Turijn-moeheid

's Morgens in de file. Je kunt je wel druk maken, maar dat heb ik mezelf al lang geleden afgeleerd. Gewoon de radio aan zetten, rustig achterover hangen en genieten van een muziekje. Zo ook deze ochtend. Maar niet lang. Want zodra de plaat voorbij is, gaat het over Jantje die op de duizend meter drie honderdste seconde sneller was dan Pietje. Bijna net zo boeiend als de gebruiksaanwijzing van mijn keramische kookplaat, dus zap ik door naar de volgende zender. Ook een lekker muziekje. Maar niet lang, want een minuut later gaat het over in Pietje die in een obscuur dialect uitlegt wiens schuld het allemaal is dat Jantje hem te snel af was. Ik zucht, verplaats mijn aandacht van de weg naar mijn autoradio en zoek een andere muziekzender. Guus Meeuwis live vanuit Holland House. Ik vloek, en net wanneer ik denk een andere zender te hebben gevonden, zie ik in mijn ooghoeken dat ik bijna op de bumper van mijn voorganger zit. Ik stamp op de rem, incasseer een middelvinger van de bestuurder achter mij en ga verder op zoek naar een Turijn-vrij station. Uiteindelijk rijdt ik de parkeergarage van de redactie binnen met Sky Radio. Wat mij betreft de Slegte van de ether, maar wel honderd procent olympiloos. Ik durf te stellen dat de Olympische winterspelen een bedreiging vormen voor de verkeersveiligheid. Prima dat mensen plezier hebben aan dat apathische kijken naar geglij over sneeuw en ijs, maar waarom wordt het je allemaal zo opgedrongen? Gelukkig is het over twee weken weer voorbij. Alhoewel: binnenkort wordt mijn radio volgespamd met het WK voetbal, opgevolgd door de Tour de France. Wat is die iPod toch een fantastische uitvinding.