Wegenwacht: liever niet de dealer

En daar sta je dan; een koude winterochtend en je oude 205-je wil niet meer starten. Het overkwam mijn vrouw gisteren, maar gelukkig heeft ze een wegenwacht-lidmaatschap. De gele verlossing was snel ter plekke en had haar auto gauw weer aan de praat. Volgens de wegenwachter was achterstallig onderhoud debet aan het ochtendhumeur van onze auto. Dat zou zomaar kunnen; sinds we de auto kochten hebben we er ruim tienduizend kilometer mee gereden, zonder te weten wanneer de laatste beurt was. Mijn vrouw bekende schuld en beloofde de auto gauw een onderhoudsbeurt te geven. Waarop de wegenwachter vroeg waar ze dat van plan was te gaan doen. Dat wist ze nog niet, zei ze. Waarschijnlijk de Peugeot-dealer, of misschien Kwik-Fit. "Over Kwik-Fit heb ik zo mijn twijfels", wierp de man tegen. "En de Peugeot-dealers zijn veel te duur en je moet lang wachten." Waarop de wegenwachter in de cabine van zijn auto dook en er weer uitkwam met drie visitekaartjes in zijn hand, van drie verschillende universele garagebedrijven in de buurt: "Kijk, deze garages kan ik aanbevelen."

Wat bezielde deze man? Kijk, als hij één bedrijf naar voren had geschoven, had ik me er nog wel iets bij kunnen voorstellen. Misschien een vriend, of familie. Niet helemaal correct, maar wel menselijk. Maar dat hij drie garages aanbeveelt, waarvan hij nota bene visitekaartjes in zijn auto heeft klaarliggen? Ik ben heel benieuwd wat die garages betalen voor deze uitstekende freelance-vertegenwoordiger. De wegenwacht geniet immers nog steeds een groot vertrouwen onder automobilisten.