Übercoole karren

12 januari 2009 om 10:12

Als de General Lee van The Dukes of Hazzard zwart was geweest, had-ie er ook bij gehoord, bij de club van übercoole film- en tv-serie-auto's. Want zwart is cool. En stoere auto's zijn cool. Dus zwarte, stoere auto's zijn übercool. Mijn eerste kennismaking met zo'n kouder-dan-koude kar moet ergens in 1982 geweest zijn. Nu was KITT natuurlijk niet echt stoer maar zo'n ouwehoerende Pontiac Firebird mét Super Pursuit Mode, dat had toch wel wat. Zeker als je zes jaar oud bent. Dan vind je vier clowns in een zwart GMC-busje ook indrukwekkend. Omdat mijn ouders de tijd er waarschijnlijk nog niet eerder rijp voor achtten, zagen mijn kinderoogjes pas een paar jaar later de coolste van alle übercoole auto's: de Ford Falcon Coupe XB GT. En dan niet de gewone, maar het beangstigend matzwarte exemplaar van Mad Max.

Voor de jongere lezers: Mad Max (die eigenlijk Mel Gibson heet) is een politieman die het recht in eigen hand neemt nadat vrouw en kinderen zijn vermoord door een stelletje schurken op motoren. Geen bijster origineel plot maar het gave aan Mad Max is – behalve dat deel 1 voor een appel en een ei werd opgenomen – dat alles zich afspeelt in een post-apocalyptisch Australië, waar genadeloze bendes de dienst uitmaken en brandstof schaars is. Een ronduit fascinerende omgeving. Maar goed, terug naar die Ford Falcon. Deze Interceptor was speciaal voor het plaatselijke politiekorps gebouwd voor het betere achtervolgingswerk. Een Volvo 850R avant la lettre, zeg maar. Die door de motorkap priemende supercharger - die door nitro-injectie aansloeg als Max echt haast - vond ik het allerstoerste onderdeel van die hele wagen, al waren de sidepipes ook niet te versmaden.

Ergens vorig jaar zag ik Death Proof, deel 1 uit het bizarre Grindhouse-tweeluik van Quentin Tarantino. Ik werd in eerste instantie aangetrokken door de hoes van de film, waarop een vervaarlijk zwarte Chevrolet Nova met doodshoofd prijkt. Herinneringen aan Mad Max' Interceptor kwamen spontaan bovenborrelen. Death Proof in het kort: Kurt Russell alias Stuntman Mike schept er genoegen in om met z'n Chevy halsbrekende toeren uit te halen, bij voorkeur in combinatie met uiterst aantrekkelijke jongedames. Zeer het bekijken waard, al was het maar vanwege die geweldige achtervolgingsscène met een Dodge Charger en Challenger.

De filmhistorie barst natuurlijk van de beroemde auto's maar de meeste daarvan – de Herbies, Eleanors, Bond-karren en Italian Job-Mini's van deze wereld - hebben inmiddels een flinke baard. Geef mij dan maar de B-artiesten. Wat is uw obscure automobiele jeugdliefde van het witte doek?

Begin 2001 binnengekomen als stagiair, aan het einde van de stage ‘blijven hangen’ en een maand of vier op de eindredactie gewerkt. Daarna doorgeschoven naar de schrijvende redactie, waar ik – naast het maken van tests - samen met Damiaan Hage en later Stéphan Vermeulen verantwoordelijk was voor de invulling van het Journaal. In 2006 kreeg ik de Occasion-rubriek onder mijn hoede – naar mijn bescheiden mening de leukste pagina’s van AutoWeek! In 2012 weer teruggekeerd op de newsdesk en sinds 2016 verantwoordelijk voor AutoWeek Classics. HOBBY’S: Muziek, gitaarspelen, autosport, fotografie, reizen en natuurlijk auto’s. EERSTE AUTO: Lancia Thema 2.0 ie uit 1990 DROOM: Een roadtrip van een jaar door de VS met een Chevrolet Impala uit 1967. EIGENAARDIGHEDEN: Ongetwijfeld, het benoemen ervan laat ik aan anderen over.

52 Bekijk reacties