Wispelturige Russen

13 maart 2006 om 10:25

Het goede nieuws al gehoord? Volga blijft bestaan! Eind vorig jaar kondigde het Russische merk nog aan dat er geen handel meer was voor deze auto's en dat aan het eind van het jaar de productie zou worden gestopt. De 'Russische Mercedes' is weggeconcurreerd door de Westerse merken. Nu is tijdens een dealerconferentie besloten dat het merk toch mag blijven bestaan. Dat staat in een bericht van het Russische persbureau Itar Tass. Die conferentie is gehouden in het Turkse Belet.

Ik zou er veel voor over hebben gehad om daar bij te mogen zijn. Ik stel me veel iets te dikke mannen voor met een bril met schildpadmontuur en een morsig bruin pak. De koffie is slap en de soep te dun. Op de broodjes zit een ondefinieerbaar stukje vlees. Op een of andere manier spreekt zo'n bijeenkomst heel erg tot mijn verbeelding. De dealers moet immers worden verteld dat zij binnenkort hun showroom moeten leegverkopen en een andere broodwinning moeten zien te regelen.

En dan, in de loop van de dag, draait de sfeer toch om. Als de conferentie is afgelopen, mag het merk ineens toch blijven bestaan. Wat zouden precies de overwegingen zijn om toch door te gaan met een merk dat door de directie eigenlijk al ten dode was opgeschreven? Zouden de dealers wellicht in opstand zijn gekomen en de fabrikant onder druk hebben gezet? Is er een geniaal business plan gemaakt? "De markt heeft deze auto nodig, dus wij maken hem", heeft de directeur volgens Itar Tass gezegd. Zelden zo'n lege frase gehoord. Goede argumenten zijn er kennelijk niet.

Omdat ik altijd sympathie heb voor de underdog ben ik blij dat Volga blijft bestaan. Een vreemde eend in de bijt is altijd leuk om te zien. Toch ben ik benieuwd hoeveel keer ik de komende tijd nog een berichtje kan schrijven over het wel/niet*) doorgaan van Volga. Wispelturige jongens, die Russen.

*)Doorhalen wat niet van toepassing is.

Al van jongs af aan ben ik autogek en verslind ik autoblaadjes. Ik wist dus ook al vroeg wat ik wilde worden: het werken bij een titel als AutoWeek lag voor de hand. Mijn eerste klus bij AutoWeek was het bemensen van de nieuwsdesk. Saillant detail: het allereerste bericht dat ik ooit schreef, was de aankondiging van de prijzen van de CityRover – een auto die achteraf nooit is gekomen. Toch was het helemaal in mijn straatje want ik heb een voorkeur voor auto’s die buiten het normale vallen en een bijzonder verhaal hebben. Sinds enige jaren ben ik occasionredacteur en werp ik mijn op als Beschermheer van de Roestplek. Moderne auto’s vind ik weldegelijk interessant maar een auto die al een tijdje ‘geleefd’ heeft, zegt me een stuk meer. Mijn eerste auto was een Citroën ID19B uit 1969. De nieuwste auto die ik ooit kocht, is uit 2002 en de kans is maar heel klein dat ik ooit een auto van later datum aanschaf.

12 Bekijk reacties