Om naar vooruit te kijken

23 februari 2007 om 12:44

Het geduld van de autoliefhebbers wordt op de proef gesteld: tussen de vorige AutoRai en de nieuwe editie zit een gat van meer dan twee jaar. De beurs is verzet van begin februari naar eind maart en begin april omdat de exposanten hopen dat ze dan de primeurs kunnen laten zien die in Genève voor het eerst worden getoond. Toen de Rai in februari was, gaven de fabrikanten voor die beurs hun nieuwe modellen nog niet vrij. Het was altijd maar een karige bedoening in Amsterdam wat betreft nieuws.

Wat mij betreft zijn al die nieuwe modellen niet het échte hoogtepunt. De stand van Hessing is alleen al een toegangskaartje waard. Ze hebben namelijk beloofd een Bugatti Veyron mee te nemen naar de beurs. En die moet je een keer gezien hebben. Voor velen zal het een van de weinige kansen zijn om 'm een keer in het echt te zien. En dat is echt de moeite waard. Of –ie mooi of lelijk is, mag je zelf weten maar het postuur van de 400 km/u snelle en 1,8 miljoen euro kostende sportauto is bijzonder indrukwekkend. Hij ziet er uit als een tor die onder een groeilamp heeft gestaan: laag, breed, krachtig. Een beetje eng bijna. Gelukkig staat -ie achter een touwtje...

Ik heb de productieversie van de Veyron nog nooit in het echt gezien. Wel heb ik jaren geleden een prototype op de beurs in Parijs zien staan. Ik heb die toen bewonderd en ben vervolgens hoofdschuddend weggelopen omdat ik dacht dat het nooit iets zou worden met die Bugatti. "Zoiets waanzinnigs kun je niet in serieproductie brengen." Gelukkig kreeg ik ongelijk.

Al van jongs af aan ben ik autogek en verslind ik autoblaadjes. Ik wist dus ook al vroeg wat ik wilde worden: het werken bij een titel als AutoWeek lag voor de hand. Mijn eerste klus bij AutoWeek was het bemensen van de nieuwsdesk. Saillant detail: het allereerste bericht dat ik ooit schreef, was de aankondiging van de prijzen van de CityRover – een auto die achteraf nooit is gekomen. Toch was het helemaal in mijn straatje want ik heb een voorkeur voor auto’s die buiten het normale vallen en een bijzonder verhaal hebben. Sinds enige jaren ben ik occasionredacteur en werp ik mijn op als Beschermheer van de Roestplek. Moderne auto’s vind ik weldegelijk interessant maar een auto die al een tijdje ‘geleefd’ heeft, zegt me een stuk meer. Mijn eerste auto was een Citroën ID19B uit 1969. De nieuwste auto die ik ooit kocht, is uit 2002 en de kans is maar heel klein dat ik ooit een auto van later datum aanschaf.

23 Bekijk reacties