Volvo S80 1.6D, de crisis ten top

17 maart 2009 om 08:33

Bij het lezen van de persinformatie van Volvo Cars Nederland over wat de importeur op de komende AutoRAI neerzet, dacht ik nog even dat het er fout stond, maar het is echt zo! De V70 en de S80 DRIVe worden met 1.6 dieselmotor leverbaar, 110 pk, 240 Nm en al gauw 1.500 kilo schoon aan de haak! Vorige week nog reed ik de V50 DRIVe, met dezelfde motor, en in die compacte stationwagon houdt het met de 1.6 diesel al niet over. Dat belooft weinig goeds voor wat het spaarzame dieseltje doet in de grote V70 en S80. Ik krijg er een beetje een jaren zeventig gevoel van. Na de oliecrisis was er een Ford Granada met 1,7-liter motor.

Open je de motorkap van zo'n grote Volvo 1.6 DRIVe, dan is er een gapend gat met in het midden een bescheiden dieselblok en daarom heen ruimte genoeg om vier illegalen over de grens te smokkelen.

CO2 houdt de autobranche in zijn greep, en dat zullen we weten. Denk echter maar niet dat BMW met een 516d komt, of Audi met een A6 1.6 TDI. Met die merken wil Volvo zich graag meten, maar BMW en Volvo laten met de 520d en de Audi A6 2.0 TDIe zien dat je ook met een tweeliter diesel, hele keurige verbruikscijfers kunt hebben. Zo wordt voor de 136 pk sterke Audi-diesel een CO2-uitstoot beloofd van 139 gram per kilometer, maar 10 meer dan de S80 1.6 DRIVe uitstoot. En 129 gram of 139 gram voor een diesel maakt qua bijtelling niets uit. Zo slecht doen de V70 en S80 2.0D het trouwens ook niet.

Begrijp me niet verkeerd, ik ben enthousiast over downsizing, maar de Zweden gaan in hun strijd tegen de CO2-uitstoot te ver. Een 1.6 GTDi benzinemotor met 180 pk, zoals Volvo die dit jaar introduceert, juich ik toe, maar een 110 pk sterke 1.6 diesel in een V70 of S80 is crisis ten top.

Na 20 jaar bij AutoWeek zo’n beetje alles wel gedaan en meegemaakt. Sinds 2012 chef redactie maar streeft er nog altijd naar om tien procent van zijn werk te laten bestaan uit bezigheden met auto’s zelf. Da’s tenslotte toch de reden dat -ie dit werk is gaan doen. Passie voor auto’s van kleins af aan, spelde op zijn twaalfde testjaarboeken, kocht de eerste AutoWeek een paar dagen voor zijn dertiende verjaardag van zijn zakgeld. Jawel, dat ene nummer dat in januari 1990 voor een gulden in de winkel lag. De oorzaak van dat velen nog denken dat AutoWeek de eerste jaren altijd een gulden kostte, maar op de tweede stond toch echt een prijs van Hfl. 1,95! Dat hij twaalf jaar later zelf in dienst zou treden bij het autoblad had hij nooit gedacht. Na de middelbare school bracht de opleiding HEAO-economisch linguistisch, zeg maar een soort CE met extra aandacht voor vreemde talen, hem bij de BMW-importeur, en later die van Opel. Een carrière in de autobranche was het beoogde pad, maar het liep anders. Eind 1999 zocht een journalistiek bureau een autoredacteur, en zo kwam hij terecht in de autojournalistiek. Iets meer dan twee jaar later was daar de overstap naar AutoWeek. Tests, nieuws, bijdrages aan de occasionrubriek en een jaar later ook in bezit van een racelicentie. Twintig jaar bij een werkgever, het is iets dat niet meer van deze tijd lijkt maar sowieso is het werk door de jaren heen zo vaak veranderd dat je bijna geen jaar hetzelfde doet qua werk. En de veranderingen in autoland gaan momenteel sneller dan ooit, dus ook dat maakt de werkzaamheden anders. Sinds 2021 naast chef redactie ook coordinator online.

97 Bekijk reacties