Seks

Een Engelse verzekeraar heeft het uitgezocht: één op de tien Britten 'doet het' wel eens in de auto. Zo mogelijk nog onthutsender is de onthulling dat ze het 't liefst in een Volvo station doen. Als 850-rijder was ik er even stil van. Ik begrijp dat een estate met neergeklapte achterbank ook qua ruimte-aanbod een verleidelijke machine is en ik gun mensen hun hobby's van harte, maar er zijn grotere auto's - en los daarvan lijkt het me zo'n gedoe. De temperatuur moet meewerken, je moet geen inkijk hebben - allemaal eisen die in drukbevolkte en klimatologisch onberekenbare landen als Groot-Brittanië en Nederland afketsen op de keiharde, onromantische werkelijkheid van de tochtige mierenhoop waarop we leven. Bijna altijd is het hier te heet of te koud, en zelfs in de leegste stukken Nederland komt in het holst van de nacht altijd wel een vogelspotter, boswachter, boer of moordenaar voorbij; daar gáát je privacy. Zo'n harde laadvloer lijkt me verder geen ideale voedingsbodem voor het liefdesspel, zelfs wanneer het werkterrein is bekleed met hoogpolig Zweeds tapijt. En er is altijd wel een fatsoenlijk bed in de buurt, om maar eens een praktische overweging in te brengen. Dit is tenslotte Groenland niet.

Dat was de eerste reactie. Als ik verder lees, blijkt opnieuw dat ik van mensen helemaal niets begrijp. Ze doen het niet alleen in Volvo's, ze doen het ook in snelle sportcoupes van Porsche en Audi, wat me eerlijk gezegd godsonmogelijk lijkt. En ze doen het niet achterin; ze doen het voorin. Voor de meest intieme, meest sfeergevoelige menselijke activiteit kiezen ze ook nog eens de rotste plek uit: achter het stuur. Het onderzoek rept veelbetekenend van een zeker percentage beschadigde binnenspiegels.

Why?

Hoewel ik nooit de aanvechting heb gehad, mag ik mezelf tot op zekere hoogte als ervaringsdeskundige betitelen. Voor een proefopname van het autoprogramma PK verrichte ik samen met Sandy, hoofdredacteur van het seksblad Chick, vergelijkbaar onderzoek naar de plussen en minnen van seks in de auto. We lieten zes auto's aanrukken - van klein tot groot, van laag tot hoog - en onderzochten met behulp van twee sekspoppen in welk vervoermiddel een liefdesstel achter het stuur het best aan z'n gerief zou kunnen komen. Het was een heerlijk ranzig idee, maar het werd een tragedie, die me heeft geleerd dat de liefhebber van autoseks over bovennatuurlijke acrobatische gaven en een onwaarschijnlijke conditie moet beschikken. Zowel in een Golf IV als Sandy's Hummer was het passen en meten, proppen en stouwen met onze plastic testpersonen. De omgeving was trouwens ook niet je dat. De plaats des onheils was een winderige parkeerplaats aan de rand van een Goois bos, in de vroege ochtend weinig minder dan de hel op aarde. Passerende hondenbezitters wierpen ons moordende blikken toe. Halverwege het experiment begon het zacht te regenen, zo'n laffe miezerige motregen waarop ons vaderland patent heeft. Tweehonderd meter verder zagen we de eerste Mondeomannen naar hun werk rijden. Ik stelde me een jeugdige Romeo en Julia voor, die na een wilde nacht fuiven hier zouden eindigen om hun liefde voor het leven en elkaar op deze plaats te bekronen met een stevige vrijpartij. En ik had diep met ze te doen. Wat een ellende.