Wat klopt hier niet?
Leuke reclame van Toyota, waarin een man het al sinds de seventies overleeft met zijn Starletje en 'm uiteindelijk wil inruilen voor een Aygo. 't Is altijd fijn als een importeur zijn nek uitsteekt en zelf een reclame produceert voor de Nederlandse markt. Doorgaans doen we het met promofilmpjes waar de auto's op hun mooist door een virtueel landschapje rijden en worden besloten met een of andere doodgeslagen payoff.
Bij de commercial is aan alles gedacht: kleding, haarstijlen en natuurlijk de auto's passen telkens precies bij de tijd. Alleen het Starletje blijft, om de duurzaamheid van een Toyota te onderstrepen, altijd maar het zelfde.
Hoe leuk het filmpje ook is, ik heb toch wat kanttekeningen: om te beginnen start de reclame in 1978, waar het kenteken dateert uit 1980. Die twee jaar geef ik 'm natuurlijk graag cadeau. De reclame gaat pas echt scheef omdat er natuurlijk geen enkele Starlet uit die tijd dertig jaar dagelijks gebruik zou overleven in ons klimaat. Zelfs in het enorme aanbod van de Duitse site Mobile.de is de oudste Starlet niet ouder dan 1984. Wat die reclame suggereert, kan dus helemaal niet.
Vrijwel alle Toyota's uit die tijd zijn inmiddels opgeroest. De overlevers moeten buitengewoon liefdevol zijn behandeld of jarenlang diep zijn weggestopt in een verwarmde garage. Een beetje dichterlijke vrijheid in een tv commercial moet natuurlijk kunnen, maar hier klopt het concept volgens mij in de basis niet. Kortom: de uitwerking is helemaal in orde, alleen het idee kraakt nogal.
Ben benieuwd of de we nog meer op Nederland toegespitste reclames van Toyota kunnen verwachten. We houden het in de gaten...
Nic De Boer
Autojournalist
Al van jongs af aan ben ik autogek en verslind ik autoblaadjes. Ik wist dus ook al vroeg wat ik wilde worden: het werken bij een titel als AutoWeek lag voor de hand. Mijn eerste klus bij AutoWeek was het bemensen van de nieuwsdesk. Saillant detail: het allereerste bericht dat ik ooit schreef, was de aankondiging van de prijzen van de CityRover – een auto die achteraf nooit is gekomen. Toch was het helemaal in mijn straatje want ik heb een voorkeur voor auto’s die buiten het normale vallen en een bijzonder verhaal hebben. Sinds enige jaren ben ik occasionredacteur en werp ik mijn op als Beschermheer van de Roestplek. Moderne auto’s vind ik weldegelijk interessant maar een auto die al een tijdje ‘geleefd’ heeft, zegt me een stuk meer. Mijn eerste auto was een Citroën ID19B uit 1969. De nieuwste auto die ik ooit kocht, is uit 2002 en de kans is maar heel klein dat ik ooit een auto van later datum aanschaf.
