Zó herken je kamikaze-chauffeurs

Ik geloof niet in toeval. Tenminste, niet al te veel. Een jaar of twee geleden werd ik door een verhuiswagen opzettelijk van de weg gedrukt. Het kostte mij een spiegel. Toen ik uitstapte om de zaken te regelen, kondigen de heren verhuizers aan dat we het maar op de vuist moesten uitpraten. Ik was alleen, dus koos ervoor snel even foto's van de situatie te maken, naar huis te rijden en daar de politie te bellen. Die zei langs te komen om aangifte op te nemen, maar kwam nimmer opdagen. Vorige week reed ik over de A1. Bij knooppunt Muiderberg wilde ik uitvoegen om de A6 op te gaan. Een man in een donkerblauwe Caddy had buitengewoon veel aandacht voor mij, en terwijl ik uitvoegde, kwam hij vanaf de uiterst rechtse baan mijn kant op, in een duidelijk opzettelijke poging het gat dicht te maken. Ik dacht dat hij blufte; zo geschift kun je niet zijn. Dat iemand wél zo maf kan zijn, merkte ik pas toen onze auto's elkaar raakten. Ik trok mijn stuur naar links en schoot om erger te voorkomen het verdrijvingsvlak op. Toen we even later onderaan de afrit de gegevens stonden uit te wisselen, zag ik de bestickering op de Caddy: Verhuisbedrijf Vlaming uit Diemen. Waarom kwam mij dat toch zo bekend voor? Ik dacht te weten waarvan, maar dat leek me te belachelijk voor woorden. Thuisgekomen dook ik in mijn fotoarchief, en inderdaad: twee jaar geleden was ik door een andere chauffeur van hetzelfde bedrijf opzettelijk aangereden. Het zal wel bedrijfspolicy zijn...