Politie-Porsche

Dit weekend zou ik een fraaie lenteavond doorbrengen bij een kennis die op een steenworp van de Belgische grens woont. Ik was laat, want het had een eeuwigheid geduurd eer ik over de brug bij Gorinchem was gesukkeld. Maar eenmaal aangekomen werd ik al gauw meegesleept naar weer een andere kennis. Een man die er een bijzondere verzameling auto's op nahield, zo bleek al snel. Er ging een schuur open waaruit een duidelijke voorkeur voor Duitse vierwielers sprak. Vooral Porsches. En niet de minste bovendien. Maar tussen alle braaf donkergroene en donkerblauwe Carrera's en Spyders was er eentje die er direct uitsprong. Het was een oude 911 Targa van de Rijkspolitie met alle toeters en bellen er nota bene nog op. Een soort rijdend laboratorium vol met gekke apparatuur en ruim drie ton op de klok. Want gebruikt werden ze. Van die Politie-Porsches bestaan er niet veel meer. Er zijn er in de ruim dertig jaar misschien wel honderden verkocht, maar waarschijnlijk niet meer dan vijf overgebleven in de politie-uitmonstering. Het mooiste is misschien nog wel dat de eigenaar van dit exemplaar het voor elkaar heeft gekregen dat 'ie er zo de weg mee op mag. Dat konden we natuurlijk ook niet laten. Uit een hoek kwamen nu oude politiejassen en helmen tevoorschijn en met zijn drieën wurmden we ons in de Targa. Ik op het achterbankje naast het 'Stop – Politie'-bord. Als drie pubers scheurden we tussen de maïsvelden door - mensen verbaasd achterlatend. Ik kreeg te horen dat de agenten die de Porsches oorspronkelijk bestuurden zwaar gescreend werden. Ze moesten bijvoorbeeld getrouwd zijn en minstens twee kinderen hebben. Dit in verband met het verantwoordelijkheidsgevoel. Maar het moeten hoe dan ook mooie tijden bij de Rijkspolitie zijn geweest. Een achtervolging in een knetterende open Porsche waar je met je helm bovenuit steekt en je handen vol hebt aan de apparatuur, is toch anders dan een achtervolging in een geluidsdichte Volvo met veel minder opwindende elektronica, vermoed ik.