Onderschatte vertegenwoordiger

Met enige regelmaat gaat het op de redactie over auto's die om wat voor reden dan ook een bijzonder betekenis voor ons hebben. Voor mij geen exoot, geen scharlaken rode, lage, brede, agressief ogende, snelheidsrecords vermorzelende racekar, nee, bij mij heeft een auto die in zijn tijd niet eens zo veel opzien baarde een bijzonder plekje; De Simca 1100. Net als waarschijnlijk veel van mijn generatiegenoten ben ik zo ongeveer opgegroeid met dit model. Want populair was-ie wel, die 1100. Geen straat waar er eind jaren zestig, begin jaren zeventig niet een handvol stond. De 1100 was voor Simca een mijlpaal; voor het eerst bouwde de Franse fabrikant, die ooit begon met het kopiëren van Fiat-modellen namelijk een eigen voorwielaandrijver. Samen met de Renault 16 liet de Simca 1100 het grote publiek bovendien kennismaken met het fenomeen hatchback. Simca, dat achtereenvolgens in handen kwam van Chrysler en Peugeot, en tenslotte een stille dood stierf, is al lang vergeten. Een auto die zowel voor de fabrikant als voor de consument veel betekend heeft, verdient echter beter dan zomaar in de vergetelheid weg te zakken. En daarom wil ik een lans breken voor de Simca 1100. Ik zou er best een willen koesteren in de garage; liefst een Ti uit 1975, met de sterkere 1204 cc-motor onder de kap, mistlampen onder de voorbumper en sportieve lichtmetalen wielen. Maar tik nog maar eens een acceptabel exemplaar op de kop. Het is zoeken naar een speld in een hooiberg; vrijwel alle TI's hebben het leven gelaten in de shredder. Wie nu nog een gave 1100 Ti heeft, wil ik op het hart drukken 'm met liefde en toewijding te behandelen. Want het is eeuwig zonde om zo'n onderschatte vertegenwoordiger van het automobiel erfgoed voorgoed verloren te laten gaan.