiddels 9-jarige leeftijd verraden. Niet vreemd, zeker als je de staat van sommige Tsjechische wegen ziet. Belgische ingenieurs, wellicht ;)
Na een nacht toeven in een hotelletje stonden we om 08:30 weer bij de dealer. Tijd voor de papierwinkel: exportplaten, verzekering, afrekenen, BPM vrijstelling zodat ik ook naar de opslag kon rijden in Nederland, en dan: vertrek!
Thuiskomen
Geen meter afgelegd, maar eigenlijk al thuis gekomen. Wat voelde dit vertrouwd aan! Logisch, na 2 eerdere 159's is het bekend terrein. De besturing voelt prettig gewichtig (hydraulisch ipv het "moderne" elektrisch), de remmen stevig, het blok soepel en rustig. Waar de TBi volume moet ontberen, steelt hij de show als het aankomt op in alle stilte meters vreten. Op de Duitse autobahn met regelmaat stukken rond de 160-180km/u op de cruise, en geen centje pijn.
Na 12 uur rijden en wederom 1100km kwamen we aan bij de opslag. Dat de 159 een comfortabele reisgenoot is blijkt wel uit hoe -relatief- fris we nog uitstappen; goede stoelen doen wonderen, en het Bose systeem maakt muziek luisteren een aangename ervaring. Onderweg heeft de auto geen krimp gegeven, ook bij snelheden boven de 200km/u. Het onderstel is stevig maar niet hard, en de stoelen bieden steun waar je het nodig hebt.
Onderhoud
De reputatie van Alfa Romeo is dat ze fragiel en kwalitatief slecht zijn. Veel van deze verhalen zijn waar, echter ook uit een ver, ver verleden. Het 939-platform van de 159, Brera en Spider staat als betrouwbaar te boek. Dit is met de MiTo, Giulietta en later ook de Giulia en Stelvio alleen maar beter geworden. Randvoorwaarde is dat je tijdig en goed onderhoud pleegt. Zo werkt autorijden: zorg jij goed voor de auto, dan zorgt de auto goed voor jou! Simpel eigenlijk.
Begin september zal de keuring bij de RDW zijn, waarna er BPM afgedragen mag worden en de platen gemaakt kunnen worden. Daarna staat er een 3-daagse full detail gepland, gevolgd door groot onderhoud bij Wim Prins in Nunspeet. Een begrip onder Alfisten! Hier zullen de volgende zaken aangepakt worden:
- Nieuwe olie en filter
- Nieuwe distributie en waterpomp
- Nieuwe bougies
- Verversen remvloeistof
Voor nu is het wachten, af en toe even in de opslag spieken, en peinzen over wat er allemaal aan gedaan kan worden... Want dat de 159 TBi sneller zou kunnen zijn, staat vast. Hoe we daar gaan komen, is nog volop in discussie. To be continued...
RDW-Keuring
Al op 1 augustus geboekt, maar gisteren was het dan zover: de RDW import keuring in Nieuwegein! Keurig om 15:50 aangemeld bij de balie, waar de APK datum overgenomen werd en de auto op naam is gezet. Daarna door naar de hal, waar na een inspectie van de auto de keurmeester geruime tijd naar het kantoor verdween... Oei, is er iets aan de hand?!
Nope, gelukkig: goedgekeurd zonder verdere op- of aanmerkingen, wel met complimenten voor de auto. Een opvallende verschijning was het wel, zeker tussen twee grijze Ford C-max'jes en een Vespa met een WOK-status (iets met wel hard willen, maar geen helm willen...). Na de keuring de eendagsplaten erop gezet, en op naar de stalling!
Diezelfde avond BPM aangifte gedaan (wat gelukkig ook online kan) met gebruik van de forfaitaire tabel van de belastingdienst. Direct afgerekend, en vanmorgen was alles al verwerkt. Leuker kunnen ze het misschien niet maken, makkelijk was het zeker! Nu dus wachten op de kenteken-card, en dan kan het grote genieten beginnen.
Tot die tijd: volgend weekend 3 dagen uitgetrokken voor een full detail, en de week daarop naar Wim Prins in Nunspeet voor de nodige mechanische liefde.
Valse start!
Klepperdeklep ging de brievenbus... Nee toch, post van de RDW, nu al?! Jazeker: het kentekenbewijs! Blijkt mooi toch: snel betalen is sneller je pasje halen. Gauw de verzekering bellen om het kenteken door te geven, gevolgd door een bezoek aan de lokale platenboer. Nieuwe Nederlandse identiteit op "mooi" geel laten vastleggen, en op naar de 159!
Ondertussen had een maat gebeld of hij de auto even uit de stalling kon halen en buiten op het erf mocht zetten. Ja hoor, geen probleem. Alhoewel...
Een flinke veeg en een kleine deuk groette mij bij het oprijden van het terrein. WAT IS HIER GEBEURD!?! Wat bleek al snel: een oudere bestuurster had niet goed gekeken bij het uitparkeren toen zij zelf wegging, en had met haar achterbumper mijn auto geschampt. Maat had hem keurig weggezet, dus die nam ik niets kwalijk. Haar wel dan? Nee dat niet echt... Intens teleurgesteld? Ja zo kon je het noemen.
Echter: hoe mooi dan ook, het blijft -gelukkig- slechts blik. En blik is te fixen. Dus na een uurtje diep reinigen, wetsanden, polijsten, en bijwerken rest mij enkel nog een deukje het formaat van een muntje. Zonde, maar zonder spuiten uit te deuken. Dat gaan we binnenkort laten doen dus.
En de bestuurster? Die spijt het enorm en wil het helemaal in orde maken, dus dat komt wel goed. Valse start? Zeker. Balen? Behoorlijk. En toch... Met een -iets lichtere- grijns achter het stuur naar huis gereden. Want butsje of niet: dit is en blijft een waanzinnig gaaf apparaat om in rond te mogen rijden. Het rood komt tot leven onder de volle zon, het interieur zit zo lekker als het er uitziet, en het blok is heerlijk soepel en sterk.
Morgen beginnen aan de full detail. Drie dagen uitgetrokken om 9 jaar aan levenservaring te corrigeren, dus daar moet een hoop mogelijk zijn. Nu maar eens bellen naar de specialisten in het uitdeuken zonder spuitwerk, want zo'n vers litteken doet toch stiekem best zeer...
Full Detail: in de coating!
Vrijdagochtend 18 september, de wekker rinkelt zich suf om 06:00. Maakt ook geen bal uit, ik ben al op. Koffie zetten, ontbijtje erin, spullen pakken: tijd voor 3 dagen keihard buffelen. Samen met mijn goede vriend Bas van Corvo Car Care gaat de TBi een full detail krijgen. Man wat heb ik hier zin in!
We beginnen om 08:00 met het klaarzetten van de spullen. We beginnen met een volledige was en decontaminatie. Hars-resten, teer, ijzer, vliegroest- alles verwijderen we grondig. Uiteraard na een uitgebreide wasbeurt. Afgesloten met een flinke ronde kleien is de lak weer helemaal onbedekt.
Wat volgt is twee dagen wetsanden van 9 jaar aan ervaringen (van supermarkt-krassen tot kattenpootjes), 4 stappen polijsten, het reinigen van de motorruimte, vervangen van logo's rondom, remklauwen opfrissen, velgen demonteren en coaten, enz. Aansluitend volgt er een keramische coating, welke een nachtje uit mag dampen.
De laatste dag gebruiken we om het interieur op te frissen, de plaathouders vervangen, zelfs het originele carbon in het interieur krijgt een lichte polish en coat!
Na gecombineerd 60 uur werk, waar Bas van onschatbare waarde is als het aankomt op kennis, ervaring en kunde, staat er een waanzinnig resultaat. De foto's zijn inmiddels aangepast om daar een kleine greep uit te tonen, maar enkel de werkelijkheid toont hoe prachtig de 159 er nu bij staat. Het rood is weer diep rood, de glans is ongekend en het interieur weer helemaal fris. Zo zou ik de auto uit de showroom willen hebben trekken, een genot dat de vorige eigenaar 9 jaar geleden heeft mogen ervaren.
Overdrijf ik nu? Nou ja, het is mijn derde 159 dus bevooroordeeld ben ik absoluut. Wat ik wel weet is dat deze auto voorlopig niet gaat wijken; ik geniet ervan om even uit het raam te gluren thuis.
Volgende stap: grote beurt bij Wim Prins in Nunspeet. Want als je het doet, doe het dan goed... Onwards!
De brug op!
Donderdag 24 september om 08:00 stond er een afspraak bij Wim Prins in Nunspeet, een begrip onder liefhebbers van Italiaanse auto's en exotica. Samen met de eigenaar van de Giulietta QV waarmee we naar Tsjechië zijn geweest hadden we een afspraak om beide auto's eens flink wat liefde te geven.
Mijn 159 zou de brug op gaan voor het volgende:
- Distributie en waterpomp (uit de 4C ivm verbeterd lager-ontwerp);
- Grote beurt;
- Nieuwe bougies;
- Vervangen banjobout bij de turbo voor een exemplaar met hogere doorstroom;
- Vervangen thermostaat en koelvloeistofreservoir;
- Vervangen zegelring op de olie-aanvoerbuis in het carter;
- Hitteschild op de uitlaat ter hoogte van de brandstoftank;
- Vervangen spanrol van de multiriem;
- Vervangen kleppendekselpakking;
- Algehele controle.
Een lijst om "u" tegen te zeggen, dus de auto mocht een nachtje blijven slapen. Prima; half werk is een zonde! In de tussentijd konden we ons vermaken met een Abarth 595 als leenauto. Heerlijk sturend autootje, hoewel ik direct de hydraulische stuurbekrachtiging mis. Elektronisch voelt toch kunstmatig aan, iets wat mij ook tegenstond in mijn vorige auto, de MiTo QV.
Eind van de vrijdagochtend was de auto klaar om opgehaald te worden. Altijd even spannend om te zien wat de verdere afdronk was, maar gelukkig bleek hij verder tip-top in orde te zijn. Bovenstaand werk lijkt veel, echter valt het mij voor een 9 jaar oude auto niet tegen. Een zwetende pakking of poreuze rubberen ring mag met die leeftijd, en het is nu allemaal preventief aangepakt.
Buiten stond de TBi tussen de Ferrari's, Stelvio's en Giulia's. Fraai gezelschap, en het herinnert je er even fijntjes aan dat ze bij Prins wel bijzonderder werk doen dan een 159.
Starten: na een distributiewissel altijd eventjes spannend, maar gelijk aanslaan en snorren als een zonnetje. De ratel bij koude motor was weg (olie-aanvoerleiding in het carter pakte valse lucht, waardoor de nokkenasverstellers kortstondig te weinig olie hebben), en het blok draait weer mooi soepel. Op naar kilometers, avonturen, en wat leuke modificaties "along the way."
Wim Prins: bedankt voor alle goede zorgen!
DSH Repair
Uitdeuken zonder spuiten. Na de valse start van ongeveer een maand geleden, waarbij een oude dame haar brommobiel onfortuinlijk achteruit in mijn 159 gezet had, was het tijd om de koets in ere te laten herstellen. DSH Repair is een bedrijf dat zich gespecialiseerd heeft in uitdeuken zonder spuitwerk, en hebben er hun ambacht van gemaakt om plaatwerk terug naar z'n oorspronkelijke staat te brengen zonder spuit- of vervangwerk.
Spannend vond ik het absoluut, maar de reputatie van DSH is louter positief. Via de community van CarClean kwam ik ze op het spoor, en bij aankomst was de eerste indruk positief. Keurig verzorgd pand, goed werklicht, uitgebreide apparatuur; top. Vincent, die met mijn auto aan de slag ging, draaide er zijn hand niet voor om. Aangezien de auto in de coating staat besloot hij net even anders te werk te gaan, om zo hopelijk te voorkomen dat hij moest schuren en polijsten.
Na een uur was het verlossende woord daar: ik ben klaar! Waar eerst een lelijke dubbele deuk zat, is het paneel nu weer snaarstrak. Een drietal kleine puntjes die hij elders tegengekomen was waren eveneens verholpen, kleine moeite - groot gebaar!
Met een grijns van oor tot oor terug de auto in, en op naar huis! Opvallend is dat sinds de beurt bij Prins vorige week de auto weer wat rustiger loopt. Verse olie en wat liefde doet een auto goed. Het verbruik valt mij ook niet tegen, zo rond de 11km/L op de snelweg, 9 op de binnenwegen. De vorige TBi kwam gemiddeld zo'n 0.8km/L lager uit.
Morgen wacht een lange rit: Oostenrijk. Tijd om de benen te strekken op de autobahn, er een paar tanks RON100 doorheen te blazen, en eens zien hoe de auto zich na al dit werk houd.
Autobahn, Alpen, Aanpassingen
Allereerst dank voor de diverse lofuitingen hieronder, zowel over de auto als het schrijven! De positieve reacties zijn niet enkel voorbehouden aan deze mooie online community, ook onderweg heb ik met plezier duimpjes in ontvangst mogen nemen van mede-Alfisten en auto-liefhebbers.
We zijn weer twee weken en ruim tweeduizend kilometer verder, en het grote onderhoud van Prins heeft de TBi goed gedaan. Blok loopt nog altijd als een zonnetje, dus het werd tijd om de auto eindelijk even goed uit te laten. Vorig weekend daarom de auto volgeladen, ingestapt en op naar de Oostenrijkse alpen. Alle rust en ruimte opzoeken op de flank van een berg.
Om daar te komen lag er 900km asfalt voor de wielen, dus volgetankt met RON100 (thank you Germany!) en gas erop. Meerdere lange stukken 160-180km/u kunnen cruisen, plus nog even doorgetrokken naar de 220 op de GPS. Ook op deze snelheden voelt de auto stabiel en zeker aan. Bij 160 is het nog aangenaam stil in de auto, bij de 180+ is er relatief veel afrolgeluid van de Pirelli Cinturato P7's te horen. Hier ben ik eigenlijk niet tevreden over, ook niet als het aankomt op grip als je de grenzen opzoekt in de bochten. Binnenkort de 8C velgen met winterbanden er onder, komend voorjaar ander rubber op de zomervelgen. Michelin Pilot Sport 4S (super op de vorige TBi) of de Vredestein Ultrac (goede ervaringen op de eerste 159).
Op de Oostenrijkse binnenwegen werd eens te meer duidelijk dat de 159 weliswaar een grote, zware auto is, maar dat het bochtengedrag desondanks dik in orde is. Tuurlijk, de koets rolt wat, en de massa in de neus voel je (minder dan in de JTD, dat wel!), zeker op de P7's. Doet dit afbreuk aan het plezier van het rijden? Zeker niet! Het is immers een grote stationwagen (Sportswagon -of SW- zoals Alfa dat zelf noemt) ontworpen om kilometers te vreten zoals ik M&M's wegwerk bij een avondje Netflix...
Afijn, terug naar het rijden: het stuurgedrag is scherp en communicatief, mede dankzij de klassieke hydraulische stuurbekrachtiging. Hierdoor laat de auto zich makkelijker plaatsen en voel je beter wat er onder de banden gebeurt. De remmen zijn overtuigend krachtig, hoewel de pedaalslag wat lang is. Bijterig zijn ze niet, sterk wel. Deze winter volgt er op dat front in ieder geval een upgrade: betere schijven en blokken gecombineerd met stalen, gevlochten remslangen. Dat zou voor verbetering moeten zorgen! Schakelen gaat soepel, waarbij je wel merkt dat het tweemassavliegwiel niet meer 100% is. Die gaat er dus, samen met de koppeling, ook aan geloven.
Over werkzaamheden gesproken, het motto bij de auto is: als het vervangen moet worden, dan het liefst gelijk met een upgrade! Zo zal de koppeling een sterker exemplaar zijn van JTD performance, de remmerij zoals hierboven omschreven een tandje sterker, en op termijn wellicht een andere turbo met ruimer bemeten uitlaatsysteem. Dit alles op gepaste termijn, het spaarvarken mag eerst weer even aansterken.
Let wel: het zal nooit een racer worden, noch is dat m'n bedoeling. In plaats daarvan mag het een krachtigere, snellere GT/Sportswagon worden. Om maar even in Alfa-termen te blijven: de 159 QV die er nooit gekomen is! Hoewel, die had een dampende V6 onder de kap gehad à la Giulia Q... Maar goed, we werken met wat er is! Belangrijk is in ieder geval dat het comfort en de rust intact blijven. Geen dreunende uitlaat, stuiterend onderstel of een dermate lage wegligging dat drempels op Alpen beginnen te lijken. Kwaliteit en beschaafdheid zijn key.
De terugreis na een week in de Alpen was overigens al even aangenaam als de weg daar naartoe. Met een gemiddeld verbruik van 1:10.9 over de gehele reis heeft de 159 het keurig gedaan. 1555KG ledig gewicht, gevuld met 3 volwassenen plus bagage, een tank brandstof en wat los spul; prima. Hier wederom een poging (... of twee) gedaan om dichter bij de theoretische topsnelheid van 235km/u te komen, maar met veel regenval en meer drukte bleek dat onverantwoord. Goede reden om snel nog eens terug te gaan.
LED'jes en Wintersetjes
We zijn weer 4500km verder, en ondanks de vreemde Corona-wereld waar we ons in bevinden loopt de teller rustig op. Auto's zijn immers niet gemaakt om stil te staan! Kilometers rollen nog steeds met een grote grijns van de bestuurder onder de bandjes door. Vlot, rustig, comfortabel en ruim genoeg om mee te nemen wat je wilt; van Kerstboom tot kratten boodschapjes voor de feestdagen.
Wat ook niet stilgestaan heeft is de continue aandrang om zaken -groot en klein- aan te passen aan de 159. Zo zijn er voor de oplettende kijkers onder ons wat nieuwe foto's toegevoegd, waarin hopelijk de kleur wat meer tot zijn recht komt. Ik blijf mij verbazen over de diepte en dynamiek van het Rosso Competizione. In de volle zon zit er een goud-gele gloed in (zie laatste foto's) terwijl onder indirect daglicht er een heel diep rood naar voren komt (zie eerste foto's). Rond de feestdagen heb ik de 159 grondig gewassen en de huidige SYNERGY Ceramic Coating verder afgetopt met een laag QDX-Graphene. Hierdoor is vooral de glans nog dieper geworden; een echte "wetlook". Het thuiswerken maakt dat de auto veel voor de deur staat, maar het zo af en toe eens uit het raam spieken verveelt nooit!
Mocht je trouwens ook zelf graag meer plaatjes kijken: op Instagram is er een account van de 159 te vinden onder @alfaromeo159sw of via https://www.instagram.com/alfaromeo159sw/. Hier kun je ook wat meer beeld krijgen bij de diverse avonturen, foto-momentjes en aanpassingen. Dit als een korte "terzijde".
Verder is op de laatste twee foto's te zien dat de auto momenteel op de 18" inch wintervelgen staat. 8C design in antraciet gehuld in een setje Nokian's. De grip is -voor zover we gladheid gehad hebben- dik in orde, maar oei wat maken deze bandjes geluid! Hierdoor is er wel een plannetje ontstaan... Zelf ben ik gek op de look van de 19" inch originele Brera Prodrive velgen. Mooie hoefijzers welke de 159 goed complimenteren. Op zoek naar een setje hiervan voor de zomer dus! De huidige 19" Ti velgen zouden dan dienst gaan doen als winter-setje, waar dan gelijk wat rustiger rubber omheen kan. Bijkomend voordeel: de TBi staat dan het gehele jaar op fraaie sloffen.
Zoals de titel verder doet vermoeden ben ik ook met de verlichting aan de slag gegaan. Doel is om een wat beter zichtbaar lichtbeeld te maken, met name de richtingaanwijzers voor willen wel eens wegvallen tussen de xenon pitten en de stadslichten. Deze laatste zijn trouwens al eens aangepast naar LED met eenzelfde kleurtemperatuur als het xenon; wel zo strak. Momenteel zitten er een set LED knippers in welke genoeg licht produceren, maar welke ook bij langdurig gebruik een melding geven op het dashboard. Deze CANbus controle verdwijnt overigens ook weer net zo snel. Nog niet helemaal perfect dus!
Met de gemaakte kilometers sinds het onderhoud in september is het ook tijd voor een verse plens olie en bijbehorend filter. Snel? Wellicht, echter willen de TBi motoren nog wel eens de olie vervuilen met brandstof. Hierdoor neemt de smerende werking van de olie af, en daarmee slijtage toe. Gelukkig is er geen brandstof-geur aanwezig bij de oliedop of peilstok, maar de kosten van een paar liter olie en een filtertje zijn de wereld niet. Dus tijd voor vers bloed in het blok!
Ondertussen rustig aan de juiste onderdelen bij elkaar kiezen voor wat groter werk. Uitlaat, downpipe, sportkat, dempers... In alle kalmte oriënteren op een systeem dat wat sportiever klinkt en vrijer ademt, zonder dat het een dreunende herriepijp oplevert. Keuze loopt nu richting een downpipe gevolgd door een 200cell sportkat, ruimer traject tot de splitsing achter (zonder middendemper) en een set Novitec einddempers. Deze geven een wat donkerder geluid zonder schel te zijn.
Binnenkort dus: nieuwe olie en filters, fine-tunen van de LED's en progressie met project uitlaat!
Het leven gaat door
Soms lopen dingen anders dan je verwacht... Zoals je in vorig bericht kon lezen was ik druk in de weer om de voor mij perfecte 159 samen te gaan stellen. Fora werden afgestruind, ervaringen werden gelezen, en deskundigen geraadpleegd. De componenten van een uitlaatsysteem werden uitgetekend, een grotere intercooler werd gekozen en een aanpassing aan de software zou nodig zijn; plannen genoeg, sommige ook al in een best gevorderd stadium.
Helaas staat de realiteit soms in de weg van de droom. Tenminste: van deze droom. Iets wat ik al langer wil doen, is door een samenloop van prachtige omstandigheden een stuk eerder waarheid geworden: een eigen bedrijf starten! Het ondernemen kriebelt al langere tijd, maar afgezien van wat kleinschalig "prutsen" naast de vaste baan kwam het er nooit echt van, tot nu dus. Dit brengt wel keuzes met zich mee, en een daarvan is het verkopen van de 159...
Aangezien mijn partner ook een auto heeft staan er 2 auto's voor de deur, terwijl wij slechts noodzaak hebben voor 1- keuzetijd dus! Waarom dan de 159? Het is immers een bijzondere verschijning die niet misstaat als ondernemer, toch? Klopt, echter is het ook een auto die optimaal onderhoud en verzorging verdient, en dat brengt kosten met zich mee. Mooi auto rijden is duur! Nu heb ik die kosten altijd zonder enige weerstand voldaan, echter steek ik dat geld op dit punt liever in het succesvol maken van de kersverse onderneming.
Doet dat zeer? Ja, eigenlijk wel. Een Alfa Romeo 159 TBi in Rosso Competizione- voor mij de ultieme uitvoering van wat ik een van de mooiste SW's ooit vind. Om die te hebben is met recht een "dream come true", dus om die weg te doen is geen fijne stap. Uiteindelijk is het nog steeds "slechts" een auto; lastig als autoliefhebber, maar het is en blijft een machine bedoeld om je te vervoeren. Dat vervoer kan je zo duur of goedkoop maken als je wilt, en zoals gezegd wil ik ook dat zo'n auto in uitstekende conditie blijft. Hopelijk kan iemand anders daar zorg voor gaan dragen die er net zo veel plezier aan beleefd!
Hoe is het in de tussentijd vergaan met de Alfa? In een woord: super. Foutloos, elke keer weer. Hoewel- de LED'jes in de richtingaanwijzers heb ik nooit helemaal zonder storingsmelding aan de praat gekregen, dus deze zijn terug gegaan naar originele lampjes. Prima, werkt ook. Weerstanden toevoegen had dit op kunnen lossen, echter weiger ik in de originele kabelboom te knippen om ze aan te brengen. Terug op de zomerbanden is de auto weer een stuk stiller, en ook met het warme weer is het goed toeven in het interieur; de Alcantara stoelen worden een stuk minder warm dan het zwarte leer dat je meestal ziet, een bonus!
Hoe nu verder? Tja... De 159 staat dus te koop (zie Marktplaats) in de hoop dat deze weer bij een liefhebber van Italiaans schoon terecht komt. Wat hierna komt weet ik niet, maar ik weet wel dat de toekomst vol nieuwe avonturen gaat zitten.
De Afloop
Een goed verhaal behoort een afgesloten einde te hebben. Daarom een laatste update over hoe het de 159 vergaan is. Hij heeft enige tijd op Marktplaats gestaan; een TBi 159 in deze kleur en staat is toch wat meer een niche product, waar een serieuze koper soms iets langer op zich laat wachten.
Zou je denken; amper 2 weken heeft het geduurd tussen adverteren en je eigen -nou ja, niet meer- auto weg zien rijden. Afgezien van een aantal gelukszoekers die nu eenmaal bij het verkopen van een auto horen, is er reactie geweest van een aantal serieuze gegadigden. Niet alleen in Nederland viel de auto op, ook uit zowel Italië, Frankrijk als Duitsland kreeg ik reacties.
De auto is echter naar een Nederlandse koper gegaan, welke een prachtige Spider in de schuur had staan; eerste eigenaar en nog helemaal origineel. Zijn 156 was inmiddels echt op, en toe aan zijn pension. Dus kwam er een 159 op zijn vizier; de mijne!
Het is altijd een dubbel gevoel om je eigen auto weg te zien rijden, zeker als je zo'n zoektocht hebt doorgemaakt om hem in de eerste plaats voor de deur te krijgen. Toch is het goed om te weten dat deze naar een liefhebber van Alfa's is gegaan, en hoop ik van harte dat hij er vele fijne kilometers mee kan maken.
Hoe staat het met de onderneming? Corvo Exclusive Detailing staat inmiddels een half jaar op z'n pootjes en draait goed! Daarvoor bestonden we ook al, maar met de stap die gemaakt is kunnen we nu echt op een nieuw niveau werken en nog hogere kwaliteit leveren. Men weet ons te vinden en we hebben al een aantal gave verhalen over de vloer gehad; we zeggen verhalen, want onze klanten zijn eigenlijk louter autogekken. Daarmee zijn het vaak ook auto's met een historie en verhaal, eentje waar wij onderdeel van kunnen zijn. Dit gaat zelfs zo goed, dat er sneller dan verwacht ruimte was voor iets nieuws voor de deur; het blijft hobby!
Wat dat is..? Lees hier snel verder:
https://www.autoweek.nl/reviews/artikel/bmw-z4-coupe-3-0si-2006/
- Betrouwbaarheid
- Prestaties
- Comfort
- Kosten
- Zou u weer een auto van dit merk kopen? ja
Beoordeel deze review
Geef uw mening over schrijfstijl en bruikbaarheid. Bij tenminste vijf binnengekomen waarderingen zal de gemiddelde beoordeling getoond worden.
