Vondelpark Grand Prix

Het is weliswaar nog geen oudejaarsavond, maar hier toch vast een vuurpijl. Ik fietste door het Vondelpark toen het plannetje ontstond. Meestal barst het daar van de joggers en skaters, maar nu was dat niet het geval. Het was kraakhelder en stil bovendien. Ik peddel liever de stad in op mijn tweewieler dan dat ik van stoplicht naar stoplicht sukkel in de auto, maar op de Amstelveenseweg – die grenst aan de achterzijde van het park – dacht iemand daar kennelijk anders over. De hoge toerenhuil van een twaalfcilinder galmde door het park. En plots kreeg ik het idee. Het Vondelpark is een gewéldig circuit. Breed asfalt, ruimte zat voor toeschouwers en tribunes en bovendien: er liggen krankzinnig mooie bochten in.

Ik ben de laatste die zal ontkennen dat het een volkomen gesjeesd plan is, maar eenmaal thuis bleef ik er over mijmeren. En met de plattegrond van het park erbij werd ik alleen nog maar enthousiaster. Was ik de enige die hier aan dacht? Nader speurwerk leverde wel een soortgelijk plan op. Niet in het Vondelpark, maar in Central Park, New York - echt waar. Mid jaren vijftig is het er zelfs bijna van gekomen. Ene Alexis Thompson wist toen de politie al te overtuigen van het nut van een Central Park Grand Prix. In een tijdschrift uit die tijd vond ik zelfs een plattegrond van het 'Central Park Circuit': zeven mijlen lang. Ook de toegangswegen zijn er keurig op aangegeven.

Het kwam er niet van. Want zelfs in de goedmoedige jaren vijftig stuitte Thompson al op te veel tegenstand. In 1964 werd er eens een wielerwedstrijd georganiseerd, maar verder dan dat kwam men niet. Toch droom ik nu over races in het park. Liefst met historische auto's natuurlijk. Zandvoort zou verbleken. Goodwood kan wel inpakken. En weet je: Ik heb inmiddels begrepen dat ook de Automobile Club de Monaco op een enorme tegenwerking kon rekenen toen de Grand Prix van Monaco voor het eerst ter sprake kwam.