Peugeot, deel 2

Nogmaals Peugeot. Op de laatste IAA Frankfurt zag ik hem over het hoofd, maar afgelopen week stond ik er voor het stoplicht achter: de nieuwe 207 SW. Eerst was ik blij verrast: Keurige achterlichten. Mooi rode, smaakvol afgeronde vierkantjes. Eindelijk, dacht ik opgelucht, hebben ze die clichématige lichtbalken opgegeven. Eindelijk is het merk genezen van de lichtpest. Eindelijk heeft Peugeot het licht gezien: form follows function. Peertje links, peertje rechts en basta.

Maar toen had ik de zijkant nog niet gespot. Daar gaan die achterlichten over in reusachtige driehoekige gezwellen die er helemaal niet horen, omdat een achterlicht bedoeld is voor achteropkomend verkeer, niet voor passanten. Daar denken ze bij PSA blijkbaar anders over. Dit zijn de eerste lichtbakken waarvan het grootste deel is verkast naar de flanken. Onder het motto 'waarom normaal doen als het ook stompzinnig kan' heeft Peugeot het weer geflikt. Als deze Peug een mens was, zaten de ogen in zijn oren.

Het heet design. Het is:

Ontzettend lelijk.

Volstrekt onzinnig.

En, wat wordt de volgende stap? Wielen op het dak? Deurgrepen boven de zijruiten? Instappen via de kofferbak? Stuur op de middenconsole? Gezien de ontwikkeling die de Peugeotkoplamp de laatste jaren heeft doorgemaakt – hij is inmiddels opgerukt tot aan de voorruit – ligt het in de lijn der verwachtingen dat op enig moment voor- en achterlichten elkaar ter hoogte van de voorstoelen gaan ontmoeten. Dat zou één voordeel hebben.Wie straks het wijze plan opvat toekomstige Peugeots met harde hand cosmetisch bij te punten – wat niet horen wil, moet maar voelen - weet ook bij nacht en ontij waar hij zijn moet. Wel eerst even een bullbar kopen. Zover is het nog niet, maar hoe het ook uitpakt; Peugeot gaat je stoutste dromen overtreffen. De leeuw staat voor niets.